Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

[artemismatsas]

ωραία

εσενα ποτε στην επεσαν εκτος νετ τελευταια φορα?

 

[Gamaw Gries]

Και ποιος ξέρει που θα είμαι μετά από 2, 5, 10 χρόνια. Απρόβλεπτη η ζωή.

 

[erinal]

εσενα ποτε στην επεσαν εκτος νετ τελευταια φορα?

τωρα μιλαμε για τον παραλιμνιο. Λες να του κατσει;

 

[artemismatsas]

τωρα μιλαμε για τον παραλιμνιο. Λες να του κατσει;

οπως σε βλεπω και με βλεπεις 

 

[erinal]

Εγω πιστεύω οτι θα του κατσει. Είναι ωραίο να σου στελνει ενας αντρας γραμμα

 

Αυτό μαζί με το ότι ο ήλιος θα βγαίνει πάντα από την ανατολή είναι τα μόνα σίγουρα.

 

[international player]

Πριν 21 χρόνια, σαν αύριο 16/12, έμπαινα σε ένα καράβι κι έφευγα από τη Λιβύη όπου εργαζόμουν σαν οδηγός, με προορισμό τη Σομαλία. Εκεί έκατσα σχεδόν 8 μήνες μεταφέροντας αμερικανούς φαντάρους στην Κένυα. Που να το φανταζόμουν ότι μετά από 21 χρόνια θα ζούσα στη Γερμανία. Και ποιος ξέρει που θα είμαι μετά από 2, 5, 10 χρόνια. Απρόβλεπτη η ζωή.

Αφιερωμένο στους φίλους και τις πριγκιπέσσες, που ήρθαν, έφυγαν και σε αυτούς κι αυτές που θα έρθουν.

γειασου παραλιμνιε μαχητη της ζωης
αν κ δεν συμφωνω με τις αντιδρασεις σου γιατι μονος σου κλεινεις πορτες μισανοιχτες για σενα
η μεγαλυτερη ευτυχια στην ζωη
ειναι οι εμπειριες
σαμπως κ εγω ηξερα πριν 21 χρονια οτι στα 45 θα μεταναστευα στην βραζιλια????

 

[Eva B.]

Παραλήμνιε μας έχεις στην αγωνία έτσι όπως γράφεις...
Τελικά τι έγινε με το γράμμα??  ;)

 

Παραλήμνιε μας έχεις στην αγωνία έτσι όπως γράφεις...
Τελικά τι έγινε με το γράμμα??  ;)

Η κοπέλα με πήρε τηλέφωνο τη Δευτέρα το πρωί. Κλείσαμε ραντεβού για σήμερα που δεν δουλευω, στην Alexanter platz. Θα έρθει με μια φίλη της μου είπε και θέλουν να πάμε να πιούμε ζεστό κόκκινο κρασί. Είναι απ ότι έχω καταλάβει, έθιμο εδώ, να πίνουν τα Χριστούγεννα ζεστό κόκκινο κρασί.

 

[Dyvoir]

Εννοείς το Glühwein. Για την ακρίβεια το έθιμο ισχύει για την περίοδο των τεσσάρων εβδομάδων πριν από τα Χριστούγεννα.

 

[KYRMEDIOS]

Η κοπέλα με πήρε τηλέφωνο τη Δευτέρα το πρωί. Κλείσαμε ραντεβού για σήμερα που δεν δουλευω, στην Alexanter platz. Θα έρθει με μια φίλη της μου είπε και θέλουν να πάμε να πιούμε ζεστό κόκκινο κρασί. Είναι απ ότι έχω καταλάβει, έθιμο εδώ, να πίνουν τα Χριστούγεννα ζεστό κόκκινο κρασί.

Φίλε με τις Γερμανιδες υπάρχουν τρεις κανόνες : Πες ψέματα , πες ψέματα και μετά πες μερικά ψέματα ακόμα.
Ένα πράγμα δεν πρέπει να κανείς , να είσαι ο εαυτός σου. 

