Ritaki Piperaki
Μέλος
- Εγγρ.
- 18 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 777
- Like
- 6
- Πόντοι
- 6
http://[URL unfurl="true"]www.interesting.gr/wp-content/uploads/2009/07/800px-BDSM-rights-flag-Tanos.svg1-300x180.png[/img[/URL]]
BD(D)S(S)M = (Bondage + Discipline) + (Domination + Submission) + (Sadism + Masochism)
Δεμένοι, με πειθαρχία, κυριαρχούμε και υποτάσσουμε, γουστάροντας να δίνουμε και να παίρνουμε πόνο…:) Μια πολλή ελεύθερη ανάγνωση της παραπάνω…εξίσωσης!
Και μην σπεύσετε να γυρίσετε το βλέμμα αλλού, άλλα είναι τα περίεργα, όχι αυτό.
Το ουράνιο τόξο το ξέρετε…Την άλλη όμως σημαία την ξέρετε; Η άλλη σημαία με τις σκούρες γραμμές και την κόκκινη καρδιά είναι η σημαία που συμβολίζει όχι την gay περηφάνια, αλλά την…Leather περηφάνια. Πώς να το μεταφράσω αυτό δεν ξέρω.
Ιστορικά, αν και μας έχουν παραμείνει τα ονόματα Marguis de Sade και Leopold von Sacher-Masoch, δεν είναι ιδιαίτερα σίγουρο ότι οι πρακτικές των εν λόγω κυρίων είχαν καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Μπορεί από τον 14ο αιώνα λοιπόν να υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που ερεθιζόντουσαν με τον πόνο και την υποταγή, αλλά η σημερινή ηθική της κοινότητας είναι σίγουρα διαφορετική.
Leather λοιπόν λέγεται συνήθως η κοινότητα του BDSM εν συντομία (βλέπε leatherdykes) και η ονομασία έχει έρθει ξεκινήσει από την δερματοφορεμένη κοινότητα μηχανόβιων gay αντρών που εμφανίστηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε δεν υπήρχαν παρά ελάχιστες λεσβίες και ετεροφυλόφιλοι/ες στην BDSM κοινότητα.
Όπως και η ομοφυλοφιλία, ήταν στον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών για πολλά χρόνια. Και ακόμα αναφέρεται, αλλά μόνο στις περιπτώσεις που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα του ατόμου. Κι αυτό είναι μόνο ένα από τα σημεία επαφής μεταξύ τους.
Σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία όμως, κάποιες μορφές του BDSM διώκονται ποινικά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, αν εγώ είμαι γεμάτη σημάδια από χτυπήματα (που ήθελα) και για κάποιο λόγο γίνει αντιληπτό από κάποιον που δεν πρέπει, ο/η «υπεύθυνος/η» των χτυπημάτων αυτών οδηγείται στο Αυτόφωρο (κι ας επιμένω εγώ ότι κύριε Δικαστά το ήθελα, αλήθεια!)
Όπως και η ομοφυλοφιλία (σύμφωνα με τον Kinsey), η BDSM συμπεριφορά παρουσιάζεται σε ένα 5-10% του πληθυσμού και σαν σεξουαλική μειονότητα πολλές φορές έχει ταχθεί το BDSM κίνημα μαζί με το LGBT. Κι αυτό γιατί και τα δύο ζητούν την ελεύθερη σεξουαλική έκφραση μεταξύ ανθρώπων που συνευρίσκονται συνεναιτικά.
Σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία, το BDSM είναι πολύ λιγότερο ορατό (τουλάχιστον στην Ελλάδα) γιατί είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει συνήθως στα «σκοτεινά», είναι κάτι που δεν φαίνεται, που δεν συζητιέται και μάλλον από πολλές και πολλούς θεωρείται εξίσου(αν όχι περισσότερο) «άρρωστο» με την ομοφυλοφιλία.
Σκεφτείτε λοιπόν, το διπλό καβούκι ανθρώπων που ανήκουν και στις δύο κοινότητες. Βιώνουν διάκριση διπλή, έχουν να κάνουν εξομολογήσεις διπλές, να αντιμετωπίσουν περιέργα βλέμματα και αρνητικά σχόλια, όχι μόνο από τους ετεροφυλόφιλους αλλά από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.
Κι όταν μιλάω για BDSM, δεν μιλάω για χειροπέδες με ροζ γουνάκι, ούτε για ένα μαντήλι στα μάτια και ένα τόνο στη φωνή λίγο πιο έντονο. Δεν μιλάω για πόνο ανεξέλεγκτο, δεν μιλάω για κατάχρηση δύναμης, δεν μιλάω για τρόμο.
Μιλάω για παιχνίδια δύναμης, για παιχνίδια εγκεφαλικά, για υποταγή, για κυριαρχία, για έλεγχο, για παράδοση, για πόνο, για ηδονή, για σεβασμό, για εμπιστοσύνη, για επικοινωνία.
Όταν μιλάω για BDSM μιλάω για ανθρώπους που τολμούν να δοκιμάζουν, να ζουν, να εκτείθονται, να ζητάνε, να σταματάνε, να προχωρούν, να μοιράζονται, να φοβούνται.
Κι όχι, δεν είναι για όλους. Ούτε το ομοφυλοφικό σεξ είναι για όλους.
Το BDSM μπορεί να μην περιλαμβάνει καν σεξ, αν και πάντα είναι σχεδόν πάντα ερωτικό. Μπορεί να μην περιλαμβάνει καν πόνο. Μπορεί να μην περιλαμβάνει καν ρόλους. Μπορεί να κρατήσει για μια ώρα μια φορά την βδομάδα και μπορεί να είναι βασικό κομμάτι του lifestyle ενός ανθρώπου. Πολλά μπορεί…Και τα περισσότερα δεν είναι αυτά που έχει ο κόσμος στο μυαλό του.
Αυτό που δεν μπορεί είναι να ξεφύγει από το τρίπτυχο που με ευλάβεια ακολουθείται…
[b]CSS = Consensual Sane and Safe
(Συνεναιτικά, Λογικά και με Ασφάλεια)[/b]
Κι αν δεν κάνω λάθος, σε πολλές μη BDSM σχέσεις ο πόνος και η υποταγή δεν έχουν κανένα είδος ερωτικής «διαστροφής» (δυστυχώς), δεν έχουν συνέναιση, δεν έχουν λογική και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρουν ασφάλεια.
Λοιπόν, εσάς πώς σας φαίνεται; Και πού είναι οι Έλληνες της BDSM κοινότητας (αναρωτιέμαι); Πιο κρυμμένοι κι από εμάς… Σε «νόμιμες» σχέσεις vanilla (όπως λέγονται οι μη-BDSM σχέσεις), με BDSM εραστές/ερωμένες.
Σας θυμίζει κάτι;
Υ.Γ.1. Ένα άρθρο από κάποιο site που παρακολουθώ.
Υ.Γ.2. Τροφή για σκέψη...[b]και ΜΗΝ γαμήσετε το νήμα[/b]..δείτε το και λίγο σοβαρά. Είναι όμορφο να ανταλλάσσονται απόψεις...
BD(D)S(S)M = (Bondage + Discipline) + (Domination + Submission) + (Sadism + Masochism)
Δεμένοι, με πειθαρχία, κυριαρχούμε και υποτάσσουμε, γουστάροντας να δίνουμε και να παίρνουμε πόνο…:) Μια πολλή ελεύθερη ανάγνωση της παραπάνω…εξίσωσης!
Και μην σπεύσετε να γυρίσετε το βλέμμα αλλού, άλλα είναι τα περίεργα, όχι αυτό.
Το ουράνιο τόξο το ξέρετε…Την άλλη όμως σημαία την ξέρετε; Η άλλη σημαία με τις σκούρες γραμμές και την κόκκινη καρδιά είναι η σημαία που συμβολίζει όχι την gay περηφάνια, αλλά την…Leather περηφάνια. Πώς να το μεταφράσω αυτό δεν ξέρω.
Ιστορικά, αν και μας έχουν παραμείνει τα ονόματα Marguis de Sade και Leopold von Sacher-Masoch, δεν είναι ιδιαίτερα σίγουρο ότι οι πρακτικές των εν λόγω κυρίων είχαν καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Μπορεί από τον 14ο αιώνα λοιπόν να υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που ερεθιζόντουσαν με τον πόνο και την υποταγή, αλλά η σημερινή ηθική της κοινότητας είναι σίγουρα διαφορετική.
Leather λοιπόν λέγεται συνήθως η κοινότητα του BDSM εν συντομία (βλέπε leatherdykes) και η ονομασία έχει έρθει ξεκινήσει από την δερματοφορεμένη κοινότητα μηχανόβιων gay αντρών που εμφανίστηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε δεν υπήρχαν παρά ελάχιστες λεσβίες και ετεροφυλόφιλοι/ες στην BDSM κοινότητα.
Όπως και η ομοφυλοφιλία, ήταν στον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών για πολλά χρόνια. Και ακόμα αναφέρεται, αλλά μόνο στις περιπτώσεις που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα του ατόμου. Κι αυτό είναι μόνο ένα από τα σημεία επαφής μεταξύ τους.
Σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία όμως, κάποιες μορφές του BDSM διώκονται ποινικά στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, αν εγώ είμαι γεμάτη σημάδια από χτυπήματα (που ήθελα) και για κάποιο λόγο γίνει αντιληπτό από κάποιον που δεν πρέπει, ο/η «υπεύθυνος/η» των χτυπημάτων αυτών οδηγείται στο Αυτόφωρο (κι ας επιμένω εγώ ότι κύριε Δικαστά το ήθελα, αλήθεια!)
Όπως και η ομοφυλοφιλία (σύμφωνα με τον Kinsey), η BDSM συμπεριφορά παρουσιάζεται σε ένα 5-10% του πληθυσμού και σαν σεξουαλική μειονότητα πολλές φορές έχει ταχθεί το BDSM κίνημα μαζί με το LGBT. Κι αυτό γιατί και τα δύο ζητούν την ελεύθερη σεξουαλική έκφραση μεταξύ ανθρώπων που συνευρίσκονται συνεναιτικά.
Σε αντίθεση με την ομοφυλοφιλία, το BDSM είναι πολύ λιγότερο ορατό (τουλάχιστον στην Ελλάδα) γιατί είναι κάτι που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει συνήθως στα «σκοτεινά», είναι κάτι που δεν φαίνεται, που δεν συζητιέται και μάλλον από πολλές και πολλούς θεωρείται εξίσου(αν όχι περισσότερο) «άρρωστο» με την ομοφυλοφιλία.
Σκεφτείτε λοιπόν, το διπλό καβούκι ανθρώπων που ανήκουν και στις δύο κοινότητες. Βιώνουν διάκριση διπλή, έχουν να κάνουν εξομολογήσεις διπλές, να αντιμετωπίσουν περιέργα βλέμματα και αρνητικά σχόλια, όχι μόνο από τους ετεροφυλόφιλους αλλά από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.
Κι όταν μιλάω για BDSM, δεν μιλάω για χειροπέδες με ροζ γουνάκι, ούτε για ένα μαντήλι στα μάτια και ένα τόνο στη φωνή λίγο πιο έντονο. Δεν μιλάω για πόνο ανεξέλεγκτο, δεν μιλάω για κατάχρηση δύναμης, δεν μιλάω για τρόμο.
Μιλάω για παιχνίδια δύναμης, για παιχνίδια εγκεφαλικά, για υποταγή, για κυριαρχία, για έλεγχο, για παράδοση, για πόνο, για ηδονή, για σεβασμό, για εμπιστοσύνη, για επικοινωνία.
Όταν μιλάω για BDSM μιλάω για ανθρώπους που τολμούν να δοκιμάζουν, να ζουν, να εκτείθονται, να ζητάνε, να σταματάνε, να προχωρούν, να μοιράζονται, να φοβούνται.
Κι όχι, δεν είναι για όλους. Ούτε το ομοφυλοφικό σεξ είναι για όλους.
Το BDSM μπορεί να μην περιλαμβάνει καν σεξ, αν και πάντα είναι σχεδόν πάντα ερωτικό. Μπορεί να μην περιλαμβάνει καν πόνο. Μπορεί να μην περιλαμβάνει καν ρόλους. Μπορεί να κρατήσει για μια ώρα μια φορά την βδομάδα και μπορεί να είναι βασικό κομμάτι του lifestyle ενός ανθρώπου. Πολλά μπορεί…Και τα περισσότερα δεν είναι αυτά που έχει ο κόσμος στο μυαλό του.
Αυτό που δεν μπορεί είναι να ξεφύγει από το τρίπτυχο που με ευλάβεια ακολουθείται…
[b]CSS = Consensual Sane and Safe
(Συνεναιτικά, Λογικά και με Ασφάλεια)[/b]
Κι αν δεν κάνω λάθος, σε πολλές μη BDSM σχέσεις ο πόνος και η υποταγή δεν έχουν κανένα είδος ερωτικής «διαστροφής» (δυστυχώς), δεν έχουν συνέναιση, δεν έχουν λογική και σε καμία περίπτωση δεν προσφέρουν ασφάλεια.
Λοιπόν, εσάς πώς σας φαίνεται; Και πού είναι οι Έλληνες της BDSM κοινότητας (αναρωτιέμαι); Πιο κρυμμένοι κι από εμάς… Σε «νόμιμες» σχέσεις vanilla (όπως λέγονται οι μη-BDSM σχέσεις), με BDSM εραστές/ερωμένες.
Σας θυμίζει κάτι;
Υ.Γ.1. Ένα άρθρο από κάποιο site που παρακολουθώ.
Υ.Γ.2. Τροφή για σκέψη...[b]και ΜΗΝ γαμήσετε το νήμα[/b]..δείτε το και λίγο σοβαρά. Είναι όμορφο να ανταλλάσσονται απόψεις...
