Ποιά είναι η θρησκεία σας;

[vasos]

Κατ αρχήν μάλλον ναι, γιατί έτσι είναι και η αναλογία του πληθυσμού στη χώρα.

Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα, γιατί οι συμμετέχοντες στο site users δε σημαίνει ότι είναι κατ' ανάγκη και αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού.

Αυτο που δεν θελει να παραδεχτει κανεις(παρα μονο ολιγοι) και δεν εχει συνειδητοποιησει είναι τί σημαινει να ειναι κανεις ορθοδοξος χριστιανος!Αν εσυ το εκλαμβανεις συμφωνα με την αναλογια πληθυσμου τοτε παω πασο,αλλα αμα μαθεις τί ποσοστο απο το 98% των βαπτισθεντων εις το ονομα του κυριου χριστιανων ειναι οντως χριστιανοι ορθοδοξοι θα εκπλαγεις!

 

[vasos]

Είμαι όμως της άποψης πως πρέπει να ακούς το διαφορετικό.Μόνο αν το ακούσεις και έχεις μάλλιστα και τη δύναμη να το απορρίψεις ή και να το αντικρούσεις , μπορείς να νοιώθεις ασφαλής για τις θέσεις σου.

πολυ σωστη και σοφη η παρατηρηση σου φιλτατε δημητρη,μακαρι να ειχαμε ολοι το επιπεδο συνομιλιας σου!

 

[stavros51]

[size=9pt] φιλτατε σε "ξεχεσα" οπως λες γιατι μας προσεβαλες ολους τους ορθοδόξους (αν δεν το πηρες χαμπαρι) ειρωνευοντας την ανασταση των νεκρων και κατ'επεκταση Του Κυρίου ημών ιησού χριστου!(στο ποστ σου περι κηδειας..)[/size]

Vaso, κατ αρχήν δε θυμάμαι συγκεκριμένα εσένα που με ξέχεσες, θυμάμαι όμως το γενικό κλίμα (σε αυτό αναφερόμουν), το οποίο όμως επεναλαμβάνεις εσύ εδώ, και θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ:

Ναι, δε πιστεύω σε καμία ανάσταση νεκρού.
Ναι, δε πιστεύω σε καμία ύπαρξη "ψυχής".
Ναι, δε πιστεύω τίποτα απο όλα αυτά.

Επομένως όταν έρχεται κάποιος και μου λέει: "Θα πεθάνεις, αλλά μετά θα αναστηθείς, θα σε κρίνουν πάλι, κλπ, κλπ", διατηρώ το δικαίωμα να τον ειρωνεύομαι.
Όπως διατηρείς και συ το δικαίωμα (φαντάζομαι) να ειρωνεύεσαι κάποιον που σε πλησιάζει, σου αναπτύσσει μια εντελώς απίθανη και αστήρικτη (για τα δικά ΣΟΥ κριτήρια) θεωρία, και σου λέει: "Αυτή είναι η αλήθεια, έτσι είναι τα πράματα, έτσι έγινε, έτσι θα γίνει, πίστεψέ το. Αν δε το πιστέψεις, ή αν ΔΕΙΞΕΙΣ ότι δε το πιστεύεις, με προσβάλεις", και καπάκι, θυμώνει κι όλας αν του πεις: "εντάξει, φίλε, έτσι είναι, σε πιστέψαμε" προφανώς ειρωνευόμενός τον. Το διατηρείς φαντάζομαι, ε?
"Προσβολή θρησκείας" είναι και ποινικό αδίκημα, το ξέρω, αλλά δε νομίζω ότι έχω ποτέ ξεπεράσει τέτοια όρια. Άρα μη μου βάζεις χέρι που ειρωνεύτηκα αυτά που εσύ πιστεύεις. Μπορώ να ειρωνεύομαι τα πάντα, να σατιρίζω τα πάντα, και βεβαίως και εσύ το ίδιο. Γιατί δεν ειρωνεύεσαι και εσύ τις δικές μου πεποιθήσεις? Δε θα σε κακίσω, ούτε θα θυμώσω, ξέρεις!

