Κι ενώ εμείς διανύουμε την περίοδο προετοιμασίας για την αντιπυρική περίοδο που ξεκινά επίσημα το Μάιο, σε μια άλλη χώρα, στη μακρινή Αυστραλία, καταστροφικές δασικές πυρκαγιές ανέσυραν από την (πρόσφατη) μνήμη μας, εικόνες από το καλοκαίρι του ’07 στη χώρα μας…
Σχεδόν για ένα μήνα φονικές πυρκαγιές στην Αυστραλία, άφησαν πίσω τους πάνω από 210 νεκρούς, χιλιάδες άστεγους, εκατομμύρια στρέμματα δασών καμένα αλλά και εκατομμύρια ζώα νεκρά…
Δυσάρεστες εικόνες έφταναν στις οθόνες μας, θυμίζοντας μας τη μανία της φωτιάς, την ανάγκη συνεργασίας, ώστε να είμαστε πιο ισχυροί απέναντί της, αλλά και τις ανοιχτές πληγές του πλανήτη από την πύρινη λαίλαπα…
Όμως υπήρχε και μια εικόνα διαφορετική, που έκανε το γύρω του κόσμου, συγκίνησε και ίσως ευαισθητοποίησε κάποιους από εμάς…
Ήταν η εικόνα του πυροσβέστη, που μέσα στα αποκαΐδια, θέλοντας να βοηθήσει ένα μικρό κοάλα να ξεδιψάσει, του έδινε στο στόμα νερό από το λιγοστό που κρατούσε για τον εαυτό του!!!
Ένα τραυματισμένο και διψασμένο ζώο που δίνει το πόδι του, στο χέρι του πυροσβέστη, σα μικρό παιδί που ζητά βοήθεια...
Επιστρέφοντας πάλι στη δική μας πραγματικότητα, εκτός από την προετοιμασία για την αντιπυρική περίοδο, με εκπαιδεύσεις, συσκέψεις και σεμινάρια, πολλοί πυροσβέστες συμμετείχαν σε αναδασώσεις, βοηθώντας έτσι και στην επούλωση των πληγών από τις πυρκαγιές (βλέπε εξώφυλλο).
Και με αφορμή το ότι είμαστε πολύ κοντά στην 21η Μαρτίου που έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας (η πρώτη ουσιαστικά μέρα της άνοιξης, που συμπίπτει με την έναρξη του εαρινού ηλιοστασίου), ας στρέψουμε το βλέμμα μας προς τη φύση, που τώρα μας έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ…
Ας περάσουμε κατευθείαν στην πράξη και να μη μείνουμε όπως τις περισσότερες φορές μόνο στα μεγάλα λόγια…με το μήνυμα: «αναδασώστε για ένα καλύτερο αύριο»…ο πλανήτης θέλει να ανασάνει ξανά…
Με τις πυρκαγιές είναι σαν να τον στραγγαλίζουμε, να του κλείνουμε το στόμα, να του παίρνουμε το οξυγόνο…
Ενώ φυτεύοντας δέντρα είναι σαν να του κάνουμε «τεχνητή αναπνοή» …για να βρει ξανά, γρηγορότερα το ρυθμό της ανάσας του…
Ας βοηθήσουμε λοιπόν όλοι, όσο μπορούμε…