ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[kostas8000]

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/19/kefalaio-kai-xrima/

Κεφάλαιο και Χρήμα

Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τη δημιουργία πλούτου και ανάπτυξης, έστω κάτω από τις δύσκολες σημερινές συνθήκες – πόσο μάλλον η Τρόικα η οποία, για το κλείσιμο της επόμενης αξιολόγησης, απαιτεί δύο βασικά πράγματα: την υφαρπαγή των σπιτιών των Ελλήνων, καθώς επίσης το ξεπούλημα της ΔΕΗ.
.
«Ο όρος «Κεφάλαιο» υπόκειται συνήθως σε μία μονοδιάστατη ερμηνεία, αφού θεωρείται συνώνυμος με το «Χρήμα» – όπως είναι οι αποταμιεύσεις, τα διαθέσιμα των ταμείων συνταξιοδότησης ή το αρχικό ποσόν που διαθέτουν οι νέες επιχειρήσεις. Το κεφάλαιο όμως διαφέρει από το χρήμα, το οποίο (χρήμα) ουσιαστικά χρησιμεύει μόνο ως βάση για την αξιολόγηση των ποικίλων μορφών του – οι οποίες είναι τα υφιστάμενα αγαθά, η γνώση, το φυσικό περιβάλλον, καθώς επίσης οι άνθρωποι με τα ταλέντα και τις εμπειρίες τους.
Περαιτέρω, το κεφάλαιο δεν αυξάνεται αυτόματα, ούτε διαιωνίζεται – αλλά πρέπει να δημιουργηθεί και να διατηρηθεί, μέσω της παραγωγής, της εξοικονόμησης πόρων και των λογικών επενδύσεων. Όσον αφορά τα αγαθά, διακρίνονται σε καταναλωτικά και κεφαλαιουχικά – όπου τα δεύτερα διαφέρουν από τα πρώτα, επειδή αποτελούν μέσο για την επίτευξη έμμεσων στόχων, έναν σταθμό δηλαδή για την παραγωγή καταναλωτικών αγαθών. Για παράδειγμα, ο φούρνος είναι ένα κεφαλαιουχικό αγαθό – το οποίο επιτρέπει στον αρτοποιό να παράγει ένα καταναλωτικό αγαθό: ψωμί για τους πελάτες του.
Μέσω του σχηματισμού κεφαλαίου τώρα, δημιουργείται το δυναμικό για την αύξηση της παραγωγικότητας – όπου προϋπόθεση είναι η προσωρινή τουλάχιστον μείωση της παραγωγής καταναλωτικών αγαθών, με στόχο οι περιορισμένοι πόροι να διατεθούν για τη δημιουργία κεφαλαιουχικών αγαθών. Όσο πιο δυναμική είναι η παραγωγική δομή μίας χώρας, τόσο πιο μεγάλη η οικονομική ευημερία της – γεγονός που σημαίνει ότι, το σημερινό υψηλό βιοτικό επίπεδο πολλών κρατών είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών ή ακόμη και αιώνων πολιτιστικής και οικονομικής συσσώρευσης κεφαλαίου, από τις προηγούμενες γενιές.
Το υφιστάμενο συσσωρευμένο κεφάλαιο όμως είναι τελείως παροδικό, αφού φθείρεται, απαρχαιώνεται ή καταναλώνεται. Για να διατηρηθεί λοιπόν απαιτεί επαναλαμβανόμενες επανεπενδύσεις, οι οποίες μπορούν συνήθως να χρηματοδοτηθούν απ’ ευθείας από τα εξοικονομούμενα κέρδη. Εάν η επανεπένδυση τώρα παραμεληθεί, επειδή καταναλώνεται ολόκληρη η παραγωγή ή και ακόμη περισσότερη (=ελλείμματα ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών για μία χώρα), τότε το κεφάλαιο μειώνεται – ενώ μόλις εξαντληθούν τα αποθέματα του, η οικονομία καταρρέει. Αυτό συμβαίνει σήμερα σε ολόκληρη τη Δύση«. (πηγή: MISES Institute).
.
Άρθρο
Στην Ελλάδα διαμαρτυρόμαστε για την έλλειψη χρημάτων, ρευστότητας – κατηγορώντας συνήθως το ευρώ. Εάν γνωρίζαμε όμως πως το χρήμα είναι μόνο η μονάδα μέτρησης γενικότερα των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει μία οικονομία, θα κατανοούσαμε πως το πρόβλημα μας είναι η μειωμένη παραγωγή (ΑΕΠ) – η οποία ουσιαστικά ξεκίνησε από το 2008, όταν η χώρα μας βυθίστηκε στην κρίση.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το οποίο αναφέρεται στην ποσότητα χρημάτων (γαλάζια καμπύλη, αριστερή κάθετος), σε σύγκριση με το ΑΕΠ (διακεκομμένη γραμμή, δεξιά κάθετος) – η οποία είναι περίπου η ίδια (η υπέρβαση της θα είχε λογικά πληθωριστικά επακόλουθα, τα οποία θα ήταν ίσως θετικά μόνο εάν η χώρα δεν είχε μεγάλα εξωτερικά χρέη).

Δεν μειώνεται όμως μόνο η μία αυτή μορφή κεφαλαίου αλλά, επίσης, όλες οι υπόλοιπες με εξαίρεση το φυσικό περιβάλλον, αφού οι Έλληνες μεταναστεύουν μαζικά, ενώ η γνώση, οι δεξιότητες, τα ταλέντα και οι εμπειρίες ενός μεγάλου μέρους αυτών που μένουν συρρικνώνονται – ως αποτέλεσμα της ανεργίας, των χρεοκοπιών των επιχειρήσεων, της μη διενέργειας επενδύσεων σε σύγχρονα μηχανήματα ή παραγωγικές διαδικασίες κοκ.
Περαιτέρω, λόγω του μη σχηματισμού κεφαλαίου, δεν δημιουργείται το δυναμικό για την αύξηση της παραγωγικότητας/ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας, παρά το ότι τα τελευταία χρόνια μειώνεται η παραγωγή καταναλωτικών αγαθών – επειδή οι πόροι που εξοικονομούνται οδηγούνται στην πληρωμή πολύ υψηλότερων φόρων λόγω των δημοσίων χρεών και ελλειμμάτων, στην κάλυψη των αναγκών που δεν εξασφαλίζεται πια εξαιτίας της ραγδαίας μείωσης των εισοδημάτων κοκ.
Για την ίδια αιτία αλλά όχι μόνο, δεν διενεργούνται επαναλαμβανόμενες επανεπενδύσεις. Επομένως μειώνεται συνεχώς το κεφάλαιο, όταν παράλληλα καταναλώνονται τα κεφάλαια που είχαν συσσωρευτεί από τις προηγούμενες γενιές – με αποτέλεσμα η Ελλάδα να οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην απόλυτη οικονομική καταστροφή.
Συνεχίζοντας, η μοναδική διέξοδος είναι η δημιουργία πλούτου μέσω της χρησιμοποίησης κεφαλαίων που δεν έχουν καταναλωθεί – όπως είναι το φυσικό περιβάλλον. Στα πλαίσια αυτά η οικονομία μας οφείλει να βασιστεί εν πρώτοις στον πρωτογενή τομέα και στον τουρισμό – όπου ο τουρισμός είναι σε θέση να στηρίξει τη γεωργία, αφού τα αγαθά που καταναλώνει προέρχονται μόλις κατά 15% από την εγχώρια παραγωγή, έναντι 70% της Ιταλίας (επίσης τις εξαγωγές, επειδή οι τουρίστες αναζητούν τα προϊόντα των διακοπών τους στη χώρα τους). Όσον αφορά δε τους καταναλωτές, είναι σε θέση να στηρίξουν και τους δύο τομείς – αγοράζοντας μόνο ελληνικά προϊόντα και κάνοντας διακοπές μόνο στην Ελλάδα.
Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, το ΑΕΠ μας θα ακολουθούσε ανοδική πορεία παρά την κρίση – αφού ο τέταρτος συντελεστής του (Εξαγωγές μείον Εισαγωγές) θα γινόταν αμέσως θετικός, λόγω της μείωσης των εισαγωγών. Αμέσως μετά θα δημιουργούταν ανάγκη διενέργειας επενδύσεων εκ μέρους του ιδιωτικού τομέα – οπότε θα γινόταν επίσης θετικότερος και ο τρίτος συντελεστής του ΑΕΠ (Ιδιωτικές Επενδύσεις).
Παρά το ότι λοιπόν οι δύο πρώτου συντελεστές (Κατανάλωση, Δημόσιες Δαπάνες) θα παρέμεναν στατικοί, το ΑΕΠ της χώρας θα άρχιζε να αυξάνεται – οπότε κάποια στιγμή θα ακολουθούσε και η κατανάλωση, η οποία στηρίζεται επί πλέον από τη ζήτηση των τουριστών. Έτσι θα δημιουργούταν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή βιομηχανικών επενδύσεων, ειδικά σε εξαγωγικούς τομείς – αφού ο τουρισμός, οι υπηρεσίες γενικότερα, δεν αποτελούν σταθερές βάσεις για μία οικονομία.
Εν τούτοις κανένας δεν ενδιαφέρεται για τη δημιουργία πλούτου και ανάπτυξης, έστω κάτω από τις δύσκολες σημερινές συνθήκες – πόσο μάλλον η Τρόικα η οποία, για το κλείσιμο της επόμενης αξιολόγησης, απαιτεί δύο βασικά πράγματα: την υφαρπαγή των σπιτιών των Ελλήνων στις σημερινές εξευτελιστικές τιμές (= κατασχέσεις και πλειστηριασμούς εκ μέρους των αφελληνισμένων τραπεζών και του δημοσίου), καθώς επίσης το ξεπούλημα της ΔΕΗ.
Με δεδομένο δε το ότι, τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα, η Τράπεζα της Ελλάδας, οι αγορές και πολλοί άλλοι θεωρούν απαραίτητο το κλείσιμο της αξιολόγησης το δυνατόν γρηγορότερα, σημαίνει ότι συμφωνούν με τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις που τίθενται – μέσω των οποίων αναβάλλεται σκόπιμα η ανάπτυξη για αργότερα, όταν η χώρα μας θα έχει πια αλλάξει ιδιοκτήτες. Εν προκειμένω, αφού η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων τάσσεται υπέρ των μνημονίων, ενώ κανένας δεν διαμαρτύρεται ενεργητικά, η Τρόικα εισπράττει τη σιωπή, άρα την ανοχή ως συμφωνία – οπότε το μέλλον της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένο.

