Η ομάδα μας έπαιξε ψύχραιμα και στα 90'. Η πρόκριση ήταν δίκαια και αποτελεί δικαίωση του κόπου και της υπομονής πολλών ετών.
Ο Θρύλος ευτύχησε να 'χει στις τάξεις του, παίκτες που προσφέρουν ποιότητα και ρυθμό αγωνιστικά. Τα κλειδιά της επιτυχίας σίγουρα είναι η καλή σαιζόν του Νικοπολίδη, η ηρεμία του Άντζα, η κορυφαία απόδοση του Στολτίδη, ο εξαιρετικός Λεντέσμα, ο Γκαλέτι (ότι προσδιορισμό και να του αποδώσεις θα τον αδικήσεις), ο περήφανος πολεμιστής Κοβάσεβιτς, ο σχετικά ξεκούραστος φέτος Τζώρτζεβιτς και ο ταλαντούχος (αλλά πολύ απειθάρχητος που να πάρει η οργή) Λούα Λούα.
Για τη συνέχεια, τίθενται οι ακόλουθες σαφείς προτεραιότητες:
Ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας εκεί που πραγματικα έχει ανάγκη.
- Όποιος πιστεύει πώς με Νικοπολίδη, Σηφάκη, Μπούτινα και Παναγόπουλο δεν είμαστε καλυμμένοι στη θέση του τερματοφύλακα, πρέπει να 'ναι κουτός.
- Με τους συνεχείς τραυματισμούς Ραούλ Μπράβο και Ντομί, έχουμε σαφές πρόβλημα στη θέση του δεξί μπάκ. Ειδικά με το Ραούλ Μπράβο, πιστεύω ακράδαντα πώς πρέπει να πάρει την υπόθεση πάνω του ο ίδιος ο Κόκκαλης και να του ψιθυρίσει δύο γράμματα. Δεν είναι δυνατό να έχει τέτοιο συμβόλαιο στην ομάδα, και να είναι, ή μάλλον, να δηλώνει συνέχεια τραυματίας.
- Στα αριστερά, λογικά έχουμε κάλυψη, καθώς είναι διαθέσιμοι οι Τοροσίδης, Πατσατζόγλου και Ζέβλακοφ.
- Τον Πάντο, για τον οποίο έχω επανειλλημένως τοποθετηθεί, δεν τον υπολογίζω. Τον τιμώ ως φιλότιμο άνθρωπο, συνεπή επαγγελματία και μαχητή παίκτη, αλλά είναι άμπαλος. Δεν είναι τυχαίο πώς Λεντέσμα τη μία, Στολτίδης την άλλη πάλευαν για να κλείσουν τις τρύπες από τα αριστερά, πριν η μπάλα φτάσει στη πλάγια γραμμή της περιοχής. Και όποτε έφτανε τελικά η μπάλα εκεί, ευτυχώς, πήγαινε ο Άντζας για να καθαρίσει. Μοναδική καλή επέμβαση, η πίεση στο Σανόγκο στη μικρή περιοχή όταν ο τελευταίος σούταρε άουτ.
- Στα κεντρικά μπάκ, είναι διαθέσιμοι οι Άντζας, Σέζαρ, Ζέβλακοφ. Στο κέντρο της άμυνας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιπλέον και ο Τοροσίδης. Αναντίρρητα, όλο και περισσότερος χρόνος συμμετοχής πρέπει να προσφέρεται στον Παπαδόπουλο. Έχει προϋποθέσεις για να γίνει καλός σέντερ μπακ και πρέπει να του δίνεται χρόνος τώρα, όχι όταν ξεπεράσει τα είκοσι. Επιτέλους, ας μπούμε στη λογική ότι ταλέντο που προωθείται είναι κάποιος στα δέκα-έξι, δέκα-εφτά του. Φυσικά, απαιτείται μία δυνατή προσθήκη στο κέντρο της άμυνας. Και αυτή, δεν πρέπει να είναι άλλη από τον κορυφαίο Έλληνα σέντερ-μπακ και από τους καλύτερους στην Ευρώπη, το Σωτήρη Κυριάκο. Το δίδυμο Άντζας-Κυριάκος θα 'ναι το ιδεώδες. Ο ένας με πλαστικές κινήσεις και κοντρολαρισμένος, ο άλλος τραχύς και αποτελεσματικός.
- Στα αμυντικά χάφ, υπάρχει ποικιλία με τη χρησιμοποίηση Τοροσίδη, Μενδρινού και Πατσατζόγλου και εξαιρετική ποιότητα με την παρουσία Λεντέσμα και Στολτίδη. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο Μενδρινό που είναι ένας μυαλωμένος και πολύ κοντρολαρισμένος παίκτης, με ουσία και αποτέλεσμα στο παιγνίδι του. Δενείναι τυχαίο πώς ο Ολυμπιακός απέκτησε πιο μεγάλη μεστότητα και στιβαρότητα στο παιχνίδι του όταν ο Μενδρινός αντικατέστησε τον Πατσατζόγλου. Το Νέ, δεν τον λογαριάζω καν. Ότι ήταν να δείξει, το έδειξε.
