Να με συγχωρείς γι' αυτό που θα πω, αλλά η διαλεκτική δεν είναι το φόρτε σου μάλλον. Αν κάποιος σήμερα αγωνίζεται ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ υπερ του κοινου καλου, στρατευμενος σε μια ιδεα, αν αυριο αυτη η ιδεα καταρρευσει, αποδειχτει απατη η οτιδηποτε αλλο, η μπαλα παιρνει αναδρομικα οσους πιστεψαν στο αρχικο της σχεδιο; Γιατι αυτα που λες για τους κομμουνιστες του 20, κατι τετοιο με αφηνουν να εννοησω. Κατι που ισχυει και απο την αναποδη βεβαια. Πως μπορει ας πουμε καποιος να ειναι ακομα και ναζι, και να καιει ζωντανους ανθρωπους στους φουρνους, αλλα αν μετα τον πολεμο η βασικη αντιθεση παιζεται μεταξυ κομμουνισμου-καπιταλισμου, να "εξαγνιζεται" ηθικα, μονο και μονο επειδη διαλεξε το στρατοπεδο των νικητων.
Πολυ Μαρια Αντουανεττα εισαι αδερφακι μου! Οι ιδεες που ευαγγελιζεσαι, ΠΟΤΕ δεν κριθηκαν στο καμινι της κοινωνιας; Τοσο μη μου απτου πια;
1. Δεν ισχυρίστηκα ότι πιστεύω στην διαλεκτική. Αν και συμπαθώ τον Χέγκελ, αυτό είναι για άλλους λόγους, και σίγουρα δεν τρέφω καμμία απολύτως εκτίμηση για τον μαρξισμό.
2. Το θέμα του για τι αγωνίστηκαν οι αριστεροί την προανεφερθείσα περίοδο οι δυό μας το έχουμε εξαντλήσει, τόσο που αποφάσισες να φύγεις από το σάιτ. Να μην επανερόμαστε λοιπόν.
3. Εγώ απάντησα σε αυτά που είπε ο γουώρχολ. Αν θέλει έχει στόμα να μιλήσει. Πάντως για να τελειώνουμε, αν κάποιος είναι αφελής να πιστεύει ότι με τον περιορισμό της ατομικής ελευθερίας (δλδ. κεντρικός σχεδιασμός της κοινωνίας και οικονομίας) θα επέλθει η πρόοδος της ανθρωπότητας, και η πίστη του αυτή είναι ανιδιοτελής και αυθεντική και οραματική, δενσημαίνει ότι έχει δίκιο. Και a priori και a posteriori.
Οι ιδέες που υπερασπίζομαι (δεν ευαγγελίζομαι καμμία ιδέα) κρίνονται καθημερινά και αποδεικνύουν ένα πράγμα: πρόοδος και ευημερία χωρίς ελευθερία και ανοιχτή κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμα.