πολύ σωστή ανάλυση
το ερώτημα είναι, όταν φτάσουμε στο ''I can get no satisfaction'' με το αγοραίο σεξ, και δεν είμαστε τύποι που θα ''κυνηγάμε'' γκόμενες απλά και μόνο για τη διαδικασία, τι γίνεται;
γιατί όπως σωστά λες, οι γυναίκες που μπορούν να σταθούν μακροπρόθεσμα δίπλα σου χωρίς να θέλεις να τις πνίξεις από ένα σημείο και μετά (αν είσαι άτομο με κάποιο επίπεδο και αξιοπρέπεια) είναι πολύ λίγες και συνήθως δεσμευμένες από νωρίς
Ιδού και η δική μου απορία. Σωστός προβληματισμός.
Πάμε τώρα να δούμε την ερώτηση που βάζουν οι δυο παραπάνω φίλοι.
Οποιαδήποτε απολαυση στη ζωή ξεκινώντας απο την απλη χαρά, περνώντας απο την γαστριμαργική απόλαυση και φθάνοντας στη σεξουαλική ηδονή έχει το στοιχείο του πεπερασμένου.
Πιο ειδικά στο σεξ. Η αλλαγή στάσεων και τρόπων, η αλλαγή συντρόφων, ακόμη και η αλλαγή σεξουαλικού προσανατολισμού σε κάποιες περιπτώσεις, δεν μπορεί ποτέ τελικά να ξεπεράσει το στοιχείο του πεπερασμένου που εκδηλώνεται με τον κορεσμό.
Ο κορεσμός ( οπως έχω γράψει και σε άλλα μου ''βιωματικά'' post απο ''εξωτικές'' χώρες) είναι μεγάλος δάσκαλος. Αρκεί πρώτον να μπορείς να τον ακούσεις, και δεύτερον να μην κάτσεις πολύ μαζί του.
Εννοώ ότι δεν μπορείς να επιμένεις να πάρεις παραπάνω απόλαυση απο κάτι με το οποίο έχεις ( έστω σε συγκεκριμμένο χρονικό διάστημα ) κορεσθεί.
Οση αξία έχει να ικανοποιείς μια όρεξή σου ( συμπεριλαμβανομένης και της σεξουαλικής ) άλλη τόση αξία έχει και να την περιορίζεις η να την μεταθέτεις χρονικά, η ακόμη και να την ακυρώνεις. Αυτό θα στο μάθει ο δάσκαλος που λέγεται κορεσμός αν βέβαια είσαι επιδεκτικός στο να τον ακούσεις. Η διαδικασία αυτή σε κάνει ''περισσότερο άνθρωπο'' γιατί σε διαφοροποιεί απο τα ζώα που κινούνται μόνο με βάση τις ενστικτώδεις ορέξεις τους.
Η απάντηση λοιπόν στην παραπάνω ερώτηση των φίλων σχετικά με το τι κάνεις όταν ''I can get no satisfaction'' είναι ( κατα την γνώμη μου πάντα ) η εξής.
Πρώτον συνειδητοποιείς αυτά που έγραψα παραπάνω.
Δευτερον παύεις να ''ζηλεύεις'' ανθρώπους που φαίνεται ότι τα έχουν όλα στο πιάτο γιατί ακόμη και αυτοί απο το θηρίο που λέγεται κορεσμός δεν ξεφεύγουν. Αμεση απόδειξη για το παραπάνω είναι ότι πολλοί πλούσιοι επώνυμοι όμορφοι κλπ είναι οι καλύτεροι χρήστες του διπτύχου prozac - κοκα. Ο Σινάτρα σε ένα κλασικό τραγούδι έλεγε ότι αν δεν έχεις τον εαυτό σου δεν έχεις τίποτα. Σε κάτι τέτοιο παρέπεμπε. Ετσι υπάρχει πιθανότητα να σταματήσεις ( η να περιορίσεις ) το αυτομαστίγωμα δυτικού τύπου που αποσκοπεί στο να αποκτήσεις πράγματα η και πρόσωπα ( εν είδη τροπαίου ) που ξέρεις ότι μοιραία καποτε θα βαρεθείς. Θα δίνεις στ πράγματα αλλά και στα πρόσωπα την αξία που τους πρέπει, με βάση το δικο σου κριτήριο και όχι με βάση τα κριτήρια που ο υπερκαταναλωτισμός και τα ΜΜΕ πάνε να φυτέψουν στο κέφάλι σου.
Τριτον και κυριώτερον για να γυρίσουμε και στους δικούς μας, οι αρχαίοι οι δικοί μας έλεγαν ''Παν μέτρον Αριστον'' Το υπόθεμα που κρύβουν αυτές οι 3 λεξούλες είναι πραγματικά απίστευτο. Αν καταφέρεις να το μετατρέψεις σε στάση ζωής πιστέυω ότι έχεις πολλά να κερδίσεις.
Ελπίζω να απάντησα