Νέα

Βιογραφίες

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα AssFiller
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 185
  • Εμφανίσεις 21K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)

Επισκέπτης
Τζορντάνο Μπρούνο
Ο μάρτυρας της επιστήμης

O Ιταλός Τζορντάνο Μπρούνο υπήρξε φιλόσοφος, ιερέας, κοσμολόγος και αποκρυφιστής. Ο Μπρούνο είναι γνωστός για το μνημονικό του σύστημα, βασισμένο στην οργανωμένη γνώση, και ως πρώιμος υπέρμαχος της ιδέας ενός άπειρου και ομοιογενούς σύμπαντος. Κάηκε στην πυρά ως αιρετικός από την Ιερά Εξέταση, αποτελώντας έτσι για κάποιους τον πρώτο «μάρτυρα της επιστήμης».

Γεννήθηκε στη Νόλα, το 1548, και το πραγματικό του όνομα ήταν Φίλιπο Μπρούνο. Ο πατέρας του, Τζοβάνι Μπρούνο, ήταν στρατιώτης. Στην ηλικία των 11, μετακόμισε στη Νάπολη για να σπουδάσει. Στα 15 του, εντάχθηκε στο Τάγμα των Δομινικανών, παίρνοντας το όνομα Τζορντάνο από τον Τζορντάνο Κρίσπο, τον πνευματικό του δάσκαλο. Συνέχισε τις σπουδές του, ολοκληρώνοντας τη θητεία του ως δόκιμος μοναχός, και έγινε ιερέας του τάγματος, το 1572.

Ενδιαφέρθηκε για τη φιλοσοφία και ήταν ειδικός στην τέχνη της απομνημόνευσης. Τα βιβλία του γράφθηκαν με τη μνημονική τεχνική. Ο Μπρούνο επηρεάστηκε πολύ από τις ιδέες του Ερμή του Τρισμέγιστου, αλλά και την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου. Θεωρούσε, ωστόσο, ότι η δική του μυστικιστική αντίληψη για τον ηλιοκεντρισμό ήταν πολύ πιο σημαντική από την αντίληψη του Κοπέρνικου, την οποία ο Μπρούνο έκρινε ως αποκλειστικά μαθηματική. Άλλες σημαντικές επιρροές ήταν ο Θωμάς Ακινάτης, του οποίου τα έργα είχε μελετήσει σε βάθος όντας δόκιμος μοναχός και για τον οποίο πάντα έτρεφε μεγάλο θαυμασμό, ο Αβερρόης, του οποίου η ιδέα για ένα παγκόσμιο μυαλό απηχείται στα έργα του Μπρούνο, ο νεοπλατωνιστής Μαρσίλιο Φιτσίνο και ο Νικόλαος της Κιούζα, με τις απόψεις του για το άπειρο και την απροσδιοριστία. Ο Μπρούνο ανέπτυξε ένα πανθεϊστικό υλοζωιστικό σύστημα, τελείως ασύμβατο με τις χριστιανικές τριαδικές πεποιθήσεις.

Το 1576, εγκατέλειψε τη Νάπολη για να διαφύγει της προσοχής της Ιεράς Εξέτασης. Για τον ίδιο λόγο, έφυγε από τη Ρώμη και το Δομινικανό Τάγμα. Ταξίδεψε στη Γενεύη και μετά από λίγο ενώθηκε με τους Καλβινιστές, προτού αφοριστεί με την πρόφαση ότι προσέβαλε τον φιλόσοφο Antoine de la Faye. Μετά την απολογία του Μπρούνο, ο αφορισμός ανακλήθηκε, αλλά το φθινόπωρο του 1579, βαθιά απογοητευμένος από την καλβινιστική αδιαλλαξία, έφυγε για τη Γαλλία.

Αρχικά ταξίδεψε στη Λυών αλλά δεν μπορούσε να βρει εργασία και στα τέλη του 1579 επισκέφθηκε την Τουλούζ, τότε ισχυρό οχυρό του καθολικισμού, όπου έγινε λέκτορας φιλοσοφίας. Μετά την πικρή εμπειρία στη Γενεύη, προσπάθησε να επιστρέψει στον καθολικισμό, αλλά ο Ιησουίτης ιερέας τον οποίο προσέγγισε, του αρνήθηκε την άφεση αμαρτιών. Όταν η θρησκευτική διαμάχη ξέσπασε στην Τουλούζ, το καλοκαίρι του 1581, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου αρχικά ξεκίνησε ένα κύκλο 30 διαλέξεων για θεολογικά ζητήματα. Εκείνη την εποχή, άρχισε να αποκτά φήμη για την αξιοθαύμαστη ικανότητά του απομνημόνευσης. Τα μνημονικά επιτεύγματα του Μπρούνο βασίζονταν, τουλάχιστον εν μέρει, στο πολυσύνθετο σύστημα μνημονικής που είχε αναπτύξει, αλλά ορισμένοι σύγχρονοί του προτιμούσαν να τα αποδίδουν σε μαγικές δυνάμεις. Τα ταλέντα του προσέλκυσαν την προσοχή του βασιλιά Ερρίκου ΙΙΙ, που προωθούσε μια συμφιλιωτική πολιτική ανάμεσα στα ακραία ρεύματα του καθολικισμού και του προτεσταντισμού.

Στο Παρίσι, απολάμβανε την προστασία των ισχυρών Γάλλων πατρόνων του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δημοσίευσε αρκετά έργα, όπως τα "De umbris idearum" (1582), "Ars Memoriae" (1582), "Cantus Circaeus" (1582), βασισμένα στο μοντέλο του περί οργανωμένης γνώσης. Το 1582, ο Μπρούνο δημοσίευσε μία κωμωδία που συνόψιζε μερικές από τις φιλοσοφικές του τοποθετήσεις, με τον τίτλο "Il Candelaio".

