Νέα

ΔΙΑΛΥΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ, Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Συντάξτε την άποψή σας...

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα SatoshiNakamoto
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 4K
  • Εμφανίσεις 123K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.725
Πόντοι
1.306
:2funny: :2funny: :2funny: :2funny:

γατακι σε γλενταω

και ξερεις γιατι?????

γιατι το σπιτι και θα στο παρω και χρυσο δεν θα σου δωσω

ασημι θα σου δωσω ετσι για να περασεις την βδομαδα σου  :2funny: :2funny:

είσαι μικρό για να πάρεις το δικό μου σπίτι .... το δικό σου πάντως μπορεί και να το πάρω τωρα που θα το βγάλει ο Τσίπρας στο σφυρί.... για ένα κομμάτι ψωμί βεβαίως...

αει σύρε και γαμίσου τώρα κλασομπανιέρα και πάψε να μας γεμίζεις με σεντόνια από τον διαλυμένο κώλο τον anal-yst...
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
είσαι μικρό για να πάρεις το δικό μου σπίτι .... το δικό σου πάντως μπορεί και να το πάρω τωρα που θα το βγάλει ο Τσίπρας στο σφυρί.... για ένα κομμάτι ψωμί βεβαίως...

αει σύρε και γαμίσου τώρα κλασομπανιέρα και πάψε να μας γεμίζεις με σεντόνια από τον διαλυμένο κώλο τον anal-yst...

σε ενοχλούνε τα κειμενα?????

αρα καλη δουλεια κανει ο τυπος και αληθειες γραφει και τα βιντεο από αμερικη τα λενε σωστα

και τον τσιπρα τον εχω γραμενο γιατι δεν χρωσταω σε κανεναν και φροντησε να μην καρφώνεις καρφια στον τοιχο γιατι δεν μου αρεσουν να σπιτια με τρυπίτσες για καδρα

και γρηγορα για διάβασμα και μελετη   :2funny: :2funny:
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16

Το τέρας του χρέους ζει και βασιλεύει

Η ανάπτυξη που διαπιστώνεται σήμερα στις χώρες του νότου και αλλού (στην Ανατολική Ευρώπη τροφοδοτείται κυρίως από την επί πιστώσει κατανάλωση) είναι παροδική – ενώ το βιοτικό επίπεδο πολλών κρατών θα συνεχίσει να μειώνεται, τροφοδοτώντας κυρίως το γερμανικό και αυξάνοντας την απόσταση τους από τη Γερμανία.
.
Άρθρο
Στα βουνά των χρεών που συνεχίζουν να αυξάνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη, μαζί με τις τεράστιες φούσκες που έχουν σχηματιστεί στα πάγια περιουσιακά στοιχεία (μετοχές, ακίνητα κλπ.), με τελευταία «μαζική υστερία» τα ψηφιακά νομίσματα, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές – επίσης στους κλιμακούμενους κινδύνους που απειλούν το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο διατηρείται τεχνητά στη ζωή με τη συνεχιζόμενη παροχή ρευστότητας εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.

Όσον αφορά τώρα την Ευρώπη, ανακοινώνεται πως ευρίσκεται ξανά σε πορεία ανάπτυξης (γράφημα), σχεδόν οκτώ χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους – αφού ακόμη και στο νότιο τμήμα της δημιουργούνται θέσεις εργασίας (το είδος τους το γνωρίζουμε από την Ελλάδα), οι επιχειρήσεις επενδύουν και οι Πολίτες έχουν ανακτήσει την αισιοδοξία τους για το μέλλον! Ως εκ τούτου οι υποστηρικτές της πολιτικής λιτότητας εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τα επιτεύγματα τους – κάτι που όμως δεν είναι καθόλου σωστό, όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Ειδικότερα, οι χώρες της νοτίου Ευρώπης μείωσαν μεν σημαντικά τα δημόσια ελλείμματα τους, όπως φαίνεται από το γράφημα, αλλά μόνο επειδή αύξησαν σε μεγάλο βαθμό τους φόρους, περιορίζοντας τις δαπάνες τους – άρα εις βάρος του ιδιωτικού τομέα και των Πολιτών τους, τα μη εξυπηρετούμενα χρέη των οποίων αυξήθηκαν. Ταυτόχρονα, η ΕΚΤ πίεσε τα επιτόκια δανεισμού τους προς τα κάτω, κυρίως μέσω των μηδενικών βασικών επιτοκίων και της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης (QE), όπου αγόραζε η ίδια τα ομόλογα τους – άρα ξανά εις βάρος των Πολιτών, αυτή τη φορά των καταθετών.

Εν τούτοις, όπως διαπιστώνεται από το επόμενο γράφημα, παρά το ότι τα ελλείμματα μειώθηκαν, τα χρέη σε απόλυτα μεγέθη αυξήθηκαν – αφού η Ιταλία χρωστάει σήμερα περίπου 500 δις € περισσότερα από το 2010 και η Ισπανία τα διπλασίασε, στη Γερμανία παρέμειναν σταθερά, όπως επίσης στην Ελλάδα, ενώ στη Γαλλία και στην Πορτογαλία είχαν ανοδική πορεία, χωρίς να διαφαίνεται αλλαγή της τάσης.

Βέβαια, οι περισσότεροι δεν κοιτάζουν τα χρέη σε απόλυτο μέγεθος, αλλά σε σχέση με το ΑΕΠ – όπου η Ελλάδα είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη, αφού φτάνουν στο 180%. Όλες όμως οι χώρες έχουν υψηλότερα χρέη ως προς το ΑΕΠ τους σε σχέση με το 2010, όπως φαίνεται από το τρίτο γράφημα – κυρίως επειδή συρρικνώθηκε ή δεν αυξήθηκε το ΑΕΠ τους, ακριβώς λόγω της πολιτικής λιτότητας. Η ύφεση δε που προκάλεσε έχει επιδεινώσει κατά πολύ τις μελλοντικές τους προοπτικές ανάπτυξης – ενώ τους έχει δημιουργήσει μία σειρά άλλων προβλημάτων.
Στο παράδειγμα της Ιταλίας, η οποία αποτελεί το νούμερο ένα κίνδυνο για την Ευρωζώνη, ειδικά όταν σταματήσει να τη βοηθάει η ΕΚΤ, η συρρίκνωση των δαπανών της προήλθε κυρίως από τη μείωση των δημοσίων επενδύσεων – από 53 δις € το 2009 στα 35 δις € πρόσφατα. Το βάρος δεν επικεντρώθηκε μόνο στην κατασκευή δρόμων (-20%) αλλά, επίσης, στην (μη) αγορά νέων Η/Υ και λοιπών εργαλείων πληροφορικής (-70%) – επί πλέον στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης (-10%).

Σε σχέση με το ΑΕΠ οι δημόσιες επενδύσεις της Ιταλίας μειώθηκαν από 5,2% το 2009 στο 3,4% το 2016 – ήτοι κατά -1,8%. Όσον αφορά τη συμμετοχή του κράτους στις ιδιωτικές επενδύσεις, περιορίσθηκε από 23 δις € το 2009 στα 16 δις € – ενώ το πλέον εντυπωσιακό είναι η έξοδος του κράτους από τον τομέα της παιδείας. Στο διπλανό γράφημα φαίνονται οι δημόσιες δαπάνες σε ευρώ για τα σχολεία και τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κατά κεφαλήν του πληθυσμού που αφορούν (κάτω των 30 ετών) – στην Ιταλία (κόκκινη καμπύλη), στη Γαλλία (μπλε) και στη Γερμανία (γκρίζα).
Αναλυτικότερα, ενώ η Γερμανία πληρώνει για το εκπαιδευτικό της σύστημα 130 δις €, έχοντας αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες για αυτό κατά περίπου 10% σε σχέση με το 2010, η Ιταλία τις μείωσε στο ίδιο χρονικό διάστημα κατά 5% στα 65 δις €. Κάτι ανάλογο συνέβη και στις υπόλοιπες ελλειμματικές χώρες περιορίζοντας τις δυνατότητες ανάπτυξης τους, με αποτελέσματα που θα φανούν αργότερα.
Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη που διαπιστώνεται σήμερα στις χώρες του νότου και αλλού (στην Ανατολική Ευρώπη τροφοδοτείται κυρίως από την επί πιστώσει κατανάλωση) είναι παροδική – ενώ το βιοτικό επίπεδο πολλών κρατών θα συνεχίσει να μειώνεται τροφοδοτώντας κυρίως το γερμανικό και αυξάνοντας την απόσταση τους από τη Γερμανία. Επομένως η επόμενη κρίση δεν θα αργήσει πολύ, ενώ οι κίνδυνοι διάλυσης της Ευρωζώνης δεν έχουν καθόλου μειωθεί – εκτός εάν συμβιβαστούν οι χώρες με την μετατροπή τους σε γερμανικές επαρχίες. Σε κάθε περίπτωση το τέρας του χρέους ζει και βασιλεύει – έχοντας διογκωθεί σε τρομακτικό βαθμό.
 

alexdim

Μέλος
Εγγρ.
16 Σεπ 2013
Μηνύματα
11
Κριτικές
5
Like
83
Πόντοι
0
Να παει στο διαολο η ευρωζωνη, να τα βαλουν εκει που ξερουν.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16


Τέλος στην ανόητη ελληνική αυτοκριτική!


Μόνο οι απώλειες των Η.Π.Α. από τη νομότυπη φοροδιαφυγή υπολογίζονται στα 60 δις € ετήσια – εκ των οποίων το 75% αφορά φορολογικούς παραδείσους εντός της ΕΕ, ειδικά την Ολλανδία, ενώ μόλις το 25% τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη.
.
Άρθρο
Η Ελλάδα είναι μία χώρα που κατηγορείται συνεχώς ότι απέτυχε να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους, παρά τα τεράστια δάνεια που πήρε από την Τρόικα και το PSI – αν και όσον αφορά το τελευταίο, η έκθεση του ευρωπαϊκού ελεγκτικού συμβουλίου απέδειξε πως μόνο από τις τράπεζες που χρεοκόπησαν λόγω του PSI χάθηκαν 45,4 δις € από τα κεφάλαια που είχε διαθέσει το δημόσιο και επιβάρυναν το χρέος (αυτά που δόθηκαν στην Ισπανία επιβάρυναν την ΕΚΤ), ευελπιστώντας να εισπράξει πίσω τα 8,9 δις € και να περιορισθεί η ζημία στα 36,4 δις €.