 

Τρίτη μέρα με τον ξάδερφο και τα φιλαράκια και επίσκεψη στο Potsdam κατά το μεσημέρι. Αν δεν είχαν έρθει αυτοί ίσως να μην επισκεπτόμουν ποτέ την περιοχή. Το βράδυ δείπνο σε γερμανικό εστιατόριο και πάλι συμβουλές και νουθεσίες από τον ξάδερφό 'που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι και ξέρει τα πάντα''. Τελικά το μόνο θετικό από την επίσκεψη του ήταν ότι μου πλήρωνε τα πάντα.
Μετά το φαγητό πήγαμε για ποτό. Ο ξάδερφος επέμενε να του βρω ένα bar που να επιτρέπουν το κάπνισμα. Ήξερα ένα αλλά ήταν κάπως μακρυά. Τώρα πλέον ξέρω κι αλλά. Του tin έσπαγε που δεν μπορούσε να καπνίζει και πήρε το ποτό του και έκατσε έξω. Αναγκαστήκαμε να τον ακολουθήσουμε και βρεθήκαμε να πίνουμε μέσα στο κρύο. 
Λίγο πριν τους αφήσω και φύγω για το σπίτι, ο ξάδερφος με πήρε πιο πέρα και με ρώτησε αν έχω καμία γκόμενα. Του απάντησα ότι κάτι υπάρχει αλλά όχι κάτι σοβαρό (ψέματα).
- Και γιατί δε μας τη γνωρίζεις ρε ?
- E, κάτσε ρε ξάδερφε 3 μέρες είστε εδώ. Δουλευει η κοπέλα μένει και μακρυά......
- Είναι καμία καλή, κάνει για οικογένεια ? Γερμανίδα είναι ?
- Καλή είναι. Ναι Γερμανίδα είναι.
- Θα χαρεί πολύ η μάνα σου όταν της το πω. Στενοχωριόταν ρε συ μ' αυτές που τραβιόσουν στο χωριό. Θέλει η γριά να βρεις μια καλή κοπέλα να κάνειs κι εσύ οικογένεια. Περνάνε τα χρόνια, σε λίγο δεν θα κοιτάει καμοία. Τi περιμένεις ρε μαλάκα, άντε βάλε μπροστά. 
- Τα έχω υπόψην μου όλα αυτά, αλλά κάτσε να στρώσω τη ζωή μου εδώ, να βρω μια δουλειά και όλα θα γίνουν.
- Και που σαι, να μην παντρευτήτε εδώ. Να τη φέρεις στην Ελλάδα. Να δει τι θα πει γλέντι....μπλα..μπλα....
- Άντε ρε τα λέμε αύριο γιατί έχω δρόμο ως το σπίτι. Πάρτε τηλέφωνο όταν ξυπνήσετε.
- Περίμενε ρε.
- Τι τρέχει ?
- Να ρε μαλάκα, ξέρεις έλεγα  να στείλουμε το ζεύγος στο ξενοδοχείο κι εμείς να κάναμε καμία τσάρκα.
- Τι τσάρκα ?
- Να πηγαίναμε στις πιάτσες να δούμε τα κορίτσια ρε, αλλά παλαιά. Θυμάσαι που ερχόμουν Αθήνα και κάναμε της τσάρκες μας ? Άντε πάμε θα σου κάνω εγώ τα έξοδα.
- Μπα λέω να πάω για ύπνο. Ας το κανονίσουμε για αύριο.
- ΟΚ, τα λέμε αύριο λοιπόν.

Την άλλη μέρα δεν είχα πολύ όρεξη να τραβιέμαι από το πρωί μαζί τους οπότε άραξα σπίτι και δώσαμε ραντεβού κατά τiς 7 στην Kurfürstendamm για να πηγαίναμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο που άρεσε στην Αναστασία. Μετά θα βλέπαμε τi θα κάναμε. Ο ξάδερφος στο τηλέφωνο μου υπενθύμισε τι είχαμε πει να κάνουμε το προηγούμενο βράδυ.

