Κοιμήθηκα αγκαλιά με ένα άγγελο. Εκείνη χάιδευε τις τρίχες στο στήθος μου που τις φαινόντουσαν περίεργες μια και οι ασιάτες άντρες είναι σχετικά άτριχοι στο σώμα. Χάιδευε με ένα τρόπο όμως αλλιώτικο που είχε μέσα του στοργή και περιέργεια, όπως θα χαιδεύαμε εμείς ένα εξωτικό άγριο ζώο για παράδειγμα.
Σιγά σιγά ''σκαρφαλώνοντας'' έφερε το προσωπάκι της σε μια θέση που η μύτη της σχεδόν ακουμπούσε στο πηγούνι μου ξαπλωμένη πάνω στο στήθος μου. Προσπαθούσε να πάρει μια θέση αλλά δεν καταλάβαινα τι ήθελε και τη ρώτησα.
- What are you doing ??
-I want to breath same same air you breath out.
Η απάντηση με έστειλε αδιάβαστο εμένα τον κοσμογυρισμένο να παίξω με το κουβαδάκι μου σε άλλη παραλία !! Οταν γράφω ότι οι ασιάτισσες ενώ σε θέματα φυσικών προσόντων υπολείπονται των δυτικών κα κυρίως των σλαβικών γυναικείων φυλών, υπερέχουν σε θέματα αισθησιασμού, κάτι τέτοιο εννοώ !!
Βυθίστηκα μέσα σε μια αίσθηση βαθειάς ευδαιμονίας. Ενοιωθα ένα είδος πληρότητας να κατακλύζει το κεφάλι μου και να με παραπέμπει σε μια αίσθηση του τύπου ''Τώρα δεν θέλω απολύτως τίποτα άλλο''. Μπορεί έστω και ξόφαλτσα να ακούμπησα αυτό που οι βουδιστές λένε νιρβάνα και που όλη μου τη ζωή ως ηλίθιος εγωιστικός δυτικός ξερόλας περιφρονούσα ειρωνικά σχεδόν σαν άλλη μια ανατολίτικη θρησκευτική δοξασία.
Επρεπε να φτάσω κοντά στα 50 μου να γυρίσω όλο το κόσμο, και να αποστασιοποιηθώ παροδικά και εθελούσια λίγο από το δυτικό τρόπο ζωής μου για να πάρω λίγο πρέφα. Εστω όμως και αργά κάτι κατάλαβα.
Εύχομαι να πεθάνω σε μια τέτοια στιγμή αγαλλίασης και η κάσα με την οποία η πρεσβεία θα με στείλει πακέτο πίσω στη πατρίδα να μην κλείνει από κάτι που πεισματικά και αγέρωχα, αν και κοκαλωμένο και πεθαμένο θα την εμποδίζει να κλείσει.