Με δεδομένο δε το ότι η μείωση του δημοσίου χρέους ήταν μόλις 51,3 δις €, εκ των οποίων τα περισσότερα αφορούσαν εγχώριους πιστωτές (ανάλυση. γράφημα), κατανοεί κανείς πως από το PSI η χώρα δεν είχε τελικά καμία ωφέλεια – αλλά, αντίθετα, απομονώθηκε από τις αγορές, ενώ αποκλείσθηκε από το QE της ΕΚΤ, μέσω του οποίου τα επιτόκια δανεισμού των άλλων χωρών του ευρώ μειώθηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό και βοηθήθηκαν οι τράπεζες τους, καθώς επίσης η οικονομία τους.
Σε κάθε περίπτωση, όταν έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα μέτρα λιτότητας 58,6 δις € έως το 2014 (ανάλυση), τα οποία θα υπερβούν τελικά τα 80 δις €, χωρίς καμία αναπτυξιακή «ένεση» όπως πολύ σωστά επισήμανε το ελεγκτικό συμβούλιο, αφαιρώντας της όλη τη ζήτηση, ήταν αδύνατον να τα καταφέρει – οπότε δεν είναι υπερβολή να αναφέρεται κανείς σε ένα έγκλημα εκ προμελέτης, χωρίς να γνωρίζει εάν ήταν ακούσιο ή εκούσιο, το οποίο έχει κοστίσει ήδη πάνω από 1 τρις € στην πατρίδα μας (η αξία της δημόσιας περιουσίας από 300 δις € σε κάτω από 50 δις €, των ιδιωτικών ακινήτων από 1,1 τρις € στα 500 δις €, το χρηματιστήριο από 200 δις € στα 50 δις € κοκ.).
Η σύγκριση τώρα με την Κύπρο (με τις άλλες χώρες επίσης) είναι λανθασμένη, επειδή αφενός μεν δεν είχε πρόβλημα δημοσίου χρέους αλλά τραπεζών, αφετέρου διασώθηκε ουσιαστικά από τις καταθέσεις άνω των 100.000 € που δημεύθηκαν, κυρίως από αυτές των Ρώσων – συμπεριλαμβανομένων των απωλειών των μετόχων τους. Παράλληλα διατηρήθηκε πολύ χαμηλός ο συντελεστής φορολόγησης, επιτρέποντας της να συνεχίσει να αποτελεί έναν φορολογικό παράδεισο – με μεγάλα πλεονεκτήματα για την οικονομία της, όπως συνέβη άλλωστε με την Ιρλανδία.

Το πόσο σημαντικός τώρα είναι ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής φαίνεται από τις αποκαλύψεις των «Paradise papers», σε συνδυασμό με την έρευνα ορισμένων άλλων δημοσιογράφων – σύμφωνα με την οποία ένα μεγάλο μέρος των κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων μεταφέρεται σε φορολογικούς παραδείσους ανά τον πλανήτη (πηγή). Για παράδειγμα, το 63% των κερδών των αμερικανικών πολυεθνικών σε χώρες εκτός των Η.Π.Α. οδηγείται σε τέτοιου είδους παραδείσους (γράφημα) – με πρώτη την Ολλανδία, η οποία θεωρείται η βασίλισσα της νομότυπης φοροδιαφυγής, όπως έχουμε επισημάνει στο παρελθόν (ανάλυση). Ο τρόπος δε, με τον οποίο συμβαίνει, όπου ουσιαστικά δεν πληρώνεται καθόλου φόρος στην Ολλανδία όπως στις Βερμούδες, αναλύεται σε εξειδικευμένα άρθρα (πηγή) – ενώ αρκετοί Ολλανδοί αναφέρονται στην υποκρισία της χώρας τους (πηγή).
Ακολουθούν οι Βερμούδες, η Καραϊβική και η Ιρλανδία – μία ακόμη χώρα που διασώθηκε από το χαμηλό φορολογικό της συντελεστή, σε συνδυασμό με την απ’ ευθείας στήριξη των τραπεζών της από την ΕΚΤ, καθώς επίσης με την παραποίηση των στατιστικών της στοιχείων (άρθρο). Η αιτία είναι το ότι, οι χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές δημιουργούν μεγάλα φορολογικά έσοδα στις χώρες-παραδείσους, σε σχέση με το μέγεθος των οικονομιών τους – τα οποία χάνουν βέβαια οι χώρες «παραγωγής» των κερδών αυτών (η Ελλάδα ανήκει σε αυτές, σύμφωνα με τον κατάλογο των Ελλήνων στα paradise papers – πηγή), με αποτέλεσμα να επιβάλλονται μεγαλύτεροι φόροι στους υπολοίπους Πολίτες και επιχειρήσεις τους.

Για παράδειγμα, οι απώλειες των Η.Π.Α. από τη διαδικασία αυτή υπολογίζονται στα 60 δις € ετήσια, εκ των οποίων το 75% αφορά φορολογικούς παραδείσους της ΕΕ και μόλις το 25% τις υπόλοιπες χώρες – ακολουθούμενες οι Η.Π.Α. από τη Γερμανία, τη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία (γράφημα), όπου όμως η Γερμανία τις εξισορροπεί σε μεγάλο βαθμό, με το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (άρθρο), η Γαλλία έχει το φορολογικό παράδεισο του Μονακό, ενώ η Μ. Βρετανία τα «παραδεισένια» νησιά της. Εν τούτοις μόνο η Ελλάδα κατηγορείται για φοροδιαφυγή, δυστυχώς μαζοχιστικά από τους ίδιους τους Πολίτες και τις κυβερνήσεις της – σημειώνοντας πως η φοροδιαφυγή σήμερα (η παραοικονομία καλύτερα), με τους καταστροφικούς φορολογικούς συντελεστές που μας έχουν επιβληθεί, υπολογίζεται από τον ΟΟΣΑ στο 24% του ΑΕΠ έναντι 17% της Γερμανίας, στην οποία όμως οργιάζουν η νομότυπη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Όσον αφορά τον τρόπο αποφυγής της φορολόγησης, φαίνεται από το παράδειγμα της Google (γράφημα) – η οποία χρησιμοποιεί διάφορες χώρες. Η αλλαγή πάντως της φορολογικής νομοθεσίας εκ μέρους του κ. Trump θα προκαλέσει μεγάλο σοκ στον πλανήτη – αρκεί βέβαια να μην εμποδιστεί από τα ισχυρότατα λόμπι των πολυεθνικών.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η Ελλάδα, με φορολογικό συντελεστή στο 29% και με μία αντίστοιχη προκαταβολή, συν τις ασφαλιστικές εισφορές, τους φόρους στα μερίσματα κοκ., σε μία «γειτονιά» που δεν μπορεί να ανταγωνιστεί κανέναν φορολογικά, είναι ασφαλώς αδύνατον να επιβιώσει – ακόμη και αν δεν είχε υπέρογκα δημόσια και πρωτοφανή υψηλά μη εξυπηρετούμενα ιδιωτικά χρέη, ένα αναποτελεσματικό δημόσιο και μία ανίκανη πολιτική ηγεσία. Πόσο μάλλον όταν προηγήθηκε η δολοφονία της από την πολιτική των μνημονίων που της επιβλήθηκε – μεταξύ άλλων το βύθισμα της σε μία ύφεση που διαρκεί ήδη οκτώ χρόνια, αποτελώντας μοναδική περίπτωση στην ιστορία.
Ολοκληρώνοντας, είναι ασφαλώς πολύ καλή η αυτοκριτική στη χώρα μας, σωστές οι επισημάνσεις των λαθών και των δικών μας ευθυνών για την τραγωδία που βιώνουμε και δεν πρέπει να γίνονται συμψηφισμοί – αλλά το να κατηγορούμε τον εαυτό μας και την Ελλάδα «επί παντός επιστητού», ιδιαίτερα τα φιλελεύθερα ΜΜΕ, αναλαμβάνοντας ευθύνες που δεν μας αναλογούν και κάνοντας λανθασμένες συγκρίσεις, αποτελεί το άκρον άωτο της ανοησίας. Ο πλανήτης δεν είναι αγγελικά πλασμένος, οπότε τέτοιου είδους ανόητες συμπεριφορές εκ μέρους μας γίνονται αμέσως αντικείμενο εκμετάλλευσης από όλες τις άλλες χώρες – διαιωνίζοντας τα δεινά μας.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
τρανσπουσταρακο αφιερωμενο για εσενα και τα <μαυρα> σου από το Holland


Nearly half a trillion dollars in US company profits are safely stored in the Netherlands by companies such as Nike, General Electric, Heinz, Caterpillar, Time Warner, Foot Locker – the list goes on and on. If Trump makes good on his promise to repatriate corporate profits at greatly reduced tax rates, the public will never see its fair share. Since when is this little country in Europe the new Bermuda?
Bermuda? Guess again. Turns out Holland is the tax haven of choice for US companies

Two point six trillion dollars (with a t).

That’s how much untaxed profit American companies are thought to have stashed away in tax havens abroad.

“I believe it could be anywhere from $4 trillion to $5 trillion outside,” Donald Trump guesstimates. “You know, don’t forget we’ve been talking about $2.5 trillion for four years now. [...] Well, you know, it grows. I think it… I wouldn’t be surprised if it was $5 trillion but, you know,

Read the full transcript of The Economist’s May 2017 interview with Trump here.
we’re close.”

Two trillion, five trillion: with numbers this big, who’s sweating the fine print? In any case, companies won’t willingly repatriate it. “Number one, the tax is too high,” Trump explained in that same interview with The Economist. Multinationals currently have to pay 35% of their foreign billions to the American IRS when they bring them back into the country. “We’re letting that money come back in. [...] We’re going to make it 10%.”
The land of tulips and windmills, the home of the International Criminal Court, and the number-one tax haven for American multinationals
That means that in the coming years, trillions of dollars will likely flow back into the US. But most of that money won’t be coming from Bermuda, the Cayman Islands, Singapore, or Switzerland. It’ll be coming from an unassuming little country on the North Sea.
That’s right: the Netherlands. The land of tulips and windmills, the home of the International Criminal Court, and the number-one tax haven for American multinationals.

This is a story about a joint venture between the American and Dutch governments that, by creating loopholes in tax laws, made it possible for US companies to avoid paying tax by the score.

And if Trump has his way, they’ll get away with it, too.
How in the world did the Netherlands turn into a tax haven?
It’s April 2009 when a newly inaugurated Barack Obama announces a plan to fight tax avoidance. For the occasion he’s drafted a list of notorious tax havens: Bermuda, the Cayman Islands, Switzerland, the Netherlands.
The Netherlands?

Watch the video clip in which the two Ministry of Finance leaders deny that the Netherlands is a tax haven. (in Dutch)
“An utter shock,” says Jan Kees de Jager,

the Dutch state secretary for finance

at the time. And “utterly undeserved,” adds his boss Wouter Bos,

the minister of finance.
In the years that follow, Dutch politicians will continue to chant it like a mantra: the Netherlands is not a tax haven. In 2013, the Dutch House of Representatives will even

See Representative Van Vliet’s 2013 motion here (in Dutch only).
pass a motion on it: stop using that “deleterious descriptor.” I mean, we all know the Netherlands is just an innocent way station for tax-averse companies headed for fiscally sunnier shores, don’t we?
Months of investigation, including the review

of hundreds of pages of confidential policy documents, internal memos, and emails, reveal a very different picture. The Netherlands is the biggest tax haven in the world for American companies – bigger than the Cayman Islands, bigger than Switzerland, bigger even than Bermuda.



