ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

[dCorso]

Tην Γιουγκοσλαβια με την βοηθεια Ηπα-Νατο και ευρωπαικη ενωση την διελυσαν σε χρονο dt..
Aραγε την ελβετια που εχει εικοσιεξι διαφορετικα καντονια μεσα γιατι δεν την διαλυουν..;

 

[Γαμιαδών33]

Tην Γιουγκοσλαβια με την βοηθεια Ηπα-Νατο και ευρωπαικη ενωση την διελυσαν σε χρονο dt..
Aραγε την ελβετια που εχει εικοσιεξι διαφορετικα καντονια μεσα γιατι δεν την διαλυουν..;

right on target τύπε..αιρετικό και φίνο σε σκέψη.

 

[kostas8000]

http://rednotebook.gr/2017/01/roberts/

Θα επιβιώσει το ευρώ;, του Μάικλ Ρόμπερτς

Ο Μάικλ Ρόμπερτς είναι οικονομικός αναλυτής και διαχειριστής του δημοφιλούς ιστολογίου thenextrecession.wordpress.com, στο οποίο παρουσιάζεται συστηματικά η συζήτηση μεταξύ νεοφιλελεύθερων, κεϋνσιανών και μαρξιστών οικονομολόγων για την τρέχουσα κρίση. Το τελευταίο βιβλίο του, με τίτλο Τhe Long Depression, κυκλοφόρησε μέσα στο 2016 από τις εκδόσεις Haymarket και στηρίζεται σε έναν τεράστιο όγκο εμπειρικού υλικού, για να τεκμηριώσει την άποψη ότι οι συνταγές τόσο της λιτότητας όσο και της αύξησης των δημόσιων δαπανών προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση, έχουν αποτύχει εξίσου στο βαθμό που δεν εγγυώνται την επιστροφή στα επίπεδα κερδοφορίας του κεφαλαίου πριν το 2009. Το βιβλίο περιλαμβάνει ένα κεφάλαιο με θέμα την αποτυχία του σχεδίου του ευρώ. Με την άδειά του συγγραφέα, μεταφράσαμε για το RedNotebook εκτενή αποσπάσματά του, παραλείποντας σκόπιμα διαγράμματα και υποσημειώσεις, ώστε να είναι πιο ευανάγνωστο. Τη μετάφραση έκανε ο Κώστας Παπαγιάννης.


εξαιρετικο αρθρο θα πρεπει να διαβαστει από ολους  ;) ;)

 

[dCorso]

right on target τύπε..αιρετικό και φίνο σε σκέψη.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/23/i-italiki-vomva-megatonon/

Η ιταλική βόμβα μεγατόνων


Τυχόν έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ, με το 93% των ομολόγων της στο εθνικό της δίκαιο και με χρέη στα 2,3 τρις €, πανικοβάλλει τη Γερμανία – επίσης τη δεύτερη ισχυρότερη της τράπεζα και τις ασφαλιστικές της εταιρείες, οι οποίες έχουν στην κατοχή τους μεγάλο μέρος του ιταλικού χρέους.
.
Άρθρο
Το νούμερο ένα πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι η Ιταλία – κυρίως λόγω του τεράστιου δημοσίου χρέους της που πλησιάζει τα 2,3 τρις € (επταπλάσιο του ελληνικού), των προβλημάτων των τραπεζών της και των λοιπών αδυναμιών της οικονομίας της (άρθρο). Η χώρα έχει βέβαια πολλά όπλα στη διάθεση της, ειδικά όσον αφορά την άσκηση πιέσεων στη Γερμανία – οπότε είναι σε πολύ καλύτερη θέση από την Ελλάδα. Τα βασικότερα είναι τα εξής:
(α) Αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της νομισματικής ένωσης, οπότε τυχόν έξοδος της από το κοινό νόμισμα θα μπορούσε να σημαίνει το τέλος του ευρώ – κάτι που φυσικά θέλει να αποφύγει η Γερμανία, η οποία κερδίζει τεράστια ποσά απομυζώντας τους εταίρους της.
(β) Η γερμανική τράπεζα Commerzbank, καθώς επίσης οι ασφαλιστικές εταιρείες Allianz και Muenchner Rueck, έχουν στην κατοχή τους πολλά δις € σε ομόλογα του ιταλικού δημοσίου – γεγονός που σημαίνει πως εάν χρεοκοπήσει η Ιταλία, θα αντιμετωπίσουν τεράστιες οικονομικές δυσκολίες (κάτι ανάλογο ισχύει επίσης για τις γαλλικές τράπεζες). Προφανώς δε η Ιταλία δεν μπορεί να διασωθεί από τον ESM, ενώ υπάρχουν οι εξής προτάσεις εξόδου της από την κρίση:
Η αυτόματη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων της σε περίπτωση ανάγκης – κάτι που θα της έδινε χρόνο για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της.
Η αλλαγή των παλαιών ομολόγων με καινούργια, έστω χωρίς μείωση της τιμής τους, όπως συνέβη στην Ελλάδα με το PSI. Ειδικότερα, το 93% των υφισταμένων ομολόγων έχουν εκδοθεί στο εθνικό δίκαιο της Ιταλίας – όπως ακριβώς τα ελληνικά πριν το 2012. Το γεγονός αυτό επιτρέπει στην Ιταλία να τα εξυπηρετήσει σε λιρέτες, εάν τυχόν επιλέξει την έξοδο της από την Ευρωζώνη. Ως εκ τούτου προτείνεται η μετατροπή τους σε αγγλικού δικαίου και η μη δυνατότητα αλλαγής σε λιρέτα – έναντι χαμηλότερων επιτοκίων και επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής τους. Η Ιταλία όμως αποκλείεται να συμπεριφερθεί τόσο ανόητα, όσο η Ελλάδα με το PSI – οπότε δεν φαίνεται να επιλέγεται αυτή η λύση.
(γ) Η δυνατότητα της να ωφεληθεί εξερχόμενη από την Ευρωζώνη αφού, με βάση διάφορες οικονομικές μελέτες, θα ήταν πολύ συμφέρουσα. Ο ρυθμός ανάπτυξης της θα κατέρρεε μεν τα τρία πρώτα χρόνια, αλλά από το τέταρτο έτος και μετά θα αυξανόταν σημαντικά. Θεωρείται δε πως το αργότερο το 2020 το ΑΕΠ της θα είχε φτάσει στα επίπεδα του 2007 (2,2 τρις $), ενώ σήμερα ευρίσκεται πολύ χαμηλότερα (1,85 τρις $).

Περαιτέρω, η Ιταλία εισήλθε στην Ευρωζώνη με πολύ χειρότερες προϋποθέσεις από την Ελλάδα – αφού το χρέος της ήταν υψηλότερο από το 110% του ΑΕΠ της, παρά τα swap που είχε χρησιμοποιήσει για την απόκρυψη του. Έκτοτε η οικονομία της ήταν η μοναδική που δεν αναπτύχθηκε καθόλου – ενώ σήμερα είναι στα επίπεδα του 1999, ελαφρά σε καλύτερη θέση από την Ελλάδα, αλλά σε πολύ χειρότερη από την Ιρλανδία, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και το μέσο όρο της Ευρωζώνης (γράφημα, από επάνω προς τα κάτω οι χώρες και η εξέλιξη του ΑΕΠ τους από το 1999 = 100).

