Ο Καβάφης έμενε στην οδό Rue Lepsius.
Από εκεί ξεκινούσαν στενά σοκάκια γεμάτα μπουρδέλα, κάπως πιο αστικά και ευηπόληπτα(με πόρνες Γαλλίδες τις περισσότερες) σε σχέση με αυτά του Quartier Attarine.
Στο συγκεκριμένο σπίτι(πολύ κοντά στο γραφείο του, το ελληνικό πατριαρχείο, το νοσοκομείο καθώς και μερικά από τα αγαπημένα του καφενεία) συνέχιζε να μένει ακόμη και όταν το ισόγειο του κτιρίου άρχισε να στεγάζει πόρνες οι οποίες είχαν ξεθαρρέψει και χαιρετούσαν τον ίδιο και τους επισκέπτες τους κάθε που πλησίαζαν την είσοδο.
Κάποτε λοιπόν, ο Καβάφης είπε για τις γειτόνισές του:
"Ταις καημέναις, είναι να ταις λυπάται κανείς ταις καημέναις.
Δέχονται κάτι σιχαμερούς ανθρώπους, κάτι τέρατα, αλλά δέχονται και κάτι αγγέλους, κάτι αγγέλους!"
Έμεινε εκεί τα τελευταία εικοσι έξι χρόνια της ζωής του...
"Πού αλλού θα βρισκόμουν καλύτερα",είπε κάποτε, "παρά ανάμεσα στα τρία κέντρα της ύπαρξης.
Τα σπίτια της αμαρτίας, την εκκλησία που συγχωρεί και το νοσοκομείο που πεθαίνεις..."