-Ξερεις Αφροδίτη και αυτά είναι τα τελευταία που θα σου πω, καποτε δουλευα σ΄ένα επιβατικό καραβι Πάτρα – Ιταλία. Γνωρισα μια κοπέλα και τα φτιαξαμε. Ημασταν 3 μηνες και βαλε μαζί. Όταν βγηκα 10 μερες με αδεια με απατησε. Πηγε και γαμήθηκε με καποιον από το πληρωμα. Το εμαθα όταν γυρισα στο καράβι. Μου ζητησε συγνωμη, μου ειπε ότι ήταν ένα λαθος που μετάνιωσε για αυτό και ότι εμενα αγαπούσε. Χωρισαμε. Πριν τη διώξω τη φωναξα στην καμπίνα μου ένα βραδύ. Την εσπασα στο ξύλο αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Δε μ΄εννοιαζε αν θα πήγαινε στον καπετανιο, την αστυνομία ή το λιμεναρχειο. Ξερεις για το έκανα ?
-Γιατι σε απάτησε.
-Όχι ακριβως. Γιατι με απάτησε με τον συγκεκριμενο. Έναν βρωμιαρη, ένα τελειωμένο μαλακα. Αισθανομουν ότι χαραμίστηκε, αδικούσε τον εαυτο της. Τόσα ωραια παιδιά εχει στο καράβι μωρη, της είπα κι εσυ πας και γαμιεσε με αυτό τον χάλια. Παιζει να ήσουν και η μοναδικη γυναίκα που πηγε μαζί του εκτος από τις πουτανες που γαμαει στα μπουρδελα. Πως δεχτηκες να ξεπέσεις ετσι ? Αυτά της ελεγα και τις εχωνα χαστούκια ως που βαρεθηκα και την πέταξα με κλωτσιές εξω από την καμπίνα μου.
-Αρα εγώ γλυτώνω το ξυλο, είπε και γελασε.
-Από εμένα, ναι, δεν ξερω αν θα το γλυτωσεις από τον φίλο σου. Τον εχεις αφησει αρκετη ώρα….
-Δεν θα παθει τίποτα.
-Πρέπει να στρωθω στη δουλεια, θα μεινω πισω και ο μάγειρας θα αρχισει να φωνάζει.
-Στάσου ένα λεπτο. Θάνο…..
-Ναι.
-Να…. Να θελω να ξέρεις ότι σε αγάπησα. Ρε γαμωτο είναι πολύ μπέρδεμα, δεν μπορω να στο εξηγήσω, αλλα να …… πώς να στο πω ρε μάγκα…..
-Πες, τι θελεις να πεις ?
-Δεν θέλω να χαθουμε. Ρε γαμωτο πως καταφέρνω και τα σκατωνω πάντα. Ξερω ότι σε στενοχώρησα, αλλα θέλω να μεινουμε φίλοι. Δεν θελω να με μισείς.
-Δεν σε μισω, αλλά να, εχω πολλη δουλεια.
-Υποσχέσου ότι θα τα ξανα πούμε.
-Ισως.
-Ασε τα ίσως. Σε παρακαλω. Καταλαβαίνω ότι εισαι θυμωμένος μαζι μου, αλλά να περασαμε καλά μαζι και …..
-Αφροδίτη εχεις αφήσει αρκετη ώρα τον φιλο σου μόνο του. Δεν είναι σωστο κι εγώ εχω δουλειά. Νομιζω πως πρέπει να πηγαινεις κι εγω να γυρισω στις σαλάτες και τις σαλτσες μου.
-Κατάλαβα, ειπε. Χαιρετησε τον μάγειρα που ειχε επιστρεψει στην κουζίνα και πηγε προς τον Λουτσιάνο. Τον επιασε αγκαζέ, μιλησαν λιγο με τον Νίκο και την Σάντρα και τράβηξαν προς την εξοδο. Περνωντας μπροστά από το πασο της κουζίνας ο Λουτσιάνο γυρισε προς το μέρος μου και ειπε : ciao. H Αφροδίτη με κοιταξε και δεν είπε τίποτα.
Όταν εφυγαν η Ελενα που είχε ακουσει σχεδόν τα παντα, ήρθε διπλα μου και ειπε : Ωραίος αντρας, αλλά λιγακι φλώρος μου φανηκε. Δεν της απαντησα.
-Να σου βαλω μια μπύρα ? Θελεις ?
-Πάντα είναι ωρα για μια μπύρα.
Εφερε ένα μεγαλο ποτήρι μπυρα.
-Και δε μου λες η ιστορία με την κοπελα στο καράβι ηταν αληθινή ?
-Ποια ιστορια ?
-Αυτή που έλεγες στην Αφροδίτη, με την κοπελα που σε κεράτωσε.
-Δε με παρατας ρε Ελενα. Καλα ρε συ δεν ντρέπεσαι να στήνεις αυτι σε ότι λέμε ?
-Εγω φταίω ? εσεις μιλουσατε διπλα μου.
-Αληθινή είναι.
-Κι εσυ την κοπελα βαρεσες, τον άλλο τίποτα ?
-Αυτή με κερατωσε, αυτός τη δουλεια του εκανε. Αλλωστε δεν την τιμώρησα για το κερατο, αλλά γιατι πηγε με τον συγκεκριμένο ενώ υπηρχαν πολλοί καλύτεροι αντρες στο βαπόρι.
-Παντα εμείς οι γυναικες πληρώνουμε τα σπασμενα. Κριμα δεν είναι ?
-Δε νομίζω αλλα να φροντίζεται να μην σπατε τότε. Αλλωστε αυτόν…..
-Ποιον ?
-Τον τύπο ντε στο καραβι, …. Τον τιμώρησε η μοιρα μετά από λιγο καιρό.
-Δηλαδη ?
-Η ιστορία αυτή εχει κι ένα άλλο σκέλος που θεωρω ότι δεν με αφορά βέβαια και που δεν υπηρχε και λόγος να το πω στην Αφροδίτη.
-Δηλαδη. Πες ρε Θάνο, αφού ξερεις ότι μου αρέσουν αυτά τα μυστήρια.
-Ισως σου πω μια άλλη φορα, τωρα πρέπει να κοψω όλα αυτά τα καρότα που βλεπεις .
-Ένταξη κι εγω έχω λιγη δουλεια στο bar, αλλα όπως το βλέπω θα σχολασουμε νωρίς. Θα κατσουμε στη γωνία μονοι μας και θα μου πεις. Θα σε κεράσω και μπυρα.
Οταν σχολάσαμε η Ελενα μου εφερε ακομα ενα μεγαλο ποτηρι μπυρα και κατσαμε στη γωνια του bar. Επεμενε να της πως την ιστορια και της την είπα.....