Στο dιαστημα που βρισκόμουν στο Βερολίνο είχα γνωρίσει μερικά ακόμα άτομα στα οποία δεν έχω αναφερθεί γιατί ήτaν γνωριμίες της μια ώρας, μέσω γνωστός του γνωστού, φίλος του φίλου κτλ. Ένα από αυτά τα άτομα ήταν ο Βλάσης που τον είχα γνωρίσει ένα βράδυ σε μια ελληνική καφετέρια εδώ. Είχαμε ανταλλάξει κινητά αλλά ποτέ θε είχαμε ξαναβρεθεί.
Καθόμουν σπίτι και περίμενα το ζευγάρι που με φιλοξενούσε να επιστρέψουν από τις ολιγοήμερες διακοπές τους. Σκεφτόμουν να τους προτeίνα να βγαίναμε όλοι μαζί. Να έβλεπε και η Τατιάνα τον ξάδερφo που είχε χρόνια να δει.
Χτυπούσε το κινητό μου και είδα ότι ήταν ο Βλάσης. Με έπερνε πότε-πότε και τα λέγαμε, αλλά αυτή τη φορά δεν είχε όρεξη για κουβέντα, αλλά μπήκε κατευθείαν στο ψητό. Με ρώτησε αν δούλευα, του είπα ότι έκανα που και που κανα μεροκάματο με τον Πολωνό. Μου είπε ότι σε ένα ιταλικό εστιατόριο που το είχε Έλληνας έψαχναν άτομα για κουζίνα και ήταν επειγον.
Μου έδωσε το τηλέφωνο του μαγαζιού, τον ευχαρίστησα και του είπα πως όταν θα έχω νέα θα τον επερνα πίσω.
Πήρα αμέσως τηλέφωνο στο μαγαζί. Ο τύπος που μου απάντησε με ρώτησε σε πόση ώρα μπορούσα να είμαι εκεί. Του είπα σε μιάμιση ώρα και μου είπε πως θα με περιμένει να μιλήσουμε από κοντά.
Μπάνιο, ξύρισμα, ντύσιμο, τηλέφωνο στα παιδιά που με φιλοξενούσαν ότι δεν θα είμαι σπίτι, στον ξάδερφό ότι μου έτυχε κάτι και θα τους πάρω αργότερα, ψάξιμο στο inernet για το ποια διαδρομή και ποια ΜΜΜ θα χρειαστώ για να πάω ως στο μαγαζί και να 'μαι στο δρόμο.
Είχε ένα κώλο-κρύο αλλά δε με ένοιαζε. Μόνο σκεφτόμουν να με πάρουν για δουλειά.

 

