Αυτό ισχύει σε μικρές ηλικίες (όλοι το έχουμε περάσει,μην λέμε μαλακίες) όπου
ο άνδρας ζυμώνεται και διαπλαθεται. Τον ποτίζουν με την νοοτροπία του κουβαλητή και του προστάτη κι αυτός
ο κακομοίρης το χάφτει. Του λένε να είσαι ο καλύτερος,
ο δυνατός, ο στηρικτής,
ο ασφαλιστής, ο γαμιάς ηδονιστης, ο σωματαρας,
ο άνδρας, ο σουπερ ανδρακλας και τον φτάνουν σε ένα σημείο να νομίζει ότι χρωστάει στην ανθρωπότητα στο να είναι ο ήρωας.
Μόλις μεγαλώσει, όλα αυτά υπάρχουν ως αναμνήσεις στο υποσυνείδητο του.
Το υποσυνείδητο δυστυχώς δεν διαγράφεται οπότε έχει κάποια κατάλοιπα σκέψεων. Σιγά σιγά με "επαναπρογραμματισμό" στην όλη κατάσταση, το δουλεύει και τα γράφει όλα στ αρχίδια του κοιτώντας την αλήθεια. Καταλήγει: άκου μωρή πουτάνα (δεν το λέει ακριβώς έτσι)
εμένα δεν θα με βάλεις στο βρακί σου διότι είμαι μπαρουτοκαπνισμενος. Όσο είσαι οκ θα είμαι οκ και για όσο περνάμε καλα. Αν και μόλις αρχίσεις τις μαλακίες
σε πέταξα κάδο με μια ανάσα και τσάο. Διεκδίκηση δεν πρέπει να γίνεται στα ήδη υπαρχοντα. Κομμένο από ρίζα αυτό. Ποντάρουν κι εκεί.
Το μεγαλύτερο κοπλο του διαβόλου είναι να σε πείσει ότι σε υπάρχει και της γυναίκας ότι έχει δύναμη το μουνί της.
Η τρύπα που περιμένει να γαμηθεί έχει δύναμη; όχι φίλε μου δεν έχει. Έχει οσο της το επιτρέπει ο άνδρας. Την δύναμη την έχει ο άνδρας που χωρίς αυτόν έχουν τελειώσει από τον χάρτη διότι πολύ απλά ο άνδρας επιβιώνει εδώ κι εκεί πετώντας. Αυτές χωρίς μονιμότητα, κλαταραν.
Δεν μπορούν για πάντα.