Ως εκ τούτου είναι ασφαλώς προτιμότερη η έξοδος της, με την οποία συμφωνεί πλέον πάνω από το 50% των Πολιτών της, καθώς επίσης η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων. Ενδεχομένως λοιπόν να επιλεχθεί αυτός ο δρόμος στις εκλογές του επομένου έτους – κάτι που πανικοβάλλει τη Γερμανία, όχι μόνο για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω αλλά, επίσης, εξαιτίας των οφειλών της στο σύστημα Target 2 της ΕΚΤ (γράφημα), οι οποίες το καλοκαίρι ήταν στα 422 δις € με κυριότερο δανειστή εδώ τη Γερμανία (872 δις €). Δυστυχώς δεν έχει στην ηγεσία της Ιταλίας τον κ. Renzi που μπορούσε να επηρεάσει κατά το δοκούν, όπως όλους τους Έλληνες πρωθυπουργούς – οπότε κυριολεκτικά τρέμει.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/25/ta-ofeli-tis-simmaxias-tis-ee-me-ti-rosia/

Τα οφέλη της συμμαχίας της ΕΕ με τη Ρωσία


Οι μεγαλύτερες απειλές για την Ευρώπη είναι η ραγδαία άνοδος της Κίνας, η οποία θα επιταχυνθεί με το νέο δρόμο του μεταξιού, καθώς επίσης οι αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές – προβλήματα που μπορεί τότε μόνο να αντιμετωπίσει, όταν  παραμείνει ενωμένη και ολοκληρωθεί.
.
Άποψη
Ήδη από τη δεκαετία του 1980 όπου ξεκίνησε η τρίτη εποχή της παγκοσμιοποίησης με το άνοιγμα των συνόρων των πρώην κομμουνιστικών χωρών, ειδικά της Κίνας, ταυτόχρονα με την άνοδο του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη Δύση – ειδικά για την Ευρώπη η οποία είναι πολύ πιο εκτεθειμένη, έχοντας λιγότερες δυνατότητες προστασίας από ότι οι Η.Π.Α., η Αυστραλία ή ο Καναδάς. Το μεγάλο λάθος ήταν η μεταφορά της παραγωγής από τις δυτικές πολυεθνικές στην Ασία – όπου αρκετοί κλάδοι της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας καταστράφηκαν, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα, λόγω της εισαγωγής φθηνών κινεζικών προϊόντων.
Έτσι η Κίνα έχει εξελιχθεί σήμερα στην παραγωγική μηχανή του πλανήτη, αποκτώντας δεσπόζουσα θέση στην αγορά ενέργειας και πρώτων υλών, με αποτέλεσμα να την ελέγχει – γεγονός που έχει πολλές γεωπολιτικές παρενέργειες, όπως στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής (ανάλυση). Η δημιουργία τώρα εκ μέρους της του νέου δρόμου του μεταξιού, ο οποίος συνδέει σταδιακά ολόκληρη την Ευρασία, της δίνει τη δυνατότητα να κυριαρχήσει εμπορικά και στις δύο ηπείρους – παρακάμπτοντας σε μεγάλο βαθμό τη ναυτιλία, αφού αντικαθιστά τις θαλάσσιες μεταφορές με χερσαίες, φθηνότερες και πολύ πιο ταχύτερες, εις βάρος ξανά χωρών όπως η Ελλάδα.
Παράλληλα η Κίνα εξαγοράζει συνεχώς επιχειρήσεις στην Ευρώπη, για να αποκτήσει μερίδια αγοράς ή για να «κλέψει» το Know How τους όταν πρόκειται για υψηλή τεχνολογία – ενώ στηρίζει επενδυτικά τις γειτονικές της χώρες, έτσι ώστε να διατηρήσει χαμηλό το κόστος παραγωγής προϊόντων, αποφεύγοντας την υπερβολική αύξηση της ζήτησης στην αγορά εργασίας της. Ταυτόχρονα απωθεί μεθοδικά τις Η.Π.Α. στη δική τους ήπειρο, συμμετέχοντας στον ενεργειακό, χρηματοπιστωτικό, οικονομικό, εμπορικό και νομισματικό πόλεμο εναντίον τους, εν μέρει και στο στρατιωτικό, με τη συνεργασία της Ρωσίας – χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατον να το δρομολογήσει.