Το έχω πει και στο Δημήτριο στο παρελθόν, και το κατάλαβε (νομίζω): Με ξεχέζεις επειδή ειρωνεύτηκα την ανάσταση του κυρίου ημών (υμών μόνο, vasos, όχι ημών. Δε παίζω εγώ εδώ). Δε μπορείς να το κάνεις αυτό. Δε μπορείς, εφ όσον συζητάς μαζί μου, που ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ τέτοια γεγονότα και ιδιότητες ως πραγματικά, να αξιώνεις προκαταβολικά από μένα το σεβασμό σε όλες αυτές τις θεωρίες, ώστε με βάση αυτές να προχωράει η κουβέντα μας. Είναι σα να αξιώνεις να προσυμφωνήσει κάποιος για την ποινή του και μετά να δικαστεί. Γίνεται?
Θα πρέπει να κάνεις την κουβέντα με τον (οποιοδήποτε) άλλον, στηριζόμενος ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ θεωρίες, και απο κεί και πέρα να ψάξεις να βρεις την όποια άκρη θέλεις.
Το να πεις στον άλλον: "Καλώς είσαι αγνωστικιστής, αλλά αν συζητάς μαζί μου να ξέρεις ότι θα συζητάς πάνω στη βάση ότι θεός υπάρχει, ζει, και βασιλεύει" δεν είναι συζήτηση, είναι άλλο πράμα.
Και (εγώ λέω) είναι αυτό που κάνουν ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ του κόσμου πάνω σε αυτό τον πλανήτη.

 

[pisoxostis]

Εγω δε μπορω να καταλαβω πως πιστευουν τοσα δισεκατομυρια ανθρωποι σε κατι που δεν εχει αποδειχθει. Παντως αν σε μια κοινωνια μεγαλωνεις τα παιδια επι 2000 χρονια λεγοντας τους το οτιδηποτε, αυτο θα γινει πιστευτο.

Ο ανθρωπος οταν πιστευει σε καποια ανωτερη δυναμη μπορει να κανει σπουδαια πραγματα οπως και τεραστιες μαλακιες. Το καλυτερο ειναι να πιστευει ο ανθρωπος στον εαυτο του και να κοπιαζει για τη προοδο του και να μη τα περιμενει ολα απο τον "θεο". Δε χρειαζεται να φοβασαι μη πας στη κολαση για να εισαι καλος ανθρωπος η για να πας μπροστα.

Επισης εμενα αποψη μου ειναι οτι απο τη στιγμη που ενας ανθρωπος ειναι επαγγελματιας πιστος ειναι καραγκιοζης. Η μαγκια ειναι να πιστευεις χωρις να εχεις οικονομικο οφελος. Το να εισαι παπας εχει γινει επαγγελμα και μαλιστα κρατικοδιαιτο. Ειναι εντελως γελοιο.

 

[pisoxostis]

Vaso, κατ αρχήν δε θυμάμαι συγκεκριμένα εσένα που με ξέχεσες, θυμάμαι όμως το γενικό κλίμα (σε αυτό αναφερόμουν), το οποίο όμως επεναλαμβάνεις εσύ εδώ, και θα προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ:

Ναι, δε πιστεύω σε καμία ανάσταση νεκρού.
Ναι, δε πιστεύω σε καμία ύπαρξη "ψυχής".
Ναι, δε πιστεύω τίποτα απο όλα αυτά.