Τον Απρίλιο του 1583, πήγε στην Αγγλία, έχοντας μαζί του συστατικές επιστολές από τον Ερρίκο ΙΙΙ, για να εργαστεί για τον Γάλλο πρεσβευτή, Μισέλ ντε Καστελνό. Εκεί επιδίωξε ανεπιτυχώς μία θέση καθηγητή στην Οξφόρδη, όπου ωστόσο έδινε διαλέξεις. Οι θεωρήσεις του προκαλούσαν έντονες διενέξεις, παρ’ όλα αυτά η παραμονή του στην Αγγλία ήταν γόνιμη. Εκείνη την εποχή, ο Μπρούνο ολοκλήρωσε και δημοσίευσε μερικά από τα πιο σημαντικά έργα του: "La Cena de le Ceneri" (1584), "De la Causa, Principio et Uno" (1584), "De l'Infinito Universo et Mondi" (1584), καθώς και τα "Lo Spaccio de la Bestia Trionfante" (1584) και "De gl' Heroici Furori" (1585). Οι αμφιλεγόμενες απόψεις του Μπρούνο σε συνδυασμό με τον αιχμηρό σαρκασμό του, είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει την υποστήριξη των ισχυρών φίλων του.

Τον Οκτώβριο του 1585, μετά την επίθεση που δέχτηκε η γαλλική πρεσβεία στο Λονδίνο από τον όχλο, επέστρεψε στο Παρίσι με τον Καστελνό, όπου η πολιτική κατάσταση ήταν ιδιαίτερα τεταμένη. Επιπλέον, οι 120 θέσεις του εναντίον της αριστοτελικής φυσικής επιστήμης και τα φυλλάδιά του εναντίον του ρωμαιοκαθολικού μαθηματικού Φαμπρίτσιο Μορντέντε, τον έθεσαν σε δυσμένεια. Το 1586, άφησε τη Γαλλία για τη Γερμανία.

Στη Γερμανία απέτυχε να πάρει θέση διδασκαλίας στο Μάρμπουργκ, αλλά πήρε άδεια να διδάξει στο Βίτενμπεργκ, όπου έδινε μαθήματα για τον Αριστοτέλη για δύο χρόνια. Ωστόσο, με την αλλαγή των ιδεολογικών ρευμάτων, έγινε ανεπιθύμητος και το 1588 πήγε στην Πράγα, όπου για μία ακόμη φορά δεν κατόρθωσε να γίνει καθηγητής. Για σύντομο χρονικό διάστημα δίδαξε στο Χέλμστεντ, αλλά και από εκεί έφυγε όταν αφορίστηκε από τους Λουθηρανούς.

Το έτος 1591 τον βρήκε στη Φρανκφούρτη. Εκεί έλαβε πρόσκληση να επισκεφθεί τη Βενετία από τον πατρίκιο Τζοβάνι Μοτσένιγκο, ο οποίος επιθυμούσε να διδαχθεί την τέχνη της απομνημόνευσης, ενώ άκουσε ότι υπήρχε μία κενή έδρα μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Προφανώς πιστεύοντας ότι η Ιερά Εξέταση μπορεί να είχε χάσει τα ίχνη του, επέστρεψε στην Ιταλία.

Αρχικά πήγε στην Πάδοβα, όπου δίδαξε για λίγο και έκανε ανεπιτυχώς αίτηση για την έδρα μαθηματικών, η οποία ένα χρόνο αργότερα ανατέθηκε στον Γαλιλαίο. Ο Μπρούνο δέχτηκε την πρόσκληση του Μοτσένιγκο και μετακόμισε στη Βενετία τον Μάρτιο του 1592. Για δύο περίπου μήνες, υπήρξε κατ’ οίκον διδάσκαλος του Μοτσένιγκο. Όταν ο Μπρούνο ανακοίνωσε στον οικοδεσπότη του την πρόθεσή του να φύγει, ο τελευταίος ο οποίος ήταν ανικανοποίητος από τη διδασκαλία και είχε αναπτύξει έχθρα εναντίον του Μπρούνο, τον κατήγγειλε στην Ιερά Εξέταση της Βενετίας, η οποία, στις 22 Μαΐου 1592, τον συνέλαβε. Μεταξύ των πολυάριθμων κατηγοριών για βλασφημία και αίρεση, συμπεριλαμβάνονταν η πεποίθησή του για την πολλαπλότητα των κόσμων, καθώς και κατηγορίες για ηθική παρεκτροπή. Ο Μπρούνο υπερασπίστηκε δεινά τον εαυτό του, τονίζοντας τον φιλοσοφικό χαρακτήρα κάποιων από τις απόψεις του, αρνούμενος άλλες και παραδεχόμενος ότι είχε αμφιβολίες για ορισμένα δογματικά ζητήματα. Η Ιερά Εξέταση της Ρώμης, ωστόσο, ζήτησε τη μεταφορά του στη Ρώμη. Ύστερα από μερικούς μήνες και αρκετές υπεκφυγές, οι βενετικές αρχές διστακτικά συναίνεσαν και ο Μπρούνο στάλθηκε στη Ρώμη τον Φεβρουάριο του 1593.

Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δίκης του στη Ρώμη, παρέμεινε φυλακισμένος. Ορισμένα σημαντικά ντοκουμέντα σχετικά με τη δίκη χάθηκαν, αλλά κάποια άλλα έχουν διασωθεί, μεταξύ αυτών και μία σύνοψη των πρακτικών που ανακαλύφθηκε το 1940. Οι πολυπληθείς κατηγορίες εναντίον του Μπρούνο, βασισμένες σε κάποια από τα βιβλία του και σε μαρτυρίες, συμπεριλάμβαναν βλασφημία, ανήθικη διαγωγή και αίρεση σε ζητήματα δογματικής θεολογίας.

Ο Μπρούνο συνέχισε την υπερασπιστική γραμμή της Βενετίας, η οποία συνίστατο στην αποδοχή των δογματικών κηρυγμάτων της Εκκλησίας και ταυτόχρονα την προσπάθεια διατήρησης της φιλοσοφίας του. Τη δίκη του επέβλεπε ο ιεροεξεταστής Καρδινάλιος Μπελαρμίνε που ζήτησε πλήρη αποκήρυξη, την οποία ο Μπρούνο αρνήθηκε. Αντιθέτως, έκανε μάταια έκκληση στον Πάπα Κλεμέντιο VIII, ελπίζοντας να σωθεί με μία μερική αποκήρυξη. Ο Πάπας τέθηκε υπέρ της καταδίκης του Μπρούνο. Ο Μπρούνο κηρύχθηκε αιρετικός και παραδόθηκε στις κοσμικές αρχές στις 8 Φεβρουαρίου 1600. Στη δίκη του, άκουσε την ετυμηγορία πεσμένος στα γόνατα, στη συνέχεια σηκώθηκε και είπε: «Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο φόβο απ’ ό,τι τη δέχομαι εγώ». Ένα μήνα αργότερα, στις 17 Φεβρουαρίου 1600, κάηκε στην πυρά.
 
OP
OP
A

AssFiller

Μέλος
Εγγρ.
11 Ιουλ 2007
Μηνύματα
6.084
Κριτικές
4
Like
26
Πόντοι
66
Μπρους Λι (Bruce Lee)1940 – 1974

Ηθοποιός, συγγραφέας, θρύλος των πολεμικών τεχνών και λαϊκό είδωλο. Γεννήθηκε ως Λι Χου Φαν στο Σαν Φρανσίσκο στις 27 Νοεμβρίου  1940 και τρεις μήνες αργότερα μετακόμισε με την οικογένειά του στο Χονγκ Κονγκ, καθώς ο πατέρας του ήταν διάσημος τραγουδιστής στην κινεζική όπερα. Σε ηλικία έξι ετών έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, σε μία κινέζικη ταινία, για να ακολουθήσουν πολλοί τέτοιοι ρόλοι σε μελοδραματικές συνήθως παραγωγές. Επί οκτώ χρόνια εμυείτο στα μυστικά των πολεμικών τεχνών της Ανατολής και ειδικότερα στο κουνγκ-φου, που βασίζεται στη φιλοσοφία του ταοϊσμού και του ζεν.

bruce.jpg

Όταν ενηλικιώθηκε πήγε στην Αμερική για να σπουδάσει φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του δεν έπαψε ποτέ να εξασκείται στο κουνγκ-φου. Τον απασχολούσε πολύ το αν οι σύγχρονες εκδοχές των αρχαίων κινεζικών πολεμικών τεχνών εκπλήρωναν τις αρχικές προθέσεις των ιδρυτών τους. Γι' αυτό μελετούσε την ιστορία της τέχνης του και προσπαθούσε να προσεγγίσει την ουσία της διανοητικά. «Οι πολεμικές τέχνες είναι ενδοσκόπηση και φιλοσοφία» έλεγε.

[youtube=425,350]fCqktKKPJAA[/video][youtube=425,350]kH6npy3bfng&feature[/video]

Στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ γνώρισε και τη μετέπειτα σύζυγό του Λίντα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Ως φοιτητής έκανε μαθήματα κινεζικών στο πανεπιστήμιο για να βγάζει χαρτζιλίκι. Σε ένα από αυτά ήρθε κι εκείνη μαζί με μια κινέζα συμφοιτήτριά της. Άρχισαν να κάνουν παρέα και μετά από πολλές εξόδους με κοινούς φίλους τη ζήτησε σε ραντεβού. Η Αμερικανίδα με τα κόκκινα μαλλιά και τα ανοιχτόχρωμα μάτια γοητεύτηκε από το όμορφο μείγμα Ανατολής και Δύσης που τέλεια ενσάρκωνε ο Λι.

http://[URL unfurl="true"]www.ocf.berkeley.edu/~chenj/brucelee/images/bruce_misc3.jpg[/img[/URL]]

Ο Λι έγινε γνωστός στο αμερικανικό κοινό με την τηλεοπτική σειρά «The Green Hornet». Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και πολεμούσε το έγκλημα και την αδικία. Συνέχισε να εξασκείται στις πολεμικές τέχνες και άρχισε να διαμορφώνει έναν δικό του συνδυασμό κινήσεων κουνγκ-φου και μποξ, τον οποίο ονόμασε Jeet Kune Do. Του άρεσε η ευελιξία στις πολεμικές τέχνες και γι' αυτό ποτέ δεν προτίμησε το στυλιζαρισμένο και άκαμπτο καράτε. Θωρούσε μάλιστα χαζό και ανούσιο το να σπάει κανείς τούβλα και τοίχους με το χέρι του: «Έχετε δει ποτέ κανένα τούβλο να ζητάει καβγά; Δεν έχουν νόημα αυτά τα πράγματα. Εξάλλου κανένας άνθρωπος δεν πρόκειται να σταθεί ποτέ έτσι ακίνητος να περιμένει πότε θα τον χτυπήσεις». Ο Λι, όμως, δεν ήταν γνωστός στα πλατό του Χόλιγουντ μόνο για τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικές σειρές. Οι διάσημοι «σκληροί» του κινηματογράφου, όπως ο Στιβ Μακ Κουήν είχαν βρει στο πρόσωπό του τον τέλειο δάσκαλο. Τους δίδασκε πώς να δίνουν ένα σωστό και αληθοφανές «ξύλο» για τις ανάγκες των ταινιών τους και τους χρέωνε 150 δολάρια την ώρα. Στην πορεία, ο Λι κατάλαβε ότι ο κινηματογράφος ήταν αυτό που πραγματικά ήθελε να κάνει και αποφάσισε να ιδρύσει μια εταιρεία παραγωγής. «Η ηθοποιία είναι το επάγγελμά μου, ενώ οι πολεμικές τέχνες και η εξάσκησή μου σ' αυτές είναι κάτι προσωπικό» είχε πει.

[img]http://fusionanomaly.net/kareemabduljabbarvsbrucelee.jpg

Επέστρεψε στην πατρίδα του και έκανε το Χονγκ Κονγκ έδρα των δραστηριοτήτων του. Η πρώτη του ταινία «Το Μεγάλο Αφεντικό» ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Με εισπράξεις ενός εκατομμυρίου δολαρίων μέσα σε τρεις ημέρες στις αίθουσες του Χονγκ Κονγκ, κατέρριψε το ρεκόρ που ως τότε κατείχε το μιούζικαλ «Η μελωδία της ευτυχίας». Ακολούθησαν με την ίδια εισπρακτική επιτυχία οι ταινίες του: «Ματωμένες γροθιές του Καράτε (1972), «Ο κίτρινος δράκος του Χονγκ-Κονγκ» (1972) και «Ο κίτρινος πράκτωρ εναντίον της Μαφίας» (1973), που εκτόξευσαν τη φήμη του σε όλο τον κόσμο. Πέθανε ξαφνικά στις 20 Ιουλίου  1973, αφήνοντας ημιτελή την τελευταία του ταινία, η οποία έφερε τον ειρωνικό τίτλο «Θανάσιμο παιχνίδι». Η μυθολογία γύρω από τον θάνατο του Μπρους Λι οργιάζει ακόμη και σήμερα, παρ' όλο που η επίσημη εκδοχή εξακολουθεί να είναι «εγκεφαλική αιμορραγία». Οι στενές και ενίοτε συγκρουόμενες σχέσεις του με την κινεζική μαφία κάνουν τους περισσότερους οπαδούς και φίλους του να μιλούν για δολοφονία. Αυτό το σενάριο ωστόσο δεν αφορά απλά ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αλλά τη διακύβευση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων στα πλοκάμια του κινεζικού παρακράτους. Η λιγότερο γνωστή δράση του θρύλου των πολεμικών τεχνών αφορά στο γράψιμο. Από τα 22 ως τα 32 του χρόνια ο Μπρους Λι κατέγραφε συστηματικά τις σκέψεις του και τις εμπειρίες του. Οι σημειώσεις του έφθασαν τους επτά τόμους. Τα γραπτά του απετέλεσαν υλικό για την έκδοση ενός βιβλίου που κυκλοφόρησε όσο ήταν εν ζωή και για τη συγγραφή πολλών άρθρων του πάνω στη θεωρία και στη φύση της άοπλης πάλης που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο. Οι οριστικές σκέψεις του Μπρους Λι αποτυπώθηκαν στο βιβλίο του «Jeet Kune Do: Σχόλια του Bruce Lee επάνω στην πολεμική ατραπό», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Οξύ».

Ο Μπρους Λι παραμένει και σήμερα αρκετά δημοφιλής και γύρω του έχει στηθεί μια επικερδής βιομηχανία. Ό,τι φέρει την υπογραφή του μοσχοπουλιέται σε δημοπρασίες, ενώ η ιστοσελίδα του (www.bruceleefoundation.com]www.bruceleefoundation.com[/url] ) δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, θεωρείται ίνδαλμα αντιστοίχου βεληνεκούς με τον Τζέιμς Ντιν, τον Έλβις Πρίσλεϋ και την Μέριλιν Μονρόε . Άλλωστε, το αμερικανικό περιοδικό ΤΙΜΕ το συμπεριέλαβε στους «100 πιο σημαντικούς ανθρώπους του 20ου αιώνα».

Αναλυτικά www.sansimera.gr/archive/biographies/show.php?id=208&name=Bruce_Lee]εδώ[/url]

URL]]
 

SPEED

Τιμημένος
Εγγρ.
14 Οκτ 2005
Μηνύματα
12.355
Κριτικές
263
Like
141
Πόντοι
7.985
Ξεχασατε τον Θεο.

Ayrton Senna Da Silva.

Πρώτα χρόνια
O Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα όπως είναι το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Συνήθως οι συμπατριώτες του επιλέγουν το ποδόσφαιρο αυτός επέλεξε το δεύτερο αγαπημένο άθλημα, τη Φόρμουλα 1. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους μηχανοκίνητους αγώνες. Ο πατέρας του τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε σε τοπικούς αγώνες καρτ μετά από τρία χρόνια καθώς ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει νωρίτερα, αν και στον αγώνα έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι από αυτόν οδηγοί ο Σένα κέρδισε και μαζί και τις εντυπώσεις. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής εκεί εντυπωσίασε καθώς κέρδισε στους αγωνες. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ όμως εκεί κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δυο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία, έτσι το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Αγγλία. Εκει πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600 το οποίο και κέρδισε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva δηλαδή το μητρικό του καθώς ήταν πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία. Το 1982 κέρδισε και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή Formula Ford 2000. Την επόμενη χρόνια έκανε ένα ακόμη βήμα παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα μεταπήδησε στην Formula 3 με την ομάδα της West Surrey Racing εκεί ως βασικότερο αντίπαλο είχε τον Άγγλο Martin Brundle. Τελικά ο Σένα κέρδισε 9 αγώνες και τον τελευταίο στο Macau και έτσι κατέκτησε τον τίτλο. Αυτή του η επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Φόρμουλα 1 να τον κοιτάξουν Williams, McLaren, Brabham και Toleman είναι οι διεκδικητές. Τελικά κατέληξε στην πιο αδύναμη από όλες δηλαδή στην Toleman.

