Επειδή πρόσφατα τράβηξα το ίδιο ζόρι, θα σου πω τι έκανα εγώ:
Είχα βγει για έναν επαγγελματικής φύσεως και μπίζνες χαρακτήρα καφέ προχθές το μεσημέρι και βρέθηκε καθήμενή απέναντι μου, μια ώριμη κυρία, 40κάτι ετών την έκοψα, το είχε παρακάνει και λίγο με το μπότοξ, άντε 45 το πολύ. Άλλο να την περιγράφω και άλλο να τη βλέπει κανείς, γιαρμάς όνομα και πράγμα, με τις βυζάρες στο βγάλσιμο έξω από το πουκάμισο, με τις γαμπάρες, με πληθωρικό αλλά σφιχτό μπουταροκωλάρι, με ένα στοματάκι όλο χαμόγελο άλλο πράμα να ντρέπεσαι να το χύσεις, με τις καυλονυχάρες και τα όλα της...έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, λιγοθύμησα, μου έφυγε η μαγκιά, άλλα σκεφτόμουν άλλα έλεγα...
Και όλο χαμόγελο και ματιές με υποψία νοηματος προς εμενα, και σε μια στιγμή συγκινήθηκε και δάκρυσε και μου έγινε σφυρί και ήμουν έτοιμος για έκρηξη, αυτό είναι λέω: ή τώρα ή ποτέ
Σηκώνομαι να κατουρήσω με απώτερο σκοπό να τους επηρεάσω το υποσυνείδητο (βλ. χασμουρητό) και ή να σηκωθεί και αυτή οπότε να την πετύχω κοντά στις τουαλέτες (plan a) ή να σηκωθεί ο άλλος οπότε γυρνώντας να την πετύχω μόνη (plan b).
Φτάνοντας στο βεσέ ακούω κρότους και πυροβολισμούς από κάποιον που ζοριζόταν πολύ οπότε plan a πάει περίπατο και γυρνάω νωρίτερα πίσω ακυρώνοντας έτσι και το πλαν b. Τελικά και οι δύο πήγαν για κατούρημα αλλά λίγο αργότερα
και την ώρα που αποχωρούσαμε και οι 4 από το μαγαζί ταυτόχρονα, προσφέρθηκα να την πάω στον προορισμό της αλλά ξέχασα να της το προτείνω οπότε αυτή πήγε να πάρει ταξί ή μμμ (ωτακουστής) και εγώ έμεινα με τη μπζωλή στο χέρι και πήγα να πάρω το αμάξι καταιδρωμένος και ηττημένος.
-->
Μην κάνεις ο,τι κι εγώ