Source: US Bureau of Economic Analysis

The two men in charge of the country’s tax policy may have seemed caught off guard by Obama’s list, but four years earlier their own Ministry of Finance had changed the rules in a way that enabled American companies to pay almost no tax on their foreign profits.
The Dutch parliament never posed any formal questions about this change, never conducted an inquiry, never requested an emergency debate. The change in question deletes paragraph 4 of article 24 in the NL-US tax treaty. That may sound as earth-shattering as paint drying on a summer’s day. But don’t be fooled: this move enabled American multinationals to avoid paying hundreds of billions of dollars in tax.
Tax avoidance, Dutch style: a primer
To understand how the Netherlands could become such a tax haven, you have to understand exactly what it is that American companies do here.
Take Activision Blizzard,

known for such household-name games as Call of Duty, World of Warcraft, and Guitar Hero. Believe it or not, these blockbusters come to life in a basement on a tree-lined street in downtown Rotterdam! At least on paper they do. Here, you see, lies the headquarters of ATVI CV,

an Activision Blizzard subsidiary nominally responsible for all the games the American company develops.
Here’s how it works. In theory, a company pays tax in the country where it’s incorporated. Now suppose a copy of Guitar Hero is sold in France. You’d expect the revenue to go to Activision in America; after all, that’s where the company that makes the game is located. So that’s where the profit should end up. In 2009, however, Activision assigned its intellectual property – that is, ownership of its games – to the Dutch-basement-dwelling ATVI CV.
The company lives in a fiscal no-man’s-land. It doesn’t pay tax anywhere
That’s how ATVI CV, a company with no employees whose management lives in Bermuda, was able to receive some €4.3 billion in royalties

and turn a profit of €2.3 billion

between 2009 and 2014. Profits on which Activision paid precisely zero in tax. (For comparison: a Dutch games company pays the standard 25.5% Dutch tax rate on profits.) Ironically, during that same five-year period Activision US wrote off another €141 million in tax for its R&D expenses. For games that – on paper – are “R&D’d” by a Dutch company.
All this is possible because the American and Dutch tax authorities see two different things when they look at a CV. The Dutch IRS says: that CV owes tax in the United States. The American IRS says: that CV owes tax in the Netherlands. The result: the company occupies a fiscal no-man’s-land. It doesn’t pay tax anywhere.
You might call it the duck-rabbit construction, named after the following drawing. One person sees a duck in this famous illustration; the other sees a rabbit. And you guessed it: the CV is the duck-rabbit of corporate entities.



But billions in profit for a company with no employees? Even for the Dutch IRS, that’s going too far. So you have to make sure your company has “substance”; something has to actually be taking place in the Netherlands. And so ATVI CV has a Dutch subsidiary: a limited liability company (or BV) that handles Activision’s international sales. The BV has forty-five employees.


Infographics by Leon de Korte, editorial designer at De Correspondent

Round one: the duck-rabbit goes down
Of course, the sixty-four-thousand-dollar question is: How did the duck-rabbit ever come about? Which Dutch politicians were behind it? How is it possible that the Netherlands has become one of the world’s top tax havens?
The story begins in 1995, when the American IRS accidentally makes the duck-rabbit possible by adopting a new rule.

From then on, American companies can simply check a box: should my Dutch subsidiary be taxed in the Netherlands or in the US?
Duck-rabbit entities are just becoming popular when the Netherlands and America start negotiating changes to the US-NL tax treaty in 2002. At that time Wouter Bos is the state secretary for finance, and Bos is no fan of the duck-rabbit – he understands that it paves a superhighway to corporate tax avoidance. And so at Bos’s insistence, an anti-abuse clause is added to

See the 2004 amendments to the Dutch-American tax treaty here. Bos’s anti-abuse clause is the new paragraph 4 added to article 24.
the treaty.
The clause’s message is simple: if the Netherlands and the US can’t agree on whether a company is a duck or a rabbit, then the company can expect a massive tax bill.
And the duck-rabbit is down for the count.
Down, but not out
But in May 2003 new elections throw Wouter Bos’s Labor Party out of the reigning coalition, and Joop Wijn

takes over as state secretary for finance. And Wijn has a different take on things. This moderate politician, whose centrist party has vested all its hope in him, will play the starring role in the story of how the Netherlands became one of the biggest tax havens in the world.
The ball starts rolling soon after Wijn takes office, when he creates a stir in the American media. “In a barnstorming tour of the US that began Monday, Mr. Wijn, a 35-year-old former venture-capital executive at ABN Amro Holding NV, has been pitching the new Netherlands tax policy to dozens of American tax lawyers, accountants, and corporate tax directors,”

Read The Wall Street Journal’s article about Joop Wijn and the corporate tax battle (paywall).
The Wall Street Journal gushes about the new state secretary for finance.



Yet Wijn seems initially unmoved by a group of American tax advisers who lobby him to scrap the anti-abuse clause. “The argument is being advanced by a small group of tax consultants with a specific interest,”

Here’s the letter Joop Wijn wrote to Het Financieele Dagblad here (in Dutch only).
Wijn writes in a March 2005 letter to Dutch business journal Het Financieele Dagblad. “The treaty signals that contrived arrangements should not expect clemency.” Just like Bos, Wijn is acutely aware that scrapping the clause will lead to large-scale tax avoidance.
But then comes the U-turn. Bizarrely, Wijn suddenly decides in July 2005 that these same “contrived arrangements” are permissible. “To resolve the criticism coming from the tax consulting industry [...] it has been proposed that we unilaterally extend Dutch tax relief as if the treaty did not exist,” the Dutch director of international tax affairs notes in a policy memo.

Wijn

Here’s the state secretary’s decision to hobble article 24, paragraph 4 of the NL-US treaty (in Dutch only). The document states that the paragraph no longer applies to American hybrid entities that are considered transparent by the Dutch IRS and non-tran
decides to hobble the anti-abuse clause.
Behind the scenes, however, that same director of international tax affairs is busy warning people of the immense consequences the decision will have. “This tax relief will enable American multinationals to enjoy an enormous and improper competitive advantage,” he writes. “As a result [the Netherlands] will be underwriting the takeover of its own business community by the American one.”
In the US they’re not as critical. “We are happy to have you guys give better treatment to our companies. If you would like to and can do so without it suggesting that we should do the same for your companies,” an official at the US Department of the Treasury writes

to his counterparts at the Dutch Ministry of

Here’s the redacted message on hybrid entities, obtained through a Dutch Freedom of Information Act request.
Finance.
In other words: Sure, help American companies avoid paying hundreds of billions of dollars in US tax if you want to – whatever you think is best.
What does the Dutch House of Representatives think about all this?
How does the Dutch House of Representatives react to Wijn’s decision to turn the Netherlands into a tax haven? The answer is simple: it doesn’t.
Not a peep of protest is heard from the Dutch parliament. On the contrary.

The usual suspects on the left continue to decry tax avoidance (“Multinationals pay no taxes! It’s an outrage!”), but how exactly those companies get away with it – that, for example, article 24 paragraph 4 of the tax treaty is pretty crucial – well, that knowledge is missing in action.
Hybrid mismatches, tax treaties, anti-abuse clauses: it’s not exactly light reading. “It takes me half an hour to explain complex corporate structures like these to people,” says Jan Vleggeert, Associate Professor of international tax law at Leiden University.
You don’t have to pay tax in Bermuda, and thanks to the duck-rabbit you don’t pay in Holland, either
And so in just a few short years the Netherlands is able to turn itself into the number-one tax haven for American multinationals. You don’t have to pay tax in Bermuda, and thanks to the duck-rabbit you don’t pay in Holland, either. The big difference: the Netherlands doesn’t have the reputation of being a tax-evading pirates’ nest, the way Bermuda does.
And that disparity is entirely unjustified, because far more untaxed American profit hides out in the Netherlands than in Bermuda. Since 2005, nearly half a trillion (!) dollars in American profit has been safely stored in the Netherlands by companies such as Nike, General Electric, Heinz, Caterpillar, Time Warner, Foot Locker – the list goes on and on. Half a trillion dollars: it’s an unfathomable amount of money, nearly twice the country’s entire budget.

The American Chamber of Commerce

estimates that “at least 80% of American investments in the Netherlands”

run through a duck-rabbit. They don’t give hard numbers, but this certainly suggests that the vast majority of that half a trillion remains untaxed.



Source: US Bureau of Economic Analysis

But the story doesn’t end there. Wijn continues to shower the business community – Dutch and American – with gifts. In 2006 he scraps another important anti-abuse clause, making the duck-rabbit loan possible.

In an advisory memo, the director-general of tax affairs notes that the change will deprive foreign governments of tax income. Then again, he writes, “The Netherlands need not serve as the world’s [tax] inspector.” Wijn underlines the sentence and scribbles in the margin, “Precisely!”


From the document “Memo on streamlining anti-abuse clauses” (2006), obtained under the Dutch Freedom of Information Act (in Dutch only).

“Thanks so much! Yours truly, the AmCham”
In any case, the American business community is delighted with all of state secretary Wijn’s help. A year after his duck-rabbit decision, the American Chamber of Commerce presents him with an Investment Award for his “extraordinary contribution” to the Dutch business climate.
The American Chamber of Commerce is one of the most powerful lobby groups in the Netherlands, and that makes it a fixture in The Hague. AmCham parties are buzzing with Dutch political luminaries: current and former prime ministers, cabinet members, and party leaders.



Joop Wijn is – and will remain, even after he leaves politics – a sought-after guest at these festivities. Wijn attends the Grand Gala Ball (2007), the

Luckily, we still have the photos.
50th Anniversary Gala Dinner (2012), the Annual Wine and Cheese Party (2013, 2014, 2015). He’s also on the board of the American European Community Association, a lobby group that provides “a neutral platform for senior business leaders and policy makers to meet and discuss a wide range of global policy issues.” To top it all off, his domestic partner, Patrick Mikkelsen, joins the AmCham in August 2012 as its executive director.
The AmCham also has strong ties with the Dutch civil service. An official at the Ministry of Finance doesn’t mince words in

“Briefing before meeting with AmCham on June 4 at 10:30am” (p. 50), obtained under the Dutch Freedom of Information Act (in Dutch only)
a March 2014 briefing before an upcoming meeting: “AmCham is a frequent contributor to the ministry’s discussions on tax matters,” he writes. “The ministry and the AmCham have a strong relationship at the civil service level.”
Several times a year, the state secretary for finance – whether it’s Wijn or his successor, Eric Wiebes

– receives a delegation from the AmCham’s tax committee. The committee is populated by the tax directors of major American corporations: people like Arjan van der Linde (General Electric), René den Hartog (Nike), and – indeed – Activision Blizzard’s Alexander Hent.

AmCham’s tax committee provides the ministry with detailed commentary on the most obscure fiscal issues, from “informal capital rulings” to “inbound discrimination clauses.”
Then the tide starts to turn
Yet even the AmCham can’t stop the international tide from starting to turn. Both the OECD

and the European Commission launch projects to combat tax avoidance. And both organizations have the duck-rabbit in their crosshairs.
The Netherlands constantly throws a wrench in the works. When an EU working group proposes in 2012 to eliminate the duck-rabbit, the Netherlands says it has no problem with tackling European duck-rabbits.

