Καλά ρε τύπε. Σε 2 ποστς σου ακυρώνεσαι, σαν να μιλάς μόνος σου.
Ποιος θες να σε πάρει στα σοβαρά?
και για να δω πόσο σοβαρά μιλάς, θα σου κάνω μία μόνο ερώτηση.
είχες πει "σόρι μάνα, αδερφή,γκόμενα.Ας σας βιάσουν-σκοτώσουν οι εχθροί, εγώ θα κοιτάξω να σώσω το τομάρι μου .Ισχύει και για τα παιδιά σου αυτό? (αν δεν έχεις ακόμα, αυτά που ίσως κάνεις στο μέλλον).
Όπως το είδα, με ρώτησες πια τα επιχειρήματά μου και μετά σου είπα πως βαριέμαι να τα ξαναγράφω.
Μετά μου είπες πως μου έχουν απαντήσει τόσοι και τόσοι και πως "τα ίδια θα λέμε;". Και μετά σε ρώτησα τι είπαμε δηλαδή εμείς οι δυο για να το ξαναπούμε και τώρα; Δηλαδή πότε εμείς κάναμε τη συζήτηση για το ποιοι μου απάντησαν εδώ πέρα και ποιοι με έβρισαν;
Δε καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι αιτία να μη με πάρει κάποιος στα σοβαρά. Μάλλον απάντησες αυτό το "τα ίδια θα λέμε" με σαρκαστικό ύφος και δε το κατάλαβα, γιαυτό απάντησα κανονικά.
Όχι, για τα παιδιά δεν είναι το ίδιο, παρόλο που δεν έχω, είμαι σίγουρος πως θα αισθάνομαι διαφορετικά, καθώς οι νόμοι της φύσης προστάζουν άλλα πράγματα σε έναν γονιό. Εξέλιξη. Χωρίς αυτή την έμφυτη αγάπη του γονέα προς το παιδί (ορμόνες) δε θα είχε συνεχιστεί το είδος.
Πρόσεξε όμως, εγώ δε κάνω αυτό που κάνουν οι άλλοι, δηλαδή να παίρνω μια βιολογική διαδικασία (όπως η αγάπη για παράδειγμα) και να την εξιδανικεύω τοποθετώντας τη στο απυρόβλητο από έναν ουράνιο νόμο ηθικής. Απλά λέω πως επειδή είμαι άνθρωπος και αναγκαστικά στις πράξεις μου παίρνω υπόψη μου τα συναισθήματά μου, μπορεί να με ενδιαφέρει η ζωή του παιδιού μου πιο πολύ από τη δική μου. Δε λέω πως το κάνω λόγω ηθικών αξιών και κουραφέξαλα αλλά επειδή έτσι αισθάνομαι.
Πάνω απ' όλα, δε παίρνω τα αισθήματά μου να τα κάνω κανόνα για τους άλλους και να τους υπαγορεύω τον τρόπο που θα σκεφτούν, τιμωρώντας με θάνατο αυτόν που διαφωνεί μαζί μου, όπως ο ADMIRAL (αλλά ΟΚ, αυτός είναι βλάκας) και ο λαλάκης.