θα κάνω άλλη μια παρατήρηση που ίσως ακουστεί μπηχτή αλλά δεν είναι. το αντίθετο.
για σκέψη τα λέω και σε μεγαλο βαθμό θα πρεπει να γραφτούν και στον νήμα της πανάθας (τα αντίστοιχα).
αρκετοί λοιπόν από εσάς (έμπαινα συχνότατα στο νήμα σας - περισσότερο κι απ'το δικό μας) τρωγόσασταν όλη τη χρονιά με τα ρούχα σας και βρίζατε ομάδα, πρόεδρο, παίχτες κλπ κλπ.
ακόμα και χθες μουρμούραγαν διάφοροι κατά τη διάρκεια του αγώνα (για να μην αναφερθώ στον σούπερ καραγκιόζη που όλα και όλοι του έφταιγαν συνεχώς - και θα το χάνατε, και θα παίρνατε κόκκινες και θα κάνατε πέναλντι και και και ...μιλάμε για παπαριές στον κύβο για τις οποίες ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΑΣ πλην εμού ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΚΙΧ, αλλά τον αφήνατε να γαμάει το νήμα και τις στιγμές).
τώρα που τελικά το πήρατε, ζήτω η προεδράρα, οι παιχταράδες κι ο σύλλογος.
εννοείται καλά τα λέτε τώρα και ξανά μπράβο σας, αλλά να μπει και λίγο μυαλό όσον αφορά στη διπολικότητα και στη διασχιστική διαταραχή ταυτότητας που πολλοί από εσάς επέδειξαν εντός 90 λεπτών.
αυτό σημαίνει αγαπώ την ομάδα μου, κι όχι αναμένω το τελικό αποτέλεσμα και αναλόγως βλέπουμε...