ρε σύ, άστα, χειμώνα του '98, εκτελούσαμε βάρδιες φύλαξης του "κουφαριού" της πυραυλακάτου "Κωστάκος" από ένα ατύχημα που 'χε γίνει στη Σάμο (αν θυμάμαι καλά).
Φαντάσου σκηνικό, τέσσερις τα χαράματα, χειμώνας, να έχει έξω μηδέν βαθμούς κοντά και υγρασία, να είσαι κοντά στη ΔΝΟ, μέσα σε ένα κοντέινερ, με ένα γραφείο και μία καρέκλα μέσα. Να τουρτουρίζεις, η πόρτα του κοντέινερ να μην κλείνει καλά και να κυκλοφορούν απ' έξω κοπάδια αγριόσκυλα. Να μη μπορείς να αναζητήσεις καταφύγιο βαθύτερα μές στο κοντέινερ γιατί ήταν γεμάτο αρουραίους. Έξω, οι λάμπες σπασμένες, σκοτάδι πηχτό και μπροστά σου, πάνω στον προβλήτα, ένα γαμώπλοιο, κομμένο στη μέση (το είχε καβαλήσει από από πάνω ένα επιβατηγό-οχηματαγωγό πλοίο) που μέσα είχαν πεθάνει ακαριαία τρείς τέσσερις υπαξιωματικοί. Θρίλερ. Αφού ανάμεσα στις λιωμένες λαμαρίνες και στα μπερδεμένα σα σπαγκέτι καλώδια ύπήρχε ακόμη σφηνωμένο ένα ποδοσφαιρικό παπούτσι ενός εκ των θυμάτων (Admiral μάρκας μάλιστα, το θυμάμαι σα να 'ναι τώρα).