Το μαγαζί βρισκόταν ας πούμε εκτός κέντρου. Όταν έφτασα είχε μέσα 4 παρέες. Πλησίασα στο bar όπου βρισκόταν μια κοπέλα κι ένας νεαρός και ζήτησα τον κύριο Στρατo. Μου είπαν ότι έφυγε.
Τι μαλάκας είναι σκέφτηκα, είχαμε ραντεβού κι έφυγε.
- Ξέρετε είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο και μου είχε πει ότι θα με περιμένει.
- Είσαι ο ....... ?
- Ναι.
- Είναι εδώ ο αδερφός του, περίμενε ένα λεπτό να τον φωνάξω, είναι στην κουζίνα.
Ο νεαρός πήγε στην κουζίνα και μετά από 2 λεπτά εμφανίστηκε ένας κοντός γύρω στα 60.
- Γεια σου, κάθισε τι θα πιεις ?
- Ένα τσάι, ευχαριστώ.
Μου έφερε το τσάι και καθίσαμε σε ένα τραπέζι. Αφουμε με ρώτησε αν σκαμπάζω από κουζίνα και του είπα πως έχω δουλέψει χρόνια σε εστιατόρια στην Ελλάδα άρχισε να μου εξηγεί πως δουλευει το μαγαζί και τι ήθελαν από μένα. Φυσικά σε ότι έλεγε απαντούσα θετικά. Την ήθελα τη δουλειά, ότι σκατά και να ήταν είχα ανάγκη να δουλέψω.
Όταν φτάσαμε στο οικονομικό άρχισε να τα μασάει κάπως. Θα παίρνεις 1050 το μήνα για αρχή και στην πορεία θα δούμε. Επίσης θα σε δηλώσουμε ότι παίρνεις 500 για να έχεις και ασφάλεια. Θα έχεις και 4 ρεπό τον μήνα αλλά αυτά θα τα κανονίσεις με τον μάγειρα.
Του είπα ότι τα 1050 είναι λίγα, αλλά έλεγε ότι δεν μπορούν να δώσουν παραπάνω γιατί το μαγαζί είναι καινούριο, δεν έχει δουλειά ακόμα, αλλά αν δείξω χαρακτήρα κάτι θα γίνει.
Δέχτηκα, είπια το τσάι μου, δώσαμε τα χέρια και την επόμενη μέρα έπρεπε να ήμουν εκεί στις 3 το μεσημέρι. Το πρώτο που έκανα όταν βγήκα στο δρόμο ήταν να πάρω τηλέφωνο τον Βλάση να του που τα νέα και να τον ευχαριστήσω που μου είχε βρει δουλειά. Μετά πήρα τον ξάδερφό να dο που είναι. Ήσαν σε μια περιοχή που δεν είχα ξαναπάει, αλλά κατάφερα να τους βρω. Έπιναν μπύρες σε μια ιρλανδέζικη pub.
Κατέβασα μερικές μαύρες μπύρες μαζί τους κι έφυγα για το σπίτι.......

 

[pavlosyn]

Καλως ορισες Paralimnie.
1050 ευρω για 6ημερο 8ωρο?Εκμεταλευση ρε φιλε,η κατωτερη πληρωμη για εργατοωρα ποσο ειναι στη Γερμανια?
Στο νησι που κανω περιπου την ιδια δουλεια στο 6ημερο δινουν 1900 σε ευρω.

 

Καλως ορισες Paralimnie.
1050 ευρω για 6ημερο 8ωρο?Εκμεταλευση ρε φιλε,η κατωτερη πληρωμη για εργατοωρα ποσο ειναι στη Γερμανια?
Στο νησι που κανω περιπου την ιδια δουλεια στο 6ημερο δινουν 1900 σε ευρω.

8,5 η ώρα είναι το κατώτατο χωρίς τις κρατήσεις. Τώρα παίρνω παραπάνω από τα 1050 και πίστεψε με είμαι πολύ καλύτερα από κάποιους άλλους/ες που δουλευουν σε εστιατόρια. Έχω δει και ακούσει πολλά εδώ για την εκμετάλευση που τρώμε οι νεοφερμένοι. Για αυτό άλλωστε και έχω συμπληρώσει 2,5 μήνες και δεν σκοπευω να φύγω από το μαγaζi, εκτός αποόπτου.
Έχω την εντύπωση ότι η ζωή στο νησί είναι κατά πολύ ακριβότερη από το Βερολίνο. Αυτό μου το έχουν πει και κάποιοι Έλληνες και αλλοδαποί που έφυγαν από εκεί κι ήρθαν εδώ για καλύτερα.

 

[pavlosyn]

8,5 η ώρα είναι το κατώτατο χωρίς τις κρατήσεις. Τώρα παίρνω παραπάνω από τα 1050 και πίστεψε με είμαι πολύ καλύτερα από κάποιους άλλους/ες που δουλευουν σε εστιατόρια. Έχω δει και ακούσει πολλά εδώ για την εκμετάλευση που τρώμε οι νεοφερμένοι. Για αυτό άλλωστε και έχω συμπληρώσει 2,5 μήνες και δεν σκοπευω να φύγω από το μαγaζi, εκτός αποόπτου.
Έχω την εντύπωση ότι η ζωή στο νησί είναι κατά πολύ ακριβότερη από το Βερολίνο. Αυτό μου το έχουν πει και κάποιοι Έλληνες και αλλοδαποί που έφυγαν από εκεί κι ήρθαν εδώ για καλύτερα.

Εχω παει Βερολινο και εχω κατσει πανω απο μηνα,αν εξαιρεσεις Λονδινο δεν νομιζω να ειναι πιο ακριβα απο  Βερολινο.

 

Την επόμενη μέρα βρισκόμουν στις 2.30 στο μαγαζί. Εκεί ήταν μόνο ο μάγειρας. Με καλωσόρισε μου έφτιαξε καφέ και άρχισε να μου δείχνει τα κατατόπια. Το τιμ αποτελούταν από τον Νίκο το αφεντικό, τον αδερφό του τον Στράτο που είχα μιλήσει την προηγούμενη μέρα, την Sun μια Ταϊλανδέζα που δούλευε στην λάντζα, την Έλενα ελληνίδα στο bar και έναν σερβιτόρο αδερφή τον Σάκη. Και τον Κώστα τον μάγειρα.
Από τις πρώτες μέρες κατάλαβα ότι ο μάγειρας ήταν μαλάκας αλλά θεώρησα όχι κακός. Στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν ψυχάκιας. Είχε πρόβλημα.
Επίσης στο τιμ ήταν και η Σάντρα μια πιτσιρικά Γερμανίδα γκόμενα του αφεντικού. Το αφεντικό ο Νίκος ήταν ένας 55ρης ο όποιος σπούδαζε στην Ιταλία νομικά. Νομίζω δεν τελείωσε ποτέ τις σπουδές του. Παντρευτηκε μια Ιταλίδα και άνοιξε εστιατόριο στην Ιταλία. Έκανε 3 παιδιά μαζί της και πριν μερικά χρόνια όταν άρχισε η κρίση και στην Ιταλία έφυγε και ήρθε στην Γερμανία.
Δούλεψε στην αρχή σαν μάγειρας σε ελληνικά εστιατόρια, χώρισε με την Ιταλίδα, γνώρισε την Σάντρα και άνοιξαν μαζί το μαγαζί που ήμουν τώρα.
Η Σάντρα ήταν mia 28χρόνη Γερμανιδούλα ωραίο μουνάκι που ακόμα δεν έχω καταλάβει τι θέλει μαζί με αυτoν τον άνθρωπο.
Όταν ο Κώστας ο μάγειρας μου είπε ότι είναι γκόμενα του αφεντικού και συνιδιοκτήτρια είπα : Έλα μουνί στον τόπο σου. Τη άλλο θα δω εδώ ?
E, λοιπόν έiχa πολλά να δω.

 