 

[Kman2]

Ρε συ kostas αυτα που παραθετεις τα διαβαζεις καθολου?Η απαντας στον εαυτο σου?
Πες ενα σχεδιο πως μπορεις να ριξεις την ευρωζωνη.

 

[kostas8000]

 

[taxidiaris]

Η ευρωζωνη μπορει ευκολα να γαμηθει οταν αρχισει ο κοσμος κ απεξαρτηθει απο τις γαμημενες τραπεζες χρησιμοποιωντας κρυπτονομισματα οπως το bitcoin.

 

[kostas8000]

Ρε συ kostas αυτα που παραθετεις τα διαβαζεις καθολου?Η απαντας στον εαυτο σου?
Πες ενα σχεδιο πως μπορεις να ριξεις την ευρωζωνη.

οι απαντησεις που γυρεύεις βρίσκονται μεσα στα κειμανα που εχω παραθεσει εδώ και τοσο καιρο καθως επισης και στα βιντεο

καλο βραδυ

υ.γ.οπως απαντησα και εχθες στα υπολοιπα μελη του site παραθετω τα κειμενα(όπως και τα βιντεο) για να διαβαστουν και να μελετηθουν, δεν είναι θεωριες συνομοσιας όλα αυτά αλλα πολύ πιθανα σεναρια ή ισως και μελλοντικα σχεδια από τους διοικούντες π.χ στο τελευταιο αρθρο τις ιστοσελιδας analyst.gr υπαρχει η πηγή που αναφερει όλα αυτά και είναι η MISES Institute πηγαινε στην ιστοσελιδα τους να δεις ποιει είναι αυτοι που τα αναφερουν

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/20/to-fainomeno-tis-sisfixis-ton-epitokion/

Το φαινόμενο της σύσφιξης των επιτοκίων


H έναρξη της κρίσης των στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης στις ΗΠΑ που στην ουσία αποτελεί και την έναρξη της μεγαλύτερης από το 1928 παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης βρήκε το βασικό επιτόκιο του δολαρίου στα επίπεδα του 5,25%.
Επίπεδο υψηλό όχι όμως τέτοιο που να θυμίζει την δεκαετία του 80 όταν το βασικό επιτόκιο είχε καταγραφεί στα επίπεδα του 11,5% με το ημερολόγιο να γράφει 9 Αυγούστου 1984.
Οι νομισματικές αρχές των ΗΠΑ ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως με την έναρξη της κρίσης την αποκλιμάκωση των επιτοκίων του δολαρίου με αποτέλεσμα με 10 κινήσεις να μειώσουν το βασικό επιτόκιο από τα επίπεδα των 5,25% που καταγράφονταν στις 18/9/2007 σε μηδενικά επίπεδα στις 16/12/2008.
Βασικός στόχος της κεντρικής τράπεζας ήταν ο επηρεασμός των βραχυπρόθεσμων επιτοκίων.
Μηδενίζοντας τα επιτόκια της η FED έγραψε ιστορία αφού μηδενικά επίπεδα η οικονομία των ΗΠΑ δεν είχε ξαναδεί.
Το πόσο δύσκολες και επείγουσες ήταν οι καταστάσεις κατά τα τέλη τον χειμώνα 2007 και των αρχών του  2008 φάνηκε και από άλλο ένα ρεκόρ, την μεγαλύτερη ποσοστιαία μείωση των επιτοκίων σε μια κίνηση των 75 μονάδων βάσης στις 22 Ιανουαρίου 2008 στα επίπεδα των 3,5% από 4,25% που είχε καταγραφεί από τις 11 Δεκεμβρίου 2007.
Οι προοπτικές ύφεσης και μάλιστα ιδιαίτερα μεγάλης όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά και για τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη, τα επίπεδα της κρίσης  η μεγαλύτερη μετά εκείνης τους 1929 αλλά και ο φόβος του αποπληθωρισμού οδήγησαν την FED στην πιο επιθετική επιτοκιακή  πολιτική της ιστορίας της.
Με ηγέτιδα δύναμη τις ΗΠΑ τα επιτόκια βρέθηκαν σε επίπεδα πρωτόγνωρα για την διεθνή νομισματική ιστορία πλην όμως η συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή ήταν μονόδρομος αφής  στιγμής το βάθος της κρίσης ήταν ιδιαιτέρα μεγάλο.
Βέβαια από την στιγμή που η ηγετική δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας προχωρούσε στο μηδενισμό του κόστος χρήματος της η ενδεδειγμένη πορεία και για τους υπολοίπους πρωταγωνιστές ήταν μονόδρομος. Οι πάντες ακολούθησαν χωρίς δισταγμό ακόμη και αυτοί που ιστορικά έβλεπαν τα επιτόκια ως μηχανισμό υπέρτατης εξουσίας όπως οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρωζώνης και της Βρετανίας.
Ακόμη και χώρες με ερμαφρόδιτο καπιταλιστικό σύστημα όπως η Κίνα  προσχώρησαν  στην πολιτική του μειωμένου κόστους χρήματος ως  κύριο μέσο αναχαίτισης της κρίσης.
        Η πορεία του βασικού επιτοκίου των ΗΠΑ (1994-2017)

Η σημαντικότερη  παρέμβαση όμως έγινε  για τον επηρεασμό των μακροπρόθεσμων επιτοκίων μέσω της περίφημης ποσοτικής χαλάρωσης.
Στην ουσία ομιλούμε για το περίφημο  ΄κόψιμο χρήματος’ μέσω της αγοράς τίτλων κάθε διάρκειας.
Απλοική κίνηση όταν ακούει κάποιος ότι μια κεντρική τράπεζα κόβει χρήμα, πλήν μεγάλου βεληνεκούς αφού η κεντρική τράπεζα χρησιμοποιεί το  μέγιστο όπλο της για την αντιμετώπιση ενός μέγιστου προβλήματος.
Η περίοδος της ποσοτικής χαλάρωσης στις ΗΠΑ έλαβε χώρα την  περίοδο 2008-2014 και πραγματοποιήθηκε  σε τρεις φάσεις  :
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2010 : ΑΓΟΡΑ ΤΙΤΛΩΝ ΑΞΙΑΣ  590 ΔΙΣ $
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2011 : ΑΓΟΡΑ ΤΙΤΛΩΝ ΑΞΙΑΣ   900 ΔΙΣ $
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2014 : ΑΓΟΡΑ ΤΙΤΛΩΝ 1.250 ΔΙΣ $
Το αποτέλεσμα αναμενόμενο, το χαρτοφυλάκιο της Fed που  στα τέλη του 2007, δηλαδή πριν την κρίση καταγράφονταν στα  800 δις $ εκτοξεύθηκε  στα 4,5 τρις $ οδηγώντας  στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η διόγκωση του κατά 3,7 τρις $ οφείλεται στην αγορά ομολόγων και ενυπόθηκων δανείων.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν πλέον ιστορικά δεδομένα και λίγο πολύ είναι γνωστά, εκείνο που μας διαφεύγει και χρειάζεται ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή για να μην ισχυριστούμε αυξημένο δείκτη ανησυχίας είναι η στατιστική αποτύπωση των αποτελεσμάτων που είχαν κατά το παρελθόν οι αντίστροφες της επέκτασης κινήσεις της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ.
Από τους 13 κύκλους σύσφιξης της Fed που υπήρξαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι 10 εξ ‘αυτών τελείωσαν με μη αναμενόμενη ύφεση.
Το ποσοστό επανάληψης ενός φαινομένου στα επίπεδα του 77% περίπου πρέπει να μας κάνει ιδιαίτερα ανήσυχους για την τύχη της υφιστάμενης σύσφιξης.
Η Fed τόσο σε νομισματικό όσο και σε επιτοκιακό επίπεδο έχει αρχίζει την σύσφιξη αλλοιώνοντας σταδιακά τα δεδομένα της τελευταίας δεκαετίας κυρίως σε ότι αφορά την χρηματοδότηση των ΄εύκολων΄ επενδυτικών επιλογών, των λεγόμενων χρηματοοικονομικών.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι το χρήμα που κόπηκε κατευθύνθηκε σε μη παραγωγικές επενδύσεις.
Οι κεφαλαιαγορές και οι αγορές πρώτων υλών, εμπορευμάτων και πολύτιμων μετάλλων δέχθηκαν μεγάλες ποσότητες κεφαλαίων με αποτέλεσμα να καταγράφονται σε πλείστες από αυτές ιστορικά ανώτατα επίπεδα τιμών.
               Οι βασικοί παγκόσμιοι χρηματιστηριακοί δείκτες