Φόρμουλα 1

Toleman
Η ομάδα της Toleman είναι πολύ αδύναμη. Παρόλα αυτά ο Σένα κάνει ότι μπορεί. Τον πρώτο του βαθμό θα καταφέρει να τον πάρει στις 7 Απριλίου 1984 στο Grand Prix της Νότιας Αφρικής. Όμως η μεγάλη επιτυχία ήρθε την ιδία χρόνια στο grand prix του Μονακό. Στις κατατακτήριες κατέλαβε την 13η θέση αν και η θέση αυτή δεν ήταν πολύ ευνοϊκή κατά την διάρκεια του αγώνα έπιασε καταιγίδα και ενώ ήταν αρκετά πίσω ξαφνικά άρχισε να ανεβάζει ρυθμό. Πόλλοι οδηγοί άρχησαν να εγκαταλείπουν την προσπάθεια τους για να τερματίσουν εκείνος όμως συνέχισε στον ίδιο ρυθμό που κινούταν και όταν ήταν στεγνό το οδόστρωμα. Ο αγώνας τελικά τελείωσε νωρίτερα λόγο βροχόπτωσης και το τέλος βρήκε τον 24χρονο τότε Σένα στην δεύτερη θέση. Θα μπορούσε να είχε καταλάβει ακόμα και την πρώτη αν δεν σταμαματούσαν τον αγώνα οι αγωνοδίκες. Παρόλα αυτα η αξία του έγινε ξακουστή. Εκείνη την ημέρα πήρε και την φήμη που τον ακλούθησε μέχρι τον θάνατο του δηλαδή ότι είναι ανίκητος σε βρεγμένο οδόστρωμα.


Lotus
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του (9ος στο πρωτάθλημα) έκαναν κάποιες ομάδες να κινηθούν κρυφά για τον αποκτήσουν. Μια από αυτές ήταν και Lotus η όποια τον απέκτησε την αμέσως επομένη χρόνια (αν και είχε συμβόλαιο για τρία χρόνια με την Toleman). Με την Lotus πήρε την πρώτη του νίκη στην Πορτογαλία αλλά και την πρώτη του pole positions μπροστά στους συμπατριώτες τους στην Βραζιλία όμως δεν κατάφερε να τερματίσει λόγο τεχνικού προβλήματος. Το 1985 και 1986 τερμάτισε 4ος ενώ το 1987 3ος . Συνολικά μέχρι το 1987 είχε πετύχει μόνο 6 νίκες στην Φόρμουλα 1 όμως η 3η θέση τον έφεραν στην μετέπειτα πρωταθλήτρια McLaren-Honda.


McLaren
Στην McLaren-Honda ο Σένα συνάντησε τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Αλέν Προστ (Alain Prost). Ο Σένα έδειξε ότι δεν θα συμβιβαζόταν με το να είναι δεύτερος οδηγός και από την πρώτη του χρονιά στην McLaren έκανε 13 pole positions, 8 νίκες και κατέκτησε το Πρωτάθλημα. Έτσι δημιουργήθηκε ένταση και τριβή ανάμεσα στους δυο οδηγούς. Το 1989 Προστ και Σένα, αν και στην ίδια ομάδα, ανταγωνίζονταν έντονα για το Πρωτάθλημα. Τελικά το κέρδισε ο Προστ, αφού ο Σένα ακυρώθηκε στη Suzuka. Το 1990 ο Προστ αλλάζει στρατόπεδο, πηγαίνοντας στην Scuderia Ferrari, που τότε δεν διεκδικούσε τίτλο με αξιώσεις, και team mate του Σένα πλέων είναι ο Αυστριακός Γκέραρντ Μπέργκερ (Gerhard Berger). Έτσι το 1990 και 1991 ο Σένα κερδίζει και πάλι το πρωτάθλημα.

Την επόμενη χρονιά όμως τα πράγματα άλλαξαν στην Φόρμουλα 1, καθώς η Williams ανέβηκε πολύ και πήρε και τον Προστ, ενώ η Honda αποχώρησε και η McLaren, χωρίς πια τους κινητήρες της Honda, έχασε την μεγάλη λάμψη που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Το 1992 η Williams θέλησε να ενώσει ξανά τον Σένα με τον Προστ στην ίδια ομάδα, όμως ο Γάλος άσκησε βέτο στην απόκτηση του Σένα. Έτσι ο Σένα το 1992 τερμάτισε 4ος. Το 1993 όμως ο Σένα κατάφερε με μια μη ανταγωνιστική ομάδα να τερματίσει 2ος πίσω από τον Προστ και μπροστά από τον ανερχόμενο τότε Μίκαελ Σουμάχερ, που οδηγούσε για την Μπενετόν.


Η τελευταία χρονια
Το 1994 ο Προστ σταματά την καριέρα του σαν οδηγός. 'Ετσι ότι δεν έγινε 2 χρονιά νωρίτερα, έγινε τότε και η Williams απέκτησε τον Σένα. Όλοι στην αρχή της χρονιάς μιλούσαν για άνετη επικράτηση της Williams όμως τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι καθώς αν και είχε τρεις pole positions στους τρεις πρώτους αγώνες δεν είχε νίκη, ουτε καν τερμάτισε.


Το ατύχημα
Στις 1 Μαΐου 1994 θα γινόταν το Grand prix του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ρούμπενς Μπαρικέλο (R.Barrichello) ο όποιος και τραυματίστηκε σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ (Roland Ratzenberger) (Αυστριακός οδηγός της Βρετανικής MTV Simtek Ford στην πρώτη του χρονιά στην Φόρμουλα, 34 ετών τότε) δεν είχε την τύχη του Μπαριτσέλο και άφησε την τελευταία του πνοή στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση (περίπου 350 Km/h) τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα. Παρόλα αυτά όμως ο αγώνας θα γινόταν κανονικά.

Στην πρώτη θέση της εκκίνησης για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά ήταν ο Σένα. Στον έβδομο γύρο, στη στροφή Tamburello, ο Σένα μπήκε με 310 km/h αντί με 220km/h που έπρεπε. Για ακαθόριστους λόγους έχασε τον έλεγχο και συγκρούστηκε στον τοίχο. Δύο ώρες αργότερα ο Σένα έφυγε από την ζωή. Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα, όμως κανένα δεν μπόρεσε να αποδειχτεί. Μετά τον θάνατό του η ομάδα του (Williams) δικάστηκε για το αδικαιολόγητο σπάσιμο του τιμονιού της FW14B. Μετά από μερικά χρόνια αθωώθηκε.

 

Συνημμένα

  • Senna.JPG
    Senna.JPG
    21,5 KB · Εμφανίσεις: 32

OXIA

Μέλος
Εγγρ.
9 Ιαν 2008
Μηνύματα
3.289
Like
8
Πόντοι
16
ΠΡΟΣΚΥΝΩ.
Απόλυτο δίκιο speed...
 

nick025

Τιμημένος
Εγγρ.
30 Ιουλ 2007
Μηνύματα
3.273
Κριτικές
12
Like
5
Πόντοι
5.175
-- ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ


Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Roland Barthes και παρακολούθησε μαθήματα με τον P. Vidal Naquet στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε ενεργά στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί χούντας. Το πρώτο του βιβλίο, "Ανθρωποφύλακες" (1969), μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκτός από πεζά, έχει γράψει θέατρο, παιδικά και, τελευταία, ποίηση. Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, διατηρεί μόνιμες στήλες στην Ελευθεροτυπία και στην Εποχή.
Έργα του: "Ανθρωποφύλακες" (μαρτυρία), Στοκχόλμη 1969 "Κοινός τόπος" (κείμενα), 1976 "Περιγραφή AGCTTGA+TCGAACT" (Είκοσι πέντε κείμενα του Π. Κοροβέση, Δεκατρείς ζωγραφιές του Χρόνη Μπότσογλου), 1980 "Γύρω από το νησί η θάλασσα" (μυθιστόρημα), 1982 "Η συνέλευση των ζώων" (μουσικό παραμύθι-μουσική Γ. Κουρουπού), 1983 "Ο Γιαννάκης και η Μαρδίτσα" (παραμύθι), με εικονογράφηση Κ. Δίγκα, 1986 "Ατάμ Αλ' Ακ" (μουσικό παιδικό θέατρο-μουσική Π. Περράκη) 1987 "Τango Bar" (θεατρικό), 1988 "Εμπορία ειδήσεων" (άρθρα 78-90), 1990 "Επιχείρησις Ιουδίθ" (θεατρικό), 1992 "Γυναίκες ευσεβείς του πάθους" (μυθιστορήματα), 1995 "Μ' εξακόσιες λέξεις" (συλλογή κειμένων), 1996 "Νοσταλγία μνήμης" (αφήγημα), 1999 κ.ά. Τίτλοι Βιβλίων: (2007) Ανεπίδοτοι έρωτες , Ηλέκτρα (2007) Ανθρωποφύλακες , Ηλέκτρα (2005) Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία , Gutenberg (2004) Τρομοκρατία και άλλα δαιμόνια , Ηλέκτρα (1999) Νοσταλγία μνήμης , Ελληνικά Γράμματα (1998) Γυναίκες ευσεβείς του πάθους , Γνώση (1998) Κοινός τόπος , Καστανιώτη (1996) Μ' εξακόσιες λέξεις , Καστανιώτη (1994) Ανθρωποφύλακες , Γνώση (1983) Ανθρωποφύλακες , Κάλβος (1982) Γύρω από το νησί η θάλασσα , Ιθάκη (1981) Το παιχνίδι , Επικαιρότητα (1980) Περιγραφή Agcttga+Tcgaact (εκδ.Ιθάκη)..   
 

Συνημμένα

  • _Korovesis_Periklis_0709.jpg
    _Korovesis_Periklis_0709.jpg
    103,2 KB · Εμφανίσεις: 64

SPEED

Τιμημένος
Εγγρ.
14 Οκτ 2005
Μηνύματα
12.355
Κριτικές
263
Like
141
Πόντοι
7.985

Συνημμένα

  • fe01988a-FerrariEnzo-18980220b-19880814d.jpg
    fe01988a-FerrariEnzo-18980220b-19880814d.jpg
    23,3 KB · Εμφανίσεις: 31

KOSTASF16

Τιμημένος
Εγγρ.
16 Σεπ 2006
Μηνύματα
5.264
Like
151
Πόντοι
66
Vincent van Gogh (1853 - 1890)

'Αρχισε να ζωγραφίζει σε ηλικία 27 ετών, αφού προηγουμένως δοκίμασε τα επαγγέλματα του εμπόρου ειδών τέχνης, του ιεροκήρυκα και του βιβλιοπώλη. Το 1880 άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών τεχνών των βρυξελών. Μετά από σύντομη παραμονή στην Αμβέρσα πήγε το 1886 στο Παρίσι, όπου η αντιπαράθεσή του με τον Ιμπρεσιονισμό τον οδήγησε σε αποστασιοποίηση από τους προηγούμενους σκοτεινούς τόνους προς τα καθαρά ανοικτά χρώματα. 
Το 1888 μετακόμισε ο βαν Γκογκ στο επαρχιακό Arles, επειδή τον ενδιέφεραν τα έντονα χρώματα του νότου, όπου δημιούργησε τα γνωστότερα έργα του. Οι πίνακές του δείχνουν χαρακτηριστικά του ιμπρεσιονισμού, τον ξεπερνούν όμως κιόλας. Επεδίωκε να δημιουργήσει, μαζί με τον Gaugin μια καλλιτεχνούπολη. Η συμβίωση των δύο αντίθετών στην τεχνοτροπία ζωγράφων κατέληξε σε φιάσκο: Ο βαν Γκογκ έκοψε σε μια ψυχική κρίση το ένα αυτί του, επειδή ο Γκωγκέν ήθελε να εγκαταλείψει την κοινή κατοικία. Οι εκφραστικότεροι πίνακες του μεγάλου ζωγράφου 
δημιουργήθηκαν στο ψυχιατρείο, όπου είχε εισαχθεί το 1889, μετά από επανειλημμένες κρίσεις. Το 1890 εγκατέλειψε το ψυχιατρείο και πήγε σε μια κωμόπολη, όπου μετά από 2 μήνες αυτοπυροβολήθηκε στη διάρκεια ενός περιπάτου. Τρεις μέρες μετά πέθανε.