However, “extending the work to third countries [read: the United States] would be going too far.”



But tax avoidance is on the political agenda to stay. The Netherlands has to cede ground in the years that follow. “Internationally speaking, all eyes are trained [on us] and we can’t count on many allies,” writes the Dutch director of international tax affairs in January 2015.
This frustrates tax advisers to no end. They complain to the ministry about “the tone of the debate” and the “harsh and targeted demagoguery” of some House members and action groups. The state secretary for finance encourages tax advisers to “distinguish fact from fiction in the media” and to “provide a balancing voice in the often emotional debate on tax avoidance.”
But even state secretary Wiebes understands that doing nothing is no longer an option. “If the Netherlands were to block every measure that has a negative effect, it would isolate itself internationally,” ministry officials write.
RIP duck-rabbit (2005–2020)
So what can the ministry do?
In a meeting on June 4, 2015 ministry officials warn the AmCham’s president, Wouter Paardekooper, that the group’s beloved duck-rabbit is most likely going away. “We are very grateful to the ministry for the advance warning,”

"Letter from the AmCham regarding international taxes and tax evasion and the CV/BV]” (2015) (p. 11), obtained under the Dutch Freedom of Information Act (in Dutch)
Paardekooper writes in a letter to the state secretary. “We are eager to assist in crafting adequate alternatives.”
The AmCham’s advice? Stall for time. “While there is still no reasonable alternative to this arrangement [...] it is absolutely vital that the Dutch government does not prematurely enforce the intended changes,”

See the 2016 letter from the AmCham to state secretary Wiebes regarding the European Commission’s proposals. (obtained under the Dutch Freedom of Information Act) (in Dutch)
the AmCham writes. “Remember that haste makes waste!” Read: there must be something waiting in the wings before the duck-rabbit disappears – a new loophole that companies can use to avoid paying tax.
And what do you know. State secretary Wiebes gives the giant multinationals what they want. The European Commission wants to bury the duck-rabbit by 2019. Wiebes doesn’t. “The Netherlands is targeting an implementation date of January 1, 2024,” he writes to the House of Representatives in November 2016.

This time the House does protest.

See Merkies’s first motion on hybrid mismatches (in Dutch only).
Representative Arnold Merkies submits a motion that calls on the government to hold firm and accept the European Commission’s proposal: January 1, 2019. A House majority passes the motion, but though his own party votes in favor, minister of finance Jeroen Dijsselbloem

tables the motion. He urges the EU Economic and Financial Affairs Council to choose a later date. “Given the long-term impact these measures will have on our economy, we truly need more time,"

See Dijsselbloem’s comments after the ECOFIN meeting in December 2016.
Dijsselbloem explains to his EU counterparts.
The House is not amused.

See Merkies’s second motion on hybrid mismatches (in Dutch only)
A second motion is passed. This time Dijsselbloem surrenders. The EU’s ministers of finance reach a compromise: the duck-rabbit must die by 2020.



But the AmCham lobbies on
If you’re thinking the Netherlands will no longer be a tax haven after 2020, think again.
Even before the duck-rabbit’s demise is set in stone, the Ministry of Finance and the AmCham link arms in a feverish search for alternatives. “In informal talks between [the ministry] and AmCham, we have agreed that AmCham will suggest alternatives to the current mismatch arrangement [read: the duck-rabbit] to have in reserve,” ministry officials write as early as 2014. “AmCham will deliver these alternatives and discuss them with the ministry.”
This is followed a month later by a letter containing AmCham’s wishlist. “In this letter, we present a number of possible ‘avenues of solution’ for shoring up the Dutch fiscal business climate after BEPS [the OECD project to address tax avoidance],” writes Arjan van der Linde, chairman of the AmCham’s tax committee and tax director at General Electric. One of the points on that wishlist – expanding the dividend tax withholding exemption – will probably

The expansion of the dividend tax withholding exemption is currently in the online consultation phase.
become law in 2018.
In November 2016, Dijsselbloem also argues in favor of lowering corporate tax to “remain competitive.” (A few months later – when elections roll around – he argues in favor of raising corporate tax.)
What to do with the stockpiled profits?
What can American companies do with all their untaxed savings? They can’t just bring the money that’s idling in Dutch duck-rabbits back into the US, or the IRS will come calling. For example, suppose Pfizer wants to pull $10 billion out of the Netherlands to pay its shareholders a dividend. First it will have to hand over $3.5 billion

to the American tax authority.
But there are a couple of attractive options for American multinationals. The first is to buy foreign companies. As long as the money stays outside the US, you see, it stays untaxed. And indeed, recent years have seen an explosion in American acquisitions of European companies.



Activision Blizzard is a good example, as it happens. In November 2015, the game developer announced it was buying Ireland’s King Digital Entertainment, the maker of the popular mobile game Candy Crush Saga. More than half of the $5.9 billion Activision paid to acquire King came from its untaxed stash in the Netherlands. “A fantastic move,” gushed a stock analyst

in Bloomberg Technology. “One of the highlights of the deal.” The purchase even received a Tax Deal of the Year award

from the International Tax Review.
Even better is what’s called tax inversion. For example, last year Pfizer attempted to buy Ireland’s Allergan using $115 billion it had stored in the Netherlands. By setting up the acquisition right, Pfizer can change its corporate nationality from American to Irish. And that’s a real advantage, because in Ireland the corporate tax rate is just 12.5%.
At the last minute, however, Obama stopped the merger from happening, by enacting new rules that made this kind of tax inversion impossible.
Trump – surprise – wants to overhaul those rules
Which brings us to our third option: just bide your time. If history is any guide, the US government will eventually

You can read more on Trump’s executive order on inversion here.
swing legislation back in your company’s favor.
In 2005, for example, Congress passed a law that allowed American multinationals to bring home their foreign profits at a temporarily low rate of 5.25% – a mere one-sixth of the regular tax rate. Some $362 billion flowed back into the US as a result. A quarter of that – a whopping $90 billion – had been

Read more here from the IRS on “The One-Time Received Dividend Deduction”
cached in the Netherlands.
Trump, for all his MAGA rhetoric, reinforces American companies’ biggest lesson: earn your money in other countries and you’ll pay less tax
The promise was that the law would create American jobs. But it didn’t, revealed

Here’s the analysis of jobs and the repatriation of foreign profits by the non-partisan Congressional Research Service.
an analysis conducted by the nonpartisan Congressional Research Service. Nonetheless, another profit repatriation tax break will probably take effect soon. Trump’s

You can read more about Trump’s plan to seek 10% tax on offshore earnings in this article on Bloomberg.
proposed tax plan includes a temporarily reduced rate of 10% on overseas earnings that are returned to American soil.
And so Trump, for all his MAGA rhetoric,

reinforces American companies’ biggest lesson: earn your money in other countries and you’ll pay less tax.
Hope for the future
During my investigation, one thing became very clear. Convoluted corporate structures that most people would find repugnant still enjoy broad support among tax specialists. “If we don’t do it, Bermuda will,” they say. And in Bermuda they no doubt say the same thing about the Netherlands.
“If we don’t do it, Bermuda will,” they say. And in Bermuda they no doubt say the same thing about the Netherlands
At some point in the confidential documents obtained under the Dutch Freedom of Information Act, an official moans about how difficult it is to communicate with the Dutch Association of Tax Advisers (DATA). “The government must draft tax policy with society as a whole in mind,” he tries to explain to the lobbyists. “In our talks, this seems to be a point the DATA is unable to comprehend.”
The good news is a public debate on tax avoidance is finally underway. And it’s here to stay. The proof? Just last month, the Dutch House of Representatives held a debate on tax rulings – tax rulings! Just a few short years ago, that would have been unthinkable.
Decisions that once took place in the shadows in the Netherlands have been thrust out into the open. Now it’s America’s turn to let sunlight do its work.

Neither Alexander Hent of Activision Blizzard nor the AmCham responded to our request for comment. The Ministry of Finance declined to comment on the issue, as did Joop Wijn.

When asked, former Finance Minister Wouter Bos said he “couldn’t remember a thing” about the treaty.​
—Translated from Dutch by Grayson Morris and Erica Moore
(All Dutch document titles and quotations have been translated by De Correspondent.)
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
νεοφλωροφιλελε σκατο με τα <μαυρα> και αφορολόγητα από το Holland  :takethis: :takethis:
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
Νέα άνοδος για τον χρυσό, πλησιάζει τα 1.300 δολ.


Συνεχίζει ανοδικά η τιμή του χρυσού, με νέα υψηλά κέρδη την Παρασκευή, "φλερτάροντας" πλέον τα 1300 δολ. ανά ουγγιά. Ως είθισται, ο χρυσός βρήκε στήριξη στην αποδυνάμωση του δολαρίου, εν μέσω της έρευνας που βρίσκεται σε εξέλιξη για τη ρωσική ανάμειξη στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. 
Εν τέλει, το συμβόλαιο του χρυσού, παράδοσης Δεκεμβρίου, ενισχύθηκε κατά 1,4% στα 1.296 δολάρια η ουγγιά. Πρόκειται για τα υψηλότερα επίπεδα από την 16η Οκτωβρίου. Ο χρυσός σημείωσε κέρδη 1,8% για την εβδομάδα.


 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
και που να δεις με το ασημι τι θα γινει τρανσπουσταρακο με τα <μαυρα> και αφορολόγητα από το Holland 
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16


