Σχετικά με τους κανόνες:
1.Νομίζω ότι τα πράγματα πρέπει να είναι απλά. Να ενθαρρύνονται όλοι να γράφουν. Και να διευκολύνονται. Να μην τους δυσκολεύουν/τιμωρούν οι κανόνες. Να μην υπάρχει ολιγαρχία. Κάποιος μέτρησε πόσοι ψήφισαν ΝΑΙ/ΟΧΙ στις νεες προτάσεις. Κάποιος άλλος γνωμοδότησε για το ποσοστό αυτών που γραφουν, κ.ο.κ. Πόσοι μπορούν να αφιερώνουν χρόνο (και πόσο?) σε όλα αυτά? Μήπως με τα πολύπλοκα που λέμε αποθαρρύνουμε τον κόσμο? Και δημιουργούμε μια αριστοκρατεία? Για να γράψεις μια κριτική έστω και την απλούστερη θέλεις χρόνο που δεν περισσσεύει μια που όλοι πρέπει να τρέξουν για το μεροκαματο, έχουμε υποχρεώσεις. Ο μέσος πελάτης προλαβαίνει?, μπορεί?, ειδικά εάν τού το κάνεις περιπλοκότερο?. Μην ζορίζουμε την κατάσταση. Ας ανθίσουν όλα τα λουλούδια.
2.Η κριτική ένα κείμενο είναι. Δεν πρέπει να το έχουμε σαν τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΛΟΗΓΟ, ΦΑΡΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ, ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗ ή ό,τι άλλο. Νομίζω τις υπερτιμούμε από ένα σημείο και πέρα. Σιγά μην χρειάζεται λοοτεχνικές δεξιότητες, «επιστημονική» πρωτοτυπία (originality), να κάνουμε και παραπομπές, να μπει στο SCI και να ψάχνουμε και impact factor ή να φτιάξουμε και quality manual. Μην ανοίξουμε τη συζήτηση για ISO κτλ., έχουν και αυτά τις δικές τους αδυναμίες, τις ξέρουν όσοι τα δουλεύουν. Κοινη λογική δηλ.! Ας υπάρχει μιά τυποποίηση (ωραία η προσπάθεια με το εντυπο, ας υπάρχουν και τσεκαρίσματα σε ερωτήσεις), αλλά όλα αυτά στη λογική να διευκολύνει και όχι να παρεμποδίζει. Λέω όχι σε πολλούς περιορισμούς. Να υπάρχει ο χώρος για ελεύθερο κείμενο να μπορεί ο καθένας να εκφράζεται ελεύθερα.
3.Θεωρώ ότι στο επόμενο 12μηνο το σημαντικότερο πρόβλημα δεν θα είναι οι κριτικές, αλλά οι επισκέψεις. Με τα ζόρια που θα εξακολουθήσουν να έρχονται θα ελαττωθούν οι επισκέψεις πράγμα που θα έχει δευτερογενείς επιδράσεις. Μακάρι η επικοινωνία που γίνεται να μας βοηθήσει α) να ααυξήσουμε τις επισκέψεις και β) να αυξηθεί το ποσοστό των καλών και πετυχημένων επισκέψεων.