Στα πλαίσια αυτά έχει κατορθώσει να αυξήσει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των Πολιτών της (γράφημα, 8πλασιασμός του κατά κεφαλή ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης), όπου σχεδόν 500.000.000 ανήκουν πλέον στη μεσαία τάξη – γεγονός που σημαίνει ότι, ένας ανάλογος αριθμός στη Δύση ωθήθηκε στην κατώτερη, αφού η πραγματική αύξηση του παγκοσμίου ΑΕΠ είναι πολύ μικρότερη. Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη στην Ευρώπη, πολλές χώρες της οποίας έχουν υπερχρεωθεί – μεταξύ άλλων λόγω της καταστροφής του παραγωγικού τους ιστού από την Κίνα. Σε κάθε περίπτωση ο πλούτος μεταφέρεται με ταχύτατους ρυθμούς από τη Δύση στην Ασία και κυρίως στην Κίνα – γεγονός που τεκμηριώνεται μεταξύ άλλων από το χρυσό σε φυσική μορφή που συγκεντρώνεται εκεί (στη Δύση ο χρυσός διαπραγματεύεται με χαρτιά, όπου οι τράπεζες που τα εκδίδουν δεν διαθέτουν σε φυσική μορφή ούτε καν το 10% της αξίας τους – οπότε, εάν τυχόν απαιτηθεί στη φυσική του μορφή μαζικά, τότε θα χρεοκοπήσουν).
Εκτός αυτού, η ήπειρος μας αποτελεί πλέον στόχο των μεταναστευτικών ροών εξαθλιωμένων ανθρώπων από την Αφρική και την Ασία – οι οποίοι χαρακτηρίζονται από εντελώς διαφορετικά ήθη και έθιμα, από θρησκευτικό φανατισμό, από βίαια ένστικτα λόγω των οδυνηρών εμπειριών τους, είναι σε χαμηλά επίπεδα πολιτισμικής εξέλιξης κοκ. Οι ροές αυτές αποτελούν αναμφίβολα έναν επί πλέον κίνδυνο για το βιοτικό μας επίπεδο, για την ασφάλεια και για την κοινωνική συνοχή, όπως φαίνεται καθαρά από τη Σουηδία – χωρίς να αντιμετωπίζουμε βέβαια το θέμα ρατσιστικά ή εθνικιστικά. Η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία αποτελούν τις σημαντικότερες πύλες εισόδου τους, όπου ειδικά η χώρα μας ευρίσκεται στη δυσκολότερη θέση – μη έχοντας μηχανισμό προστασίας των συνόρων της, καθώς επίσης αντιμετωπίζοντας μεγάλα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
Περαιτέρω, η Ευρώπη δεν φαίνεται να αναζητάει έναν από κοινού τρόπο αντιμετώπισης όλων των παραπάνω προβλημάτων της, παραμένοντας ενωμένη – αντίθετα, τα κράτη-μέλη της λειτουργούν ατομικιστικά, ενώ έχουν δημιουργηθεί μεγάλες φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της, με αιτία αφενός μεν το ευρώ και την κρίση υπερχρέωσης αφετέρου το μεταναστευτικό. Ακόμη περισσότερο δεν εξετάζει νέους τρόπους οχύρωσης, προστασίας και ολοκλήρωσης της – όπως θα ήταν η στενή συνεργασία της με τη Ρωσία, με την οποία θα αλληλοσυμπληρωνόταν οικονομικά, ενεργειακά και στρατιωτικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν πολλά κοινά συμφέροντα, ενώ πρόκειται για μία αχανή σε έκταση χώρα με μόλις 144 εκ. πληθυσμό – η οποία μπορεί μεν να συνεργάζεται με την Κίνα λόγω των κυρώσεων που της επιβλήθηκαν από τη Δύση, καθώς επίσης εξαιτίας της άρνησης της να αποδεχθεί την αμερικανική ηγεμονία, αλλά γνωρίζει πολύ καλά ότι θα απειληθεί στο μέλλον από την «κίτρινη γάγγραινα», η οποία δεν θέλει να μοιραστεί την παγκόσμια ηγεμονία με κανέναν. Άλλωστε η Ρωσία γειτονεύει με την Κίνα του 1,38 δις ανθρώπων, χωρίς μεγάλες δυνατότητες διαφύλαξης των συνόρων της όταν η χώρα εξοπλισθεί ανάλογα – οπότε ή Ευρώπη αποτελεί έναν πολύ πιο ιδανικό σύμμαχο.
Ολοκληρώνοντας, εάν η Ευρωζώνη διαλυθεί από την Ιταλία, από την Ελλάδα ή από κάποιο άλλο μέλος της, η ΕΕ δεν θα καταφέρει να διατηρηθεί ως έχει – ενώ η ευθύνη θα ανήκει κυρίως στη Γερμανία, η οποία όφειλε να γνωρίζει καλύτερα τους κινδύνους ενός τέτοιου ενδεχομένου, καθώς επίσης τους τρόπους αντιμετώπισης του, σταματώντας να απομυζεί αχόρταγα τους εταίρους της και να τιμωρεί προτεσταντικά τους αδύναμους κρίκους.
Εάν συμβεί παρ’ ελπίδα κάτι τέτοιο, τότε η Ευρώπη θα μεταβληθεί δυστυχώς σε μία πολυπολιτισμική, μη συνεκτική περιοχή, το βιοτικό επίπεδο της οποίας θα καταρρεύσει – ενώ θα βυθιστεί στην τρομοκρατία και στην εγκληματικότητα, αφενός μεν λόγω των μεταναστευτικών ροών, αφετέρου εξαιτίας της φτώχειας, η οποία εκτρέφει το έγκλημα και την παρανομία. Από τη μοίρα αυτή δεν θα ξεφύγουν ούτε τα πλούσια κράτη της, αφού όλα είναι πολύ μικρά, ακόμη και η Γερμανία, για να μπορέσουν μόνα τους να ανταπεξέλθουν με τους μελλοντικούς κινδύνους – έτσι όπως εύκολα μπορεί να τους προβλέψει κανείς.

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

https://www.efsyn.gr/arthro/akrodexio-afd-apolamvanei-tin-politiki-krisi-kai-paradehetai

Το ακροδεξιό AfD απολαμβάνει την πολιτική κρίση και το παραδέχεται


«Η Μέρκελ βρίσκεται σε μια εντελώς φθίνουσα πορεία και αυτό εν μέρει χάρη σε εμάς», δηλώνει ο 76χρονος Αλεξάντερ Γκάουλαντ, πρόεδρος της Κ.Ο. του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), εμφανώς ικανοποιημένος για το η καγκελάριος δεν έχει καταφέρει να σχηματίσει ακόμα κυβέρνηση.
Σ' αυτό το σύνθημα, «Η Μέρκελ πρέπει να φύγει», βασίστηκε η προεκλογική εκστρατεία του AfD, που βγήκε ενισχυμένο από τις εκλογές συγκεντρώνοντας το 12,6% των ψήφων και κερδίζοντας 92 έδρες στην ομοσπονδιακή βουλή. Άλλωστε τότε ήταν που ο Γκάουλαντ δεσμεύθηκε «να κυνηγήσει τη Μέρκελ».
«Ο καιρός της έχει περάσει, θέλουμε να εγκαταλείψει την πολιτική σκηνή», πρόσθεσε ο ίδιος σε συνέντευξή του στο AFP, μία εβδομάδα πριν από το συνέδριο του AfD στις 2 και 3 Δεκεμβρίου.
Αν και οι ακροδεξιοί δεν ζητούν νέες εκλογές, προετοιμάζονται για κάθε ενδεχόμενο. «Δεν θα αποφασίσουμε εμείς αν θα γίνουν νέες εκλογές. Δεν το ζητάμε εμείς, όμως είμαστε έτοιμοι», είπε ο Γκάουλαντ και πρόσθεσε: «Μάλλον θα κερδίσουμε».
Ο Γκάουλαντ είναι αυτός που έχει κάνει τις πιο προκλητικές δηλώσεις για το ισλάμ, τον ναζισμό και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με τις τελευταίες να έχουν προκαλέσει την αντίδραση και τελικά την αποχώρηση της ηγετικής προσωπικότητας του AfD, Φράουκε Πέτρι.
Έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει τους αιτούντες άσυλο που έφτασαν στη Γερμανία κατ’ επανάληψη εγκληματίες και δηλώνει ότι δεν λυπάται για τον χαρακτηρισμό «διότι εκφράζουμε τους φόβους των ανθρώπων, δεν θέλουμε η χώρα να αλλάξει με τέτοιον τρόπο που δεν θα μπορούμε να γυρίσουμε πίσω».
Παρά το ιστορικά χαμηλό ποσοστό της ανεργίας στη Γερμανία, το AfD εκμεταλλεύεται την κοινωνική κατάσταση. Την προηγούμενη εβδομάδα η Siemens ανακοίνωσε την περικοπή σχεδόν 7.000 θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων 920 στη Σαξονία, προπύργιο του ακροδεξιού κόμματος.
«Αυτό μάλλον θα μας βοηθήσει», σχολίασε ο Γκάουλαντ, που παραδέχεται ότι το κόμμα του προσελκύει κυρίως τους διαμαρτυρόμενους. «Οι άνθρωποι δεν ψηφίζουν το AfD εξαιτίας των προσώπων που το απαρτίζουν, αλλά για να διαμαρτυρηθούν για τα όσα συμβαίνουν», εξήγησε.

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/28/i-ethiki-tragodia/

Η εθνική τραγωδία


Ακόμα και σήμερα ο νομοταγής Έλληνας Πολίτης δεν αντιλαμβάνεται ότι, κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να μας νικήσει όταν είμαστε ενωμένοι, για έναν κοινό και ξεκάθαρο σκοπό – ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος, από τη εκδίωξη όλων εκείνων των συμμοριών που δραστηριοποιούνται στην πατρίδα μας.
.
«Ο επιστήμονας, στο μέτρο που παράγει επιστημονικό έργο, αποτελεί παράγοντα πολιτισμικής διαμόρφωσης – επιδρώντας θετικά ή αρνητικά στην εξέλιξη της κοινωνικής δομής. Λόγω αυτού του ρόλου του, δεν μπορεί να υπαινίσσεται και να επικαλείται την ουδετερότητα της επιστήμης, μένοντας έξω από τη διαμόρφωση του εκάστοτε κοινωνικού γίγνεσθαι.
Ο επιστήμονας, ειδικά τη στιγμή μία μεγάλης κρίσης, οφείλει να τολμήσει να αποτελέσει τον ισχυρό βραχίονα για το ξεπέρασμα της, εκφραζόμενος ελεύθερα σε όλα τα επίπεδα, τολμώντας καλοπροαίρετα ακόμη και λάθη – ασχέτως του κοινωνικού και επαγγελματικού κόστους του που πολλές φορές ίσως είναι τεράστιο»
.
Άποψη
Υπενθυμίζουμε ξανά πως σε ολόκληρη τη διάρκεια της κρίσης, από το ξεκίνημα της το 2009 έως σήμερα, η Ελλάδα δεν έχει υποφέρει λόγω των ουσιαστικών προβλημάτων της οικονομίας της, καθώς επίσης των ασυμμετριών της Ευρωζώνης, χωρίς φυσικά να τα υποτιμούμε, αλλά από μία σειρά λανθασμένων αποφάσεων – αφενός μεν των εκάστοτε κυβερνήσεων της, αφετέρου των δανειστών της, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ.
Μεταξύ πολλών άλλων, όπως ήταν η μη αλληλέγγυα στάση της Γερμανίας πριν την υπαγωγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, η αδιαφορία της ΕΚΤ, καθώς επίσης η παθητικότητα της κυβέρνησης, όταν η Ελλάδα μπορούσε να επιβάλλει την αναδιάρθρωση του χρέους της πριν ακόμη μεταφερθεί από τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες στους Ευρωπαίους Πολίτες, δεν δόθηκε καμία σημασία στο βασικό χρονοδιάγραμμα της καταπολέμησης μίας κρίσης – σύμφωνα με το οποίο στο πρώτο έτος λαμβάνονται όλα μαζί τα κατάλληλα μέτρα, στο δεύτερο ωριμάζουν, ενώ στο τρίτο αρχίζουν να αποδίδουν, έτσι ώστε να μην προλάβει να χαθεί η στήριξη της κοινωνίας, να εξαϋλωθούν οι καταθέσεις και οι αποταμιεύσεις των Πολιτών, να γκρεμιστούν οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων κοκ.
Οι ευθύνες στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι μόνο των δανειστών αλλά, επίσης, των ελληνικών κυβερνήσεων – αφού αυτές αποφάσισαν να μην προβούν σε αναβολή πληρωμών, υπέγραψαν μέτρα που δεν ήταν ορθολογικά (ανάλυση), εφάρμοσαν λανθασμένα όσα οι ίδιες συμφώνησαν, παλινδρομούσαν, συμμετείχαν στο έγκλημα του PSI, ενώ σπατάλησαν ανεύθυνα όλο το χρόνο που είχαν στη διάθεση τους. Υπεύθυνοι είναι ασφαλώς και οι Πολίτες, αφού η ανοχή είναι συνώνυμη με τη συνενοχή – ενώ αρνούνται να αντιληφθούν το αυτονόητο: το ότι εάν δεν βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και τη χώρα τους, δεν θα το κάνει κανένας άλλος.
Σε κάθε περίπτωση, το αργότερο μετά τα μέσα του 2013, η Ελλάδα οδηγήθηκε στο τέλμα – βάλτωσε, μη έχοντας πλέον καμία δυνατότητα διαχείρισης της κρίσης με δικά της μέσα, καθώς επίσης με δικές της πρωτοβουλίες.
Έκτοτε έχει επιλεχθεί η κυλιόμενη χρεοκοπία της, η καθυστέρηση ουσιαστικά του θανάτου της οικονομίας της, η οποία συνεχώς επιδεινώνει τα προβλήματα της – ενώ λυμαίνονται τη χώρα τόσο οι εγχώριες, όσο και οι ξένες συμμορίες, θυμίζοντας μας το ρητό «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Όσον αφορά τώρα τις ελληνικές κυβερνήσεις, αφενός μεν είναι όλο και χειρότερες, αφετέρου κάνουν συνεχώς τα ίδια πειράματα, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα – παρά το ότι η συμπεριφορά αυτή είναι ο ορισμός της ανοησίας.
Φυσικά δεν έχει καμία κυβέρνηση μετά το 2009 την ουσιαστική στήριξη των Ελλήνων οι οποίοι, αφού πέρασαν τα τρία πρώτα χρόνια, έπαψαν εντελώς να αντιδρούν – γεγονός που δεν οφείλεται στην κοινωνική «κατάθλιψη» ή στις συνέπειες της. Όπως είχαμε αναφέρει, οφείλεται σε έναν βαθιά ριζωμένο ατομικισμό, τον οποίο το σύστημα καλλιέργησε με επιτυχία επί σειρά δεκαετιών – χωρίς να εξαιρεί δυστυχώς τους νέους που έχουν πλέον «απονεκρωθεί» εντελώς (άρθρο).
Ακόμα και σήμερα δε, ο νομοταγής Έλληνας Πολίτης δεν αντιλαμβάνεται ότι, κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να μας νικήσει όταν είμαστε ενωμένοι, για έναν κοινό και ξεκάθαρο σκοπό – ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος, από τη εκδίωξη όλων εκείνων των συμμοριών που δραστηριοποιούνται στην πατρίδα μας. Η αιτία είναι κυρίως το ότι, η ένωση και η συλλογικότητα προϋποθέτουν, έστω σε ένα βαθμό, το συμβιβασμό και την αναγνώριση του άλλου, ως άξιου σεβασμού – δεδομένο που προσκρούει δυστυχώς στην κλασική ελληνική έκφραση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;».
Ο ατομικισμός μας είναι επίσης αλληλένδετος με μία πρωτοφανή έλλειψη παιδείας, καθώς επίσης με μία συλλογική αυταπάτη/ουτοπία – όπου δυστυχώς το σύστημα μεγαλούργησε, μέσω του ατελέστατου εκπαιδευτικού μας συστήματος. Επίσης μέσω των διατεταγμένων ΜΜΕ, τα οποία επί δεκαετίες έτρεφαν τους θεατές, τους ακροατές και τους αναγνώστες τους με σκουπίδια – δημιουργώντας στρατιές «λοβοτομημένων» οι οποίοι, μετά από μία τελική πλύση εγκεφάλου, απλά αναπαράγουν άθλια στερεότυπα και σαθρά πρότυπα, ενώ είναι ανίκανοι για συνδυαστική σκέψη και για απλή λογική.
Σαν να μην έφταναν δε τόσα λάθη, η συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών αναμένουν και λατρεύουν όποιον ηγέτη θα τους υποδείξει το δικό του σωστό – όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους. Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι χαρισματικοί ηγέτες απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το ηρωικό Ελληνικό Έθνος ανέχεται στωικά έναν «αρχηγό», ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά, λέγοντας του ανερυθρίαστα άπειρα ψέματα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο Πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του.
Μέσα από όλα αυτά η Ελλάδα, η χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία, ενώ μερικές δεκαετίες πριν δεν δίστασε να πολεμήσει εναντίον των πανίσχυρων ναζιστικών στρατευμάτων, έχει εξελιχθεί στη μεγάλη ντροπή της Ευρώπης – ενώ η αριστερά στο όνειδος της ευρωπαϊκής, αφού δεν διστάζει πλέον να εφαρμόσει άκρως νεοφιλελεύθερα προγράμματα, παρά το ότι γνωρίζει πως δεν έχουν καμία απολύτως πιθανότητα επιτυχίας.
Πόσο μάλλον όταν έπεσαν ήδη οι «τίτλοι τέλους» στη χώρα μας, χωρίς όμως να πτοούνται οι Πολίτες της – οι οποίοι παρακολουθούν αμέτοχοι την τραγωδία τους, σαν να αφορά κάποιους άλλους. Συνεχίζουν άλλωστε να περιμένουν την επόμενη ελεημοσύνη της Ευρώπης, παρά το ότι δεν είναι ούτε ανάπηροι, ούτε παράλυτοι, ούτε ανήμποροι – θεωρώντας ορισμένοι επαναστατικά τα άρθρα που προσπαθούν μάταια να τους αφυπνίσουν! Κάποιο άλλοι τώρα πιστεύουν πως δεν μπορεί να επιλεχθεί η αναβολή πληρωμών (εάν δεν επιτευχθεί η διαγραφή τουλάχιστον του 50% του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους), επειδή το 80% του πληθυσμού δεν είναι κατάλληλα ενημερωμένο και δεν γνωρίζει τα επακόλουθα της – γεγονός που σημαίνει πως επιμένουν να βρίσκουν σαθρές δικαιολογίες, για να μην αναγκασθούν να κάνουν οτιδήποτε.
Φοβούμενοι ουσιαστικά τα άδεια ράφια των Σούπερ Μάρκετ, την έλλειψη βενζίνης ή τα νοσοκομεία χωρίς γάζες, επιλέγουν το ξεπούλημα της χώρας τους, τη μεταφορά πολύ μεγαλύτερων χρεών στα παιδιά τους, τη ληστεία της περιουσίας τους, τις προσχηματικές συντάξεις, τους μισθούς πείνας, τις χρεοκοπίες, τις στρατιές των ανέργων, τη μαζική μετανάστευση, την υποδούλωση κοκ. –  με τη μονότονη δικαιολογία πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, χωρίς να συνειδητοποιούν πως η κατάληξη θα είναι η ίδια, με την ειδοποιό διαφορά όμως ότι, θα έχουν χάσει προηγουμένως τα πάντα.
Συμπερασματικά λοιπόν οι κυβερνήσεις λαμβάνουν λανθασμένες αποφάσεις ή εφαρμόζουν αυτές που τους επιβάλλονται υποτακτικά, ενώ οι Πολίτες δεν παίρνουν καμία απολύτως απόφαση, κανένα ρίσκο, σιωπούν και δεν αντιδρούν, ψάχνοντας ο καθένας χωριστά τις δικές του λύσεις, ακόμη και εκτός των πλαισίων της νομιμότητας – οπότε λειτουργούν με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που συμπεριφέρεται η πολιτική τους ηγεσία.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, το να περιμένει κανείς πως η Ελλάδα θα ξεφύγει κάποια στιγμή από την κρίση, ότι δεν θα οδηγηθεί δηλαδή μέσα από ένα παράλληλο νόμισμα στην έξοδο από την Ευρωζώνη και στη χρεοκοπία, ισοδυναμεί με την απόλυτη ουτοπία – με μία συλλογική ψευδαίσθηση τεραστίων διαστάσεων, η οποία θα πληρωθεί ίσως πάρα πολύ ακριβά.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/29/riziki-allagi-montelou-sti-m-vretania/

