Αγαπητοί φίλοι,
θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες περί διαφορετικότητας της στάσης ζωής του καθενός μας.Εξίσου ο ορθολογισμός όσο και ο ρομαντισμός είναι στάσεις ζωής που έχουν επιβιώσει για αιώνες.
Ωστόσο, θα ήθελα να σταθώ σε κάτι το οποίο εγώ ο ίδιος παρατηρώ έκθαμβος καθημερινώς.Εργάζομαι στο χώρο της τριτοβάθμιας παιδείας.Βλέπω νέα παιδιά τα οποία έχουν απρεπή συμπεριφορά προς τον άνθρωπο του κυλικείου του πανεπιστημίου ή προς τον άνθρωπο που διανέμει τα συγγράματα των μαθημάτων.Η απρέπεια της στάσης βασίζεται στη λανθασμένη αντίληψη ορισμένων -νέων δυστυχώς -παιδιών οτι εφ'όσον καταβάλλουν ένα αντίτιμο για μία υπηρεσία ή προϊόν, απεμπολούν αυτομάτως την υποχρέωση του στοιχειώδους σεβασμού της προσωπικότητας του απέναντί τους.Παιδιά 20-28 ετών που θα μπορούσαν να είναι παιδιά μας κάλλιστα.
Αμέσως μετά την άσχημη εικόνα της συμπεριφοράς τους, προσερχόμενοι στις εξετάσεις, ενδύονται μανδύα αγαθοσύνης και σεβασμού, που προσωπικά με αφήνει αδιάφορο καθώς στην τάξη,αμφιθέατρο ,αίθουσα τα νέα παιδιά πρέπει να είναι <<απέναντι>> από τον διδάσκοντα ως κομιστές νέας και ρηξικέλευθης σκέψης.Στην έξω ζωή, στην ασεβή συμπεριφορά των νέων προς ανθρώπους που <<δεν έχουν ανάγκη>> και ενίοτε << τους πληρώνουν>> π.χ. ιερόδουλες,ταξί,καταστήματα,καφετέριες κ.λ.π.
εντοπίζω και το μεγάλο στοίχημα του αύριο.Εμείς,οι μεγαλύτεροι καλώς ή κακώς λίγα έχουμε πλέον να προσφέρουμε για τη βελτίωση των λανθασμένων νοοτροπιών. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια των νεώτερων παιδιών.
Συγγνώμη για την έκταση