Η λύση είναι, ίσως, απλούστερη απ'όσο φοβόμαστε...
Αρχικά, πλαφόν στους δημοσίους υπαλλήλους, πάγωμα προσλήψεων στο δημόσιο, ίσως και σταδιακές απολύσεις, σε συνδυασμό με "ταβάνι" στους μισθούς, για να εξοικονομηθεί χρήμα για αποπληρωμές. Παράλληλα, "ταβάνι" σε βουλευτικές/υπουργικές αποζημιώσεις και συντάξεις.
Σε δεύτερο στάδιο, φορολογικές ενθαρρύνσεις ώαστε να επιστρέψει χρήμα που είναι κρυμμένο σε ξένες τράπεζες και θυρίδες, φορολογικές ενθαρρύνσεις ώστε να είναι ελκυστικό το τοπίο για επιχειρηματικές επενδύσεις, παράλληλα με κλείδωμα κατώτατου μισθού, με κριτήριο ένα ελάχιστο επίπεδο ανθρώπινης διαβίωσης.
Τα παραπάνω ανοίγουν την "πραγματική οικονομία" αρκετά, ώστε η εσωτερική αγορά να αρχίσει να ρολάρει.
Μετά, με ΣΟΒΑΡΕΣ δικλείδες, ελαχιστοποιείται η φοροδιαφυγή, ώστε να μην ξανα-ανοίξει η τρύπα στα έσοδα.
Αργά αλλά σταθερά έτσι, έρχεται και η αποπληρωμή δημοσίου χρέους, και η ανάπτυξη. Όχι σε μια νύχτα, ούτε σε ένα χρόνο, αλλά σε βάθος χρόνου σίγουρα