- Στα δεξιά υπάρχει ο μέγας Γκαλέτι, αλλά είναι εμφανές πώς αν και ως δεξιός μεσοεπιθετικός μπορούν να αγωνιστούν και οι Λούα-Λούα και Τζώρτζεβιτς, υπάχει ανάγκη για ένα καλό μπάκ-απ.
- Στα αριστερά ο Τζώρτζεβιτς αποτελεί εγγύηση για φέτος, ενώ στη συγκεκριμένη θέση, πέρα από το Λούα-Λούα, μπορεί να αγωνιστεί και ο Νούνιες. Επιμένω πώς η θέση του Νούνιες είναι πλάγιος μεσοεπιθετικός και είναι ώρα να του δίνονται περισσότερες ευκαιρίες και χρόνος συμμετοχής. Έχει πολύ καλά στοιχεία και χρειάζεται απλά δουλειά στον τομέα της αγωνιστικής ψυχολογίας. Επιπλέον, είναι αναγκαίο να δούμε τον Αρτσούμπι να αγωνίζεται σε αρκετά παιγνίδια, πρν αποφασίσουμε να τον αποδεσμεύσουμε. Αξίζει να δούμε επίσης αγωνιζόμενους όλο και περισσότερο τους Φακίνο, Κατσικογιάννη και Σοϊλέδη, καθώς οι περιπτώσεις τους παρουσιάζουν ζωηρό ενδιαφέρον.
- Στην επίθεση, παρουσιάζεται πληρότητα αφού υπάρχει αξιόλογο δυναμικό τόσο σε επιθετικούς κρούσης (Κοβάσεβιτς και Μήτρογλου), όσο και παίκτες που μπορεί να χρησιμοποιούνται ως περιφερειακοί στην περίπτωση 4-4-2: Λούα-Λούα, Νούνιες, ακόμη και ο Ματσούκας που είναι απαραίτητο να αποκτά αγωνιστικές εμπειρίες επιπέδου Σούπερ Λίγκα όλο και περισσότερο. Τον Κωνσταντίνου, επιτρέψτε μου να μην τον υπολογίζω, όχι λόγω της αγωνιστικών του ικανοτήτων που είναι αδιαμφισβήτητες, αλλά λόγω των ψυχικών του ισορροπιών που είναι εντελώς ακατάλληλες για επαγγελματία παίκτη και μάλιστα σε μία ομάδα σαν τη δική μας.
Σαφής προτεραιότητα πρέπει επίσης να αποτελεί η ΜΗ απώλεια των σκήπτρων του Πρωταθλητή στη Σούπερ Λίγκα. Είναι κακή νοοτροπία να μπαίνουμε σε λεονταρισμούς ενόψει του επομένου γύρου του Τσάμπιονς Ληγκ. Θα μας πέσει μία κορυφαία ομάδα, θα αγωνιστούμε με την ίδια (ελπίζω) ψυχραιμία, μεθοδικότητα και ομαδικότητα και αν είναι, θα έρθει και η επόμενη επιτυχία. Είναι βασικό όμως να μη χάσουμε το βασικό προσανατολισμό μας που πρέπει να 'ναι η κυριαρχία μας εντός του ελλαδικού χώρου.
Για το Λεμονή, αξίζουν συγχαρητήρια, αλλά φυσικά η γνώμη μου δεν αλλάζει. Μπορεί σε δέκα χρόνια να αποτελεί τον καλύτερο Έλληνα προπονητή, αλλά μέχρι τότε έχει πολύ δρόμο και μάλιστα ανηφορικό να διανύσει και πρέπει να ξεπεράσει καθαρά δικές του αδυναμίες με κυριότερη, την ατολμία του και το σύμπλεγμα μετριότητας που έχει ο ίδιος επιβάλει στον εαυτό του. Η επιτυχία της πρόκρισης στους "16" αποτελεί βήμα και όχι προορισμό στο να καταξιωθεί ένας κόουτς. Τι είναι σήμερα ο Γκμοχ, τι είναι σήμερα ο Ρότσα, που είχαν φτάσει το Βαζέλα στους "4" του Πρωταθλητριών; Ορισμένα πράγματα είναι είτε συγκυριακά, είτε γενικότερα οφειλόμενα σε ποικιλία θετικών συνθηκών και όχι στην ικανότητα ή στο άστρο ενός μόνο ανθρώπου.