Κάλλιστα  μπορούμε να μιλήσουμε για επίπεδα φούσκας οι οποίες έχουν ως υπόβαθρο το μηδενικό κόστος χρήματος και την βόμβα ρευστότητας που έριξαν οι  κεντρικές τράπεζες με πρωταγωνιστή αυτή των ΗΠΑ.
Υπερ-αποδόσεις μετοχικών αξιών αλλά και εκείνων των εμπορευμάτων, μετάλλων και πρώτων υλών υπό καθεστώς  πλήρους αβεβαιότητας και χαμηλής πτήσης των οικονομίων δεν είναι σύνηθες φαινόμενο, το αντίθετο μάλιστα εάν θεωρήσουμε ότι όλες αυτές οι αγορές αποτελούν τους καθρέπτες των οικονομιών.
Και αυτοί οι καθρέπτες έπρεπε να δείχνουν τα επίπεδα ανασφάλειας, τρόμου για την τύχη της απασχόλησης, δυσαρέσκειας για την απουσία τιμωρίας εκείνων που προκάλεσαν την κρίση και γενικότερα έπρεπε να δείχνουν την κατάρρευση αξιών, θεσμών και προσώπων που είχαν εξιδανικευθεί.
Το χάσμα μεταξύ των χρηματιστηριακής οικονομίας και της πραγματικής όπως αυτή εκφράζεται από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν είναι μεγάλο.
Οι περισσότερες οικονομίες βρίσκονται ακόμη και σήμερα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ενώ το επίπεδο ισορροπίας ακόμη αναζητάτε.
Ευχή όλων να μην επαληθεύει το φαινόμενο που ακολουθεί την σύσφιξη της επιτοκιακής πολιτικής των ΗΠΑ διότι το κόστος θα είναι τρομερό όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά και για το υπόλοιπο κόσμο.
Ενός κόσμου που αγωνίζεται να συνέλθει από τα αποτελέσματα της αλαζονείας των ανεξέλεγκτων οικονομικών παραγόντων.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/21/ston-asterismo-ton-geopolitikon-anakatataxeon/

Στον αστερισμό των γεωπολιτικών ανακατατάξεων


Η Ρωσία και η Κίνα προσβλέπουν στην ηγεμονία της Ευρασίας, όπου η Ευρώπη αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό – ενώ οι Η.Π.Α. της ηπείρου τους, καθώς επίσης ενός μεγάλου μέρους της Αφρικής, με συμμάχους την Ιαπωνία, την Αυστραλία, την Ινδία και τη Μ. Βρετανία.  
.

Η οικονομία έχει αναδειχθεί σε έναν πολύ σημαντικό γεωπολιτικό παράγοντα, γεγονός που σημαίνει ότι, πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπ’ όψιν – ενώ ο στρατιωτικός εξοπλισμός και οι πόλεμοι κοστίζουν πάρα πολύ. Στα πλαίσια αυτά, ξεκινώντας από τις Η.Π.Α., οι στατιστικές τεκμηριώνουν πως οκτώ χρόνια μετά την τελευταία ύφεση, το ΑΕΠ αυξάνεται με έναν μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 2% – ενώ η διάθεση των καταναλωτών είναι πολύ θετική. Εν τούτοις, η εικόνα του λιανικού εμπορίου είναι κάτι περισσότερο από απογοητευτική – παρά το ότι οι συνθήκες θα έπρεπε να είναι παραδεισένιες, με δεδομένο το ότι η κατανάλωση αφορά σχεδόν το 70% του αμερικανικού ΑΕΠ.
Ειδικότερα, διαπιστώνεται ένα μαζικό κλείσιμο καταστημάτων, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «αποκάλυψη κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό» – ενώ περιγράφεται με τους αριθμούς 6.800 και 3.000, σύμφωνα με τους οποίους στους πρώτους εννέα μήνες του 2017 έκλεισαν 6.800 καταστήματα, ενώ άνοιξαν 3.000 καινούργια (πηγή). Σε τελική ανάλυση λοιπόν χάθηκαν 3.800 καταστήματα, σε μία εποχή που το λιανικό εμπόριο θα έπρεπε να ανθεί – κάτι που συμβαίνει συνεχώς τα τελευταία τρία χρόνια.
Από τη μία πλευρά βέβαια υπάρχει εξήγηση, αφού αυξάνεται διαχρονικά το εμπόριο μέσω του διαδικτύου (on line πωλήσεις) – όπου κυριαρχεί η Amazon. Η δεύτερη ερμηνεία του φαινομένου είναι η υπερχρέωση των καταστημάτων λιανικής – τα οποία, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, αποτέλεσαν τον αγαπημένο στόχο των μοχλευμένων εξαγορών (Leveraged Buyouts), όπου ο αγοραστής χρηματοδοτεί την εξαγορά με δάνεια που μετά επιβαρύνουν τον Ισολογισμό της επιχείρησης.
Ως εκ τούτου πολλές αλυσίδες λιανικής δυσκολεύονται να αναχρηματοδοτήσουν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια τους, ενώ οι πιστωτές που δραστηριοποιούνται στην αγορά των ομολόγων «σκουπιδιών» (Junk Bonds) δεν είναι πρόθυμοι να αντικαταστήσουν τα ομόλογα που λήγουν – αφενός μεν λόγω της ανόδου της Amazon, αφετέρου επειδή ο τζίρος και τα κέρδη τους συρρικνώνονται. Επομένως όλο και περισσότερες αλυσίδες πτωχεύουν, προβλέποντας πως η τάση θα επιταχυνθεί όταν η Fed συνεχίσει να αυξάνει τα βασικά της επιτόκια – κάτι που θα προκαλέσει την αύξηση της ανεργίας, με επώδυνες συνέπειες για τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, αφού ως πωλήτριες και πωλητές απασχολούνται 8.000.000 άτομα στις Η.Π.Α., με μέσο ετήσιο μισθό τα 21.500 $.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι η συνεχιζόμενη αύξηση των χρεών των νοικοκυριών, μετά την υποχώρηση τους κατά την κρίση – αφού έχουν υπερβεί πλέον τα 12 τρις $ (γράφημα). Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το διπλασιασμό των δημοσίων χρεών της υπερδύναμης σε απόλυτο μέγεθος (από τα 10 τρις $ το 2008 στα 20 τρις $ σήμερα), με τον τετραπλασιασμό του Ισολογισμού της Fed, καθώς επίσης με το ότι σχεδόν 100 εκ. ενήλικα άτομα δεν εμφανίζονται στις στατιστικές ανεργίας (ανάλυση), δεν ταιριάζει με τις ανακοινώσεις περί οικονομικής ευρωστίας της – με τις οποίες οφείλει να είναι πολύ επιφυλακτικός κανείς.
Επόμενο πρόβλημα είναι το ότι γενικότερα στη Δύση, η οποία καθορίζεται αφενός μεν από τις Η.Π.Α., αφετέρου από την Ιαπωνία και τη Γερμανία ως ηγέτιδα της ΕΕ, ακολουθούμενες από τη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία, τον Καναδά και την Αυστραλία, το οικονομικό σύστημα φαίνεται να ωφελεί μία συνεχώς μειούμενη αλλά ισχυροποιούμενη μειοψηφία – η οποία έχει ουσιαστικά τη διαχείριση και τον έλεγχο της πολιτικής.
Αναλυτικότερα οι τοπικές επιχειρήσεις και η πραγματική οικονομία αντικαταστάθηκαν από τις πολυεθνικές, καθώς επίσης από το χρηματοπιστωτικό σύστημα – όπου παρέχονται μεγάλες ελαφρύνσεις όσον αφορά την πληρωμή φόρων, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης των φορολογικών παραδείσων. Εν προκειμένω το σύστημα του χρέους, το δολάριο, η Fed και η στρατιωτική ηγεμονία (Η.Π.Α., ΝΑΤΟ), διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο – όπως επίσης το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα κοκ.
Όσον αφορά τη μαζική εκτύπωση χρημάτων από τις κεντρικές τράπεζες, είχε στόχο τη διατήρηση αυτού του συστήματος των ελίτ, των μεγάλων τραπεζών και των πολυεθνικών γιγάντων στην κορυφή – επίσης των δολαρίων χωρίς αντίκρισμα (Fiat money), στη θέση τους ως παγκόσμιο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα. Με απλά λόγια, εάν μία χώρα θέλει να πουλήσει κάτι σε κάποια άλλη, οφείλει να χρησιμοποιεί δολάρια – όπου, σύμφωνα με τον αμερικανικό νόμο, κάθε δολάριο πρέπει να εκκαθαρίζεται από την τράπεζα της Νέας Υόρκης.
Το γεγονός αυτό σημαίνει πως αυτόματα η συγκεκριμένη συναλλαγή υπάγεται στο δίκαιο των Η.Π.Α. – ενώ, εάν παρακαμφθεί, όπως στην περίπτωση του Ιράν που δεν ήθελε να πουλάει πετρέλαιο σε δολάρια, τότε απομονώνεται από το σύστημα, οπότε από το παγκόσμιο Εμπόριο. Ο αποκλεισμός αυτός στοίχισε στο Ιράν την υποτίμηση του νομίσματος του κατά 50% (πηγή) – όπως στη Ρωσία, όταν της επιβλήθηκαν κυρώσεις. Το τι συνέβη πάντως με το Ιράκ και με τη Λιβύη, όταν ανακοίνωσαν την πρόθεση τους να διεξάγουν συναλλαγές με ευρώ, είναι σε όλους γνωστό.
Εν τούτοις όλα αυτά αλλάζουν σταδιακά, αφού από κοινού η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν επιθυμούν να ανεξαρτητοποιηθούν από το δυτικό σύστημα – έχοντας ανακοινώσει μεταξύ τους συναλλαγές στα δικά τους νομίσματα, ιδρύοντας εναλλακτικούς οργανισμούς στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα, δημιουργώντας το δικό τους Swift κοκ.
Τέταρτο και τελευταίο πρόβλημα είναι η συνεχώς μειούμενη βιομηχανική παραγωγή της Δύσης, η οποία μεταφέρθηκε σταδιακά στην Ανατολική Ευρώπη και στην Ασία – λόγω του χαμηλού εργατικού κόστους, του τεχνητά υποτιμημένου κινεζικού νομίσματος, της παγκοσμιοποίησης κλπ. Η διαδικασία αυτή οδήγησε εν πρώτοις στην αύξηση του δυτικού πλούτου, με κριτήριο την αγοραστική δύναμη των ανθρώπων – επειδή οι εισαγωγές γίνονταν όλο και πιο φθηνές, με τον πληθωρισμό να διατηρείται χαμηλός παρά το αθρόο τύπωμα νέων χρημάτων. Η κατάσταση αυτή όμως έχει ημερομηνία λήξης – η οποία δεν θα αργήσει πολύ, ενώ θα δρομολογήσει μία επώδυνη μείωση του βιοτικού μας επιπέδου.
Η Κίνα
Από την άλλη πλευρά τώρα, η Κίνα πέτυχε μία κατακόρυφη αύξηση των εξαγωγών της, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την άνοδο των πλεονασμάτων και των συναλλαγματικών της αποθεμάτων σε δολάρια – κάτι που στήριξε μεν το αμερικανικό νόμισμα, αλλά αύξησε την εξάρτηση των Η.Π.Α., αφού με τα αποθέματα αυτά αγόραζε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, μετατρεπόμενη στο μεγαλύτερο δανειστή της υπερδύναμης μαζί με την Ιαπωνία.
Θυσιάστηκαν λοιπόν ορισμένες γενιές στην Κίνα για να μπορέσει να αναπτυχθεί, αλλά σήμερα ευρίσκεται σε μία πολύ πλεονεκτική θέση – έχοντας πλέον τη δυνατότητα να ανεξαρτητοποιηθεί από το δυτικό σύστημα του χρέους και το δολάριο. Ειδικότερα, το κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε από 200 $ το 1990 στα 5.000 $ το 2010, δημιουργήθηκε μία μεγάλη μεσαία τάξη, το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε από 88% στο 6,5%, πάνω από 500 εκ. άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν πια συνθήκες ακραίας φτώχειας κοκ.
Εάν δε η άνοδος της αγοραστικής δύναμης της Κίνας (ΡΡΡ) συνοδευτεί από την πτώση της στη Δύση, ως αποτέλεσμα του προβλεπόμενου πληθωρισμού λόγω των νέων χρημάτων που τυπώθηκαν, της ανόδου των τιμών των εισαγομένων προϊόντων, τυχόν αύξησης των τιμών της ενέργειας κοκ., τότε η σύγκριση μεταξύ των δυο αυτών περιοχών του πλανήτη θα διαφοροποιηθεί ξαφνικά και σε μεγάλο βαθμό – σημειώνοντας πως σε όρους αγοραστικής δύναμης το ΑΕΠ της Κίνας είναι ήδη υψηλότερο από αυτό των Η.Π.Α.
Οφείλει να σημειωθεί εδώ η διευκόλυνση των απ’ ευθείας αποστολών προϊόντων από την Κίνα στον υπόλοιπο πλανήτη μέσω του διαδικτύου εκ μέρους της κυβέρνησης της, η οποία τις επιδοτεί για να μην επιβαρύνονται οι επιχειρήσεις με τα ταχυδρομικά έξοδα – με αποτέλεσμα να υπολογίζεται πως έως το 2020 η χώρα θα αποκτήσει το 60% του παγκοσμίου ηλεκτρονικού εμπορίου (πηγή). Επίσης πως η κορυφαία της εταιρεία, η ALIBABA, επεξεργάσθηκε 812.000.000 παραγγελίες εντός μόλις 24 ωρών, ενώ η υπηρεσία πληρωμών ALIPAY διαχειρίσθηκε 1,5 δις συναλλαγές την ίδια ημέρα – άρα τον απίστευτα μεγάλο αριθμό των 256.000 συναλλαγών ανά δευτερόλεπτο!
Περαιτέρω, η Κίνα επιδιώκει να κατακτήσει την πρώτη θέση στην τρίτη βιομηχανική επανάσταση, επενδύοντας τεράστια ποσά στην αυτοματοποίηση, καθώς επίσης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας – επειδή η άνοδος των μισθών των εργαζομένων της στην κλασική βιομηχανία ασκεί ήδη πιέσεις στην οικονομική της ανάπτυξη, την οποία σχεδιάζει να στηρίξει με την εσωτερική της κατανάλωση πλέον.

Ταυτόχρονα, με το «νέο δρόμο του μεταξιού» (φωτογραφία), ο οποίος αποτελεί τη μεγαλύτερη υλοποίηση υποδομών που συνέβη ποτέ στον πλανήτη, συνδέοντας την με την υπόλοιπη Ευρασία, σχεδιάζει την άνοδο των εξαγωγών της στη συγκεκριμένη περιοχή – πάντοτε με προσανατολισμό την παραγωγή και λιγότερο τις υπηρεσίες. Όσον αφορά τη συνεργασία της με τη Ρωσία, το μερίδιο των εθνικών νομισμάτων στις πληρωμές των εξαγωγών των ρωσικών προϊόντων το 2016 ανήλθε στο 13%, ενώ στις εισαγωγές στο 16%, παρακάμπτοντας το δολάριο – ενώ, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κίνα, όσον αφορά τη ραγδαία άνοδο των συνολικών χρεών της, φαίνεται να είναι σε θέση να τα ελέγξει.


Η Ρωσία
Όπως έχουμε ήδη αναλύσει η Ρωσία, μετά τις κυρώσεις που της επιβλήθηκαν από τη Δύση το 2014 στην ενέργεια, στον τραπεζικό κλάδο και στη στρατιωτική της βιομηχανία, συνοδευόμενες από τις επιθέσεις στο νόμισμα της, επέλεξε να απαντήσει με ανάλογο τρόπο – με κυρώσεις δηλαδή προς όφελος της πραγματικής της οικονομίας, όπως ήταν η απαγόρευση εισαγωγών αγροτικών προϊόντων.
Έτσι κατάφερε να αναπτύξει σημαντικά την πραγματική της οικονομία, ιδιαίτερα στον πρωτογενή τομέα (ανάλυση) – με αποτέλεσμα η συμμετοχή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στα έσοδα του προϋπολογισμού της να μειωθεί στο 39% από 51,3% το 2014 (πηγή), ενώ αναμένεται να περιοριστεί κάτω από το 35% το 2010. Ειδικά σε σχέση με τη γεωργία, την οποία υποτιμούμε ανόητα στην Ελλάδα, η ρωσική κυβέρνηση δήλωσε τα εξής:
«Η Ρωσία είναι ηγετική δύναμη στον πλανήτη, όσον αφορά τις εξαγωγές σιτηρών, φυτικών ελαίων, ψαριών και ορισμένων άλλων τροφίμων. Περιμένουμε να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο προμηθευτή της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού, στα οργανικά καθαρά προϊόντα» (πηγή).
Αυτό που καθιστά όμως τη χώρα σημαντική σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η στρατιωτική της ισχύ, σε συνδυασμό με την εμπνευσμένη γεωπολιτική της στρατηγική – όπως φάνηκε στον πόλεμο της Συρίας, μέσω του οποίου κατάφερε να συμμετέχει ευρύτερα στον έλεγχο της Μέσης Ανατολής, μαζί με την Κίνα και το Ιράν.
Το μεγάλο όπλο της βέβαια δεν είναι ο στρατός και η πυρηνική της δύναμη, κυρίως επειδή φαίνεται αποφασισμένη να τη χρησιμοποιήσει εάν υπάρξει ανάγκη (πιστεύουμε πως θα συνέβαινε κάτι τέτοιο εάν είχε εκλεγεί η κυρία Clinton, με πρόσχημα την ουκρανική κρίση), αλλά η ενέργεια – όπως των Η.Π.Α. το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε συνδυασμό με το δολάριο και της Κίνας η παραγωγική της μηχανή. Ο στρατός και τα πυρηνικά αποτελούν το μέσο προστασίας των βασικών οικονομικών όπλων της εκάστοτε ηγετικής δύναμης – τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.
Σε κάθε περίπτωση, η επιτυχημένη απελευθέρωση της Συρίας από την ISIS κατά σχεδόν 95% είναι το αποτέλεσμα των ειρηνευτικών συνομιλιών της Αστάνα, μεταξύ της Ρωσίας, της Συρίας, της Τουρκίας και του Ιράν – όχι αυτών στη Γενεύη, όπου οι Η.Π.Α. διατύπωσαν κάποιες υποσχέσεις, οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν. Ακόμη καλύτερα, η συνεργασία της Χεζμπολάχ, του Ιράν, του Ιράκ και της Ρωσίας, παρά την αμερικανική βοήθεια προς τη Σαουδική Αραβία, ήταν αυτή που απελευθέρωσε τελικά τη Συρία και το Ιράκ από την ISIS – μεταξύ άλλων με την τοποθέτηση των S-400 που άλλαξαν τις συνθήκες στην περιοχή.
Είναι εμφανής δε η απροθυμία του προέδρου Trump να ξεκινήσει μία σύγκρουση στη Μέση Ανατολή – γεγονός που αφήνει ουσιαστικά ακάλυπτη τόσο τη Σαουδική Αραβία, όσο και το Ισραήλ, αυξάνοντας την επιρροή του Ιράν. Όσον αφορά τη Ρωσία, η επίσκεψη του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, καθώς επίσης οι τέσσερις συναντήσεις μεταξύ του Ρώσου προέδρου και του πρωθυπουργού του Ισραήλ (πηγή), τεκμηριώνουν τη σημασία της στη Μέση Ανατολή – ενώ όσο περισσότερο η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ πιέζουν για πόλεμο εναντίον του Ιράν, το οποίο επέλεξε από την αρχή τους σωστούς συμμάχους, τόσο πιο πολύ θα απομονώνονται.
Η Ιαπωνία
Στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, στην Ιαπωνία, ο πρωθυπουργός της μετά την επανεκλογή του θέλει να αλλάξει το μεταπολεμικό πασιφιστικό σύνταγμα της χώρας του, στηριζόμενος από το 80% των βουλευτών – κάτι που δεν σημαίνει βέβαια πως θα εξελιχθεί σε μία ισχυρή στρατιωτική δύναμη, αλλά ότι θα αρχίσει να επενδύει αρκετά χρήματα στην άμυνα της, εμπιστευόμενη λιγότερο την προστασία των Η.Π.Α. και θέλοντας να είναι καλύτερα οχυρωμένη απέναντι στην Κίνα. Οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ πως παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ιαπωνία, συνεχίζει να είναι μία ισχυρότατη εξαγωγική και τεχνολογική δύναμη, σαν τη Γερμανία – έχοντας όμως τα ίδια προβλήματα με τη Γερμανία, όπως είναι η έλλειψη ενέργειας και η στρατιωτική αδυναμία.
Σύμφωνα με το σημερινό Σύνταγμα της τώρα, ο ιαπωνικός στρατός επιτρέπεται τότε μόνο να πολεμήσει, όταν αντιμετωπίσει την επίθεση μίας εχθρικής δύναμης στο εσωτερικό της χώρας. Για παράδειγμα, απαγορεύεται να καταστρέψει προληπτικά μία βάση πυραύλων στη Β. Κορέα – κάτι που ο νέος πρωθυπουργός, ο οποίος θεωρείται εθνικιστής, θέλει να αλλάξει, εκμεταλλευόμενος τη στάση της Β. Κορέας. Η αλλαγή αυτή φαίνεται να υποστηρίζεται από τις Η.Π.Α., οι οποίες θεωρούν τη χώρα απαραίτητη όσον αφορά την κινεζική απειλή – ενώ η Ιαπωνία αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο δανειστή της υπερδύναμης, στο ίδιο σχεδόν επίπεδο με την Κίνα.
Ο πραγματικός στόχος βέβαια της εξωτερικής πολιτικής της Ιαπωνίας είναι ο περιορισμός της επιρροής της Κίνας στην Ασία – όπου οι φιλοδοξίες του προέδρου Xi μπορεί να αφήνουν αδιάφορους τους Ευρωπαίους, με εξαίρεση τη Γερμανία, αλλά όχι τη γειτονική της χώρα. Εκτός αυτού η Κίνα απαιτεί νησιά, τα οποία ανήκουν επίσημα στην Ιαπωνία – ενώ η Ιαπωνία χωρίς τη στήριξη των Η.Π.Α. δεν είναι σε θέση ούτε να προστατεύσει αυτά τα νησιά, ούτε να αντιμετωπίσει τις ηγεμονικές βλέψεις της Κίνας.
Γενικότερα πάντως το τέλος της εποχής του πασιφισμού της Ιαπωνίας έχει στόχο να την μετατρέψει σε έναν πλήρη στρατιωτικό σύμμαχο των Η.Π.Α. στην Ασία, ενδεχομένως μαζί με την Αυστραλία και την Ινδία – όπου όμως η Αυστραλία εκτός από τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, τα οποία εντείνονται από τα αυξημένα εξοπλιστικά της προγράμματα, είναι άμεσα εξαρτημένη εξαγωγικά από την Κίνα.
Ο στρατηγικός διάλογος που προβλέπεται μεταξύ της Ιαπωνίας, των Η.Π.Α., της Ινδίας και της Αυστραλίας έχει στόχο την προστασία του θαλασσίου διαδρόμου από την Ασία μέσω της Μέσης Ανατολής στην Αφρική – με απώτερο σκοπό την προώθηση του ελευθέρου εμπορίου, κυρίως όμως τη δημιουργία ενός αντίπαλου δέους στο «νέο δρόμο του μεταξιού» της Κίνας. Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας έχει δημοσιεύσει το γεωπολιτικό του όραμα ήδη πριν από πέντε χρόνια – όπου φαίνεται ο εθνικισμός του, καθώς επίσης το ότι στην εξωτερική πολιτική τάσσεται υπέρ της αντιπαράθεσης, της σύγκρουσης δηλαδή, αντί της συμφιλίωσης.
Η βασική του σκέψη δε είναι η δημιουργία ενός «δημοκρατικού διαμαντιού ασφαλείας» στην Ασία – το οποίο θα ενώνει την Αυστραλία, την Ιαπωνία, την Ινδία και την αμερικανική Πολιτεία της Χαβάης. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία από κοινού με την Ινδία, θα παρακολουθούν την ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ του Ειρηνικοί και του Ινδικού ωκεανού – έτσι ώστε να περιορίζεται η στρατιωτική δράση της Κίνας. Μπορεί λοιπόν να μη δίνεται μεγάλη σημασία στην Ιαπωνία ή η Ινδία να ανήκει τυπικά στις BRICS, αλλά πρόκειται για δύο ισχυρότατες χώρες – τις οποίες δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς, ούτε να τοποθετεί αυθαίρετα κάπου.
Επίλογος    
Η νέα τάξη πραγμάτων, το μοίρασμα του πλανήτη σε αποκλειστικές ζώνες επιρροής, ευρίσκεται ήδη σε μία πολύ προχωρημένη κατάσταση – όπου φαίνεται πως οι Η.Π.Α. ενδιαφέρονται κυρίως για την ηγεμονία τους στην ήπειρο τους (Λατινική Αμερική, Μεξικό, Καναδάς), καθώς επίσης για τη συμμαχία τους με την Ιαπωνία, την Αυστραλία, την Ινδία και τη Μ. Βρετανία, διατηρώντας ένα μεγάλο μέρος της Αφρικής.

Η Ρωσία και η Κίνα, με σύμμαχο το Ιράν προσβλέπουν στην ηγεμονία της Ευρασίας – η εξασφάλιση της οποίας θεωρείται πως θα δημιουργήσει την ισχυρότερη δύναμη στον πλανήτη. Η βοήθεια της Κίνας και της Ρωσίας στην αναδιάρθρωση των χρεών της Βενεζουέλας εξυπηρετεί μόνο ως διαπραγματευτικό χαρτί – για το οποίο θα ζητηθούν ανταλλάγματα κάπου αλλού.
Το βασικό θέμα εν προκειμένω είναι το τι θα συμβεί με την Ευρώπη, η οποία βιώνει μία κατάσταση αποσύνθεσης – με τη Γερμανία να επιθυμεί μεν την ηγεμονία της, αλλά χωρίς μεγάλες ελπίδες να τα καταφέρει αφού είναι αντιπαθής, δεν διαθέτει στρατιωτική δύναμη, ενώ είναι εξαρτημένη ενεργειακά σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία. Η υπερχρέωση της ηπείρου μας πάντως, σε συνδυασμό με την πολιτική λιτότητας που της έχει επιβληθεί, έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου – απελευθερώνοντας πολλές φυγόκεντρες δυνάμεις, ειδικά εντός της νομισματικής ένωσης, οι οποίες θα ενταθούν σημαντικά εάν υπάρξει πολιτική αστάθεια στη Γερμανία.
Τυχόν δε επανάληψη των γερμανικών εκλογών είναι πιθανόν να ενισχύσει κατά πολύ το εθνικιστικό κόμμα – ένα ενδεχόμενο που θα ολοκλήρωνε την καταστροφή που προκάλεσαν η καγκελάριος και ο υπουργός οικονομικών της, με αφετηρία την Ελλάδα. Σε αυτούς οφείλεται άλλωστε η σταδιακή αναβίωση του εγκληματικού ναζιστικού παρελθόντος της χώρας στις μνήμες των Ευρωπαίων – η οποία μπορεί μεν σήμερα να ευρίσκεται σε καλή οικονομική κατάσταση, αλλά αυτή θα κληθεί να πληρώσει τον πανάκριβο λογαριασμό τυχόν διάλυσης της Ευρωζώνης.
Τέλος, η Κίνα αυξάνει την επιρροή της στην Ευρώπη εξαγοράζοντας επιχειρήσεις και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής καταναλωτικής αγοράς – ενώ η Ρωσία ισχυροποιείται στην ανατολική πλευρά, με επί πλέον δυνητικούς συμμάχους τόσο τη Γαλλία, όσο και την Ιταλία. Ως εκ τούτου φαίνεται πως η Ευρώπη εκτός Βρετανίας θα αποτελέσει το μεγάλο λάφυρο της διαμάχης των μεγάλων δυνάμεων – με πιθανότερη την «ανάρτηση» της στην υπόλοιπη Ευρασία. Στα πλαίσια αυτά ελπίζουμε πως η Ελλάδα γνωρίζει επακριβώς τι συμβαίνει, επιλέγοντας αυτό που θα τη συμφέρει καλύτερα μελλοντικά – ευχόμενοι να προβλέψει σωστά τις  παγκόσμιες εξελίξεις και την αλλαγή παραδείγματος.

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[dCorso]

Κυνική ομολογία από Ντάισελμπλουμ: Με τα Μνημόνια σώσαμε τις τράπεζες!

Ευθεία ομολογία ότι το πρώτο Μνημόνιο που επιβλήθηκε στην Ελλάδα και τα αντίστοιχα προγράμματα
που εφαρμόστηκαν και σε άλλες χώρες είχαν πρωταρχικό στόχο να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες..  :S :S :S :S

... στις πλάτες των φορολογουμένων έκανε χθες ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Μάλιστα, προσπάθησε -κατόπιν εορτής- να διαχωρίσει τη θέση του, λέγοντας ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε ήταν εσφαλμένη!

«Είχαμε τραπεζική κρίση, δημοσιονομική κρίση και χρησιμοποιήσαμε πολλά από τα χρήματα του φορολογούμενου, με λάθος τρόπο κατά τη γνώμη μου, για να σώσουμε τις τράπεζες. Ο κόσμος που επέκρινε τα πρώτα χρόνια λέγοντας πως όλα έγιναν για τις τράπεζες έχει κάποιο δίκιο» παραδέχθηκε χθες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η περισσή ευκολία με την οποία ο απερχόμενος πρόεδρος του Eurogroup τώρα απαρνιέται τις θέσεις που με τόση θέρμη υπηρέτησε επί χρόνια προφανώς συνδέεται με τη λήξη της θητείας του και την προσπάθεια να βελτιώσει το προφίλ του, ώστε να βρει νέο ρόλο στα ευρωπαϊκά δρώμενα.

Στη διάρκεια συζήτησης για τις εργασιακές αλλαγές στο πλαίσιο του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, ο κ. Ντάισελμπλουμ υπεραμύνθηκε των επώδυνων μνημονιακών ανατροπών στην αγορά εργασίας, λέγοντας ότι «ήταν ένας καλός συμβιβασμός» ανάμεσα στην τήρηση των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη βελτίωση της ελκυστικότητας της αγοράς εργασίας!

Υποστήριξε δε ότι η Ελλάδα έχει λάβει μέτρα υπέρ της τόνωσης της απασχόλησης και υπάρχει σαφής βελτίωση, παρότι η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ δήλωσε ότι αποτελεί προτεραιότητα η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων το επόμενο έτος. Στο μεταξύ, για την προεδρία του Eurogroup βασικός υποψήφιος θεωρείται ο απερχόμενος Αυστριακός υπουργός Οικονομικών Χανς Γεργκ Σέλινγκ, ο οποίος παραιτήθηκε χθες από βουλευτής στη χώρα του.

http://www.dimokratianews.gr/conten...iselmploym-me-ta-mnimonia-sosame-tis-trapezes

 

[howbawdat]

 

[dCorso]

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/15/i-anaviosi-tou-germanikou-efialti/

Η αναβίωση του γερμανικού εφιάλτη

Ένοιωσα ντροπή χθες, απερίγραπτη ντροπή και αποτροπιασμό, φτάνοντας στο γερμανικό αεροδρόμιο – όχι τόσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών, αφού αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστικά ιστορία αλλά ποινικό μητρώο, αλλά για την ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς.
 .
Αρκετοί νομίζουν πως η Ελλάδα είναι ακόμη μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ, επειδή έχει ως νόμισμα το ευρώ – το οποίο είναι φυσικά δυσεύρετο για την πλειοψηφία των Ελλήνων, σε μία χώρα που η μεσαία τάξη, βασικό στήριγμα της Δημοκρατίας, καταρρέει υπό το βάρος των γερμανικών μνημονίων.
Στα πλαίσια αυτά, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις, παραθέτουμε τη χθεσινή εμπειρία ενός Έλληνα που ταξίδευσε στη Γερμανία – σε ένα δήθεν πολιτισμένο κράτος, το οποίο λέγεται πως δεν έχει καμία σχέση με το ναζιστικό παρελθόν του και που τοποθετείται αλληλέγγυα υπέρ της πατρίδας μας, βοηθώντας την με τα δάνεια που της παρέχει! Σύμφωνα με αυτήν, με μικρές παρεμβάσεις, τα εξής:

«Ταξίδεψα χθες από την Αθήνα προς τη Γερμανία (Στουτγάρδη). Η κατάσταση κατά την άφιξη μου ήταν κυριολεκτικά εξευτελιστική. Οδηγηθήκαμε με πούλμαν σε ειδικούς χώρους ελέγχου για τα κράτη εκτός Schengen – με τεράστιες ουρές και χρόνους αναμονής (φωτογραφία). Υπήρχαν ελεγκτήρια με ελάχιστο προσωπικό, ουσιαστικά για «ταξιδιώτες μόνο από την Ελλάδα» – ενώ όλοι οι επιβάτες, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, έπρεπε να υποστούν μία πολύωρη, σαδιστική αναμονή.
Τα μέτρα ασφαλείας που έχει λάβει εντολή να εφαρμόζει η γερμανική αστυνομία από τις 12 Νοεμβρίου του 2017, «χειρίζονται» την Ελλάδα ως μία χώρα εκτός Schengen – άρα εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ. Προβλέπουν δε μία ιδιότυπη καραντίνα για όλους τους επιβάτες από τη χώρα μας, οι οποίοι θα προσγειώνονται σε γερμανικό έδαφος – όπου υποβάλλονται σε αυστηρό έλεγχο, σε ειδικό χώρο εντός των αερολιμένων.
Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνεται η απαγόρευση της «φυσούνας» για όλες τις πτήσεις από την Ελλάδα – οπότε τα αεροσκάφη προσγειώνονται σε ειδικούς χώρους στάθμευσης του αεροδρομίου, όπου οι επιβάτες αποβιβάζονται και στη συνέχεια παραλαμβάνονται από λεωφορεία που τους μεταφέρουν στους ειδικούς χώρους ελέγχου. Οι χώροι αυτοί ενεργοποιούνται για πρώτη φορά, αποτελώντας μεταφορικά στρατόπεδα συγκέντρωσης – τη λειτουργία των οποίων ασφαλώς γνωρίζουν πολύ καλά οι Γερμανοί.
Συνεχίζοντας, στους χώρους αυτούς η γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία, μαζί με τις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας, ελέγχουν κυριολεκτικά εξονυχιστικά τους επιβάτες – πριν τους επιτρέψουν να μεταβούν στο χώρο παραλαβής των αποσκευών τους. Φυσικά η ελληνική κυβέρνηση, σταθμάρχης της καγκελαρίου, δεν έχει διαμαρτυρηθεί καθόλου για την απίστευτα εξευτελιστική συμπεριφορά της Γερμανίας – ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία μάλλον έχει σημαντικότερα θέματα για να ασχοληθεί.
Ένοιωσα ντροπή χθες, απερίγραπτη ντροπή και αποτροπιασμό. Όχι τόσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών, αφού αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστικά ιστορία αλλά ποινικό μητρώο, αλλά για την ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς – μίας χώρας που κυβερνάται από επαίτες και δουλοπρεπή άτομα, με μοναδικό ενδιαφέρον τους τη νομή της εξουσίας.
Σε όλους όσους δε θα ισχυρισθούν πως καλά κάνουν οι Γερμανοί επειδή δεν φυλάμε σωστά τα σύνορα μας, θα έλεγα πως δεν είμαστε εμείς που καλέσαμε δημοσίως 800.000 παράνομους μετανάστες, αλλά η κυρία Merkel και οι ΜΚΟ της – η οποία άνοιξε ουσιαστικά τα σύνορα για να εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό η αχόρταγη χώρα της, χωρίς να ρωτήσει κανέναν.
Τέλος, ζήτησα χαμογελαστά από το Γερμανό να μου βάλει σφραγίδα στο διαβατήριο, αλλά δεν δέχθηκε! Προτρέπω πάντως όλους όσους ταξιδεύουν σε άλλες χώρες μέσω Γερμανίας (transit), να το αποφεύγουν, επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάνουν τις ανταποκρίσεις τους – εκτός από τη μεγάλη ταλαιπωρία που τους περιμένει. Γενικότερα πάντως θα ήταν καλύτερα να αποφεύγουμε όλοι τη Γερμανία – αφού υπάρχουν πολύ καλύτερα μέρη να επισκεφτεί κανείς, ειδικά στην Ελλάδα.

 

[pokahontas]

Γράφεις απανωτά λες και:

α) είσαι ειδικός σε τέτοιου είδους θέματα
β) ότι γράφεις είναι χρυσός (είναι λίγο zeitgeist)

Φίλτατε, στην ερώτηση αν θα είναι καλύτερο να διαλυθεί η Ευρωζώνη, θα απαντήσω με ένα όχι. Δεν συμφέρει σε καμμία περίπτωση την Ελλάδα, ότι και να λες.

Π

 

[Geppetto33]

http://www.analyst.gr/2017/11/15/i-anaviosi-tou-germanikou-efialti/

Η αναβίωση του γερμανικού εφιάλτη

Ένοιωσα ντροπή χθες, απερίγραπτη ντροπή και αποτροπιασμό, φτάνοντας στο γερμανικό αεροδρόμιο – όχι τόσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών, αφού αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστικά ιστορία αλλά ποινικό μητρώο, αλλά για την ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς.
.
Αρκετοί νομίζουν πως η Ελλάδα είναι ακόμη μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ, επειδή έχει ως νόμισμα το ευρώ – το οποίο είναι φυσικά δυσεύρετο για την πλειοψηφία των Ελλήνων, σε μία χώρα που η μεσαία τάξη, βασικό στήριγμα της Δημοκρατίας, καταρρέει υπό το βάρος των γερμανικών μνημονίων.
Στα πλαίσια αυτά, για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις, παραθέτουμε τη χθεσινή εμπειρία ενός Έλληνα που ταξίδευσε στη Γερμανία – σε ένα δήθεν πολιτισμένο κράτος, το οποίο λέγεται πως δεν έχει καμία σχέση με το ναζιστικό παρελθόν του και που τοποθετείται αλληλέγγυα υπέρ της πατρίδας μας, βοηθώντας την με τα δάνεια που της παρέχει! Σύμφωνα με αυτήν, με μικρές παρεμβάσεις, τα εξής:

«Ταξίδεψα χθες από την Αθήνα προς τη Γερμανία (Στουτγάρδη). Η κατάσταση κατά την άφιξη μου ήταν κυριολεκτικά εξευτελιστική. Οδηγηθήκαμε με πούλμαν σε ειδικούς χώρους ελέγχου για τα κράτη εκτός Schengen – με τεράστιες ουρές και χρόνους αναμονής (φωτογραφία). Υπήρχαν ελεγκτήρια με ελάχιστο προσωπικό, ουσιαστικά για «ταξιδιώτες μόνο από την Ελλάδα» – ενώ όλοι οι επιβάτες, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, έπρεπε να υποστούν μία πολύωρη, σαδιστική αναμονή.
Τα μέτρα ασφαλείας που έχει λάβει εντολή να εφαρμόζει η γερμανική αστυνομία από τις 12 Νοεμβρίου του 2017, «χειρίζονται» την Ελλάδα ως μία χώρα εκτός Schengen – άρα εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ. Προβλέπουν δε μία ιδιότυπη καραντίνα για όλους τους επιβάτες από τη χώρα μας, οι οποίοι θα προσγειώνονται σε γερμανικό έδαφος – όπου υποβάλλονται σε αυστηρό έλεγχο, σε ειδικό χώρο εντός των αερολιμένων.
Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνεται η απαγόρευση της «φυσούνας» για όλες τις πτήσεις από την Ελλάδα – οπότε τα αεροσκάφη προσγειώνονται σε ειδικούς χώρους στάθμευσης του αεροδρομίου, όπου οι επιβάτες αποβιβάζονται και στη συνέχεια παραλαμβάνονται από λεωφορεία που τους μεταφέρουν στους ειδικούς χώρους ελέγχου. Οι χώροι αυτοί ενεργοποιούνται για πρώτη φορά, αποτελώντας μεταφορικά στρατόπεδα συγκέντρωσης – τη λειτουργία των οποίων ασφαλώς γνωρίζουν πολύ καλά οι Γερμανοί.
Συνεχίζοντας, στους χώρους αυτούς η γερμανική ομοσπονδιακή αστυνομία, μαζί με τις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας, ελέγχουν κυριολεκτικά εξονυχιστικά τους επιβάτες – πριν τους επιτρέψουν να μεταβούν στο χώρο παραλαβής των αποσκευών τους. Φυσικά η ελληνική κυβέρνηση, σταθμάρχης της καγκελαρίου, δεν έχει διαμαρτυρηθεί καθόλου για την απίστευτα εξευτελιστική συμπεριφορά της Γερμανίας – ούτε η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία μάλλον έχει σημαντικότερα θέματα για να ασχοληθεί.
Ένοιωσα ντροπή χθες, απερίγραπτη ντροπή και αποτροπιασμό. Όχι τόσο για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Γερμανών, αφού αυτή η χώρα δεν έχει ουσιαστικά ιστορία αλλά ποινικό μητρώο, αλλά για την ανυπαρξία αντίδρασης εκ μέρους της ελληνικής πλευράς – μίας χώρας που κυβερνάται από επαίτες και δουλοπρεπή άτομα, με μοναδικό ενδιαφέρον τους τη νομή της εξουσίας.
Σε όλους όσους δε θα ισχυρισθούν πως καλά κάνουν οι Γερμανοί επειδή δεν φυλάμε σωστά τα σύνορα μας, θα έλεγα πως δεν είμαστε εμείς που καλέσαμε δημοσίως 800.000 παράνομους μετανάστες, αλλά η κυρία Merkel και οι ΜΚΟ της – η οποία άνοιξε ουσιαστικά τα σύνορα για να εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό η αχόρταγη χώρα της, χωρίς να ρωτήσει κανέναν.
Τέλος, ζήτησα χαμογελαστά από το Γερμανό να μου βάλει σφραγίδα στο διαβατήριο, αλλά δεν δέχθηκε! Προτρέπω πάντως όλους όσους ταξιδεύουν σε άλλες χώρες μέσω Γερμανίας (transit), να το αποφεύγουν, επειδή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάνουν τις ανταποκρίσεις τους – εκτός από τη μεγάλη ταλαιπωρία που τους περιμένει. Γενικότερα πάντως θα ήταν καλύτερα να αποφεύγουμε όλοι τη Γερμανία – αφού υπάρχουν πολύ καλύτερα μέρη να επισκεφτεί κανείς, ειδικά στην Ελλάδα.

επειδη το εχω διαβασει αυτο παντου εγω ταξιδεψα φρανκφουρτη πριν ενα μηνα με aegean και περα απο τον ελεγχο στο ελ βενιζελος στη φρανκφουρτη επειδη ηταν ανταποκρισση για βαρκελωνη ουτε ταυτοτητα δεν κοιταξαν απο λουφχανσα κατα την επιβηβαση.οπως επισης κατεβηκαμε κανονικα απο φυσουνα στην φρανκφουρτη χωρις κανενα ελεγχο.κατι μαυρους συριους δεν ξερω τι ηταν ηρθαν και τους πηραν οι αστυνομικοι αλα μπρατσετα και επειδη ρωτησα τις αεροσυνοδους μου ειπαν οτι ειναι αιτουντες ασυλου στη γερμανια και δεν εχουν χαρτια.επισης μου ειπαν οτι ταξιδευουν τζαμπε ολε οι συγκεκριμενοι.τωρα αν επεσε σε τυχαιο ελεγχο η πτηση του κυριο δεν ξερω.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/22/i-periodos-ton-mazikon-thanaton-sti-rosia/

Η περίοδος των μαζικών θανάτων στη Ρωσία


Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την πολιτική σοκ και δέους που επιβλήθηκε στη χώρα, πέθαναν 13.600.000 Ρώσοι μέσα σε ελάχιστα έτη – όσοι περίπου κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
.
Είναι γνωστό πως η Σοβιετική Ένωση απέρριψε τον κομμουνισμό τη δεκαετία του 1990, ενώ την ίδια εποχή οι σοβιετικές δημοκρατίες διαχωρίστηκαν από τη «μητρική χώρα» – αποτελώντας οι περισσότερες μέρος της τσαρικής Ρωσίας στο παρελθόν, όπου στη συνέχεια αναγνωρίσθηκαν ως αυτόνομες δημοκρατίες.
Στην ίδια τη Ρωσία, έλαβε χώρα μία βίαιη οικονομική αλλαγή υπό τον πρόεδρο Jelzin, κυρίως με τη βοήθεια ενός στρατού αμερικανών επιστημόνων, τραπεζιτών, του ΔΝΤ κοκ. – στην οποία έχουμε αναφερθεί με τον τίτλο «Στρατηγική σοκ και δέος» (πηγή). Μία από τις συνέπειες αυτής της αλλαγής ήταν η μείωση του μέσου προσδόκιμου ζωής από τα 70 έτη στα 60 – στην οποία δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία, παρά το ότι επρόκειτο για μία πολύ μεγάλη πτώση, αφού για παράδειγμα η θεραπεία όλων των καρκινοπαθών του πλανήτη θα αύξανε το προσδόκιμο ζωής μόλις κατά 1 έτος.
Επομένως, τα δέκα έτη ήταν ένα τεράστιο νούμερο – ενώ μία ανάλογη αλλαγή του μέσου προσδόκιμου ζωής σε αυτό το ύψος δεν είχε συμβεί ποτέ μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελώντας ως εκ τούτου μία μεγάλη ανθρωπιστική καταστροφή. Με βάση τώρα αυτό το νούμερο υπολογίζεται πως εκείνο το χρονικό διάστημα πέθαναν 13.600.000 Ρώσοι, όσοι περίπου κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο – κάτι που επιβεβαιώνεται από την πτώση του πληθυσμού της, ο οποίος υπερέβαινε τα 160 εκ. πριν το 1990.

Μετά τη χρεοκοπία τώρα της χώρας και την άνοδο του προέδρου Putin στην εξουσία, το μέσο προσδόκιμο ζωής άρχισε ξανά να αυξάνεται – ενώ η Ρωσία απέκτησε ένα ορισμένο επίπεδο ευημερίας, αρκετά υψηλότερο από το παρελθόν (γράφημα, κατά κεφαλήν εισόδημα σε όρους αγοραστικής δύναμης). Παρά το ότι λοιπόν η Δύση ισχυρίζεται πως οι Ρώσοι αγαπούν τους αυταρχικούς ηγέτες, η αιτία είναι εντελώς διαφορετική – αφού θυμούνται πολύ καλά την ανθρωπιστική καταστροφή της δεκαετίας του 1990, την οποία αποκαλούν ως «περίοδο των μαζικών θανάτων», αναφέροντας πως τα νεκροταφεία γέμιζαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί τη δεκαετία του 1920, όπου το νέο τότε καθεστώς είχε δημεύσει τις μεγάλες εδαφικές ιδιοκτησίες – γεγονός που, σε συνδυασμό με τον εμφύλιο πόλεμο, είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν εκατομμύρια άνθρωποι από την πείνα. Ακριβώς για το λόγο αυτό ο Putin είχε χαρακτηρίσει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως τη μεγαλύτερη καταστροφή του 20ου αιώνα – αφού ανάλογοι θάνατοι είχαν συμβεί σε όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, όπου υπολογίζονται συνολικά στα 30.000.000.
Σήμερα πάντως το μέσο προσδόκιμο ζωής στη Συρία από το ξεκίνημα του πολέμου έχει μειωθεί από τα 70 έτη στα 55 – κατά 15 ολόκληρα χρόνια δηλαδή, χωρίς να γίνεται σχεδόν καμία αναφορά από τα ΜΜΕ. Ελπίζουμε να μη μειωθεί και στην Ελλάδα, στην οποία επιβάλλεται η ίδια πολιτική σοκ και δέους με τη Ρωσία τότε, αλλά σταδιακά και όχι τόσο βίαια.

 

[kostas8000]

http://www.kathimerini.gr/898866/ar...eyrwzwnh-den-enisxy8ei-8a-odhgh8ei-se-dialysh

Παπαδήμος: Αν η Ευρωζώνη δεν ενισχυθεί, θα οδηγηθεί σε διάλυση


Στην παρέμβασή του για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Οικονομικών Φόρουμ των Δελφών, ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος ανέφερε ένα συνδυασμό πολλών παραγόντων που υπονομεύουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Όπως σημείωσε όμως, ζητήματα όπως η αστάθεια στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή δεν μπορούν να επιλυθούν από τις δράσεις μεμονωμένων χωρών, ακόμη και των μεγαλύτερων, αλλά χρειάζονται συντονισμένη δράση.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι χρειάζεται, επίσης μακροπρόθεσμο όραμα για την αντιμετώπιση των δημογραφικών προκλήσεων αλλά και μία έμφαση στην Ευρωζώνη, με κανονισμούς που θα επιτρέψουν την ολοκλήρωσή της. Σύμφωνα με τον κ. Παπαδήμο, η Ευρωζώνη θα είναι σταθερή και βιώσιμη αν ενισχυθεί και ολοκληρωθεί, και προειδοποίησε ότι αν δεν γίνει αυτό τότε θα διαλυθεί, σε περίπτωση νέων σοκ ή ακόμη και αν δεν ανακάμψει η οικονομία της.

Η ενίσχυση της Ευρωζώνης δεν είναι επαρκής, εκτίμησε, χρειάζεται ενίσχυση της τραπεζικής ένωσης, της δημοσιονομικής ένωσης αλλά και θεσμικές παρεμβάσεις.

 

[Γαμιαδών33]

..δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από το δικαστήριο-μαριονέτα..ΚΑΙ για αυτόν από την τριπλέτα Ηγετών της περιόδου εκείνης για τον Σερβικό λαό.
Δεν νοείται η έκφραση ΄΄εγκληματίας πολέμου΄΄...για καιρό πολέμου..(πόσο μάλλον η μονόπλευρη υποκριτική αντιμετώπιση του πράγματος)..

 

[Γαμιαδών33]

No Remorse