Αδερφέ, τις απαντήσεις στο τεχνοκρατικό/λογιστικό κομμάτι, τις πήρες και, είναι πάνω κάτω, σωστές. Αυτό που δν αναφέρθηκε, είναι το κομμάτι "αντέχεται η ρουφιάνα η δουλειά"... και, εκεί, δεν ξέρω αν έχεις πλήρη εικόνα του τι σημαίνει αυτό.
Μιλάς για μεταφορική, άρα για υπεργολαβικά συμβόλαια με κάποιον απο τους βασικούς ομίλους super market, ή κάποιον σαν τον Αντζουλάτο, που τρέχει ως προμηθευτής σε μικρότερες αλυσίδες, ή, σε τελική πιθανότητα, σε Αθηναϊκή, Ολυμπιακή, 3Ε, ή Pepsico.
Σε όλες τις περιπτώσεις, το πρόβλημα βρίσκεται στο πότε ακριβώς θα πρέπει να κάνεις τις παραδόσεις. Με μικρή εξαίρεση, υπο προϋποθέσεις, τις Αθηναϊκή, Ολυμπιακή, 3Ε και Pepsico, στο 90 και βάλε τοις εκατό των δρομολογίων σου, θα πρέπει να είσαι στον προορισμό σου πρίν απο τις 6:30 το πρωί. Δουλεύω σε super market, και κάνω παραλαβή τρείς φορές την εβδομάδα. Οι οδηγοί, είτε του ομίλου, είτε εξωτερικοί, σαν τη δική σου πιθανή περίπτωση, φτάνουν γύρω στις 6 αν δεν έχουν άλλες στάσεις πριν απο εμάς, μέχρι, το αργότερο στις 7... το οποίο σημαίνει οτι έχουν φορτώσει απο Μάνδρα ή Οινόφυτα, το αργότερο στις 5... το οποίο με τη σειρά του σημαίνει, οτι έχουν φτάσει εκεί στις 4... και ούτω καθεξής. Αν αντέχεις να ξυπνάς στις 2 τη νύχτα, να φεύγεις στις 2:30 απο το σπίτι σου, και να γυρίζεις πίσω στις 11 ή 12 το μεσημέρι (υπολόγισε οτι θα πρέπει να επιστρέψεις να αφήσεις παλέττες, κενά, επιστροφές και τιμολόγια στο τέλος της βάρδιας) τότε βούρ. Αν πάλι δεν αντέχεις, τα λεφτά, ακόμα και αν είναι πολλά, μάλλον δεν θα σε δελεάσουν για πολύ καιρό.