Η νομισματική πυραμίδα


Τα  σχήματα «Ponzi» πάντοτε καταρρέουν και οι φούσκες πάντοτε σπάζουν – ενώ όσο πιο πολύ αργεί να συμβεί το νομοτελειακά αναπόφευκτο, το κραχ και το χάος που ακολουθεί, τόσο περισσότερο διογκώνεται, οπότε γίνεται καταστροφικότερο.
.
«Για να περιγράψει κανείς οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηρίζεται σε μία πυραμίδα επενδυτών, το παράνομο σχήμα δηλαδή που περιλαμβάνει την πληρωμή απόδοσης σε παλαιότερους επενδυτές από τα χρήματα που πληρώνουν οι νεότεροι, αντί από τα καθαρά κέρδη που θα προέρχονταν από πραγματικές πωλήσεις, χρησιμοποιεί το όρο «σχήμα Πόντσι» – από το όνομα του Ιταλού απατεώνα που χρησιμοποίησε πρώτος τη συγκεκριμένη μέθοδο, για να κλέψει τα χρήματα αυτών που του τα εμπιστεύονταν.  
Η βασική ιδέα του σχήματος είναι το ότι παίρνει ο Χ απατεώνας χρήματα από το άτομο Α, υποσχόμενος πως θα του δώσει υψηλό τόκο. Στη συνέχεια παίρνει ο Χ χρήματα από ένα άλλο άτομο Β, με την ίδια υπόσχεση – δίνοντας μέρος τους στο άτομο Α, ως τον υψηλό τόκο που είχε υποσχεθεί. Ακολουθεί ένα άτομο Γ από το οποίο πληρώνεται το Β, ένα άτομο Δ από το οποίο πληρώνεται το Γ κοκ. – έως ότου δεν βρίσκεται πια άλλο καινούργιο άτομο για να πληρώσει το παλαιότερο, οπότε η πυραμίδα καταρρέει.
Με απλά λόγια, η εξόφληση του παλαιού χρέους γίνεται μέσω της δημιουργίας νέου – γεγονός που όμως δημιουργεί μία αλυσίδα χρεών/επενδυτών, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να σπάσει, όταν δεν βρεθεί ένας καινούργιος κρίκος. Κατά κάποιον τρόπο αυτό ισχύει σήμερα για την Ελλάδα, από εκείνη τη στιγμή και μετά που δανείσθηκε χρήματα από την Τρόικα για να εξοφλήσει τις γερμανικές και γαλλικές κυρίως τράπεζες – καθώς επίσης για πολλές άλλες χώρες που ουσιαστικά χρεώνονται, μόνο και μόνο για να πληρώνουν τα προηγούμενα χρέη τους«.
.
.
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΑΣ
.
Ανάλυση
Υπάρχουν σήμερα αρκετές μεγάλες και μικρότερες κεντρικές τράπεζες, όπως η Fed, η ΕΚΤ, η Τράπεζα της Αγγλίας, η αντίστοιχη της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Ελβετίας κοκ., οι οποίες απασχολούνται πολύ σοβαρά με τις συνέπειες των πράξεων πολυάριθμων επιγόνων του θρυλικοί Ιταλού απατεώνα – οι οποίοι, κερδοσκοπώντας, δημιούργησαν ολόκληρα βουνά χρεών με χρηματοπιστωτικά τεχνάσματα, κυρίως για να εξοφλούνται τα προηγούμενα.
Εν τούτοις, το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίσει να διακρίνουμε πως μεταξύ του Ιταλού και των σημερινών κεντρικών τραπεζιτών υπάρχει μία σημαντική διαφορά, όσον αφορά τη θεωρία και την πράξη της νομισματικής πολιτικής – η οποία δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.
Η διαφορά αυτή είναι το ότι, δεν υπάρχουν όρια στην εύρεση νέων χρημάτων εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών, αφού τα εκτυπώνουν οι ίδιες σε όποιες ποσότητες θέλουν – με αποτέλεσμα όμως να δημιουργούνται μεγάλες φούσκες εκεί που τα χρήματα αυτά εισρέουν, όπως σήμερα στα χρηματιστήρια. Κάτι ανάλογο συμβαίνει επίσης με τις εμπορικές τράπεζες, οι οποίες δημιουργούν χρήματα από το πουθενά, μέσω της παροχής δανείων – ενώ είναι υπεύθυνες σχεδόν για το 90% των νέων χρημάτων που κυκλοφορούν.
Περαιτέρω, ο μεγάλος οικονομολόγος Paul Samuelson ήταν ο πρώτος που υπέδειξε πως οι υπερβολές (φούσκες), κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να έχουν θετικά επακόλουθα στην Οικονομία – όπως την άνοδο του ΑΕΠ, μέσω της αύξησης της κατανάλωσης που γίνεται εφικτή με την παροχή δανείων. Εκτός αυτού έγινε φανερό το ότι, στις πλήρως ανταγωνιστικές οικονομίες της ελεύθερης αγοράς ακόμη και τα αντικείμενα (εμπορεύματα, υπηρεσίες) χωρίς εγγενή αξία, τα άχρηστα και μη παραγωγικά δηλαδή, μπορούν να έχουν μία θετική τιμή.
Στα πλαίσια αυτά, εκείνο το κυρίαρχο προϊόν που δεν έχει καμία εγγενή αξία, αλλά μία πολύ θετική τιμή, είναι τα γνωστά μας «Fiat money» – όπως το ευρώ, το δολάριο, το γεν κοκ. Όλα εκείνα τα χαρτονομίσματα δηλαδή που δεν έχουν κανένα απολύτως αντίκρισμα, μετά την έξοδο από τον κανόνα του χρυσού το 1971 – όπου όλα τα χρήματα είχαν αντίκρισμα σε δολάρια και τα δολάρια σε χρυσό. Ως εκ τούτου, τα χρήματα είναι εκείνα τα περιουσιακά στοιχεία που αποτελούν τη μεγαλύτερη φούσκα όλων των εποχών.
Συνεχίζοντας, μετά το σπάσιμο της φούσκας το 2008, η δημιουργία χρημάτων από το πουθενά εκ μέρους των εμπορικών τραπεζών σταμάτησε απότομα – με αποτέλεσμα να προκληθούν μεγάλα προβλήματα στην πραγματική οικονομία, στην οποία κατευθύνονταν σε μεγάλο βαθμό. Εύλογα λοιπόν ακολούθησε η ύφεση, οι χρεοκοπίες κρατών και επιχειρήσεων, η ανεργία κοκ. – οπότε οι κεντρικές τράπεζες επέλεξαν να παρέμβουν, για να καλύψουν το κενό.
Έτσι ξεκίνησε το μεγαλύτερο νομισματικό πείραμα όλων των εποχών – με αφετηρία τη Fed, η οποία το Νοέμβριο του 2008 λανσάρισε το πρώτο πακέτο ποσοτικής διευκόλυνσης (QE), αγοράζοντας ομόλογα. Με αυτήν την ένεση ρευστότητας, η αμερικανική κεντρική τράπεζα ήθελε να τονώσει την πραγματική οικονομία – ενώ το 2010, καθώς επίσης το 2012, αποφάσισε δύο ακόμη νέα πακέτα.
Τα «ψώνια» τώρα της Fed άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους στην αγορά των αμερικανικών ομολόγων – αφού σήμερα έχει στην ιδιοκτησία της το 20% των συνολικών χρεωστικών τίτλων που εκδίδει το κράτος για τη χρηματοδότηση του (κόκκινη καμπύλη στο γράφημα που ακολουθεί), έχοντας διπλασιαστεί σε σχέση με την εποχή προ της κρίσης.

Επεξήγηση γραφήματος: Τα κρατικά ομόλογα που έχουν στην ιδιοκτησία τους οι κεντρικές τράπεζες, ως ποσοστό επί του ανεξόφλητου χρέους των κρατών τους.
.
Περαιτέρω, η Fed σταμάτησε μεν το πρόγραμμα στήριξης της αμερικανικής οικονομίας τον Οκτώβρη του 2015, χωρίς όμως να καταφέρει να το αποσύρει – ενώ η πρώτη προσπάθεια της να αυξήσει τα επιτόκια το Δεκέμβρη του 2015, μετά από συνεχείς αναβολές και καθυστερήσεις, ήταν η μοναδική, έχοντας έκτοτε δειλιάσει να το επαναλάβει.
Σε αντίθεση τώρα με τη Fed η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας συνεχίζει να αγοράζει ομόλογα του δημοσίου της, έχοντας πλέον στην ιδιοκτησία της άνω του 30% των συνολικών – με αυξητική τάση (μπλε καμπύλη στο γράφημα). Σύμφωνα δε με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν, σε 4 περίπου έτη θα κατέχει το 60% των κρατικών ομολόγων της Ιαπωνίας, η οποία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον πλανήτη.
Πολύ αργότερα ακολούθησε η ΕΚΤ, η οποία αγοράζει από το Μάρτιο του 2015 ομόλογα των κρατών της Ευρωζώνης – όπως φαίνεται από τη γκρίζα καμπύλη στο γράφημα. Ο όγκος των αγορών της έχει καθοριστεί στα 80 δις € μηνιαία, όπου όμως οι τίτλοι που είναι σε θέση να αγοράζει, με τις προϋποθέσεις που έχει θέσει, τελειώνουν – με αποτέλεσμα να περιμένουν αρκετοί ότι, ο διοικητής της θα χαλαρώσει σύντομα τους όρους.
Οι υπόλοιπες μεγάλες κεντρικές τράπεζες, η βρετανική πρόσφατα, ακολουθούν τον ίδιο δρόμο για την καταπολέμηση της κρίσης – παρά το ότι έχει διαπιστωθεί πως τα νέα χρήματα από το πουθενά δεν οδηγούνται στην πραγματική οικονομία αλλά, κυρίως, στα χρηματιστήρια και στην αγορά ακινήτων.
Ως εκ τούτου, η παγκόσμια ύφεση έχει ελάχιστα καταπολεμηθεί, το παγκόσμιο χρέος συνεχίζει να κλιμακώνεται (έχει αυξηθεί πάνω από 60 τρις $ μετά το 2008), ενώ έχουν δημιουργηθεί τεράστιες φούσκες – στα χρηματιστήρια (μετοχές, ομόλογα κοκ.) και στα ακίνητα (άρθρο), κυρίως όμως στα χωρίς αντίκρισμα χρήματα (Fiat money), τα οποία αντί να υποτιμούνται λόγω της έκδοσης νέων σε τεράστιες ποσότητες (δολάριο, γεν κλπ.), παραδόξως ανατιμώνται!
Με τον τρόπο αυτό έχει δυστυχώς καταλυθεί η μοναδική θετική πλευρά της δημιουργίας υπερβολών (φούσκες) – σύμφωνα με την οποία, με την κατάρρευση τους, μπορούν να βοηθήσουν στην ορθολογική λύση του προβλήματος της «δυναμικής αναποτελεσματικότητας» (J. Tirole, νόμπελ οικονομίας το 2014).
Ειδικότερα, η «δυναμική αναποτελεσματικότητα» δημιουργείται τότε μόνο, όταν έχουν συγκεντρωθεί πάρα πολλά κεφάλαια – με αποτέλεσμα οι εφικτές αποδόσεις τους για να διατηρηθούν, να μην είναι πλέον αρκετές. Η συγκεκριμένη μη παραγωγική υπερβάλλουσα ποσότητα κεφαλαίων, αποτελεί την άμεση συνέπεια της υπερβολικής χρήσης των χρημάτων, ως μέσο διατήρησης της περιουσιακής αξίας των ιδιοκτητών τους – με την έννοια πως προτιμούν τις χωρίς ρίσκο αποταμιεύσεις (μερίσματα κλπ.), από τις επενδύσεις με ρίσκο στην πραγματική οικονομία.
Εν προκειμένω οι χρηματοπιστωτικές φούσκες, επειδή κάποια στιγμή σπάζουν, εμποδίζουν τη μείωση του κεφαλαίου ως συντελεστή παραγωγής, μέσω της υπερβολικής συσσώρευσης του στις τράπεζες – οπότε συμβάλουν με την κατάρρευση τους στην ευημερία των ανθρώπων, αφού παύουν να συγκεντρώνονται στις τράπεζες χωρίς να παράγουν τίποτα.
Επίλογος
Συνοψίζοντας, λόγω της παρεμβατικότητας των κεντρικών τραπεζών, έχουν δημιουργηθεί πάρα πολλές φούσκες σε όλους τους μη παραγωγικούς τομείς, χωρίς να εξαιρούνται τα χρήματα – φούσκες που διατηρούνται ανέπαφες με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών που, στην προκειμένη περίπτωση, ενεργούν όπως ο Ιταλός απατεώνας, προσφέροντας στους νέους επενδυτές τα χρήματα των παλαιοτέρων.
Έτσι έχει δημιουργηθεί μία τεράστια πυραμίδα Ponzi στον πλανήτη, το μέγεθος της οποίας αυξάνεται διαρκώς – ενώ όλοι όσοι προβλέπουν πως θα ακολουθήσει κραχ και χάος (ανάλυση) αντιμετωπίζονται ειρωνικά επειδή, παρά τις προειδοποιήσεις τους, δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα.
Ακόμη χειρότερα, οι χρηματιστηριακοί δείκτες καταρρίπτουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ νομίσματα όπως το δολάριο και το γεν ανατιμώνται, παρά τα τρομακτικά προβλήματα των οικονομιών τους (δίδυμα ελλείμματα, χρέη κοκ.) – γεγονότα που δημιουργούν την εντύπωση πως οι θεμελιώδεις οικονομικοί κανόνες έχουν πάψει να ισχύουν, ενώ όλοι όσοι συνεχίζουν να προβλέπουν ένα επερχόμενο κραχ, είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Εν τούτοις, οι συνεχείς αυτές προειδοποιήσεις και διαψεύσεις είναι εκείνες που αυξάνουν το μέγεθος της φούσκας επικίνδυνα – όπως έχει διαπιστωθεί πρόσφατα από το BREXIT, όπου δεν συνέβη τίποτα όταν τελικά αποφασίσθηκε, από τα προβλήματα των χρεοκοπημένων ιταλικών τραπεζών που δεν είχαν επακόλουθα, από τα αντίστοιχα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος που δεν επηρέασαν τους δείκτες κοκ.
Όμως, οι πυραμίδες Ponzi πάντοτε καταρρέουν και οι φούσκες πάντοτε σπάζουν – ενώ όσο πιο πολύ αργεί να συμβεί το νομοτελειακά αναπόφευκτο, τόσο περισσότερο διογκώνεται και γίνεται καταστροφικότερο. Στα πλαίσια αυτά το να αρνείται κανείς τους νόμους της φύσης, πιστεύοντας πως αυτή τη φορά οι κεντρικές τράπεζες έχουν βρει τον τρόπο να καταργήσουν τη βαρύτητα, είναι μάλλον υπερβολικά αισιόδοξο – ενώ οι υπερβολές πάντοτε τιμωρούνται πολύ αυστηρά.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16


