ΑΥΤΟΣ...
αλλα μαλλον δεν τον ξερεις γιατι εισαι ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ
Ο Τάκης Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1928.
Ο πατέρας του, Κώστας Λαζαρίδης, αρτεργάτης, άφησε τη δουλειά του κι έγινε «επαγγελματικό στέλεχος» του ΚΚΕ κι έκτοτε μπαινόβγαινε στις φυλακές και τις εξορίες. Ο Τάκης, πήγαινε στο σχολείο με ψευδώνυμο και συχνά κουβαλούσε παράνομες προκηρύξεις.
Τον συνέλαβαν πρώτη φορά το 1939, σε ηλικία 11 ετών, μαζί με την μάνα του Σουλτάνα Λαζαρίδου που δούλευε στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ, ενώ ο πατέρας του ήταν φυλακισμένος στην Ακροναυπλία. Αργότερα, ο πατέρας του έγινε γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ (ΕΕΑΜ) κι εκτελέστηκε τον Μάιο του 1943 από τους Γερμανούς.
Το καλοκαίρι του 1946, η μάνα του στάλθηκε στην εξορία κι ο Τάκης, με την αδερφή του Σταυρούλα, εντάχθηκαν στον απόρρητο μηχανισμό των ασυρμάτων του ΚΚΕ. Το 1952, σε ηλικία 24 ετών, ο Τάκης καταδικάστηκε σε θάνατο, με την κατηγορία της κατασκοπείας, μαζί με τους Νίκο Μπελογιάννη, Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη, Νικόλαο Καλούμενο, Έλλη Ιωαννίδου, Χαράλαμπο Τουλιάτο και Μιλτιάδη Μπισμπιάνο. Στη δίκη «υπερασπίστηκε με επαναστατική συνέπεια και αδιαλλαξία την τιμή και την υπόληψη του κόμματος», όπως έγραψαν τα κομματικά έντυπα. Κρατήθηκε στο ίδιο κελί με τον Μπελογιάννη και τον Μπάτση. Επέζησε χάρις στο νεαρό της ηλικίας του, αλλά και χάρις στο γεγονός ότι ο πατέρας του είχε εκτελεστεί από τους Γερμανούς.
(Η αδερφή του καταδικάσθηκε ερήμην σε θάνατο σε επόμενη δίκη, αλλά είχε φυγαδευτεί στις ανατολικές χώρες, όπου έζησε τριάντα χρόνια.)
Αποφυλακίστηκε δεκαπέντε χρόνια αργότερα, το 1966 και τοποθετήθηκε αμέσως, απ’ το κόμμα, στον συνδικαλιστικό τομέα της ΕΔΑ σαν επαγγελματικό στέλεχος.
Την αυγή της 21ης Απριλίου 1967, ο Τάκης πρόλαβε να ξεφύγει, αλλά η μάνα του ξαναπήρε το δρόμο της εξορίας. Στη διάρκεια της δικτατορίας, απέφυγε να ενταχθεί στις παράνομες κομματικές οργανώσεις κι έζησε καταζητούμενος, κάνοντας δουλειές του ποδαριού.
ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΥΛΗ -
ΣΤΟΚΟΥΛΗ...
