Φίλε teen_braeker (ωραίο nick διάλεξες βρε...) το θέμα σου έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί ο περισσότερος κόσμος έχει αντιμετωπίσει παρόμοιες καταστάσεις. Νομίζω ότι το πρόβλημα συνοψίζεται στην εξής φράση: πέφτεις σε άτομο που σε ενδιαφέρει αλλά αντικειμενικά και αποδειγμένα δεν σου φέρεται καλά. Το ερώτημα είναι τι κάνεις γι αυτό και υπάρχουν αρκετές απαντήσεις.
Πιθανότητα πρώτη: μένεις, γιατί τη βρίσκεις. Ψιλοκλαίγεσαι βέβαια γιατί η συμπεριφορά του άλλου είναι αντικειμενικά κακή, αλλά συνεχίζεις τη σχέση
Πιθανότητα δεύτερη: χωρίζεις, γιατί δεν τη βρίσκεις. Προφανώς υποφέρεις γιατί ο χωρισμός είναι δύσκολος, αλλά έχεις βάλει στόχο να γλυτώσεις και τον πετυχαίνεις
Πιθανότητα τρίτη: θολώνεις, πέφτεις στην παγίδα να θυσιαστείς για να σώσεις τον άλλο από... τον εαυτό του, αρχίζεις να ψάχνεις τρόπους να τον βοηθήσεις, τον ανέχεσαι και ταυτόχρονα προσπαθείς να τον αλλάξεις. Ζεις ένα δράμα...
που μπορεί να λήξει με δύο τρόπους.
3α. Μένεις, γιατί στην πραγματικότητα τη βρίσκεις. Ψιλοκλαίγεσαι βέβαια γιατί η συμπεριφορά του άλλου είναι αντικειμενικά κακή, αλλά συνεχίζεις τη σχέση. Αντί όμως να παραδεχτείς ότι σου αρέσει να σου φέρονται άσχημα, έχεις γίνει ένας άγιος που προσπαθεί να βοηθήσει τους συνανθρώπους του
3β. Χωρίζεις, γιατί στην πραγματικότητα δεν τη βρίσκεις. Προφανώς υποφέρεις γιατί ο χωρισμός είναι δύσκολος, αλλά έχεις βάλει στόχο να γλυτώσεις και τον πετυχαίνεις. Αντί όμως να παραδεχτείς ότι κάνεις αυτό που σε εκφράζει, έχεις αποδείξει ότι είσαι ο καλός της υπόθεσης, προσπάθησες μέχρι τέλους και δεν έχεις εσύ την ευθύνη του χωρισμού
Προφανώς δεν υπάρχει συμβουλή που μπορεί κανείς να δώσει για τη στάση που πρέπει να κρατήσεις. Ό,τι και να μας πουν σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εμείς το δικό μας θα κάνουμε. Ας μη χάνουμε χρόνο μεταφέροντας την ευθύνη για την απόφασή μας στο άλλο άτομο, όταν τα βρίσκουμε με τον εαυτό μας τα υπόλοιπα γίνονται μόνα τους. Και για να είμαστε εντάξει εφ’ όλης της ύλης, θα ομολογήσω ότι τα είπα γιατί είχα κι εγώ ανάγκη να τα ακούσω έτσι μαζεμένα. Ούφ!