Για εμένα το θρήσκευμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ προσωπικό δεδομένο.
Για το Νομοθέτη μπορεί να είναι.
Μήτσε,
Χαίρομαι
πάρα πολύ που επί τέλους μια φορά (νομίζω για πρώτη στη μακρόχρονη κουβέντα μας) διατυπώνεις άποψη ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ από την ισχύουσα νομοθεσία. Και χαίρομαι, όχι γιατί σε τσάκωσα στην παρανομία, αλλά γιατί επί τέλους δείχνεις με αυτό ότι καταλαβαίνεις ότι άλλο είναι το τι λέει ο Νόμος, και άλλο τι ο καθένας μας (εσύ, εγώ, κλπ) πιστεύεις κάθε φορά ως σωστό. Επί τέλους, να ένα πρώτο σημάδι βελτίωσης!
Και βεβαίως, θα διαφωνήσω και πάλι μαζί σου, και θα σου πω το εξής:
Το θρήσκευμα
πρέπει να είναι προσωπικό δεδομένο. Και προαιρετικό. Με αυτό εννοώ ότι ο Νόμος πρέπει να προστατεύει αυτόν που λέει: «Δε γουστάρω να λέω τι πιστεύω», και ταυτόχρονα να αφήνει ελεύθερο αυτόν που γουστάρει να το κάνει, να το κάνει.
Είναι σαν το αδερφιλίκι. Ο ένας είναι κρυφαδελφή, το γουστάρει και το κάνει αλλά δε το λέει πουθενά, και ο άλλος είναι Λιλας. Δε θεωρώ ούτε ότι πρέπει να υποχρεώσουμε την κρυφαδελφή να βγει να το δηλώσει, ούτε ότι πρέπει να υποχρεώσουμε το Λίλα να κρύψει ότι είναι αδερφή (αν είναι – λέμε τώρα!).
Επειδή λοιπόν διάφοροι περίεργοι (άνθρωποι, ομάδες, καθεστώτα, αρχές, κλπ) θεωρούν δικαίωμά τους το να υποχρεώνουν τον συνάνθρωπο να
δηλώνει όλα αυτά τα μη χρειαζούμενα να δηλωθούν (να σου θυμίσω τα σεντόνια που κρεμιώντουσαν απ το μπαλκόνι με τα αίματα της δηλωμένης παρθενιάς?), πρέπει να υπάρχει ο Νόμος που θα λέει: «Εεεεπ, μέχρι εδώ». Από κει και πέρα, αν εγώ είμαι αδεφρή και θέλω να κρατάω λάβαρο πρώτος-πρώτος στο gay parade, ή αν εσύ είσαι xxxxxxxx xxxxxxxx και θέλεις να κρατάς εξαπτέρυγο στη λιτανεία, μαγκιά μας, και ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ και οι δυο να το κάνουμε.
Αλλά κανείς δε μπορεί
να μας υποχρεώνει να το κάνουμε.
Υπό το πρίσμα αυτό, καταλαβαίνεις ότι όλα τα υπόλοιπα που έγραψες είναι άτοπα.
Και τα πιάνω ένα-ένα:
Με τη γέννηση ενός παιδιού θα επέβαλε ο νομοθέτης στο γονέα να ενεργήσει υποχρεωτικά ονοματοδοσία . Δεν θα αφηνόταν στην κρίση του να επιλέξει μεταξύ ονοματοδοσίας και βαπτίσεως . Γιατί με την καταχώρηση στα ληξιαρχικά αποσπάσματα, της βαπτίσεως , παραβιάζεται το προσωπικό δεδομένο του θρησκεύματος.
Κακώς δεν το επιβάλλει. Δε συμφωνώ με το νόμο.
Δεν θα αναγνωριζότανε ο θρησκευτικός γάμος ως ισάξιος του πολιτικού γάμου. Και πάλι με την καταχώρηση στα ληξιαρχεία του θρησκευτικού γάμου , παραδεχόμαστε ότι δεν είναι προσωπικό δεδομένο … αφού δηλώνεται επίσημα.
Και εδώ το ίδιο έπρεπε να ισχύει, πιστεύω. Υποχρεωτικά στο ληξιαρχείο, και μετά ότι παράτες θέλετε.
Επειδή δε είμαι (νομίζω) αρχαιότερος θα σου πω ότι θυμάμαι πολύ καλά την εποχή που οι πρώτες κυβερνήσεις του Πασοκ (1982~83) σχεδίαζαν τις αλλαγές του οικογενειακού δικαίου, και την ΛΥΣΣΑΛΕΑ αντίδραση της εκκλησίας (με διάφορους τρόπους, μεταξύ των οποίων και τη δημοσίευση άρθρων σαν αυτό που ανέβασες τις προάλλες) στο να γίνουν
υποχρεωτικά για όλους τους πολίτες όλα αυτά τα πράματα ενώπιον μιας και μόνο κρατικής αρχής.
Αυτός είναι ο «χωρισμός» που θέλουν οι παπάδες...
Στο σχολείο , όταν θα πάρουν οι μαθητές απολυτήριο , και από το έντυπο θα απουσιάζει η βαθμολόγηση του μαθήματος των θρησκευτικών … ο μαθητής θα στιγματιστεί για μια ζωή και με τη σφραγίδα του σχολείου … άρα η λύση δεν είναι η απαλλαγή από τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών , αλλά η αντικατάστασή του από τη θρησκειολογία .
Μπα? Αν λοιπόν εσύ θεωρείς «στίγμα» την έλλειψη βαθμού στα θρησκευτικά,
να πάψουν να διδάσκονται, να μην έχει κανείς μαθητής βαθμό σε αυτό το μάθημα, για να σου στερήσουμε τη δυνατότητα να «στιγματίζεις» ανθρώπους ανάλογα με τα πιστεύω τους.
Έχει υποφέρει πολύ η χώρα (και ο κόσμος γενικότερα) από τη δίωξη των ιδεών, και κάθε βήμα προς την κατεύθυνση που καταργεί τη δυνατότητα του να γίνεται αυτή, καλό είναι.
Εγώ μόνο όταν διδάχθηκα τις άλλες θρησκείες , κατάλαβα το μεγαλείο και την υπεροχή της Χριστιανικής !
Ναι, είναι προφανές αυτό... Το ότι τα έχεις «διδαχθεί» εννοώ.
Στην ποινική διαδικασία , δεν θα απαιτούνταν ο όρκος … ο οποίος μάλιστα δίδεται και ενώπιον πολλών (δικαστήριο) . Εδώ που είναι το προσωπικό δεδομένο ?
Νομίζω ότι όπως δίνεται στους αλλόθρησκους η δυνατότητα να ορκιστούν στο Κοράνι και τα διάφορα άλλα «ιερά» βιβλία που υπάρχουν, δίνεται η δυνατότητα και στους άθεους να κάνουν κάποιου άλλου τύπου όρκο. «Στο λόγο της τιμής» ίσως, δεν ξέρω. Και δεν ξέρω, γιατί παρ’ όλο που έχω πάει μάρτυρας σε δίκες (και ποινικές και αστικές), και παρ’ όλο που όπως γνωρίζεις δεν πιστεύω σε κανένα θεό, δε το έκανα θέμα όταν μου είπαν «ορκίζεσαι». Είπα «ορκίζομαι». Δε θεώρησα δηλαδή απαραίτητο να φάω χρόνο από τη διαδικασία για να καλύψω τις δικές μου πεποιθήσεις. Είναι άνευ ουσίας ο τύπος αυτός, η ουσία είναι να πει κανείς την αλήθεια, και αυτή την είπα, «δίχως να προσθέσω ή να αποκρύψω τι».
Στους ιερείς θα έπρεπε να απαγορευθεί το ράσο . Είναι κι αυτοί Έλληνες , και δεν κάνει να φανερώνουν το θρήσκευμά τους
Είπαμε: Δεν υπάρχει το «δεν κάνει να φανερώνουν». Αν γουστάρουν να το φανερώνουν, ας το φανερώνουν. Και μάλιστα (για να το προχωρήσω λίγο)
διαφωνώ με αυτή την ιστορία που έχει ξεκινήσει στη Γαλλία με την μπούρκα. Τι θα πει «δε θα φοράτε μπούρκα!»? Ότι θέλουν θα φοράνε!
Τα μειονοτικά σχολεία της Δυτικής Θράκης (Μουσουλμανικά) , αλλά και τα Εκκλησιαστικά Γυμνάσια και Λύκεια , δεν θα έπρεπε να λειτουργούν . Και μόνο ο τίτλος του σχολείου στο Απολυτήριο , προδίδει το θρήσκευμα του μαθητή
Βεβαίως και δε θα έπρεπε να υπάρχουν. Η εκπαίδευση (αν είναι δημόσιο αγαθό και παρέχεται από το κράτος σε όλους δωρεάν), πρέπει να παρέχεται υπό μια μορφή και ίδια. Το αν υπάρχουν μειονότητες στη χώρα που μιλάνε άλλη γλώσσα, και επομένως η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται και σε αυτή για τα παιδιά της, είναι άλλο θέμα. Στην Ελβετία π.χ. υπάρχουν 4 γλώσσες, και η εκπαίδευση προσφέρεται και στις 4. Γιατί εδώ δεν πρέπει να προσφέρεται? Το ότι τα σχολεία στη Θράκη χαρακτηρίζονται «Μουσουλμανικά» είναι λάθος, όπως είναι λάθος και το ότι υπάρχουν «Εκκλησιαστικά». (Αλήθεια, γιατί αυτά λέγονται «Εκκλησιαστικά» και όχι «Χριστιανικά»? Κατά την ίδια λογική, «Εκκλησιαστικά» έπρεπε να λέγονται και τα της Θράκης!)
Και άλλα πολλά που δε μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό τώρα
Ούτε και μένα.
Και το όλο μπλέξιμο ξεκινά από την παραδοχή . Το ότι προσπαθούμε να το κάνουμε προσωπικό δεδομένο , ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.
Είναι, Μήτσε. ΕΙΝΑΙ, είτε σ’ αρέσει, είτε όχι. Και είναι με την έννοια που σου είπα, ότι δηλαδή ο καθένας τα προσωπικά του δεδομένα αποφασίζει ο ίδιος αν θα τα δηλώσει ή όχι. Και ο πούστης, και ο θρησκευόμενος, και ο αιμοδότης. Αυτό πρέπει να κατοχυρώσει ο νομοθέτης, και με την έννοια αυτή, σε καλό δρόμο είμαστε.
Ο τρόπος ζωής του σύγχρονου ανθρώπου , η νέα τάξη πραγμάτων … κτλ κτλ κτλ … προσπαθούν να το κάνουν ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ , προσωπικό δεδομένο . Τι να κάνουμε ? Να τα βάλουμε με τη νέα εποχή και με τις νέες αντιλήψεις ? Μόδα είναι … θα περάσει !
Δεν καταλαβαίνω το κτλ κτλ σου... Δεν είναι θέμα τρόπου ζωής, ή νέας τάξης. Εϊναι θέμα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Αυτής, που η θρησκεία καταπιέζει και καταργεί επί αιώνες.
Τα ξανάπαμε αυτά.
