o νομος για τους ελληνοποιημενους περασε επι ιωαννιδη ηταν αυτος που ουσιαστηκα πιεσε να γινουν οι πλαστογραφιες με τομιτς-ταρλατς-νακιτς
μετα λογικο να το κανουν ολες οι αλλες ομαδες ;) αλλα μονο αυτα που μας συμφερουν λεμε γνωστο τωρα
Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις τωρινές μαρτυρίες παικτών, γιατρών και παραγόντων της ΤΣΣΚΑ για το τι ακριβώς (τους) συνέβη στις 16 Μαρτίου του 1995:
Ερέμιν (προπονητής): «Στη Μόσχα είχαμε διαλύσει τον Ολυμπιακό 95-65. Για να προκριθούμε στο φάιναλ φορ χρειαζόμασταν μία νίκη στα δύο παιχνίδια της Αθήνας. Ο δεύτερος αγώνας έγινε στις 14 Μαρτίου. Ο Ολυμπιακός νίκησε πολύ δύσκολα και όχι χωρίς τη βοήθεια των διαιτητών με 86-77. Την παραμονή του τρίτου αγώνα συνέβη το απίστευτο...».
Μπαρτσό (μασέρ): «Πριν από το πρώτο παιχνίδι οι γηπεδούχοι, ως είθισται, τοποθέτησαν στον πάγκο της ομάδας μας μπουκάλια με νερό τα οποία ήταν σφραγισμένα. Στην προθέρμανση και κατά τη διάρκεια του αγώνα ήπιε από αυτά όλη η ομάδα. Μετά τον αγώνα ζήτησα από τους παίκτες να πάρουν μερικά μπουκάλια στο ξενοδοχείο. Ο Μοργκουνόφ πήρε ένα και όπως το πίεσε για να το σηκώσει, είδε ότι υπήρχε διαρροή. Κανείς μας δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία».
Κισούριν (παίκτης): «Το πρωί με τον Καράσεφ πήγαμε για καφέ. Περπατήσαμε 50 μ. ως την καφετέρια και αισθανθήκαμε κατάκοποι. Καθήσαμε στην καρέκλα. Αν είναι δυνατόν, σκεφθήκαμε. Χθες το βράδυ πετούσαμε. Ο Βασίλι αρχίζει να έχει συσπάσεις στο πρόσωπο. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και πήγαμε κατευθείαν στον γιατρό της ομάδας. Μας έκανε κάποια ένεση η οποία προς στιγμήν μας ανακούφισε. Αμέσως μετά το παιχνίδι αισθανόμουν κατάθλιψη, μελαγχολία. "Αν είχα πιστόλι αυτή τη στιγμή θα αυτοκτονούσα" μου λέει ο Καράσεφ. "Και εγώ το ίδιο" του απάντησα».
Κουντέλιν (παίκτης): «Στο ξενοδοχείο άρχισα να έχω παραισθήσεις. Τη μια το δωμάτιο κουνιόταν σαν λάστιχο, την άλλη εμφανίζονταν μπροστά μου κάτι αρχαία βάζα. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμουν ότι είχα πάθει εγκεφαλική παράλυση. Δεν μπορούσα να εκπνεύσω, είχα πρόβλημα στους πνεύμονες και οι κόρες των ματιών μου κόντευαν να πεταχτούν έξω».
Μοργκουνόφ (παίκτης): «Πριν από την προπόνηση όλη η ομάδα έδειχνε νυσταγμένη. Προσωπικά αισθανόμουν ότι στιγμές στιγμές δεν έλεγχα τον εαυτό μου. Κατά την προθέρμανση αρχίζω τα σουτάκια στο ταμπλό, όταν ακούω τον Ερέμιν: "Νικίτα, σταμάτα να κάνεις βλακείες". Τότε συνειδητοποιώ ότι το κεφάλι μου έχει γύρει στον ώμο. Ακολούθησαν συσπάσεις στους μυς των ποδιών και της μέσης. Μπορούσαμε να αναπνεύσουμε, όχι όμως και να εκπνεύσουμε. Σοκαρίστηκα. Το νοσοκομείο στο οποίο μας μετέφεραν (σ.σ.: Γενικό Κρατικό Νίκαιας), θύμιζε κλινική σοβιετικής περιόδου. Οι γιατροί όταν μας είδαν πανικοβλήθηκαν. Στην αρχή νόμισαν ότι ήμαστε ναρκομανείς και άρχισαν να μας ρωτάνε κάποια γελοία πράγματα. Στη συνέχεια έκριναν ότι κάτι είχαμε καταπιεί και μας πήγαν για ακτινογραφίες».
Κόρνιεφ (παίκτης): «Εμένα με μετέφεραν στο νοσοκομείο λίγες ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα. Κατά τη διαδρομή προς το στάδιο αισθάνθηκα σπασμούς στους μυς της πλάτης».
Αβραμένκο (γιατρός): «Για πρώτη φορά στην καριέρα μου αντιμετώπιζα ένα τέτοιο περιστατικό. Είχαν διπλώσει η μέση και τα χέρια του Κουντέλιν και του Μοργκουνόφ, ενώ και οι δύο αισθάνονταν ασφυξία. Οι έλληνες γιατροί τα είχαν χαμένα. Κανείς δεν ήξερε τι να κάνει».
Γιουρκόφ (διευθυντής ΤΣΣΚΑ): «Μετά την προπόνηση ο Πανόφ ήταν ο τρίτος τον οποίο μετέφεραν με τις πρώτες βοήθειες στο νοσοκομείο. Δεν γνωρίζαμε σε ποιο νοσοκομείο είχαν μεταφερθεί ο Κουντέλιν με τον Μοργκουνόφ και τον πήγαν σε κάποιο άλλο (σ.σ.: Ερυθρός Σταυρός). Ο Πανόφ εκτός των άλλων, έβγαζε αφρούς από το στόμα. Αναγκάστηκα να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη βοήθεια για να ασχοληθούν έγκαιρα μαζί του. Στη Μόσχα μάς εξήγησαν αργότερα ότι μπορούσε να είχε πάθει αναπνευστική ανεπάρκεια, να πέσει σε κώμα και να σταματήσει η καρδιά του».
Τα σενάρια για τους αυτουργούς
φημες φημες