Ριζική αλλαγή μοντέλου στη Μ. Βρετανία


Προβλέπεται η μετωπική σύγκρουση της με τη Γερμανία, σε πολλούς πολιτικοοικονομικούς τομείς – ενώ, εάν το BREXIT στεφθεί τελικά με επιτυχία, κάτι που έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες, αλλά επίσης κινδύνους, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στην ΕΕ, οδηγώντας στη διάλυση της.    
.
«Η σύγχρονη βιομηχανική μας στρατηγική θα διαμορφώσει μια ισχυρότερη και δικαιότερη οικονομία για τις επόμενες δεκαετίες. Θα συμβάλει στη δημιουργία εκείνων των συνθηκών, από τις οποίες μπορούν να αναδυθούν και να αναπτυχθούν οι επιτυχημένες εταιρίες. Θα υποστηρίξει τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν τις σημαντικές ευκαιρίες της εποχής μας – όπως είναι η τεχνητή νοημοσύνη και οι μεγάλες ποσότητες δεδομένων (Big Data), διασφαλίζοντας παράλληλα ότι οι νέοι μας θα έχουν τις δεξιότητες να αναλάβουν τις υψηλόμισθες θέσεις εργασίας μεγάλης εξειδίκευσης που παρέχουν αυτοί οι κλάδοι.
Καθώς βγαίνουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δημιουργούμε μια νέα πορεία για τον εαυτό μας, πρέπει να επικεντρωθούμε στην οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για τη χώρα μας και για όλους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτήν. Με τον Προϋπολογισμό την περασμένη εβδομάδα και με τη Βιομηχανική μας Στρατηγική τα επόμενα χρόνια, θα οικοδομήσουμε μια Βρετανία κατάλληλη για το μέλλον» (T. May κατά την παρουσίαση της Λευκής Βίβλου για τη Μ. Βρετανία – πηγή).
.
Ανάλυση
Όπως πολύ σωστά σχολίασαν βρετανικές εφημερίδες (πηγή), μία συντηρητική κυβέρνηση επεξεργάσθηκε μία ολοκληρωμένη εθνική βιομηχανική στρατηγική – αναγνωρίζοντας ρητά με αυτόν τον τρόπο ότι, το κράτος πρέπει να διαδραματίζει ένα βασικό ρόλο όσον αφορά την καθοδήγηση και το συντονισμό της Οικονομίας. Το παραπάνω γεγονός συνέβη σχεδόν αμέσως μετά τη σχετικά ανάλογα κεντρικά κατευθυνόμενη βιομηχανική στρατηγική που ανακοίνωσε η Κίνα – κατά τη συνεδρίαση του κομμουνιστικού κόμματος και την εκλογή του ίδιου Γενικού Γραμματέα για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Επειδή τώρα πρόκειται για την πατρίδα του φιλελευθερισμού, για μία χώρα που ανέδειξε και στήριξε τον καπιταλισμό επιμένοντας στην όσο το δυνατόν μικρότερη συμμετοχή του κράτους στην Οικονομία ιδιαίτερα υπό την M. Thatcher, οφείλει να εξετάσει κανείς πολύ προσεκτικά και σοβαρά τη μεγάλη αυτή αλλαγή – η οποία ακολούθησε το BREXIT προκαλώντας την έκπληξη ολόκληρου του πλανήτη, καθώς επίσης τη μη αναμενόμενη νίκη του κ. Trump στις Η.Π.Α. με την υπόσχεση να ακολουθήσει έναν νέο δρόμο.

Πόσο μάλλον με δεδομένες τις επιτυχίες των αυταρχικών καθεστώτων που συμμετέχουν ενεργά στις Οικονομίες των χωρών τους, καθοδηγώντας και συντονίζοντας τις μεγάλες επιχειρήσεις – όπως της Κίνας και της Ρωσίας, η πολιτική των οποίων θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «εθνικοσοσιαλιστική», με την ευρύτερη ερμηνεία του όρου (ανάλυση). Αρκεί να παρακολουθήσει δε κανείς την εξέλιξη των πλεονασμάτων της Κίνας σε σχέση με τις Η.Π.Α. (γράφημα), για να πεισθεί για την επιτυχία του νέου αυτού πολιτικοοικονομικού μοντέλου – το οποίο φαίνεται πως θέλει να μιμηθεί η Μ. Βρετανία, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας της.
Η Λευκή Βίβλος
Περαιτέρω, το μοντέλο αυτό δεν θα μπορούσε να εφαρμοσθεί εντός της ΕΕ, ενώ η Μ. Βρετανία συνειδητοποίησε την πρόθεση της Γερμανίας να οικοδομήσει το 4ο Ράιχ της με οικονομικά μέσα – έχοντας ήδη κυριαρχήσει στην Ευρωζώνη μέσω της κρίσης χρέους και σχεδιάζοντας να μετατρέψει σταδιακά τους εταίρους της σε λιγότερο ή περισσότερο εξαρτώμενες αποικίες χρέους. Η υποταγή της λοιπόν στη Γερμανία ήταν ασφαλώς αδιανόητη – αφού πρόκειται για μία χώρα που τη νίκησε σε δύο παγκοσμίους πολέμους, οπότε θεωρεί πως είναι σε θέση να κερδίσει και το σημερινό οικονομικό.

Εν τούτοις, οι επιδόσεις της βρετανικής οικονομίας είναι εξαιρετικά χαμηλές σε όλους σχεδόν τους τομείς – αφού δαπανώνται διαρκώς λιγότερα χρήματα στην Έρευνα και Ανάπτυξη (R&D), οι επενδύσεις είναι πολύ περιορισμένες, η παραγωγικότητα της είναι πολύ χαμηλή, το εμπορικό ισοζύγιο ελλειμματικό, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της επίσης (γράφημα), τα ελλείμματα με τη Γερμανία είναι τεράστια, η οικονομία της είναι γεωγραφικά η πλέον μη ισορροπημένη της Ευρώπης, διανύει τη μεγαλύτερη περίοδο στασιμότητας των κερδών της τα τελευταία 150 χρόνια, η βιομηχανική της παραγωγή υποχωρεί συνεχώς κοκ.
Στα πλαίσια αυτά θα ήταν μάλλον αδύνατον να αντιστρέψει την αρνητική της πορεία εντός της ΕΕ – αφού δεν θα μπορούσε να επιδοτήσει/στηρίξει τις επιχειρήσεις της όπως σχεδιάζει σήμερα με τη «Λευκή Βίβλο», η οποία καθορίζει τους βασικούς άξονες, στους οποίους θα επιδιώξει να αναπτυχθεί (Αυτοκινητοβιομηχανία, Τεχνητή νοημοσύνη, Γενετική/βιοτεχνολογία/φάρμακα/υγεία και Κατασκευές).
Εν προκειμένω, με εξαίρεση τη φαρμακοβιομηχανία, όλοι οι άλλοι τομείς «φυτοζωούν» μετά την είσοδο της χώρας στην ΕΕ – όπου δόθηκε μεγάλη σημασία στο χρηματοπιστωτικό κλάδο και ειδικά στο CITI του Λονδίνου (μία περιοχή ενός τετραγωνικού μιλίου με 25 διοικητικά διαμερίσματα που απολαμβάνει ειδικά προνόμια, στην οποία εκδόθηκε η πρώτη επιταγή το 1659, ιδρύθηκε η πρώτη σύγχρονη ιδιωτική κεντρική τράπεζα το 1694 και το χρηματιστήριο του Λονδίνου το 1773).
Η «Λευκή Βίβλος» καθορίζει κυρίως τον τρόπο, με τον οποίο η κυβέρνηση θα επιδιώξει στο μέλλον να συντονίσει τις πολιτικές με στόχο τις υψηλότερες επενδύσεις και την αύξηση της παραγωγικότητας – όπως είναι (α) η στήριξη της Έρευνας, Ανάπτυξης και Καινοτομίας, (β) το ανθρώπινο δυναμικό (εκπαίδευση, δεξιότητες), (γ) οι υλικές υποδομές, (δ) το επιχειρηματικό περιβάλλον (χρηματοδότηση, τόνωση των επιχειρήσεων, επενδύσεις) και (ε) η περιφερειακή ανάπτυξη.
Ενδεχομένως πάντως να υιοθετήσει επίσης προστατευτικά μέτρα (ανάλυση), όπως άλλωστε έχει δηλώσει και ο κ. Trump – αφού διαφορετικά είναι δύσκολο να επαναβιομηχανοποιηθεί μία χώρα. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατόν εντός της ΕΕ, ούτε η οικονομική στήριξη των επιχειρήσεων από το κράτος – οπότε φαίνεται καθαρά πως η Μ. Βρετανία δεν επέλεξε το BREXIT λόγω του μεταναστευτικού, όπως πιστεύεται από πολλούς, αλλά για να εξυγιάνει την οικονομία της.
Τέλος, το μεγάλο πρόβλημα της Μ. Βρετανίας είναι η μειωμένη της παραγωγικότητα – κάτι που ισχύει επίσης για την Ελλάδα, αλλά και για πολλές άλλες χώρες που διαθέτουν έναν πολύ μικρό βιομηχανικό τομέα. Η αιτία είναι το ότι, η παραγωγικότητα δεν βελτιώνεται εύκολα στις υπηρεσίες, όσο στη βιομηχανία – κυρίως μέσω των σύγχρονων μηχανημάτων που τοποθετούνται κάθε φορά. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κανείς να αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα του προσωπικού ενός ξενοδοχείου μέσω της χρήσης σύγχρονων μηχανημάτων και διαδικασιών – ενώ, αντίθετα, σε μία βιομηχανία κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται πολύ εύκολα.
Εκτός αυτού στη βιομηχανία δημιουργούνται περισσότερες και σταθερότερες θέσεις εργασίας, όταν στον τουρισμό, για παράδειγμα, λιγότερες και εποχιακές – οπότε πολύ λογικά η Μ. Βρετανία προσανατολίζεται προς τα εκεί, αν και το πρόγραμμα που παρουσιάστηκε δεν είναι ολοκληρωμένο, έχοντας πολλές ελλείψεις. Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται να συγκρουσθεί οικονομικά σε πολλούς τομείς με τη Γερμανία – ενώ, εάν το BREXIT στεφθεί με επιτυχία, κάτι που έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες, αλλά επίσης κινδύνους, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στην ΕΕ (εκτός εάν προλάβει η Ιταλία το επόμενο έτος, εγκαταλείποντας το κοινό νόμισμα – κάτι που θα είχε ήδη κάνει, εάν δεν αντιμετώπιζε σοβαρότατα τραπεζικά προβλήματα).
Επίλογος  
Ολοκληρώνοντας, όπως συμπεραίνεται από τη Μ. Βρετανία η ανάπτυξη μίας χώρας χρειάζεται ένα συγκεκριμένο σχέδιο – το οποίο δεν μπορεί να εκπονηθεί από κανέναν άλλο εκτός από το κράτος που θα κληθεί επί πλέον να το εφαρμόσει και να το στηρίξει με κάθε τρόπο.
Δυστυχώς η Ελλάδα δεν είχε ποτέ μέχρι σήμερα και συνεχίζει να μην έχει σχέδιο για την ανάπτυξη της οικονομίας της – χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος της από την κρίση, ανεξάρτητα από τις ανοησίες περί επιτυχημένης εξόδου στις αγορές, κατάργησης των μνημονίων κοκ.
Μετά το 2010 δε εφαρμόζει την αποτυχημένη (για την Ελλάδα) πολιτική που της επιβάλλει η Τρόικα, ο στόχος της οποίας όμως είναι εντελώς διαφορετικός: η ολοκληρωτική λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής της περιουσίας, εν πρώτοις από τη Γερμανία, ενώ αμέσως μετά από την Γαλλία και την Ιταλία, όπως άλλωστε φαίνεται από τις ήδη πραγματοποιηθείσες ιδιωτικοποιήσεις (κρατικοποιήσεις ουσιαστικά εκ μέρους άλλων χωρών), καθώς επίσης από τις προγραμματισμένες.
Με δεδομένο δε το ότι η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων σήμερα τάσσεται υπέρ των μνημονίων, επειδή κανένα δεν είναι σε θέση να εκπονήσει ένα σωστό πρόγραμμα ή να αναλάβει το ρίσκο που απαιτείται, χωρίς να βλέπουν καν τις τεράστιες αλλαγές που συντελούνται στον πλανήτη, το μέλλον της χώρας διαγράφεται σκοτεινό – εκτός εάν συνέβαινε κάτι από την πλευρά της Ιταλίας ή/και της Μ. Βρετανίας, το οποίο θα άλλαζε τη ροή των γεγονότων.