Επομένως όταν έρχεται κάποιος και μου λέει: "Θα πεθάνεις, αλλά μετά θα αναστηθείς, θα σε κρίνουν πάλι, κλπ, κλπ", διατηρώ το δικαίωμα να τον ειρωνεύομαι.
Όπως διατηρείς και συ το δικαίωμα (φαντάζομαι) να ειρωνεύεσαι κάποιον που σε πλησιάζει, σου αναπτύσσει μια εντελώς απίθανη και αστήρικτη (για τα δικά ΣΟΥ κριτήρια) θεωρία, και σου λέει: "Αυτή είναι η αλήθεια, έτσι είναι τα πράματα, έτσι έγινε, έτσι θα γίνει, πίστεψέ το. Αν δε το πιστέψεις, ή αν ΔΕΙΞΕΙΣ ότι δε το πιστεύεις, με προσβάλεις", και καπάκι, θυμώνει κι όλας αν του πεις: "εντάξει, φίλε, έτσι είναι, σε πιστέψαμε" προφανώς ειρωνευόμενός τον. Το διατηρείς φαντάζομαι, ε?
"Προσβολή θρησκείας" είναι και ποινικό αδίκημα, το ξέρω, αλλά δε νομίζω ότι έχω ποτέ ξεπεράσει τέτοια όρια. Άρα μη μου βάζεις χέρι που ειρωνεύτηκα αυτά που εσύ πιστεύεις. Μπορώ να ειρωνεύομαι τα πάντα, να σατιρίζω τα πάντα, και βεβαίως και εσύ το ίδιο. Γιατί δεν ειρωνεύεσαι και εσύ τις δικές μου πεποιθήσεις? Δε θα σε κακίσω, ούτε θα θυμώσω, ξέρεις!

Το έχω πει και στο Δημήτριο στο παρελθόν, και το κατάλαβε (νομίζω): Με ξεχέζεις επειδή ειρωνεύτηκα την ανάσταση του κυρίου ημών (υμών μόνο, vasos, όχι ημών. Δε παίζω εγώ εδώ). Δε μπορείς να το κάνεις αυτό. Δε μπορείς, εφ όσον συζητάς μαζί μου, που ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΙ τέτοια γεγονότα και ιδιότητες ως πραγματικά, να αξιώνεις προκαταβολικά από μένα το σεβασμό σε όλες αυτές τις θεωρίες, ώστε με βάση αυτές να προχωράει η κουβέντα μας. Είναι σα να αξιώνεις να προσυμφωνήσει κάποιος για την ποινή του και μετά να δικαστεί. Γίνεται?
Θα πρέπει να κάνεις την κουβέντα με τον (οποιοδήποτε) άλλον, στηριζόμενος ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ θεωρίες, και απο κεί και πέρα να ψάξεις να βρεις την όποια άκρη θέλεις.
Το να πεις στον άλλον: "Καλώς είσαι αγνωστικιστής, αλλά αν συζητάς μαζί μου να ξέρεις ότι θα συζητάς πάνω στη βάση ότι θεός υπάρχει, ζει, και βασιλεύει" δεν είναι συζήτηση, είναι άλλο πράμα.
Και (εγώ λέω) είναι αυτό που κάνουν ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ του κόσμου πάνω σε αυτό τον πλανήτη.

Συμφωνω απολυτα. Μου εχει τυχει να μιλαω με κατι τυπους, που υποτιθεται οτι τα συζητανε αυτα τα θεματα, αλλα στη πορεια φανηκε οτι πρεπει οπωσδηποτε οτι κοτσανα λεει η θρησκεια τους εγω να τη δεχτω, χωρις να μου παρουσιασουν επιχειρηματα η καποιες αποδειξεις. Αν αμφισβητησεις αυτα που πιστευουν σου φερονται λες και εισαι τρελος η παρακατιανος. ΗΜΑΡΤΟΝ!!!!!

Εγω ΔΕΝ πιστευω τιποτα που δεν ειναι επιστημονικα αποδεδειγμενο κια δεν χωρα καμια αμφισβητηση. Αυτο αφορα και επιστημονικες θεωριες οπως το big bang πχ.

 

[psarouklas]

Συμφωνώ ρε μάγκες. Και εγώ ψιλοάθεος ειμαι επειδή δε με πείθουν όλα αυτά που μας λένε.

