Αρκετό χρόνο μετά το κλείσιμο του μεγάρου, νοιώθω την ανάγκη να γράψω τη γνώμη μου μια και υπήρξα απο τους τακτικότερους ''σιωπηρούς '' θαμώνες του.
Κατ' αρχάς έχω να πώ ότι απο τις λίστες με τις κοπέλες που προαναφέρθηκαν λείπουν και κάποιες σημαντικές παρουσίες όπως η Ρεβέκα, η όπως η Ελενα ( η ξαδέλφη της Μιχαέλας ) που αρχικά έγραφε ιστορία, και άλλες σημαντικές παρουσίες.
Κατά τη γνώμη μου το μαγικό στοιχείο του μεγάρου που το διαφοροποιούσε από άλλα μαγαζιά του ''χώρου'' ήταν το γεγονός ότι σου δημιουργούσε τη ψευδαίσθηση ότι δεν είσαι σε μαγαζί του ''χώρου'' αλλά σε ένα νορμάλ ''καφέ μπαρ''. Ο τρόπος που οι κοπέλες ήταν ντυμένες ( εν αντιθέσει με το XBAR για παράδειγμα όπου οι κοπέλες είναι σχεδόν με μαγιό ), η σωστή αναλογία γυναικών - ανδρών, το γεγονός ότι πέρα απο καμμιά πονηρή ματιά οι κοπέλες σχεδόν ποτέ δεν έπαιρναν πρωτοβουλία να σου μιλήσουν, κλπ συνηγορούσαν στην ψευδαίσθηση ότι και καλά είσαι σε ένα ''συνηθισμένο'' μαγαζί όπου τυχαίνει να έχει όμορφες κοπέλες και εσύ ''γκομενίζεις''.
Εκεί ακριβώς ήταν πιστεύω η επιτυχία του μεγάρου. Πρόσφερε στους θαμώνες του ένα γιαλαντζί sex appeal rock star. Και καλά είμαι σε θέση όποια θέλω εδώ μέσα να τη πηδήξω με συνοπτικές διαδικασίες. Πολλοί άντρες πήγαιναν εκεί μόνο για να νοιώθουν τη παραπάνω ψευδαίσθηση και όχι για να γαμήσουν Αυτός ήταν και ο λόγος που κάποιοι ''θαμώνες'' κάθονταν με τις ώρες εκεί έπειναν καφέδες η ποτά κάποιοι έτρωγαν κιόλας, και χαριεντίζονταν κερνώντας πολλές φορές τις κοπέλες με σημαντικά ποσά χωρίς να ανεβαίνουν στο ξενοδοχείο. Τη ψευδαίσθηση του ''γκόμενου'' πλήρωναν όχι το σεξ.
Προσωπικά δεν ανήκω στη παραπάνω κατηγορία μια και τίμησα σχεδόν όλες τις κοπέλες μέσα απο την εκεί πορεία μου, με εξαίρεση βέβαια τις 3 που μου φαινόντουσαν ανήλικες και συστηματικά απέφευγα μη μπλέξω. Μου άρεσε όμως να κάθομαι και να παρατηρώ τους τρόπους και τις αντιδράσεις των θαμώνων εκεί μέσα. Αν ήξερες να βλέπεις καταλάβαινες πολλά πράγματα. Δεν θέλω να κουράσω γράφοντας σεντόνια θα αναφερθώ μόνο σε ένα παράδειγμα, τελειώνοντας το απολογιστικό post μου σε μια κατάσταση που έβλεπα και συνειδητοποιούσα.
Ηταν πραγματικά εντυπωσιακό και ενδεικτικό της ψυχολογίας που διακρίνει εμάς τους άντρες το παρακάτω. Ενας σωρός άντρες ανάμεσα σε περίπου 15 αντικειμενικά όμορφες ( οι περισσότερες ) γυναίκες, και πολλοί άντρες αντί να κάνουν φάση με κάποια απο τις 15, τι έκαναν ?? Κοίταγαν, χαλβάδιαζαν, και ξερογλυφόντουσαν με τη Πηνελόπη τη ψηλή μελαχροινή σερβιτόρα και bar woman που προφανώς δεν ήταν διαθέσιμη ( απο όαο ήξερα τέλος πάντων !!). Αμεση απόδειξη ότι το μη προσβάσιμο, η το πολύ δύσκολα προσβάσιμο, η το απαγορευμένο, εμάς τους άντρες με ένα περίεργο τρόπο μας έλκει και μας ερεθίζει. Οι γυναίκες το διαισθάνονται αυτό και το χρησιμοποιούν σεα αυτό το παιχνίδι ποθ λέγεται αντρική γυναικεία έλξη. Οι άντρες που συνήθως οι περισσότεροι απο εμάς σε τέτοια θέματα είμαστε κάγκουρες, καλό είναι να τα βλέπουμε να τα συνηδειτοποιούμε, και να προσαρμόζουμε τη συμπεριφορά μας ανάλογα.
Τελειώνοντας εύχομαι σύντομα το ίδιο το μέγαρο η κάποιο μαγαζί σαν το μέγαρο να ανοίξει και πάλι τις πόρτες του. Παρακολουθόντας τα ''δρώμενα'' του χώρου βλέπω ότι η σχετική προσπάθεια στο West Rose πάσχει απο ένα συνδυασμό ''κρίσης ταυτότητας'' και ''παιδικών ασθενειών''. Εύχομαι να τα ξεπεράσει.
Χαιρετισμούς σε όλους τους συναγωνιστές, και κυρίως ''Ειρήνη Υμίν''