Φοροδιαφυγή μέσω Ολλανδίας για πολυεθνικές στην Ελλάδα

Ποιες μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, φαίνονται, σύμφωνα με μελέτη ολλανδικού ιδρύματος, να φοροδιαφεύγουν μέσω Ολλανδίας


Αποκαλύψεις για τον ελληνικό "πονοκέφαλο" της φοροδιαφυγής φέρνει έκθεση του ολλανδικού ιδρύματος SOMO, το οποίο "ειδικεύεται" στα οικονομικά των πολυεθνικών εταιριών.

Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Εξωτερικών και πιο συγκεκριμένα το γραφείο Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της πρεσβείας στη Χάγη, υπάρχουν επιχειρήσεις στην Ελλάδα, οι οποίες περνούν χρήματα μέσω Ολλανδίας προς διάφορους φορολογικούς παραδείσους.
Στο επίκεντρο της έρευνας ήταν η γνωστή από τη δράση της στη Βόρεια Ελλάδα, καναδική εταιρία Eldorado Gold, ένας όμιλος δισεκατομμυρίων που κατέχει, επίσης, ορυχεία χρυσού στην Κίνα, τη Βραζιλία, τη Ρουμανία και την Τουρκία.
Παρά το γεγονός ότι δεν έχει καμία βιομηχανική δραστηριότητα στην Ολλανδία, έχουν καταχωρηθεί στο Άμστερνταμ δώδεκα θυγατρικές εταιρίες του ομίλου. Οι εταιρείες αυτές έχουν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία στον ισολογισμό τους, αλλά μόνο τρεις υπαλλήλους στην λίστα μισθοδοσίας. Η ολλανδική κυβέρνηση δεν αντιτίθεται στο ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς για ξένες εταιρίες, αλλά πιστεύει ότι πρέπει να προσθέτουν κάποια οικονομική αξία.
Αυτή πάντως δεν είναι η μοναδική εταιρία που φαίνεται, σύμφωνα με την συγκεκριμένη μελέτη πάντα, να φοροδιαφεύγει με αυτό τον τρόπο. Το ίδιο εμφανίζονται να κάνουν και αρκετές ακόμα πολυεθνικές επιχειρήσεις, όπως οι γερμανικές Bayer και BMW, η Coca Cola, η οποία "στα χαρτιά" είναι ελβετική, και η αμερικανική Foot Locker. Η Eldorado Gold πάντως διαψεύδει ότι πρόκειται για παράνομες ενέργειες.
Να σημειωθεί ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις "εμφανίστηκαν" στις ολλανδικές φορολογικές αρχές το 2013, μέσω εταιρίας χαρτοφυλακίου, αποφεύγοντας να φορολογηθούν στις χώρες τους. "Η Ελλάδα χρειάζεται την ΕΕ για να τακτοποιήσει την είσπραξη των φόρων. Κατά συνέπεια, η Ολλανδία δεν πρέπει ως κράτος πολυεθνικών εταιριών να διευκολύνει το αντίθετο. Αυτό πρέπει να σταματήσει", δήλωσε χαρακτηριστικά ο βουλευτής Arnold Merkies του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Το υπουργείο Οικονομικών της Ολλανδίας δήλωσε ότι οι φορολογικές ρυθμίσεις με τις πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα προκύπτουν από τον ευρωπαϊκό κανονισμό που "αποσκοπεί στην αποφυγή διπλής φορολόγησης". Εάν η Ελλάδα υποψιάζεται ότι γίνεται κατάχρηση του κανονισμού, τότε η Ολλανδία θα συνεργαστεί για την καταπολέμησή του. Με την κατάσταση που επικρατεί τόσο στην Ολλανδία όσο και στο Λουξεμβούργο, πρόκειται να ασχοληθεί ειδική επιτροπή της ευρωβουλής.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16



ΝΟΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ: ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΕΙ Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ & ΤΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ !!!

ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΣΕΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΕΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΟΥΝΑΝΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
 
Νότης Μαριάς στην Ευρωβουλή: Μέτρα κατά των φορολογικών παραδείσων όπως είναι η Ολλανδία του Ντάισελμπλουμ και το Λουξεμβούργο του Γιούνκερ !!!

Στο ζήτημα της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής καθώς και στην αναγκαιότητα λήψης μέτρων κατά των φορολογικών παραδείσων που λειτουργούν σε διάφορα μέρη του πλανήτη αλλά και στην Ολλανδία του Ντάισελμπλουμ καθώς και στο Λουξεμβούργο του Γιούνκερ ζήτησε μιλώντας στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο στις 5/7/2016 ο Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής Καθηγητής Νότης Μαριάς, κατά τη συζήτηση με θέμα: «Φορολογικές αποφάσεις τύπου «tax ruling» και άλλα μέτρα παρόμοιου χαρακτήρα ή αποτελέσματος (TAXE 2)».

Όπως επισήμανε ο Έλληνας Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής «η έκταση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής εκτιμάται στο 1,3 τρις ευρώ ετησίως παγκόσμια και σε 50-70 δις ευρώ ετησίως στα κράτη-μέλη της Ένωσης. Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνονται και από τα σκάνδαλα Luxleaks και Panama Papers στα οποία περιλαμβάνονται και τα ονόματα 400 Ελλήνων που συνδέονται με 233 offshore εταιρίες.»

Και ο Νότης Μαριάς συνέχισε: «Φυσικά πρωταγωνιστές σε αυτές τις πρακτικές φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν φόρους και πλήττουν έτσι τα δημόσια έσοδα. Επιπλέον σύμφωνα με έρευνες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Ευρώπης πληρώνουν κατά μέσο όρο 30% περισσότερο φόρο από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις στρεβλώνοντας έτσι τον ανταγωνισμό και οδηγώντας σε απώλεια θέσεων εργασίας.»

Ο Νότης Μαριάς κατέληξε: «Επομένως χρειάζεται να χτυπηθούν οι πρακτικές τύπου «tax ruling» και θα πρέπει τα κέρδη κάθε επιχείρησης υποχρεωτικά να φορολογούνται εκεί που πραγματοποιούνται για να πάψουν οι επιχειρήσεις να στρέφονται σε φορολογικούς παραδείσους όπως την Ολλανδία του Ντάισελμπλουμ ή στο Λουξεμβούργο του Γιούνκερ.»
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16


Ολλανδία, η βασίλισσα της φοροδιαφυγής


Οι Βρυξέλλες δεν υστερούν ως φορολογικός παράδεισος – εν τούτοις, μέσω του παγκόσμιου κέντρου αποφυγής φόρων της χώρας της τουλίπας, ενός από τα δύο μεγαλύτερα του πλανήτη, διέφυγαν περί τα 4.000 δις € το 2011    