 

[kostas8000]

http://www.analyst.gr/2017/11/29/pagosmies-anisorropies/

Παγκόσμιες ανισορροπίες


Ζούμε σε έναν κόσμο μιας διαρκώς διογκούμενης οικονομικής ανισότητας, στον οποίο ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν όχι μόνο το βιοτικό τους επίπεδο να μειώνεται αλλά, επίσης, την ελπίδα τους να κερδίσουν τα προς το ζην να εξαφανίζεται – οπότε αναπόφευκτα θα αντιδράσουν κάποια στιγμή βίαια.  
.
Επικαιρότητα
Ο κ. S. Hawkins προσπάθησε να εξηγήσει τα αποτελέσματα του BREXIT, της εκλογής του λαϊκιστή κατά πολλούς προέδρου Trump στις Η.Π.Α., καθώς επίσης την άνοδο γενικότερα των λαϊκιστικών (=ακροδεξιών κομμάτων) στην Ευρώπη και αλλού, με τις ανησυχίες των φτωχότερων εισοδηματικών στρωμάτων, τα οποία «ληστεύονται» από το πλούσιο 1% του πληθυσμού  – γράφοντας τα εξής:
«Οι ανησυχίες που διέπουν αυτές τις ψήφους, για τις οικονομικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την επιτάχυνση των τεχνολογικών αλλαγών, είναι απολύτως κατανοητές. Η αυτοματοποίηση των εργοστασίων έχει ήδη αποδεκατίσει τις θέσεις εργασίας στις παραδοσιακές κατασκευές και η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης είναι βέβαιο πως θα οξύνει αυτό το φαινόμενο – πλήττοντας βαθιά τις μεσαίες τάξεις και αφήνοντας διαθέσιμες μόνο τις θέσεις που απαιτούν δημιουργικότητα και ανθρώπινη εποπτεία.
Αυτό με τη σειρά του θα διογκώσει τις ήδη μεγάλες οικονομικές ανισότητες σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες θα επιτρέπουν σε πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων να συγκεντρώνουν αμύθητο πλούτο, διατηρώντας επιχειρήσεις με ελάχιστες θέσεις εργασίας, αλλά με τεράστιο κέρδος. Η συγκεκριμένη εξέλιξη φαντάζει τόσο αναπόφευκτη, όσο και καταστροφική για τις κοινωνίες. Αυτό πρέπει να το αναλογιστούμε σε παράλληλη προβολή με την οικονομική κατάρρευση που φανέρωσε ότι, στις κοινωνίες μία μικρή ομάδα ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον οικονομικό κλάδο μπορούν να εξασφαλίζουν υπέρογκες αμοιβές – την ώρα που οι υπόλοιποι απλώς «ασφαλίζουμε» την επιτυχία τους και «πληρώνουμε τον λογαριασμό» όταν η απληστία τους μας οδηγεί όλους μαζί στον γκρεμό.
Ζούμε σε έναν κόσμο μιας διαρκώς διογκούμενης οικονομικής ανισότητας, στον οποίο ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν όχι μόνο το βιοτικό τους επίπεδο να μειώνεται αλλά, επίσης, την ελπίδα τους να βγάλουν τα προς το ζην να εξαφανίζεται. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που στο πρόσωπο του Trump και στην προοπτική του BREXIT είδαν μια νέα προοπτική – μια ευκαιρία να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Η ευρεία χρήση του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, οδήγησε σε ακόμα ένα αποτέλεσμα: η σκληρή φύση όλων αυτών των ανισοτήτων προβλήθηκε παντού, οπότε μπόρεσε να αποκαλυφθεί πλήρως, σε αντίθεση με παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος.
Για μένα η δυνατότητα της χρήσης της τεχνολογίας όσον αφορά την επικοινωνία ήταν μία απελευθερωτική και θετική εμπειρία. Χωρίς την τεχνολογία δεν θα μπορούσα να εργάζομαι όλα αυτά τα χρόνια. Παράλληλα όμως, οι ζωές των πλουσιότερων ανθρώπων, στις πιο αναπτυγμένες περιοχές του πλανήτη είναι «βασανιστικά» ορατές – προσιτές σε οποιονδήποτε έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο, όσο φτωχός κι αν είναι. Πιο πολλοί άνθρωποι έχουν κινητό, από αυτούς που έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό – γεγονός που σημαίνει ότι, σχεδόν όλοι μας σε αυτόν τον πλανήτη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την ύπαρξη αυτής της τεράστιας ανισότητας.
Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης είναι άμεσες: ο αγροτικός κόσμος θα οδηγείται σε φτωχές πόλεις, με πλοηγό την ελπίδα. Όταν ο κόσμος δει πως η «νιρβάνα» του INSTAGRAM δεν είναι εφικτή ούτε εκεί, θα αναζητήσει καλύτερη τύχη στην απέναντι όχθη – ακολουθώντας το ρεύμα των οικονομικών μεταναστών και ταξιδεύοντας για μια καλύτερη ζωή. Οι μεταναστευτικές ροές, με την σειρά τους, δοκιμάζουν τις αντοχές των χωρών που τους υποδέχονται – αυξάνοντας συνεχώς τον πήχη της ετοιμότητας και των υποδομών για τις τελευταίες. Κάπως έτσι, φθείρεται η κατανόηση των πολιτών και τροφοδοτείται ο πολιτικός λαϊκισμός.
Για μένα το πιο σημαντικό είναι πως σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας, το είδος μας πρέπει να λειτουργήσει σαν ένα σύνολο, συνεργατικά. Πρέπει να δουλέψουμε μαζί. Αντιμετωπίζουμε τεράστιους περιβαλλοντικούς κινδύνους: κλιματική αλλαγή, υπερπληθυσμό, επιδημίες, μόλυνση των ωκεανών, προβλήματα στην τροφική παραγωγή και εξαφάνιση των ειδών. Όλα αυτά πρέπει να μας υπενθυμίζουν ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη φάση της ανθρώπινης ανάπτυξής. Έχουμε τα τεχνολογικά μέσα να καταστρέψουμε τον πλανήτη μας, αλλά ακόμα δεν έχουμε τα μέσα για να ξεφύγουμε από αυτόν. Ίσως σε κάποια χρόνια να μπορέσουμε να εξαπλωθούμε και σε άλλους τόπους πέραν της Γης, αλλά έως τότε πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να προστατεύσουμε τον μοναδικό μας πλανήτη.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει τα έθνη να χτίσουν γέφυρες και όχι τείχη μεταξύ τους. Αλλά για να το καταφέρουμε, θα πρέπει οι ηγέτες του κόσμου να αντιληφθούν πως απέτυχαν και πως απογοήτευσαν τους πολίτες. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε περισσότερο από όσο σήμερα. Με τις θέσεις εργασίας να μειώνονται, με ολόκληρες βιομηχανίες να κλείνουν, θα πρέπει να βοηθήσουμε τους λαούς να διασώσουν τον τόπο τους – να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της εποχής. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να τους παρέχουμε την απαραίτητη οικονομική βοήθεια, για όσο χρειαστεί ώστε να το πετύχουν.
Αν οι κοινωνίες και οι οικονομίες δεν αντέχουν ένα τόσο μαζικό κύμα μετανάστευσης, θα πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση – προσπαθώντας να στηρίξουμε την παγκόσμια ανάπτυξη. Αυτός είναι ίσως ο μοναδικός τρόπος, ώστε τα εκατομμύρια των μεταναστών να ξαναβρούν την χαμένη ελπίδα που έσβησε στον τόπο τους. Να αναζητήσουν το καλύτερο μέλλον στο ίδιο τους το σπίτι. Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι πολύ αισιόδοξος για το είδος μου. Για να το κάνουμε όμως, πρέπει οι παγκόσμιες ελίτ, από το Λονδίνο στο Χάρβαρντ, από το Κέιμπριτζ στο Χόλυγουντ, να εμπεδώσουμε το μήνυμα που στάλθηκε αυτή τη χρονιά. Να μάθουμε, πάνω από όλα, την ταπεινοφροσύνη«.
Το παραπάνω μέρος του άρθρου του κ. S. Hawkins είναι πράγματι εξαιρετικό, ενώ οι προβλέψεις του οφείλουν να μας προβληματίσουν όλους. Η άποψη του τώρα, όσον αφορά τις αιτίες του BREXIT και της ανόδου του κ. Trump, οι οποίες συγκλίνουν με αυτούς που θεωρούν ότι, η παγκοσμιοποίηση είχε ως αποτέλεσμα να ζημιωθεί η μεσαία τάξη των ανεπτυγμένων χωρών προς όφελος της Κίνας και των υπολοίπων αναπτυσσομένων κρατών, πρέπει να διερευνηθεί καλύτερα.

Ειδικότερα, η φινλανδική δεξαμενή σκέψης SITRA διατύπωσε κάποιες αμφιβολίες (πηγή), τεκμηριώνοντας πως το 1988 ήταν κυρίως οι πλούσιοι πολίτες της Λατινικής Αμερικής, καθώς επίσης η μεσαία τάξη της Δύσης αυτοί που κυριαρχούσαν από το 75ο έως το 85ο εκατοστημόριο της παγκόσμιας διανομής των εισοδημάτων (γράφημα) – ενώ το 2008 η ομάδα αυτή αντικαταστάθηκε κυρίως από τη μεσαία τάξη της Κίνας.
Από την άλλη πλευρά όμως, η εξέλιξη του πλούτου του ανώτατου 1% του πληθυσμού στο επόμενο γράφημα δίνει μία ενδιαφέρουσα πληροφορία – αφού διαπιστώνεται ότι, μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (η Ρωσία δεν είναι μέλος του), οι Η.Π.Α. είχαν την κορυφαία θέση. Μετά τη Ρωσία λοιπόν, στην οποία το 1980 το 1% του πληθυσμού κατείχε το 3% του Εθνικού Εισοδήματος, ενώ σήμερα εκτοξεύθηκε στο 20%, το 1% στις Η.Π.Α. το 1980 κατείχε το 11% και σήμερα το 20% – όσο ακριβώς οι Ρώσοι.

Στην Ευρώπη δε κυρίως οι Βρετανοί ελίτ ήταν αυτοί που διεύρυναν τα εισοδήματα τους (από το 6% στο 14%) – ενώ πολύ λιγότερο οι Γάλλοι (από το 8% στο 11%), οι Ιταλοί (από το 7% στο 9%) και οι Γερμανοί (από το 11% στο 13%). Την καλύτερη εικόνα έχουν η Ολλανδία και η Δανία, από το 5% στο 6%.
Με βάση τα συγκεκριμένα νούμερα λοιπόν, μάλλον ερμηνεύεται σωστά από τον κ. S. Hawkins η ψήφος των Αμερικανών και των Βρετανών – καθώς επίσης τα μεταναστευτικά κύματα, οπότε η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων .

 

[kostas8000]

 

[kostas8000]

 

[serafin]

Αιτία πολέμου

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/koinonia/184671/i-ee-thelei-na-apagoreysei-ton-gyro?m=1