Τα αφεντικά και ο μάγειρας μου έδωσαν μια βδομάδα προθεσμία να προσαρμοστώ. Να μάθω τα ψυγεία-αποθήκες, τα πιάτα κτλ...κτλ..
Περιμέναμε ένα ακόμα άτομο να ερχόταν για δουλειά και η ομάδα θα ήταν πλήρης. Ο Μανώλης ένας Κρητικός. Φίλος του μάγειρα. Μέχρι να έρθει δούλεψα 17 μέρες χωρίς ρεπό.
Τiς πρώτες μέρες ο μάγειρας ήταν σχετικά ήρεμος. Μόνο όταν πλάκωνε πολλή δουλειά τον πιάναν τα νευρα και φώναζε πότε σε μένα και πότε στην Sun.
Τα αφεντικά με παρότρυναν να μάθω γρήγορα τη δουλειά ώστε και πιο πολλά να μου δίνουν, αλλά και να γίνω καλώς μάγειρας για να έχω πάντα δουλειά στη Γερμανία. Τα λόγια του Στράτου ήσαν : Ξέρεις πόσους κώλο-βλάχους έκανα εγώ μάγειρες και είναι τώρα αφεντικά με δικά τους μαγαζιά ? Εσύ φαίνεσαι έξυπνος άνθρωπος γιατί να μην έχεις μια μέρα το δικό σου μαγαζί ? Εδώ έχει μαγαζί ο μαλάκας ο Νίκος. (ο αδερφός του)
Μέρα με τη μέρα ο μάγειρας γινόταν πιο απαιτητικός. Ότι και να έκανα δεν του άρεσε. Για αυτόν όλα τα έκανα λάθος. Και συνεχώς έλεγε ποτέ θα ερχόταν από την Ελλάδα ο φίλος του ο Μανώλης για να μπορεί να στρώσει η δουλειά και να πάει το μαγαζί μπροστά.
Η συμπεριφορά του είχε αρχίσει να μου τη δίνει, αλλά έκανα υπομονή. Δεν ήθελα να μείνω ξανά χωρίς δουλειά.
Στο τέλος της μέρας όμως τα βρίσκαμε. Πίναμε της μπύρες μας και μου έλεγε : Ρε συ ....... τη βγάλαμε κι αυτή τη μέρα κι αν είπα μια κουβέντα παραπάνω, νερό κι αλάτι ρε. Δεν είμαι κακός άνθρωπος έτσι ? Πες ρε είμαι κακός, είμαι κανα μουνόπανο ?
Και του απαντούσα : Όχι ρε συ, δεν είσαι κακός, απλά μαλάκας είσαι.
Ώσπου ήρθε ο Μανώλης και πήρα το πρώτο μου ρεπό μαζί με τα πρώτα λεφτά από το μαγαζί. Μόλις μπήκαν τα 600 ευρώ στην τσέπη αισθάνθηκα καλά. Μάλιστα η εκτίμηση του αφεντικού ότι τα πήγα καλά και πως αξίζω για παραπάνω με έκαναν να πάρω την απόφαση ότι εδώ είμαστε. Δεν το κουνάω από εδώ. Μόνο δίνω τον αγώνα μου για καλύτερες συνθήκες, σεβασμό και φυσικά περισσότερα χρήματα........

 

Η Έλενα που δούλευε στο bar ήταν μια κοπέλα Ελληνίδα γύρω στα 30. Η πρώτη εντύπωση που μου είχε δώσει ήταν ότι αυτή η γυναίκα ήταν ας πούμε ξυνη. Όσες μέρες ήμουν στο μαγαζί δε μου έδινε καμία σημασία, ήταν παντελώς αδιάφορη μόνο που μου την είχε πει μια φορά ότι τα πιάτα δεν ήσαν καθαρά και της είχα απαντήσει ότι το πλύσιμο τον πιάτων είναι δουλειά της λαντζέρας κι όχι δική μου.
Θα είχα δέκα μέρες στο μαγαζί  και δεν είχαμε ανταλλάξει παρά μόνο 2 κουβέντες. Εκείνη τη μέρα είχαμε πολλή δουλειά. Στην κουζίνα είχε έρθει ακόμα ένα άτομο σαν έκτακτος βοηθός.
Σε κάποια φάση πήγα στο bar να βάλω κρύο νερό να πιο και μου την είπε γιατί δεν παίρνω νερό από τη βρύση της κουζίνας. Της την είπα κι εγώ άσχημα, περιγράφω το σκηνικό σε προηγούμενες σελίδες και τσακωθήκαμε. Με απείλησε πως όταν έρχονταν τα αφεντικά στο μαγαζί θα με έφτιαχνε´. Εκείνη την ώρα στο μαγαζί ήταν μόνο η Σάντρα η γκόμενα του αφεντικού.
Τα αφεντικά ήρθαν, η Έλενα έκανε τα παράπονα και ο Στράτος της απάντησε : Τι σου είπε ο άνθρωπος πόσο καιρό έχεις να γαμηθείς σε ρώτησε δεν σε έβρισε. Που είναι το πρόβλημα ? Μπορεί ο ...... να θέλει να σου ρίξει κανα πούτσο, κακό είναι ?
Παρακολουθούσα το σκηνικό από την κουζίνα. Η Έλενα ήταν κόκκινη έτοιμη να εκραγεί. Είπε κάτι μαλακίες αλλά ο Στρατός συνέχιζε το χαβαλέ του. Μόνο κάποια στιγμή όταν την είδε να σηκώνει τη φωνή της άρχισε να σοβαρευει και να λέει ότι όλοι εδώ είμαστε για το μεροκάματο και δεν πρέπει να τσακωνόμαστε κτλ...κτλ...
Η Έλενα ηρέμησε και αφού την είδε ήρεμη άρχισε πάλι το χαβαλέ.
Με φώναξε έξω και καλά να μου κάνει παρατηρήσεις. Ρε συ δεν θέλω να ξαναμιλησεις άσχημα στην κοπέλα. Είστε συνάδελφοι. Να είστε αγαπημένοι. Και να γίνεται και φίλοι. Κι αν κάτσει ριχτείς και κανα πούτσο. Η Έλενα γούρλωσε τα μάτια και είπε : Αυτός ? Τι να τον κάνω αυτόν, ξέρεις πόσους σαν αυτόν βρίσκω αν θέλω ? Γιατί μωρή τι έχει ο άνθρωπος μια χαρά είναι. Κι άμα σε γαμήσει θα γίνεται και κολητοι. 
Ήταν ωραίος τύπος ο Στράτος, τoν συμπαθούσα κι από εκείνη τη μέρα τον συμπάθησα περισοτερο.