Ο βαν Γκοκ ήταν τελείως άπορος και δεν είχε τη δυνατότητα ούτε για τον καμβά και τα χρώματά του να πληρώσει, παρά την οικονομική υποστήριξη από τον αδελφό του. Εκατό χρόνια μετά το θάνατό του πληρώνονται για ένα πίνακά του αρκετές δεκάδες εκατομμύρια δραχμές.

 

Συνημμένα

  • van_gogh_01.jpg
    van_gogh_01.jpg
    27,6 KB · Εμφανίσεις: 23
  • van_gogh_03.jpg
    van_gogh_03.jpg
    22,2 KB · Εμφανίσεις: 27
  • Van%20Gogh%27s%20Room%20at%20Arles.jpg
    Van%20Gogh%27s%20Room%20at%20Arles.jpg
    92,9 KB · Εμφανίσεις: 43

KOSTASF16

Τιμημένος
Εγγρ.
16 Σεπ 2006
Μηνύματα
5.264
Like
151
Πόντοι
66
o αγαπημενος μου ζωγραφος, πηγα αμστερνταμ για χαρη του.
αυτον τον πινακα τον εχω στο σαλονι μου, τον ζωγραφισε λιγο πριν αυτοκτονησει.
 

Συνημμένα

  • Korenveld met kraaien.jpg
    Korenveld met kraaien.jpg
    12,2 KB · Εμφανίσεις: 31

fethry

Μέλος
Εγγρ.
15 Ιαν 2008
Μηνύματα
9.043
Like
6
Πόντοι
66
Σε είδα να ποστάρεις εδώ βρε Κώστα και προς στιγμήν φοβήθηκα οτι θα βάλεις τη βιογραφία του εθνικού ήρωα της Ταϋλάνδης!        :booty:
 

KOSTASF16

Τιμημένος
Εγγρ.
16 Σεπ 2006
Μηνύματα
5.264
Like
151
Πόντοι
66
Σε είδα να ποστάρεις εδώ βρε Κώστα
να φανταστεις πριν την ταιλανδη κυνηγουσα μουσεια σε παρισι λονδινο αμστερνταμ, τωρα στο αλλο ακρο, σεξοτουριστας, τι ειναι καλυτερο?
sorry το τοπικ ειναι για βιογραφιες, δεν το ξανακανω.
 

fethry

Μέλος
Εγγρ.
15 Ιαν 2008
Μηνύματα
9.043
Like
6
Πόντοι
66
να φανταστεις πριν την ταιλανδη κυνηγουσα μουσεια σε παρισι λονδινο αμστερνταμ, τωρα στο αλλο ακρο, σεξοτουριστας, τι ειναι καλυτερο?
sorry το τοπικ ειναι για βιογραφιες, δεν το ξανακανω.
Δεν σε εγκαλώ βρε Κώστα, προς Θεού.
Πλάκα έκανα.    :)
 
OP
OP
A

AssFiller

Μέλος
Εγγρ.
11 Ιουλ 2007
Μηνύματα
6.084
Κριτικές
4
Like
26
Πόντοι
66
Μπόμπι Φίσερ 1943 – 2008

Ιδιόρρυθμος αμερικανός σκακιστής, για πολλούς ο κορυφαίος όλων των εποχών. Επικρατούσε, συνήθως, των αντιπάλων του με αιφνιδιαστικές κινήσεις ή αντεπιθέσεις, παρά με επισωρεύσεις μικρών πλεονεκτημάτων. Γεννήθηκε ως Ρόμπερτ Τζέιμς Φίσερ στις 9 Μαρτίου  1943 στο Σικάγο. Ήταν γιος της ελβετοεβραίας δασκάλας και γιατρού Ρεγκίνα Βέντερ και του γερμανού βιολόγου Χανς Φίσερ ή του ούγγροεβραίου γιατρού Πάουλ Νεμένι, σύμφωνα με νεώτερες έρευνες.
040716_japan_fisher_hmed8a.hmedium.jpg


Μεγάλωσε με τη μητέρα του στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και σε ηλικία 8 ετών ήταν ένας φθασμένος σκακιστής. Σε ηλικία 16 ετών εγκατέλειψε το σχολείο για να αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι στο κορυφαίο πνευματικό παιγνίδι, αφού το 1958 είχε χρισθεί γκραντ-μετρ και είχε ήδη κατακτήσει το ανοικτό πρωτάθλημα των ΗΠΑ. Έπειτα από δύο αποτυχημένες προσπάθειες το 1972 και σε ηλικία 29 ετών βρέθηκε να διεκδικεί με αξιώσεις το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στον τελικό, που έγινε στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, ο Φίσερ αντιμετώπισε τον κάτοχο του τίτλο Μπόρις Σπάσκι από τη Σοβιετική Ένωση. Τον νίκησε με 12.5 - 8.5 σε μια συνάντηση 21 παρτίδων και έγινε ο πρώτος και μοναδικός αμερικανός σκακιστής που αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής. Ως χρηματικό έπαθλο, ο νικητής έλαβε το ποσό των 156.000 δολαρίων. Η σκακιστική συνάντηση αυτή χαρακτηρίστηκε ως το «Ματς του Αιώνα». Μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, η νίκη του αμερικανού σκακιστή επί του σοβιετικού παγκόσμιου πρωταθλητή θεωρήθηκε μία πρώτης τάξεως «προπαγανδιστική ευκαιρία» για τις ΗΠΑ, καθώς οι σοβιετικοί σκακιστές κυριαρχούσαν στο άθλημα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
http://[URL unfurl="true"]www.planseldon.com/blog/wp-content/uploads/2006/09/bobby17b.jpg[/img[/URL]]

Το άστρο του Φίσερ έδυσε το 1975, όταν η Διεθνής Ομοσπονδία του αφαίρεσε τον τίτλο, επειδή αρνήθηκε να αγωνισθεί στη Μανίλα με τον σοβιετικό διεκδικητή Ανατόλι Καρπόφ και ανακήρυξε τον αντίπαλό του παγκόσμιο πρωταθλητή. Από τότε, ο Φίσερ εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και το όνομά του απασχόλησε την επικαιρότητα ξανά το 1981, όταν συνελήφθη για ληστεία τραπέζης στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας, αλλά γρήγορα αφέθηκε ελεύθερος ως θύμα αστυνομικής αυθαιρεσίας. Πάντως, προφυλακίστηκε και την περιπέτειά του με τις Αρχές την περιέγραψε στο βιβλίο του «Βασανίστηκα στις Φυλακές της Πασαντίνα» (1982). Τα επόμενα χρόνια έζησε στο Σαν Φρανσίσκο, παίζοντας και γράφοντας βιβλία για το σκάκι και εκτοξεύοντας επιθέσεις κατά των Εβραίων. Μάλιστα, ζήτησε από τους εκδότες της «Εβραϊκής Εγκυκλοπαίδειας» να αφαιρέσουν το σχετικό λήμμα, επειδή ποτέ δεν υπήρξε Εβραίος.

Το 1992 επέστρεψε δυναμικά στο προσκήνιο, όταν του πρότειναν έναντι μεγάλου χρηματικού ποσού να αγωνιστεί στην άτυπη «ρεβάνς» εναντίον του Σπάσκι στο Βελιγράδι. Ο Φίσερ κέρδισε και πάλι τον Σπάσκι,αλλά αυτή τη φορά η Ουάσινγκτον δεν έδειξε ενθουσιασμένη και ανακοίνωσε ότι θα απαγγείλει κατηγορίες εναντίον του, επειδή το χρηματικό έπαθλο των τριών εκατομμυρίων δολαρίων για τη νίκη του συνιστούσε παραβίαση του εμπάργκο που είχε επιβληθεί στη Γιουγκοσλαβία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Ο Φίσερ δεν επέστρεψε έκτοτε στις ΗΠΑ. Έζησε στην Ουγγαρία και στη συνέχεια στην Ιαπωνία, όπου συνελήφθη τυχαία το 2004. Οι Ιάπωνες σκόπευαν να τον εκδώσουν στις ΗΠΑ, αλλά τον έσωσαν οι πολλοί φίλοι του στην Ισλανδία, που έπεισαν την κυβέρνηση να του χορηγήσει την ισλανδική υπηκοότητα. Έτσι, ο Φίσερ εγκαταστάθηκε το 2005 στο Ρέικιαβικ, την πόλη που είχε κατακτήσει το παγκόσμιο στέμμα το 1972. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε δεινός επικριτής της αμερικανικής πολιτικής. Σε συνέντευξή του μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, τόλμησε να δηλώσει ότι επιθυμούσε την εξαφάνιση της Αμερικής. Ο Ρόμπερτ Τζέιμς Φίσερ πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 2008 σε νοσοκομείο του Ρέικιαβικ από ηπατική ανεπάρκεια.

[url=http://[URL unfurl="true"]www.sansimera.gr/archive/biographies/show.php?id=332&name=Bobby_Fischer]Πηγή[/url[/URL]]

[img]http://[URL unfurl="true"]www.wildmanstevebrill.com/JPEG'S/Images,%20General/BobbyFischer.jpg[/img[/URL]]
 

stavros51

Moderator
Γλομπεο-στέλεχος
Εγγρ.
4 Νοε 2005
Μηνύματα
6.869
Like
60
Πόντοι
66
Μπόμπι Φίσερ 1943 – 2008
Γεννήθηκε ως Ρόμπερτ Τζέιμς Φίσερ στις 9 Μαρτίου  1943 στο Σικάγο.
Το άστρο του Φίσερ έδυσε το 1975, όταν η Διεθνής Ομοσπονδία του αφαίρεσε τον τίτλο, επειδή αρνήθηκε να αγωνισθεί στη Μανίλα με τον σοβιετικό διεκδικητή Ανατόλι Καρπόφ και ανακήρυξε τον αντίπαλό του παγκόσμιο πρωταθλητή.
Ο Ρόμπερτ Τζέιμς Φίσερ πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 2008 σε νοσοκομείο του Ρέικιαβικ από ηπατική ανεπάρκεια.

Στο Ρέγκιαβικ που πήγε να ζήσει ο φουκαράς, το έριξε στο ποτό φαίνεται... Τι άλλο να κάνει κανείς εκεί? (Ψαροχώρι).

Πάντως νέος πέθανε! (2008-1943 = 65)
 

ovelix1

Μέλος
Εγγρ.
10 Φεβ 2007
Μηνύματα
1.265
Κριτικές
4
Like
91
Πόντοι
16
Αν θυμαμαι καλα ηταν Εβραιος,και οχι μονο ειχε χαρει με τα αεροπλανα στους διδυμους πυργους(ηταν καπου στην ασια τοτε νομιζω Μανιλα)αλλα ειχε πει και το θεϊκο να καταστραφουν ΗΠΑ και Ισραηλ.
Ο τυπος πρεπει να επερνε πολλα ληγμενα.
 

doritis spermatos

Μέλος
Εγγρ.
26 Δεκ 2007
Μηνύματα
9.863
Κριτικές
2
Like
4
Πόντοι
66
Αν θυμαμαι καλα ηταν Εβραιος,και οχι μονο ειχε χαρει με τα αεροπλανα στους διδυμους πυργους(ηταν καπου στην ασια τοτε νομιζω Μανιλα)αλλα ειχε πει και το θεϊκο να καταστραφουν ΗΠΑ και Ισραηλ.
Ο τυπος πρεπει να επερνε πολλα ληγμενα.
ληγμενα μαλλον παιρνουν αλλοι,καλα τα ελεγε αυτος,υπερβολικα μεν αλλα ετσι ταρακουνας τους καναπεδοαμερικανους που το λιπος εχει γεμισει το μυαλο τους
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom