Αδερφέ μου, διάβασα τον πόνο σου, και έχοντας ζήσει κάτι πολύ παρόμοιο, πραγματικά σε ένιωσα!
5 χρόνια σχέση σε παρόμοια ηλικία, πολύ κοντά σαν άνθρωποι, περνάγαμε φίνα περισσότερο ως φιλαράκια παρά ως ζευγάρι. Παρόλο που δεν ετέθη (ακόμα) το θέμα του γάμου, ήταν εμφανές πως προχωράγαμε σε αδιέξοδο.
Εγώ περίμενα πως και τι πότε θα την έπιανε περίοδος....Εκείνη δε, χρυσό κορίτσι, πάντα πρόθυμη σε οτιδήποτε της ζητούσα, εθελοτυφλούσε μάλλον στο γεγονός πως είχα χάσει οποιοδήποτε σεξουαλικό ενδιαφέρον για δαύτη, καθώς τη γαμούσα εντελώς διεκπεραιωτικά για την τιμή των όπλων.
Πέραν απτην μεγάλη αγάπη που της είχα ως άνθρωπο (γιατί μου στάθηκε με το παραπάνω στα ΠΑΝΤΑ και ήταν κυρία σε όλα της), δυστυχώς με κυρίευσε η δειλία απτο να τη χωρίσω, καθώς ψυχολογικά (άθελα της εν τέλει) εξαρτόνταν αρκετά από εμένα. Χώρια πως δειλίαζα και ως προς το 'τι με περιμένει εκεί έξω' ύστερα από τόσα χρόνια συντροφικότητας. Αμφότεροι είμασταν εγκλωβισμένοι σε μια άρρωστη κατάσταση οπου φοβόταν ο Γιάννης το θεριό, και το θεριό τον Γιάννη....
Πως με είχαν φάει οι δρόμοι να ξερες...γύρευα σεξ και περιπέτειες από οποιοδήποτε θηλυκό πλησίαζε εντός της 'ασφαλούς' ζώνης. Παντρεμένες που γνώριζα όπου μπορείς να φανταστείς, τυχαίές τύπισσες που ίσως γνώριζα πηγαίνοντας να βγάλω φωτοτυπίες, μιλάμε για σκληρή απόγνωση. Πατέντες, καβάτζες, αλχημείες, (είχα πάντα φρέσκια αλλαξιά καβατζωμένη στο αμάξι στη ρεζέρβα, με λεμόνια για να διώχνει τη μουνίλα απτα γένια). Τι κι αν δεν είχα να φάω, αγωνιζόμουν να ξεσκάω όποτε μπορούσα στα ελαιοτριβεία.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που την κεράτωνα, πονούσα σα διάολος....
Παρόλο που τα είχα κάνει πουτάνα όλα (παραλίγο να μου ξέφευγαν ΑΠΟΛΥΤΩΣ φυσικά διάφορα τύπου '΄γαμησα μια χθες' λες κι ήταν το φιλαράκι μου) , σταδιακά το ψυχικό κόστος ανέβαινε....Κι όταν είσαι εντός τέτοιας κατάστασης, η αντίληψη σου μόνο αντικειμενική δεν μπορεί να είναι! Και δεν είχα και κανέναν να μιλήσω ελεύθερα ώστε να τον ακούσω. Ντρεπόμουν για το χάλι μου, και λυπόμουν.
Βλέπετε, οι μακροχρόνιες σχέσεις σε τέτοιες ηλικίες (εν έτει 2000+), συνήθως υποδηλώνουν πως μεγαλώνετε μαζί. Δεν είναι πως στα 26 σου πχ είχες διαμορφώσει εσυ πλήρως τον χαρακτήρα σου, και απλά τυχαίνει να δέσει μια σχέση. Μαζί δοκιμάζεστε και πειραματίζεστε, μαθαίνετε! Πως είναι οι σχέσεις, πως λειτουργούν, τι γίνεται με δαύτες τελοσπάντων!
Κι αν περνάτε και τον χρόνο σας παρέα, μοιράζεστε ιδιες παρέες, είστε κοντά σαν άνθρωποι, άντε μετά να το ξεκόψεις. Αμφότεροι καλούνται να κόψουν ένα κομμάτι του εαυτού τους, μάγκες. Πράγμα ανθρώπινα επώδυνο!
Με τα πολλά, μη έχοντας περεταίρω ψυχολογικά περιθώρια, πήρα την απόφαση, και το έκοψα. Μαχαίρι! Οι τρεις μήνες που ακολούθησαν, ήταν άκρως τραυματικοί. Πόνεσα για εμένα, πόνεσα για όλα αυτά που έκανα, και περισσότερο πόνεσα για αυτή, καθώς δεν έδωσε ποτέ της το παραμικρό δικαίωμα! Δεν κατέβαινε μπουκιά, έπινα τον άμπακο, ΄δεν είχα και που να μείνω σε κάποια φαση, ήταν ΄ζόρικα μάγκες μου, ΑΛΛΑ>.....
Αλλά ήταν τέτοια η ανακούφιση που ένιωθα μέσα μου παράλληλα. (Βρήκα την ευκαιρία να γράψω πράγματα που ποτέ δεν μου είπε κανείς γιατί δεν ήθελα ν ανοιχτώ. Ο φίλος μας όμως εδώ τόλμησε!)
Και συνέχισα τη ζωή μου, συνειδητοποιώντας ΑΜΕΣΑ τα παρακάτω:
1) Αληθινά ως άνδρας θα ζήσεις ΜΕΤΑ τα 30. Μην στερήσεις από τον εαυτό σου την μοναδική ευκαιρία να ζήσεις ελεύθερος ως άνδρας τότε. Πίστεψέ με, σ αυτή την περίοδο θα μάθεις και θα ανακαλύψεις όχι μόνο τον ίδιο σου τον εαυτό, αλλα και πάρα πολλά πράγματα. Όσες πόρτες είναι να σου ανοιξουν στη ζωή σου, θα ανοίξουν ΤΟΤΕ! Θα με θυμηθείς!
2) Δε νοείται να υπάρξει καμμία συνειδητή πρόθεση για γάμο ή δημιουργία οικογένειας, εάν δεν έχεις ζήσει ως ώριμος άνδρας (βλ. 1). Γιατί απλούστατα, πριν δεν είχες την ευκαιρία να δοκιμάσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και να γνωρίζεις τι θέλεις (κυριότερα τι ΔΕΝ θέλεις), τα όριά σου και τις αντοχές σου.
3) Αρκετοί αναφέρουν την ελπίδα μήπως τα βρείτε σεξουαλικά. Φίλε μου, λυπάμαι πολύ που θα το πω αυτό, ΔΕΝ πρόκειται να συμβεί με τίποτα καμμία αναζοπύρωση, καθώς όταν βαρεθείς το σεξ με μια γυναίκα, ασυναίσθητα αυτή τελείωσε για εσένα. Αυτό στο υπογράφω με πίκρα, αλλα εγγυημένα. Απλά δε γίνεται.
4) Τα γαμήσια που θα κάνεις στα 30-40 σου, δεν τα ξανάκανες ποτέ. Για ΠΟΛΛΟΥΣ λόγους που δε χρειάζεται να αναλύσουμε. Όσο κι αν σου στοιχίσει αυτός ο χωρισμός, σε περιμένουν αρκετές συγκινήσεις και εκπλήξεις.
5) Σ αυτές τις σχέσεις δυστυχούν κι οι δύο προφανώς. Απλά οι γυναίκες επειδή είναι και λίγο πιο εγκεφαλικές συνήθως, συντηρούνται λίγο περισσότερο στη διέγερση του ότι τις γαμάει κάποιος που γουστάρει (ασχέτως εάν το κάνει καταναγκαστικά). Αλλά να είσαι σίγουρος πως θα ξεσπάσει και εκείνη σε κάποια φάση, και εκεί δεν θα είναι ΚΑΘΟΛΟΥ καλό για κανέναν. Κοινώς, αυτή η ψευαίσθηση της 'ασφάλειας' που νιώθετε και οι δύο όσο είστε εγκλωβισμένοι, δεν είναι παρά μια ωρολογιακή βόμβα που μπορεί να έχει ολέθριο αντίκτυπο.
6) Κανείς δεν είναι αναγκασμένος να βρίσκεται σε οποιαδήποτε μόνιμη σχέση ντε και καλά. Δεν υφισταται κανένας κοινωνικός λόγος να υπομένει κανείς τέτοια μαρτύρια σώνει και ντε, για χάρη κανενός.
7) Μην πιστεύεις πως μπορείς να συνεχίσεις απλά βολεύοντας το σεξουαλικό με ιερόδουλες. Ασυναίσθητα, αναζητούμε ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά πράγματα μέσω του αγοραίου έρωτα, από αυτά που νομίζουμε. Το 'υποκατάστατο' είναι απλά όσο ψεύτικη πρόφαση είναι και η 'επέμβαση διαφράγματος' σε όσους κάνουν ρινοπλαστική. ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να αντικαταστήσει το καλό σεξ μεταξύ ενός παθιασμένου ζευγαριού, όπως και ΤΙΠΟΤΑ δεν μπορεί να αντικαταστήσει ένα πετυχημένο αγοραίο γαμήσι. Κι είναι ίδιο το αποτέλεσμα!
7) Επειδή κάπου σε νιώθω και ξέρω σου εγγυώμαι πως φεύγοντας από αυτή τη σχέση -με όποιο κόστος- θα αναγεννηθείς, θα γίνεις ένας άλλος άνθρωπος. Το βάλτωμα αυτών των σχέσεων επηρεάζει και τη γενικότερη στάση ζωής μας, η οποία στερεί την δυναμική να είμαστε παραγωγικοί και δημιουργικοί. Σαπίζουμε από μέσα προς τα έξω.
Τέλος, καταλαβαίνω κι αυτούς που κρίνουν αρνητικά τη στάση σου, (ακόμα κι αν έχουν δίκιο αντικειμενικά), αλλά τολμώ να υπενθυμίσω πως: 'έξω απτον χορό πολλά τραγούδια ξέρουμε' κι επίσης, η ίδια η ζωή ΔΕΝ πάει ποτέ βάσει εγχειριδίου .
Ό,τι κι αν αποφασίσεις, εύχομαι ολόψυχα να σου αποφέρει άντίστοιχα αποτελέσματα με τα δικά μου. Γιατί ξαναγεννήθηκα και σώθηκα!
Καλη τύχη!