 

Ο ερχομός του Μανώλη ναι μεν μας έδωσε τη δυνατότητα να παίρνουμε ρεπό, άλλαξε όμως το κλίμα και τη συμπεριφορά του μάγειρα απέναντι μου. Καταρχήν όταν η Sun είχε ρεπό πήγαινα εγώ στην λάντζα. Αυτό δεν με ενοχλούσε όσο οι φωνές του μάγειρα, η απαξίωση προς το πρόσωπο μου και τις ικανότητες μου και η πίεση.
Ο Μανώλης είχε έρθει από την Ελλάδα σαν έμπειρος μάγειρας. Όμως ήταν εντελώς άσχετος. Το μαγαζί είχε πίτσες, μακαρονάδες και ζυμαρικά με διάφορες σάλτσες, και κάποια ψητά από το γκριλ συν τις σαλάτες. Ο Μανώλης είχε μάθει alla στην Ελλάδα κι εδώ έκανε συνεχώς λάθη. Άσε που δεν ήταν έτοιμος για την πίεση που είχε ορισμένες μέρες το μαγαζί.
Εγώ στις 17 μέρες που δούλευα ήξερα πλέον περισότερα από αυτόν. Ένιωθα πιο σίγουρος στην κουζίνα. Είχα μάθει τα ψυγεία που βρίσκεται το κάθε πράγμα, είχα μπει τέλος πάντων στο πνεύμα της δουλειάς. Ο Κώστας ο μάγειρας με έβλεπε πλέον σαν απειλή για τον φίλο του ο όποιος έπερνε περισότερα από μένα αλλά εγώ έβγαζα τη δουλειά όταν αυτός κολωνε.
Και η πίεση μεγάλωνε και οι φωνές γίνονταν πιο έντονες. Στο παραμικρό λάθος μου την έλεγε. Ο Μανώλης ήταν σαν χαμένος. Δεν του άρεσε η δουλειά αλλά ούτε και το Βερολίνο. Τον έβλεπα ότι ήταν έτοιμος να σπάσει. Το θέμα ήταν μην έσπαγα εγώ πρώτος.
Ήταν Κυριακή προς τα τέλη του Νοέμβρη. Η  Sun δεν είχε έρθει για δουλειά. Από όταν ήρθε ο Μανώλης είχε αρχίσει να μας την κάνει χωρίς να ρωτάει κανέναν. Αυτό με ενοχλούσε αλλά έκανα το μαλάκα.
Είχαμε αρκετή δουλειά και ο Κώστας ήταν όλο νευρα. Φώναζε συνεχώς σε μένα αλλά και στον φίλο του τον Μανώλη. Για ακόμα μια φορά ένιωθα ότι βρισκόμουν στα όρια μου. Έλεγα μέσα μου, τώρα θα τον αρπάξω από το λαιμό και να πάει να γαμηθεί η δουλειά και τα λεφτά τους.
Η ώρα ήταν 9 το βράδυ και η δουλειά έσπαγε. Έβαλα ένα πιάτο ρύζι με κοτόπουλο να φάω και ζήτησα από την Έλενα την κοπέλα που δούλευε στο bar και είχαμε τσακωθεί τις πρώτες μέρες, αλλά πλέον ήμασταν φίλοι (μόνο που δεν την είχα γαμήσει ακόμα όπως θα ήθελε το αφεντικό) να μου φέρει μια μπύρα κι έκατσα να φάω.
O Μανώλης έτρωγε κι αυτός και ο Κώστας ήταν στα ψηγεια. Όταν ανέβηκε στην κουζίνα η πρώτη του κουβέντα ήταν ότι τα ψυγεία ήσαν χάλια και έπρεπε να πάω να τα καθαρίσω. Του είπα ότι αυτό είναι δουλειά της Sun αλλά παρόλαυτα εγώ τα είχα καθαρίσει αφού η μαλακισμένη δεν είχε έρθει για δουλειά. Η απάντηση του ήταν ότι κι εγώ λαντζερης είμαι και να μη νομίζω ότι ξαφνικά έγινα μάγειρας. Άντε μαλάκα που μας το παίζεις κι αφεντικό εδώ μέσα είπε και πήγε προς το bar να βάλει να πιει.
Δεν του έδωσα σημασία και συνέχισα να τρώω. Γύρισε από το    με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι με κοίταξε περιφρονητικά και είπε : Ρε κατάλαβες τι σου είπα ? Άντε τσακίσου κάτω να καθαρίσεις.
Του είπα ότι έχω ήδη καθαρίσει χωρίς να είναι δουλειά μου και να με αφήσει ήσυχο να φάω γιατί θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα.
-E λοιπόν θα σε στείλω σπίτι σου παλιομαλάκα ήταν η απάντηση του.
Ο Μανώλης του είπε να μου μιλάει καλύτερα.
-Τi να του μιλάω καλύτερα ρε, δε βλέπεις ότι με γράφει ?
- Μα αφού σου είπε καθάρισε ρε Κώστα και στην τελική γιατί να πάει αυτός αφού είναι δουλειά της άλλης ?
-Γιατί δεν καθάρισε καλά και θέλω να τα ξανακαθαρίσει κατάλαβες η μήπως θες να πας κι εσύ μαζί του ? Άντε εδώ που σας μάζεψαν αρχίδια και τα δύο σας.
Ο Κώστας είχε υπερβεί τα όρια. Άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους.
Σε κάποια φάση κι ενώ έχω τελειώσει το φαγητό μου και έχω πάει στην λάντζα μου φωνάζει : Άντε ρε μαλάκα να καθαρίσεις μη σου πετάξω το ποτήρι. Μ έκανες να τσακωνομε με τον φίλο μου. Τσακίσου στο υπόγειο.
Μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Έβγαλα την πόδια την πέταξα στα μούτρα του και είπα : Φευγω, σταματάω τη δουλειά.
-Στα τσακίδια ρε άχρηστε μου φώναξε κι έκανε μια κίνηση προς το μέρος μου. Φύγε τώρα.
-Θα φύγω αλλά εσύ τελείωσες. Θα σε περιμένω έξω όταν σχολάσεις να δεις με ποιον τα έβαλες. Θα σε κάνω να ευχεσε να μην με είχες γνωρίσει ποτέ.
Ο Στρατoς άκουσε τις φωνές μας και ήρθε στην κουζίνα μαζί με την Έλενα. Μας είπαν ότι ακουγόμασταν έξω και να σταματήσουμε αμέσως. Εγώ έκανα να τον προσπεράσω για να φύγω, λέγοντας στον μάγειρα : Έξω θα είμαι και θα σε περιμένω.....