«Εκτελούσαμε εντολές»

[prokopis_proikismenos]

Εσεις τι αποψη εχετε, για αυτη την αιτιολογια/δικαιολογια,
'εκτελουσαμε εντολες', ειτε το λενε με αυτη τη φρασεολογια είτε με καποια παρομοια,
που αρκετες φορες σε πολλες περιστασεις στη ζωη, αντιμετωπιζουμε;

Καλυπτονται οι ευθυνες καποιου, για την αμεση ή εμμεση συμμετοχη του,
σε κακες πραξεις και δρασεις,
απλά και μονο, επειδη καποιοι ανωτεροι εδωσαν εντολες;
Ή μηπως τελικα, συνηθως ερχεται η ωρα του λογαριασμου, για ολους;

Την απάντηση την έχουν δώσει πριν πάρα πολλά χρόνια οι αρχαίοι μας πρόγονοι
Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι

δηλαδή,..... Ω, ξένε διαβάτη που περνάς, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι ταφήκαμε εδώ, υπακούοντας στα προστάγματά τους.

 

[Nubic]

Οι Σπαρτιάτες έγραψαν στον ομαδικό τάφο ότι κάναμε το χρέος μας προς την πατρίδα υπακούοντας στο βασιλιά μας, δεν πήγαν στον πόλεμο με το ζόρι. Ήθελαν να υπερασπιστούν τις Θερμοπύλες. Η τοποθέτηση στρατού από ελληνικες πόλεις (δεν ήταν μόνο 300 Σπαρτιάτες) ήταν στρατηγική απόφαση για να ανακοπεί η πορεία του Ξέρξη. Όταν έφυγαν οι υπόλοιποι σύμμαχοι έμειναν 700 Θεσπιείς που δεν είχαν άλλη επιλογή γιατί αν περνούσαν οι Πέρσες δε θα έβρισκαν άλλη θέση να κάνουν άμυνα και οι 300 Σπαρτιάτες που έμειναν εκεί επειδή αυτές τις εντολές είχαν αλλά σαφέστατα πολέμησαν με πολύ πάθος.
Εδώ μιλάμε για παράλογες εντολές. Τόσο παράλογες και τόσο σαδιστικες που αυτοί που τις εκτελούν προβάλλουν σαν επιχείρημα "δεν είμαι εγώ κακός άνθρωπος, εντολές εκτελούσα".

Για μένα κάποιοι το έλεγαν ψέμματα. Ας πούμε στον εμφύλιο που έγιναν απίστευτα εγκλήματα μια χαρά ήθελαν και από τις δύο πλευρές, υπήρχε τεράστιος φανατισμός.
Σε καιρό ειρήνης, υπάρχουν και οι αντιστάσεις. Υπάρχουν μέχρι και άνθρωποι που παραιτήθηκαν επειδή δεν τα έβρισκαν με τη συνείδησή τους.

 

[Σαλονικιος]

αστικος μυθος φαινονται αυτα τα πειραματα. Κανεις δεν θα εστηνε κατι τετοιο για να παρει αποτελεσματα 5-10 ατομων και να τα αποδωσει στην πλειοψηφια οτι και καλα ετσι ειμαστε.
Απλα ακουγονται ωραια σαν ιστοριες γι αυτο και αναπαραγονται.
Γι αυτο εσυ ακουσες μια εκδοχη, ο αλλος αλλη κλπ

Όχι πρέπει να έχει γίνει το πείραμα ψαχτώ λιγο

 

[κινέζος φιλέλληνας]

Όταν έγινε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών ο Γιώργος Σεφέρης σημείωνε την έκπληξή του για την έκταση που είχε πάρει η ρουφιανιά στη χώρα. Δεν το χωρούσε ο νους του πόσο άμεσα και μαζικά είχε ανταποκριθεί ο λαός σε τούτη τη χαμερπή κλίση.

Θέλω να πω ότι το πνεύμα των καιρών επιβάλει πολλές φορές μια στάση συμμόρφωσης σε μεγάλο βαθμό αυτοπροαίρετη: δεν μπορείς να διακρίνεις με ακρίβεια πού ακριβώς σταματάει η ακούσια συμμετοχή και πού ξεκινάει η συνενοχή.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον λαό των Σερρών, που όπως γνωρίζουμε όλοι διορίστηκε μαζικά στον οσε από τον Αχ . Καραμανλή, για να επανεκλεγεί βουλευτής από αυτούς πανηγυρικά: κάποιοι ίσως να επικαλεστούν για ελαφρυντικά την άγνοιά τους για το έγκλημα των Τεμπών, την αμείλικτη ανάγκη της επιβίωσης, τα προσόντα τους – ποιος θα μπορέσει να τ' αρνηθεί όλα αυτά;

Πεινούσαν και τα παιδάκια τους, όπως θα έλεγε ο Ηλίας του 16ου.

Όταν το έγκλημα είναι συλλογικό, η απόδοση της δικαιοσύνης δεν μπορεί παρά να είναι και αυτή συλλογική. Γιατί το τελευταίο που θα χρειαζόμασταν σε μια τέτοια περίπτωση, θα ήταν ένας τιμωρός που θα αφάνιζε από τον χάρτη έναν ολόκληρο νομό κι (από την σύγχρονη ιστορία) ένα πολιτικό τζάκι.

Ο εξόριστος σπαρτιάτης βασιλιάς Δημάρατος είχε πει στον Ξέρξη, όταν αυτός εκστράτευε για τη Σαλαμίνα, ότι οι Έλληνες

"είναι βέβαια ελεύθεροι, όμως η ελευθερία τους δεν είναι απόλυτη· γιατί πάνω τους στέκεται δυνάστης ο νόμος, που τον τρέμουν πολύ περισσότερο απ᾽ ό,τι οι δικοί σου εσένα."

Αυτά ήταν τα"ρήματα" των λακεδαιμονίων, και σε αυτά εμμένουμε.