Ο Samsung έχει δίκαιο.
Εάν είναι ορθό το μαρξικό ότι το κεφάλαιο έχει την τάση να επεκτείνεται,
τότε, αντιστρόφως, για την πρωτογενή συσσώρευση λουμπενικού κεφαλαίου είναι απαραίτητη η τοπική συρρίκνωση
σε μια περιοχή λίγων τετραγωνικών αστικού χώρου.
Αυτή η συνθήκη/κατάρα του περιθωρίου κάνει τα πράγματα πολύ εύκολα διαχειρίσιμα
εκ μέρους της Αστυνομίας: στα ίδια -λίγα- τετραγωνικά χώρου κινούνται κατά μέγα μέρος εκπρόσωποι
των εξόχως συναφών με την Αστυνομία κοινωνικών ομάδων: πουτάνες, πρεζάκηδες, μικρέμποροι ναρκωτικών,
κωλομπαράδες και άλλοι ψυχοσεξολογικά παρεκκλίνοντες, κλεφτρόνια, ρουφιάνοι κοκ.
Οι κατηγορίες αυτές ως ενός σημείου αλληλεπικαλύπτονται. Δεν υπάρχουν στεγανά.
Αληθώς, η Αστυνομία είναι η διακριτικά -αν όχι σε απόλυτη αφάνεια ευρισκόμενη- πανταχού παρούσα Κυρία
των παράνομων υπαίθριων λουμπενικών συναθροίσεων-εμποροπανηγύρεων.
Με ένστολους να περιπολούν περιοδικά, ασφαλίτες με στολή εργασίας (στολή πρεζάκια, κωλομπαρά, διαβάτη κοκ),
στρατολογημένους περιπτεράδες, μικροπωλητές, ξενοδόχους, ταξιτζήδες κοκ,
δοσίλογους πραζάκηδες και πουτάνες κλπ,
οι Πιάτσες είναι τα Γραφεία Δημοσίων Σχέσεων των αστυνομικών υπηρεσιών (Ηθών, Δίωξης, Ασφάλειας, κατά τόπους ΑΤ κλπ).
Ταυτοχρόνως, μέσω των ίδιων μηχανισμών, πραγματοποιείται η συνεχής χρηματοδότηση του Επικουρικού Κεφαλαίου των αστυνομικών,
του μόνου οικονομικώς βιώσιμου ασφαλιστικού οργανισμού- πρόκειται για την παρασιτικότερη κεφαλαιική συσσώρευση.
Η συνειδητή πλοήγηση στις Πιάτσες προϋποθέτει, άλλωστε, μια βασική ηθολογική και ψυχολογική παιδεία περί το πεζοδρόμιο.
Ο πολύς Πετρόπουλος παρέδωσε ότι είναι τυπική η στροφή "των πρεζούδων στον λεσβιακό έρωτα"- τον επαληθεύουν τα φιλιά στο στόμα, που συχνάκις ανταλλάσσουν οι (νεαρότερες συνήθως) πρεζάκισσες.
Κατά τον αυτόν ηθογράφο, είναι εξίσου τυπική η στροφή των βετεράνων πρεζάκηδων "στην ομοφυλοφιλία και το μπανιστήρι".
Η γοητεία του Υποκόσμου, που καταγράφεται στη συνείδηση των μικροαστών, οφείλεται στον ρομαντισμό τους.
Η μικροαστική τάξη αγνοεί παντάπασιν το φαινόμενο της Ζωής.
Ο Υπόκοσμος είναι (μόνο) σκληρός και αδυσώπητος.
Συνεπεία αυτού είναι απαράδεκτες στα άδυτά του διεισδύσεις απερίσκεπτες- πόσο μάλλον ασκεπείς.
Εάν είναι ορθό το μαρξικό ότι το κεφάλαιο έχει την τάση να επεκτείνεται,
τότε, αντιστρόφως, για την πρωτογενή συσσώρευση λουμπενικού κεφαλαίου είναι απαραίτητη η τοπική συρρίκνωση
σε μια περιοχή λίγων τετραγωνικών αστικού χώρου.
Αυτή η συνθήκη/κατάρα του περιθωρίου κάνει τα πράγματα πολύ εύκολα διαχειρίσιμα
εκ μέρους της Αστυνομίας: στα ίδια -λίγα- τετραγωνικά χώρου κινούνται κατά μέγα μέρος εκπρόσωποι
των εξόχως συναφών με την Αστυνομία κοινωνικών ομάδων: πουτάνες, πρεζάκηδες, μικρέμποροι ναρκωτικών,
κωλομπαράδες και άλλοι ψυχοσεξολογικά παρεκκλίνοντες, κλεφτρόνια, ρουφιάνοι κοκ.
Οι κατηγορίες αυτές ως ενός σημείου αλληλεπικαλύπτονται. Δεν υπάρχουν στεγανά.
Αληθώς, η Αστυνομία είναι η διακριτικά -αν όχι σε απόλυτη αφάνεια ευρισκόμενη- πανταχού παρούσα Κυρία
των παράνομων υπαίθριων λουμπενικών συναθροίσεων-εμποροπανηγύρεων.
Με ένστολους να περιπολούν περιοδικά, ασφαλίτες με στολή εργασίας (στολή πρεζάκια, κωλομπαρά, διαβάτη κοκ),
στρατολογημένους περιπτεράδες, μικροπωλητές, ξενοδόχους, ταξιτζήδες κοκ,
δοσίλογους πραζάκηδες και πουτάνες κλπ,
οι Πιάτσες είναι τα Γραφεία Δημοσίων Σχέσεων των αστυνομικών υπηρεσιών (Ηθών, Δίωξης, Ασφάλειας, κατά τόπους ΑΤ κλπ).
Ταυτοχρόνως, μέσω των ίδιων μηχανισμών, πραγματοποιείται η συνεχής χρηματοδότηση του Επικουρικού Κεφαλαίου των αστυνομικών,
του μόνου οικονομικώς βιώσιμου ασφαλιστικού οργανισμού- πρόκειται για την παρασιτικότερη κεφαλαιική συσσώρευση.
Η συνειδητή πλοήγηση στις Πιάτσες προϋποθέτει, άλλωστε, μια βασική ηθολογική και ψυχολογική παιδεία περί το πεζοδρόμιο.
Ο πολύς Πετρόπουλος παρέδωσε ότι είναι τυπική η στροφή "των πρεζούδων στον λεσβιακό έρωτα"- τον επαληθεύουν τα φιλιά στο στόμα, που συχνάκις ανταλλάσσουν οι (νεαρότερες συνήθως) πρεζάκισσες.
Κατά τον αυτόν ηθογράφο, είναι εξίσου τυπική η στροφή των βετεράνων πρεζάκηδων "στην ομοφυλοφιλία και το μπανιστήρι".
Η γοητεία του Υποκόσμου, που καταγράφεται στη συνείδηση των μικροαστών, οφείλεται στον ρομαντισμό τους.
Η μικροαστική τάξη αγνοεί παντάπασιν το φαινόμενο της Ζωής.
Ο Υπόκοσμος είναι (μόνο) σκληρός και αδυσώπητος.
Συνεπεία αυτού είναι απαράδεκτες στα άδυτά του διεισδύσεις απερίσκεπτες- πόσο μάλλον ασκεπείς.
προηγουμενως!!!!