 

[tomito]

H ένταση όποτε προκύπτει εδώ είναι διότι τα γραπτά μένουν.
Αν είμασταν λίγο πιο χαλαροί όλοι δεν θα έβλαπτε.
Το έχω ξαναγράψει και ας γίνομαι βαρετός θα το ξαναπώ.
Ο Μεσσιανισμός οδηγεί στην φανατίλα
Κανείς μας δεν θα "σώσει" κανέναν επειδη έγραψε δυο γραμμές σε ένα φόρουμ
Βιώματα έχουμε όλοι, ας σέβεται ο καθένας μας του συνομιλητή του και μπορούμε να κουβεντιάσουμε ήρεμα.

 

[MR DRAMBUIE]

Πιστευω στη δυναμικη του ανθρωπινου μυαλου,οπως και στην αγαπη μεταξυ των ανθρωπων που νομιζω οτι ακομα μπορει να ειναι ψιλοζωντανη.

 

[fallenAngel]

Σχεδόν συμφωνώ με τον κύριο Drambuie..
Η μόνη δύναμη στην οποία θα έπρεπε να πιστεύει ο άνθρωπος είναι το μυαλό του.
Όμως το έχει ξεχάσει και ό,τι μαλακία του πλασάρουν την καταπίνει αμάσητη.
Η αγάπη έρχεται μετά αλλά η αληθινή είναι σπάνια και δυσεύρετη

 

[Galb]

Εγώ πιστεύω στην ύπαρξη ψυχής.Όποιος έχει δει την ταινία 21γραμμάρια θα καταλάβει περισσότερο τι εννοώ..

 

[gabadoo]

Επομένως όταν έρχεται κάποιος και μου λέει: "Θα πεθάνεις, αλλά μετά θα αναστηθείς, θα σε κρίνουν πάλι, κλπ, κλπ", διατηρώ το δικαίωμα να τον ειρωνεύομαι.
Όπως διατηρείς και συ το δικαίωμα (φαντάζομαι) να ειρωνεύεσαι κάποιον που σε πλησιάζει, σου αναπτύσσει μια εντελώς απίθανη και αστήρικτη (για τα δικά ΣΟΥ κριτήρια) θεωρία, και σου λέει: "Αυτή είναι η αλήθεια, έτσι είναι τα πράματα, έτσι έγινε, έτσι θα γίνει, πίστεψέ το. Αν δε το πιστέψεις, ή αν ΔΕΙΞΕΙΣ ότι δε το πιστεύεις, με προσβάλεις", και καπάκι, θυμώνει κι όλας αν του πεις: "εντάξει, φίλε, έτσι είναι, σε πιστέψαμε" προφανώς ειρωνευόμενός τον. Το διατηρείς φαντάζομαι, ε?

 Μπορεις να πιστευεις οτι θελεις για οποιους λογους θελεις και ασφαλως θα ειναι σεβαστοι απολυτα οσον αφορα εμενα...Ομως πιστευω οτι η οποιασδηποτε μορφης ειρωνειας δεν εχει θεση στις κουβεντες που εγω προσπαθω να συμμετασχω,για τον απλο λογο οτι δεν ειρωνευομαι ποτε και κανεναν..Η θεση μου ειναι "Σεβασμος στην διαφορετικοτητα.." για ολους και για ολα...

  Το πλαισιο της κουβεντας του παραδειγματος που αναφερεις πιο πανω  "...αν δεν το πιστευεις η αν δειξεις οτι δεν το πιστευεις με προσβαλεις.." ειναι το λιγοτερο ηλιθιο και καταντα επιβολη αποψεων και οχι συζητηση-κουβεντα...Εαν ο συνομιλητης μου ειχε την αυτη αξιωση σε οποιοδηποτε θεμα,εαν δεν εφευγα αμεσως ,θα προσπαθουσα να αλλαξω θεμα,εαν με ενδιεφερε να εχω σχεσεις μαζι του...Σε καμια περιπτωση ομως δεν θα χρησιμοποιουσα ειρωνεια....Την ειρωνεια ομως μπορω να την χρησιμοποιησω ΜΟΝΟΝ στην Σωκρατικη της μορφη,ως προσποιηση αφελους αγνοιας σε μια συζητηση ως μεσο εκμαιευσης θεσεων και προωθησης διαλογου σε επιθυμητες κατευθυνσεις.....

