Είμαστε ένας λαός που το σύνθημα μας είναι ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας.
Εγώ από τότε που γεννήθηκα είμουνα στο περιθώριο της κοινωνίας από το σχολείο μέχρι να φύγω για το εξωτερικό, τα μόνα που μου μείνανε από όλη την τσοπάνικη νοοτροπία είναι η ελεημοσύνη από όλους σχεδόν, η συκοφαντία, η επιπλήξη, οι αερολογίες περί υποσχέσεων και οι χοντρές πλάκες που μου κάνανε.
Όταν γνώρισα τους πρώτους απόδημους Έλληνες στο εξωτερικό είπα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία αλλά το μετάνιωσα γιατί αποδείχθηκαν οι χειρότεροι και από τότε τους αποφεύγω σαν τους λεπρούς.
Αν μας έμεινε κάτι από τα αρχαία χρόνια (Πελοποννησιακους Πόλεμους) είναι τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ποιός έχει το μεγαλύτερο πούτσο και να γίνει ανώτερος όλων.
Η Ελλάδα από το 1974 και μετά έχει κομμουνισμό αλλά η πλειοψηφία δεν το καταλαβαίνει γιατί είναι γραφικός και στα αρχίδια τους.
Αν δεν πάει ο γηγενής κάθε χώρας να ζήσει και να δουλέψει στο εξωτερικό το λιγότερο 1 χρόνο και να μην συναστρέφετε με απόδημους ομοεθνείς του δεν θα εξελιχθεί για μένα, πρέπει να το κάνει για να νιώσει λίγο τη θέση του ξένου όταν τον κακομεταχειριζετε στη χώρα του.
Αποψή μου
