5 χρόνια πριν, στο
Μεταξουργείο, απέναντι από το γκαράζ (δίπλα στο Βιργιλίου Μπενάκη) η ώριμη Τζένη, για όποιον τη θυμάται.
Είχα πάει απλώς για μπουρδελότσαρκα μόνος μου και την πετυχαίνω. Η εμφάνισή της ήταν πολύ μέτρια. Επέμενε να περάσω.
Της λέω "δεν φτάνουν τα λεφτά". "Πόσα είναι;" ρωτάει. Βγάζω ένα πεντάευρω και άλλα 6-7 ευρώ σε ψιλά. Άσε, λέω, ούτε 12 δεν είναι (έπαιρνε 20). "Δεν πειράζει, ζουζουνάκι μου", λέει, "έλα μέσα"! Ε, μπαίνω κι εγώ, σκεπτόμενος ότι προφανώς θα μου τραβήξει καμιά μαλακία και θα φύγει. Ε, η γυναίκα μου άλλαξε τα φώτα. Από τότε έγινα πελάτης της, ώσπου εξαφανίστηκε (πριν από 3-4 χρόνια). Πρόσφατα είχα περάσει και έμαθα ότι είναι καλά, αλλά έχει κόψει εντελώς τη δουλειά. Να 'ναι καλά.