 Οπως πιο πανω, επαναβεβαιωνω την απολαυση του διαλογου μαζι σου, εστω και σε αυτη την μορφη...

 

Ταπεινή μου γνώμη , είναι πως είναι πολύ δύσκολο να παραδεχθεί κάποιος την ύπαρξη του παραλόγου (δηλαδή την ύπαρξη του Θεού), παρά να παραδεχθεί την ανυπαρξία του.

Και αυτό για το λόγο οτι αν παραδεχθείς επί παραδείγματι οτι δεν υπάρχει Θεός , ζείς ελεύθερος απο κάθε περιορισμό.Είσαι κύριος του εαυτού σου.Δεν λογοδοτείς σε κανέναν για τις πράξεις σου.Δεν έχεις τύψεις για τα έργα και τις ημέρες σου στη γή.

Αντιθέτως, αν παραδεχθείς την ύπαρξη του Θεού (μιάς οποιασδήποτε θρησκείας), είσαι αναγκασμένος να περιορίσεις τη δήθεν ελευθερία σου.Δέν είσαι κύριος του εαυτού σου.Κυρίαρχη σε εσένα είναι η θεότητα και σε αυτήν λογοδοτείς για τις ενέργειες ή τις παραλείψεις σου.Αισθάνεσαι ένοχος για τα πλημμελήματά σου.

Ώς εκ τούτου, η αθεϊα είναι το εύκολο και μπορούμε να το κάνουμε όλοι μας ... ενώ η παραδοχή της ύπαρξης του Θείου, είναι το δύσκολο.

Ο άνθρωπος που παραδέχεται την ύπαρξη του Θεού, αναγκάζεται εκουσίως να μπεί σε ένα τρόπον τινά "καλούπι". Να ζήσει με περιοριστικές της ελευθερίας του διατάξεις και να τις αποδεχθεί κιόλας.
Γι'  αυτό και είναι δύσκολο για τον οποιονδήποτε απο εμάς να πούμε το "Ναί , υπάρχει Θεός και επιθυμεί να ζήσουμε κατ' αυτόν τον τρόπον".Γιατί άν το παραδεχθούμε, θα αναγκαστούμε να εκχωρήσουμε μέρος της ελευθερίας μας.

Το ιδανικό ,κατ΄ εμένα πάντοτε,είναι να ζείς και να αισθάνεσαι Ελεύθερος στην ανελευθερία της διδαχής της θρησκείας. Να μή σε πειράζουν οι περιορισμοί της. Με ζήλο να επιζητείς να τους εφαρμώσεις στη ζωή σου. Να έχεις τη δύναμη να παραδεχθείς την αμαρτωλότητά σου.

Ο (Α) ή ο (Β) άθεος-άθρησκος συνανθρωπός μας, δεν θέλει στη ζωή του αυτούς τους περιορισμούς.Δέν το θέλει το "καλούπι".Δεν επιθυμεί να λογοδοτήσει σε κανέναν και για τίποτα.Και εφόσον η έννοια Θρησκεία βασίζεται στην "πίστη" και όχι στην "απόδειξη" προτιμά να την απορρίψει παρά να την αποδεχθεί .

πολυ σωστη και σοφη η παρατηρηση σου φιλτατε δημητρη,μακαρι να ειχαμε ολοι το επιπεδο συνομιλιας σου!

Φίλε Vaso,
Δέν πρόκειται για επίπεδο συνομιλίας αλλά για στάση ζωής.Δέν μπορεί να λέγεται Χριστιανός αυτός ο οποίος χλευάζει και φέρεται απρεπώς προς το συνομιλητή του , επειδή ο συνομιλητής τυγχάνει να μην ασπάζεται τα πιστεύω του.

Ο άθεος , ακόμη και ο αλλόδοξος, είναι "εικόνες" του Θεού (κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία) και θα πρέπει να τους συμπεριφερόμαστε σαν να είναι ομόδοξοι, κι ας βρίσκονται κατ εμάς σε πλάνη.

Δεν μου φταίει ούτε ο Σταύρος , ούτε ο Τομίτο αν δεν μπορούν να πεισθούν. Μου φταίει μόνο ο εαυτός μου, που είμαι ανίκανος να τους πείσω. Και δεν συγχωρώ στον εαυτό μου στιγμές ,που κατά την εδώ συζήτηση , έχασα τον έλεγχο και εκνεβρίστηκα.Ζητώ έστω και εκ των υστέρων συγνώμη !

Χρόνια πολλά σε όλους ! ;)

Δημήτρης

 

[gabadoo]

Ταπεινή μου γνώμη , είναι πως είναι πολύ δύσκολο να παραδεχθεί κάποιος την ύπαρξη του παραλόγου (δηλαδή την ύπαρξη του Θεού), παρά να παραδεχθεί την ανυπαρξία του.

Ώς εκ τούτου, η αθεϊα είναι το εύκολο και μπορούμε να το κάνουμε όλοι μας ... ενώ η παραδοχή της ύπαρξης του Θείου, είναι το δύσκολο.

Το ιδανικό ,κατ΄ εμένα πάντοτε,είναι να ζείς και να αισθάνεσαι Ελεύθερος στην ανελευθερία της διδαχής της θρησκείας.

  Γεια σου ρε Δημητρη......Τιμη μου που συνομιλω μαζι σου,εστω και οταν δεν απευθυνεσαι αποκλειστικα σε μενα....

  Στολιδι...πραγματικο....

 

[boidopoutsa]

   Γεια σου ρε Δημητρη......Τιμη μου που συνομιλω μαζι σου,εστω και οταν δεν απευθυνεσαι αποκλειστικα σε μενα....

  Στολιδι...πραγματικο....

Tρελο παλικαρι ο Διμιτριος  ! Δινει μια νοτα στο σαιτ ασυνηθιστη! Αν και διαφωνω με καποια που λεει! Μου κανουν εντυπωση ομως αυτα που λεει. Προφανως η δουλεια του ή οι σπουδες του εχουν σχεση με το αντικειμενο! 

 

[vonmakoulis]

Λοιπόν, διαβάζοντας εδώ μου δημιουργήθηκε μια "ετυμολογική" απορία, και για να δούμε ποια είναι η άποψη των υπολοίπων, και κυρίως κανενός φιλολόγου:Η λέξη "άθεος" προέρχεται από το στερητικό "α" και το "θεός", που ο συνδυασμός τους σημαίνει "χωρίς θεό".
Της λέξης "άθεος" ποιά είναι η αντίθετη?

Σύντροφοι, μόλις ανακάλυψα το ενδιαφέρον thread και θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου επί του θέματος.
Η λέξη άθεος λοιπόν επιδέχεται τις εξής ερμηνείες (κατά Ανδρειώτη και Δημητράτο, τους κορυφαίους Έλληνες φιλολόγους. Ο Μπαμπινιώτης είναι αρκετά επιδερμικός , η δε βικιπέδια δεν είναι έγκυρη) α) ο μη έχων Θεόν βοηθόν, ο εγκαταλελειμένος από τους Θεούς. Μ΄αυτή την έννοια απαντάται στην Αντιγόνη του Σοφοκλέους, β) Η επικρατούσα, ήτοι ο αρνούμενος τον Θεόν, ο μη πιστεύων εις Θεόν τινά. γ) Ο ασεβής (στον Αισχύλο) και δ) ο αξιόμεμεμπτος, ο φαύλος, ο άκριτος, ο αλιτήριος (πχ βρε τον άθεο πάλι στο μπουρδέλο ήταν), ο αθεόφοβος.
 Αντίθετη λέξη επακριβώς δεν υπάρχει και δεν είναι παράξενο αυτό. Το αντίθετο του άθεος σχηματίζεται περιφραστικά (ο μη έχων θεόν βοήθόν, ο πιστεύων εις Θεόν τινά κλπ) και ενίοτε χρησιμοποιούνται καταχρηστικά τα πιστος, θρήσκος ,ευλαβής και άλλα παρόμοια.
Στη σύγχρονη γλώσσα και φιλοσοφία ή ορθότερη αντίθετη λέξη (για την β έννοια) είναι το Υλιστής.   
   Πραγματικά πάντως χαίρομαι ιδιαίτερα τη συζήτηση σας.
   Φιλικά και μετ΄ευχών για τους θρησκευόμενους.

 

[stavros51]

Ωραία!
Και εγώ τη χαίρομαι, όπως ξέρετε.
Έχει γραφτεί πολύ πράμα απο την τελευταία φορά μου μπήκα, και θα τα πάρω με τη σειρά.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους!

 

[stavros51]

[size=8pt]Εγω δε μπορω να καταλαβω πως πιστευουν τοσα δισεκατομυρια ανθρωποι σε κατι που δεν εχει αποδειχθει. Παντως αν σε μια κοινωνια μεγαλωνεις τα παιδια επι 2000 χρονια λεγοντας τους το οτιδηποτε, αυτο θα γινει πιστευτο.[/size]

Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις:
Άκουσα σήμερα λίγο από μια εκπομπή στο ραδιόφωνο που εξηγούσε διάφορα πράγματα (ψυχολογικά θέματα) για το πως δουλεύει η πειθώ στους ανθρώπους.
Είπε λοιπόν ο τύπος, ότι σε ένα παιδί 3-6 ετών είναι ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ να το πείσεις για οτιδήποτε, εφ όσον είναι ένα άτομο που δεν έχει αναπτύξει τη δική του κρίση, πείρα, γνώση, κλπ. Το "το είπε ο μπαμπάς μου" είναι μια πρόταση που δεν αμφισβητείται (σκεφτείτε ότι υπάρχουν ενήλικες άνθρωποι που σαν επιχείρημα υποστήριξης σε πράγματα χρησιμοποιούν το "το είπε η τηλεόραση", πόσο μάλλον ένα παιδί) από το παιδί, και βέβαια αν ο μπαμπάς του και η μαμά του του λένε από 2 ετών για τον καλό χριστούλη, και μεγαλώνοντας βλέπει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων πιστεύει τα ίδια, δεν έχει κανένα λόγο να τα αμφισβητήσει. Βολεύεται με αυτά. Σιγά-σιγά (που αρχίζει να προβληματίζεται και να αναρωτιέται ίσως για κάποια πράματα) έρχεται και η "τεκμηρίωση" από τους επίσημους εκπροσώπους του θείου, και κουμπώνει το πράμα. Απορώ πως σου κάνει εντύπωση.

[size=8pt]Ο ανθρωπος οταν πιστευει σε καποια ανωτερη δυναμη μπορει να κανει σπουδαια πραγματα οπως και τεραστιες μαλακιες. Το καλυτερο ειναι να πιστευει ο ανθρωπος στον εαυτο του και να κοπιαζει για τη προοδο του και να μη τα περιμενει ολα απο τον "θεο". Δε χρειαζεται να φοβασαι μη πας στη κολαση για να εισαι καλος ανθρωπος η για να πας μπροστα.[/size]

Να σε συμπληρώσω λίγο και να πω ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να περιμένει ΤΙΠΟΤΑ από το θεό. Και βεβαίως η κόλαση (και ο παράδεισος) δεν είναι οι λόγοι που θα σε κάνουν να είσαι ΣΩΣΤΟΣ (άσε το "καλός") άνθρωπος, αλλά αυτό το θέμα θα το αναπτύξω απαντώντας στον Δημήτριο, που έχει γράψει κάτι σχετικό πιό πέρα.

[size=8pt]Επισης εμενα αποψη μου ειναι οτι απο τη στιγμη που ενας ανθρωπος ειναι επαγγελματιας πιστος ειναι καραγκιοζης. Η μαγκια ειναι να πιστευεις χωρις να εχεις οικονομικο οφελος. Το να εισαι παπας εχει γινει επαγγελμα και μαλιστα κρατικοδιαιτο. Ειναι εντελως γελοιο.[/size]

Προφανώς δεν έχεις διαβάσει το παλιό μου post που έθετα τον προβληματισμό μου (και την εξήγηση που βρήκα) στο γιατί υπάρχουν θρησκείες. Θελεις το λινκ?

 

[vasos]

Ώς εκ τούτου, η αθεϊα είναι το εύκολο και μπορούμε να το κάνουμε όλοι μας ... ενώ η παραδοχή της ύπαρξης του Θείου, είναι το δύσκολο.

και το πραγματικα πιο δυσκολο φιλτατε δημητρη για οσους πιστεψαν την υπαρξη του θειου ειναι να ακολουθησεις την "εν χριστω ζωη"...

 

[stavros51]

[size=8pt]Η μόνη δύναμη στην οποία θα έπρεπε να πιστεύει ο άνθρωπος είναι το μυαλό του.[/size]

Σωστή η κουβέντα σου νέους. Και ξέρεις γιατί? (δική μου η εξήγηση):

Σε αυτό τον πλανήτη ζούνε ένα σωρό ζώα, ένα εκ των οποίων είναι ο άνθρωπος.
Όλα τα ζώα έχουν κάτι που τα κάνει να επιβιώνουν, και η εξέλιξη (μεγάλε Δαρβίνε! - πιστεύω ότι ήταν πολύ σωστός) τα βελτιώνει ώστε να καταφέρνουν να επιβιώνουν παρά τις αλλάγες στο περιβάλλον τους.
Έτσι π.χ. η καμηλοπάρδαλη επιβιώνει επειδή είναι πολύ ψηλή, το τσίτα γιατί είναι πολύ γρήγορο, το βακτηρίδιο τάδε επειδή επιζεί από -70 έως +140 Κελσίου.
Ο άνθρωπος επιζεί επειδή ανέπτυξε τον εγκέφαλό του.
(Το αν μόνο "επιζεί" ή έχει γαμήσει τα υπόλοιπα είδη και τον πλανήτη γενικώς τα τελευταία 50-100 χρόνια είναι μια άλλη κουβέντα, ας μη την πιάσουμε τώρα).
Δεσπόζει στον πλανήτη.
Η ανάπτυξη όμως αυτή του ανθρωπίνου εγκέφαλου του δημιουργεί και διάφορες άσχετες με την επιβίωση παρενέργειες. Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις. Γι αυτό υπάρχει ο εγκέφολος. Για να σκέφτεται. Μέσα στις σκέψεις υπάρχουν και ερωτήματα (που δεν απαντιώνται εύκολα), αμφιβολίες, ανασφάλειες.
Την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα ήρθαν να δώσουν οι θρησκευτικοί.
Γιατί το κάνουν? Για την κονόμα, βεβαίως. Βρήκαν ένα τρόπο να βιοπορίζονται και αυτοί. Και μάλιστα πολύ πλούσια.

Όταν λοιπόν σαν άνθρωποι που σκεφτόμαστε, αντιμετωπίζουμε ερωτήματα, πρέπει, όπως είπες και συ, να τα λύνουμε με το μυαλό μας. Μόνοι μας. Έτσι καταλαβαίνω εγώ τη φράση σου, και έτσι συμφωνώ μαζί σου.

Καλωσόρισες στο site.

 

[stavros51]

[size=8pt]Εγώ πιστεύω στην ύπαρξη ψυχής. Όποιος έχει δει την ταινία 21γραμμάρια θα καταλάβει περισσότερο τι εννοώ..[/size]

Δε την έχω δει. Θα τη δω όμως (μόλις έμαθα ότι υπάρχει στο videoclub), και θα σου πω. Είχα ακούσει γι αυτήν. Λέει ότι την ψυχή τη ζυγίζουν, σωστά θυμάμαι?