Είναι προφανές ότι, ο θόρυβος που δημιουργήθηκε σχετικά με το θέμα των πολυεθνικών που έχουν «έδρα φοροδιαφυγής» το Λουξεμβούργο, στο οποίο αναφερθήκαμε έγκαιρα (άρθρο), δεν οφείλεται σε μία ξαφνική «έκρηξη ηθικής» των ΜΜΕ – αλλά στην ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από τον κ. Juncker, ο οποίος τοποθετήθηκε ουσιαστικά από τις αγορές στη ηγεσία, παρά το ότι ήταν αντίθετες μεγάλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Βρετανία.
Υπενθυμίζουμε δε μία αναφορά στο θέμα από το παρελθόν (πηγή), σύμφωνα με την οποία η τεράστια «φοροαποφυγή» εκ μέρους των πολυεθνικών δεν αντιμετωπίζεται από καμία χώρα – αφού σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν το «χρηματοπιστωτικό κτήνος», ασχολούμενες μόνο με τη φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τις οποίες «διώκουν» και κλείνουν κατ’ εντολή και προς όφελος των πολυεθνικών.
Για παράδειγμα, τεχνάσματα όπως η διαφορετική τιμολόγηση των προϊόντων της μητρικής προς τις θυγατρικές ανά κράτος και φορολογικό συντελεστή (ιδιαίτερα των φαρμάκων μηδενικού σχεδόν κόστους παραγωγής), ο δανεισμός κεφαλαίων εκ μέρους της μητρικής προς τις θυγατρικές με «προσαρμοσμένο» επιτόκιο, η σωστή χρήση των διαφόρων μοντέλων «δικαιόχρησης ή/και σημάτων», η φορολογική εκμετάλλευση των ζημιών των εξαγορασθέντων εταιρειών από τις αγοράζουσες, μέσω συμψηφισμού με τα κέρδη τους εις βάρος των Εθνικών Οικονομιών και πολλά άλλα, είναι αδύνατον σχεδόν να αποκλεισθούν.
Ενδιαφέρον έχουν ίσως εδώ οι αναφορές της Κομισιόν, με βάση τις οποίες θα καταπολεμηθεί η νόμιμη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών – επειδή εδρεύει στην πρωτεύουσα μίας χώρας που προσφέρει ανέκαθεν εξαιρετικά μεγάλες δυνατότητες μειωμένης φορολόγησης, μέσω των  «Coordination Centers» που λειτουργούν στις Βρυξέλλες.
Ειδικότερα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, περίπου 200 πολυεθνικές εταιρείες ίδρυσαν στο Βέλγιο (με πρωτοβουλία φυσικά της χώρας), τα παραπάνω κέντρα – σκοπός των οποίων ήταν ο συντονισμός των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων των μητρικών εταιρειών τους! Η προσέλκυση τους έγινε από την πρωτεύουσα της Ευρώπης, η οποία πρότεινε τη φορολόγηση των χρηματοοικονομικών κερδών τους, μέσω ενός μικρού ποσοστού φορολόγησης επί των εξόδων λειτουργίας τους.
Τελικό αποτέλεσμα ήταν η φορολόγηση των χρηματοοικονομικών κερδών των 207 εγκατεστημένων εκεί πολυεθνικών εταιρειών, ύψους περίπου 5 δις €, με μόλις 73 εκ. € – κάτι που σημαίνει πως ο φορολογικός συντελεστής ήταν μόλις 1,36%. Η γερμανική Volkswagen, για παράδειγμα, είχε 81 εκ. € κέρδος από το γραφείο του Βελγίου το 2003, προερχόμενο προφανώς από άλλες χώρες – πλήρωσε δε μόλις 87.000 € φόρο (φορολογικός συντελεστής 0,1%). Η βασίλισσα όμως τη νόμιμης φοροδιαφυγής δεν είναι ούτε το Βέλγιο, ούτε το Λουξεμβούργο – αλλά η Ολλανδία. Ειδικότερα τα εξής:
.
Ο ολλανδικός παράδεισος
Στη νότια πλευρά του Άμστερνταμ, στο σταθμό «Amstel», έχουν τη φορολογική έδρα τους πάνω από 2.000 πολυεθνικές επιχειρήσεις – μεταξύ των οποίων η Danone, η Saab και η Gazprom, τα γραφεία των οποίων ευρίσκονται σε ένα κτίριο, χωρίς καμία απολύτως επιγραφή στην είσοδο του. Το όνομα τους δεν βρίσκεται ούτε στα γραμματοκιβώτια του κτιρίου – παρά το ότι η έδρα τους είναι ουσιαστικά ένα γραμματοκιβώτιο (πηγή: Spiegel).
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο συγκρότημα γραφείων είναι υπάλληλοι της Intertrust – μίας εταιρείας «διαχείρισης» (Trust Company), η οποία διαφημίζει ως εξής τις υπηρεσίες της: 
«Αν ψάχνετε για μία επιχειρηματική υποδομή υψηλής ποιότητας, για ευνοϊκές φορολογικές συνθήκες, καθώς επίσης για εξυπηρέτηση από πρώτο χέρι, τότε η Intertrust Ολλανδίας είναι το γραφείο σας«.
Εταιρείες όπως η παραπάνω έχουν μεγάλη ζήτηση από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις – αφού τουλάχιστον 12.000 «ειδικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», όπως αποκαλούνται επίσημα («εταιρείες γραμματοκιβωτίων» στην καθομιλουμένη), τα οποία δεν απασχολούν καθόλου προσωπικό, είναι εγκατεστημένα στην Ολλανδία. Η αιτία είναι το ότι η εντιμότατη αυτή χώρα (ανάλυση), η οποία συνεχώς κατακρίνει την Ελλάδα, είναι ίσως ο πλέον αγαπημένος φορολογικός παράδεισος του πλανήτη – πολύ πιο αγαπητός από το Λουξεμβούργο.
Προφανώς αυτό οφείλεται στους ακόμη χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές, οι οποίοι επιτρέπουν στις πολυεθνικές να πληρώνουν ελάχιστους ή ακόμη και μηδενικούς φόρους, για ορισμένα εισοδήματα τους στο εξωτερικό – όπως για τους τόκους των δανείων που δήθεν παρέχουν στις μητρικές τους εταιρείες, για τα μερίσματα, για τα «δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας» κοκ. Ένας από τους τρόπους για τις πολυεθνικές των Η.Π.Α. περιγράφεται στο γράφημα που ακολουθεί – με τη μεσολάβηση της Ιρλανδίας και της Ολλανδίας, με τελικό «αποδέκτη» τις Βερμούδες.
 .

.
Συνεχίζοντας, μία σειρά μεγαθηρίων, όπως η σουηδική IKEA, η ημικρατική ιταλική πετρελαϊκή εταιρεία Eni, η αμερικανική Walmart, καθώς επίσης οι 17 από τους 20 ισχυρότερους ομίλους, όσον αφορά το τζίρο τους στη χρεοκοπημένη Πορτογαλία, μεταφέρουν και φορολογούν τα κέρδη τους στην Ολλανδία.
Οι Πορτογάλοι χαίρονται δυστυχώς για τις ξένες επενδύσεις, παρά το ότι πληρώνουν φόρους για να τις έχουν – εν αγνοία τους βέβαια, αφού θεωρούν τους εαυτούς τους υπεύθυνους για το κατάντημα της χώρας τους, όπως συμβαίνει και με τους Έλληνες.
Από την άλλη πλευρά, το σύστημα των πολυεθνικών είναι πολύ απλό, όπως στο παράδειγμα της IKEA – η οποία, μέσω της «Ikea Inter Systems BV» που εδρεύει στην Ολλανδία, χρεώνει με τέλη δικαιωμάτων χρήσης (franchise fees) όλα τα υποκαταστήματα της στο εξωτερικό – μειώνοντας έτσι σημαντικά τη φορολόγηση τους.

Ανάλογα ενεργεί και η αμερικανική Starbucks, καθώς επίσης πολλές άλλες πολυεθνικές – τις οποίες φυσικά αδυνατούν να ανταγωνιστούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, μη έχοντας τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν ανάλογα τεχνάσματα. Είναι εύλογο δε το ότι, τα διαφυγόντα φορολογικά έσοδα των κρατών επιβαρύνουν τους φορολογουμένους Πολίτες τους – οι οποίοι εξισορροπούν τις διαφορές.
Περαιτέρω, μέσω του παγκόσμιου «κέντρου φοροδιαφυγής» της Ολλανδίας (νόμιμης πάντοτε), έχουν διαφύγει της εθνικής φορολόγησης περί τα 4.000 δις € (4 τρις) μόνο το 2011 – 20 φορές περισσότερα δηλαδή, από το ετήσιο ΑΕΠ της Ελλάδας ή πενταπλάσια του ολλανδικού. Έχουν μετατρέψει δε την Ολλανδία, σύμφωνα με τις στατιστικές του ΔΝΤ, σε μία από τις δύο μεγαλύτερες χώρες παγκοσμίως, όσον αφορά τις απ’ ευθείας επενδύσεις «από και προς» το εξωτερικό.
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει λοιπόν το γεγονός ότι μία χώρα, η οποία είναι λίγο μεγαλύτερη από την Ελλάδα (17 εκ.), έχει το τετραπλάσιο ΑΕΠ – αν και πρέπει να μας απασχολούν οι πραγματικές δυνατότητες της πατρίδας μας, εάν συνεχίσει να παραμένει αποικία του ευρωπαϊκού βορά, έχοντας οδηγηθεί δόλια στην παγίδα του χρέους.
.
Η βασίλισσα της νόμιμης φοροδιαφυγής
Συνεχίζοντας, σύμφωνα με μία μελέτη της αμερικανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης «Citizens for Tax and Justice – CTJ), το 48% των 500 ισχυρότερων χρηματοπιστωτικών εταιριών διαχείρισης χαρτοφυλακίων (Finance Holdings), διαθέτουν μία επιχείρηση γραμματοκιβωτίου στην Ολλανδία – περισσότερες από όσο στη Σιγκαπούρη, στο Χονγκ Κονγκ ή στο Λουξεμβούργο (34%).
Κατά την CTJ, οι αμερικανικοί όμιλοι φορολόγησαν κέρδη ύψους 127 δις $ το 2010 στην Ολλανδία – όταν τα αντίστοιχα στις Βερμούδες ήταν 91 δις $, στο Λουξεμβούργο 55 δις $ και στα νησιά Cayman 51 δις $. Μόνο η γερμανική BASF είχε το 2012 συνολικά 21 εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίων στην Ολλανδία – ενώ ακόμη και μουσικά συγκροτήματα, όπως η Rolling Stones, έχουν έδρα στο Άμστερνταμ.
Οι γερμανικοί όμιλοι της «εντιμότατης εταίρου» μας στη χώρα υπολογίζονται στους 800 – μεταξύ των οποίων και η πλέον μοχλευμένη τράπεζα του πλανήτη: η Deutsche Bank, η οποία εκμεταλλεύεται κυρίως τη δυνατότητα που έχουν οι πολυεθνικές στην Ολλανδία, να διενεργούν εμπιστευτικές συζητήσεις με της Αρχές, συμφωνώντας από κοινού το ύψος της φορολόγησης τους.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν προβληματίζονται, όσον αφορά τη φορολόγηση τους, ούτε από τις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου – επιλέγοντας επίσης το δρόμο της Ολλανδίας, όπως φαίνεται από το γράφημα (πηγή) που ακολουθεί.
 .

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)
 .
Ολοκληρώνοντας, μόνο το ύψος των μερισμάτων των πολυεθνικών, τα οποία εισέρρευσαν στην Ολλανδία για να (μην) φορολογηθούν εκεί, αυξήθηκαν μεταξύ των ετών 2004 και 2012 από 13,1 δις € στα 72,7 δις € – υπερπενταπλασιάσθηκαν δηλαδή, προς όφελος της Ολλανδίας και εις βάρος ολόκληρου του υπόλοιπου πλανήτη.
.
Επίλογος
Είναι προφανές ότι, με βάση επίσης την ανάλυση «Διεθνής Διαφάνεια ΑΕ», η αυστηρότητα των κρατών όσον αφορά τη διαφθορά ή τη φοροδιαφυγή, «εξαντλείται» στα μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας – ειδικά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες κλείνουν με τη βοήθεια των νόμων, προς όφελος των μεγάλων πολυεθνικών.

Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να χαιρόμαστε ιδιαίτερα, όταν ακούγονται μεγάλα λόγια εκ μέρους των εκάστοτε κυβερνήσεων, πόσο μάλλον από το ΔΝΤ, σε σχέση με την πάταξη της φοροδιαφυγής, με την καταπολέμηση της διαφοράς κοκ. – επειδή η «καμπάνα χτυπάει» κυρίως για τα αδύναμα θύματα και όχι για τους θήτες. Οι τελευταίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά να αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους καταστάσεις – ενώ έχουν τον τρόπο τους να βοηθούνται από την Πολιτική, διαφθείροντας την μεταξύ άλλων.
Ολοκληρώνοντας δεν πρέπει να ξεχνάμε τη δολοφονία της Κύπρου, προς όφελος κυρίως των υπολοίπων φορολογικών παραδείσων – ενός νησιού που έκανε το μεγάλο λάθος να εισέλθει στην Ευρωζώνη, ενώ αποτελούσε χρηματοοικονομικό κέντρο για τους Ρώσους (οι οποίοι θα μπορούσαν πολύ καλύτερα να εγγυηθούν την ασφάλεια του, από ότι η Ευρώπη). Ίσως αλλάξει βέβαια τακτική, έστω πολύ αργά – αν και δεν πιθανολογούμε πως θα συμβεί, κρίνοντας από την πολιτική ηγεσία του.
 

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.725
Πόντοι
1.306
κωστάκη τσούζει ο κωλαράκος σου πάλι ???
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16


Κοινωνικός και εθνικός προβληματισμός


Καμία Ελληνίδα και κανένας Έλληνας δεν πρέπει πια να μένουν αδρανείς, παρακολουθώντας αμέτοχοι την προβλεπόμενη καταστροφή – αφού όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε, αγαπώντας πραγματικά τη χώρα μας.
.

Ανέκαθεν θεωρούσα πως η πράξη είναι σημαντικότερη από τη θεωρία, σε κάθε περίπτωση πολύ πιο ενδιαφέρουσα και αποτελεσματική – έχοντας ως εκ τούτου επιλέξει τον επιχειρηματικό κλάδο αντί τον πανεπιστημιακό, παρά την αγάπη μου για την οικονομική επιστήμη. Δεν έχω δε ποτέ ασχοληθεί με την πολιτική, ούτε με το δημόσιο, ξεκινώντας τη συγγραφή οικονομικών αναλύσεων λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης – όπου φαινόταν καθαρά πού οδηγούταν η Ελλάδα, παρά τις δεκάδες λύσεις που είχε στη διάθεση της, από την εσωτερική χρηματοδότηση (άρθρο) έως το μηδενισμό του χρέους με δικά της μέσα (ανάλυση), εάν δεν ήθελε να προβεί έγκαιρα σε αναβολή πληρωμών, μετατρέποντας τα χρέη της σε ένα νέο εθνικό νόμισμα (φυσικά με μία 100% δική της κεντρική τράπεζα και όχι με την ΤτΕ).
Σήμερα όμως, με την κοινωνία σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης, με την Ελλάδα να κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα αποτυχημένο κράτος, με πολιτικά κόμματα που έχουν υποταχθεί πλειοψηφικά στις εντολές της γερμανικής Τρόικα, άρα στα μνημόνια που τεκμηριωμένα οδηγούν στο γκρεμό, οι λύσεις είναι πολύ περιορισμένες – ενώ ο χρόνος που απομένει ακόμη για την υιοθέτηση τους ελάχιστος. Έχοντας αναφερθεί σε μία από αυτές στην ανάλυση μου «Πάνω από όλα η Ελλάδα», δεν βλέπω κανένα κόμμα που να είναι πρόθυμο να την εφαρμόσει – κατά την άποψη μου επειδή ο πεπατημένος δρόμος των μνημονίων εξασφαλίζει καλύτερα τα προνόμια των πολιτικών, μη έχοντας καθόλου ρίσκο για τους ίδιους.
Στα πλαίσια αυτά συμμετείχα σε αρκετές συζητήσεις εξαιρετικά ικανών Ελλήνων, οι οποίοι ήθελαν να δραστηριοποιηθούν δημιουργώντας ένα κόμμα που να εκπροσωπεί όλους όσους έχουν παρόμοια θέση με εμένα: το ότι δηλαδή η πολιτική της υποτέλειας και των υποκλίσεων δεν οδηγεί πουθενά, πως τα μνημόνια αποτελούν το πρόβλημα και όχι τη λύση, ενώ η Ελλάδα κινδυνεύει πολύ σοβαρά να αφανισθεί ως κράτος και ως Έθνος μετατρεπόμενη σε μία γερμανική αποικία.
Σε μία περιοχή σκόπιμα πολυπολιτισμική δηλαδή, χωρίς κανένα μέλλον για τους ιθαγενείς  οι οποίοι, αφενός μεν την εγκαταλείπουν μαζικά εντείνοντας το δημογραφικό της πρόβλημα, αφετέρου έχουν πάψει να δημιουργούν απογόνους λόγω των οικονομικών τους προβλημάτων – ενώ δεν μπορούν πια να επιβιώσουν και αυτοκτονούν ή απλά πεθαίνουν από το άγχος, καθώς επίσης από την αδυναμία τους να έχουν την απαιτούμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Δυστυχώς όμως, όλες αυτές οι συζητήσεις παρέμεναν στα λόγια και δεν ακολουθούσαν πράξεις, κυρίως λόγω της αδυναμίας συνεννόησης μεταξύ των συμμετεχόντων – καθώς επίσης επειδή ο καθένας ήθελε να επιβάλλει τη δική του άποψη ή να είναι αυτός ο «αρχηγός» της ομάδας. Ως εκ τούτου απλά αποχωρούσα, παραμένοντας αδρανής – παρά το ότι κανένας δεν έχει σήμερα αυτό το δικαίωμα, εάν θέλει να μη χαθεί η Ελλάδα από το χάρτη και να ζήσει εδώ τόσο ο ίδιος, όσο και τα παιδιά του.
Ερχόμενος τώρα σε επαφή με ένα νέο κόμμα, με την «Ελληνική Λύση», διαπίστωσα πως ο ιδρυτής του συμφωνούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις δικές μου απόψεις, έχοντας παρόμοια κοινή λογική – παρά το ότι ως άτομο έχει χαρακτηριστικά που είναι ακριβώς αντίθετα με τα δικά μου, ενώ διαπίστωσα μία «εμμονή» στο θέμα της Ρωσίας και της Εκκλησίας που δεν μπόρεσα να καταλάβω. Όταν λοιπόν μου προτάθηκε να αναλάβω πλήρως το οικονομικό μέρος του προγράμματος του κόμματος, με δική μου πρωτοβουλία για την αντίστοιχη στελέχωση, διαβεβαιώνοντας με πως η προσπάθεια θα είναι συλλογική και όχι ατομική, πατριωτική, με πλήρη διαφάνεια και εντιμότητα, το είδα θετικά – με την έννοια πως άρχισα να μελετώ την παράταξη, τα μέλη και το πρόγραμμα της, προτού καταλήξω σε κάποια απόφαση.
Το πρόγραμμα, η στρατηγική και η εκάστοτε τακτική του κόμματος αποφασίζονται από το πολιτικό συμβούλιο ή δυνατόν ομόφωνα, τα εκτελεστικά στελέχη όπως είναι ο εκάστοτε πρόεδρος και οι ειδικευμένοι υπεύθυνοι των τομέων (σκιώδεις υπουργοί) τα εφαρμόζουν εκπροσωπώντας το κόμμα στα ΜΜΕ ή όπου αλλού, ενώ προβλέπεται αναθεωρητική Βουλή, η υιοθέτηση της άμεσης δημοκρατίας κοκ. – θέσεις που θεωρώ σωστές.
Ειδικά στο θέμα του μεταναστευτικού, παρά το ότι δεν ανήκει στο δικό μου γνωστικό πεδίο, η κοινή λογική είναι η εξής: σε γενικές γραμμές η Ελλάδα δεν είναι εχθρική απέναντι στους (νόμιμους) μετανάστες, πόσο μάλλον όταν πολλοί Έλληνες φιλοξενούνταν ανέκαθεν από ξένες χώρες. Οφείλουν βέβαια για να νομιμοποιηθούν (α) να έχουν το ίδιο πολιτισμικό επίπεδο με το δικό της, (β) να μπορεί να τους αφομοιώνει η οικονομία της είτε ως εργαζομένους είτε ως επιχειρηματίες, (γ) να θέλουν οι ίδιοι να αφομοιωθούν, (δ) να σέβονται το ελληνικό δίκαιο και τους νόμους καθώς επίσης (ε) να μην έχουν κανέναν θρησκευτικό/εθνικό και άρα «ρατσιστικό» φανατισμό, όπως άλλωστε όλοι οι Έλληνες. Διαφορετικά πρέπει να την εγκαταλείπουν, για να μη μετατραπεί η χώρα σε έναν αφιλόξενο για τους Έλληνες τόπο.
Κάτι ανάλογο διαπίστωσα και στο θέμα του μακεδονικού, με την έννοια πως το όνομα «Μακεδονία» δεν μπορεί να το μοιράζονται δύο χώρες – ενώ η Μακεδονία είναι φυσικά ελληνική, με ένα μέρος της να κατέχεται από άλλα κράτη.
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, δεν ξέρω εάν τελικά ευοδωθεί η συνεργασία μου με την «Ελληνική Λύση» – όπου τυχόν απόψεις φίλων σχετικά με το θέμα μου είναι ασφαλώς ευπρόσδεκτες. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι το ότι, τα λόγια και οι αναλύσεις δεν βοηθούν πια καθόλου την Ελλάδα – η οποία ευρίσκεται κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού, από πολλές διαφορετικές πλευρές.
Προφανώς είναι δύσκολο να αλλάξει η πορεία της χώρας προς την καταστροφή, εάν δεν προσελκύσει ένα πολιτικό κόμμα τους ικανότερους των Ελλήνων ως μέλη και στελέχη,  ανεξαρτήτως ηλικίας – ενώ δεν έχει νόημα σήμερα να είναι δεξιό, κεντρώο ή αριστερό, αφού προέχει η ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Εκτός αυτού οφείλει να στηριχθεί από μία κοινωνία που είναι πλέον εύλογα εξαιρετικά φιλύποπτη – έχοντας βιώσει διαδοχικές προδοσίες από τα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα από τα τελευταία. Εν τούτοις οφείλει τουλάχιστον να προσπαθήσει κανείς, αναλαμβάνοντας το ρίσκο – το οποίο ξεκινάει από τη στιγμή που θα κάνει την επιλογή του, χωρίς φυσικά να είναι βέβαιος για το τι πραγματικά θα συναντήσει.
 

kostas8000

Μέλος
Εγγρ.
7 Μαΐ 2011
Μηνύματα
3.222
Like
181
Πόντοι
16
για τους φιλους σου τους πουστοολλανδους τι εχεις να πεις?????

γρια τρανσεξουλιαρα?????? :2funny: :2funny: :2funny:
 

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.725
Πόντοι
1.306
για τους φιλους σου τους πουστοολλανδους τι εχεις να πεις?????

γρια τρανσεξουλιαρα?????? :2funny: :2funny: :2funny:

μια χαρά τα κάνουν οι Ολλανδοί.... ας μην είμαστε μαλάκες να φορολογούμε με 30% (ας το κάνουμε 5%) να έρθουν σε μας....
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom