να και ένας που δεν μάσησε να μιλήσει ανοιχτά για τον εαυτό του χωρίς να το κάνει θέμα -γιατί ο κανόνας είναι να κάνουμε θέμα τον εαυτό μας χωρίς να μιλάμε ανοιχτά για αυτόν.
ναυάγιο λοιπόν εγώ θεωρώ τον δεύτερο τύπο, αυτούς που με ποικίλους τρόπους απασχολούν όλο τον κόσμο με την πάρτη τους λόγω υποσυνείδητης ανασφάλειας, που γίνονται κοινώς τσιμπούρια -στώκερ τους λένε έξω- χωρίς να προσφέρουν τίποτα επί της ουσίας
τους πάσης φύσης αντιπαραγωγικούς τύπους που δεν ενδιαφέρονται να κάνουν ένα βήμα πάρα πέρα, με την προοπτική να ξανοιχτούν στο άγνωστο, ακόμα κι αν αυτό τους στοιχίσει
αυτούς που ταυτίζουν την πρόοδο με την οικονομική μεγέθυνση και την ισχύ, περιφρουρώντας την ημιμάθειά τους και καθιστώντας τη μέτρο και κανόνα των πάντων
τους κομπλεξικούς δηλαδή, αυτούς θεωρώ ναυάγια, μόνο σε αυτούς βρίσκω δίκαιο να προσάψω έναν τέτοιο μειωτικό χαρακτηρισμό
για τις υπόλοιπες και τους υπόλοιπους που τους παίρνει από κάτω θα ανεβάσω στο νήμα των βιβλίων κάτι ωραίες προτάσεις λίαν συντόμως