Ιστορια αναγνώστη!
Για πολύ καιρό άκουγα ιστορίες με σατανιστές στην Άνω Γλυφάδα, αλλά νόμιζα ότι ήταν απλά μύθοι. Είχα ακούσει θυμάμαι, ότι κάθε βράδυ στις 12 μαζεύονταν οι σατανιστές στο δημοτικό και κάνουν όργια. Παρόλα αυτά, μία φορά είχα μείνει στο δημοτικό μέχρι τις 12 με κάτι φίλους μου και δεν είδαμε κανέναν σατανιστή.
Έτσι, είχαμε αρχίσει να υποτιμάμε αυτή τη φυλή ανθρώπων, που ο μύθος λέει ότι είναι η πιο επικίνδυνη.
Μια μέρα λοιπόν, τον Αύγουστο αποφασίσαμε - όπως κάθε χρόνο - να πάμε στο βουνό και να μείνουμε σε μία σπηλιά όπου μέναμε κάθε καλοκαίρι, να ψήσουμε σουβλάκια κτλ.
Οι μύθοι που είχαμε ακούσει λέγανε, ότι στη κορυφή του βουνού, υπήρχε ναός σατανιστών, τον οποίο χρησιμοποιούσαν για τελετές!
Έτσι λοιπόν, εγώ περίμενα να πάει 12 για να ρίξω την ιδέα να ανέβουμε στη κορυφή, να δούμε αν αληθεύει ο μύθος.
Όντως λοιπόν, πήγαμε προς τη κορυφή. Όσο ανεβαίναμε εντωμεταξύ, τόσο λιγόστευε το φως και μέναμε μόνο με αυτό απ' τους φακούς μας.
Προχωράγαμε για αρκετή ώρα, αλλά δεν βλέπαμε κανένα ναό, έτσι, σίγουροι ότι δεν θα βρίσκαμε τίποτα, αρχίσαμε να κάνουμε αστεία με τους σατανιστές του τύπου "θα χεστούν απάνω τους μόλις δούνε 11 νταγλαράδες ξαφνικά μες το σκοτάδι μπροστά τους" κτλ.
Ενώ όλοι γελάγαμε, ξαφνικά κόπηκε το γέλοιο σε αυτούς που ήταν λίγο πιο μπροστά από μας και σταμάτησαν να περπατάνε. Μόλις φτάσαμε εκεί που σταματήσανε αυτοί, κόπηκε και το δικό μας το γέλοιο:
Μπροστά μας, αντικρίσαμε μία μεγάλη, μοβ εκκλησία, που όμως δεν είχε σταυρό απάνω, ενώ είχε δύο τρούλους χρώματος μαύρου, με μία μυτερή κορυφή ο καθένας. Ο συγκεκριμένος ναός, έμοιαζε περισσότερο με κάστρο.
Το ναό, τον βλέπαμε απ' τα πλάγια και αν και είχαμε ήδη αρχίσει να φοβόμαστε, πήγαμε στη μπροστινή μεριά για να βρούμε τη πόρτα και να δούμε μέσα.
Όντως λοιπόν, βρίκαμε τη πόρτα και πλησιάσαμε. Από μέσα ακούγονταν, διάφορες πολύ τρομαχτικές αντρικές και κοριτσίστικες φωνές να τραγουδούν ψαλμούς σε μία άγνωστη γλώσσα. Όσο πλησιάζαμε, οι ψαλμοί ακούγονταν όλο και πιο δυνατά.
Η πόρτα ήταν μαύρη, διπλή, μεγάλη και ξύλινη και είχε χαραγμένη πάνω μία πεντάλφα με ένα κεφάλι κρυαριού μέσα, ενώ από κάτω έγραφε τη Λατινική φράση "Heic Habito de Baphomet". Τη φράση τη συγκράτισα, γιατί ξέρω λίγα Γαλλικά και έμοιαζε με Γαλλική (δεν ήταν βέβαια). Το σκέφτηκα και μάλλον σήμαινε "Εδώ κατοικεί ο Baphomet" (διορθώστε με αν κάνω λάθος).
- Απ' ότι ξέρω, Baphomet ισχυρίζονται οι σατανιστές ότι είναι το αληθινό όνομα του κρυαριού.
Αν και είχαμε φοβηθεί αρκετά, κάποιος έβαλε την ιδέα να ανοίξουμε λίγο τη πόρτα να δούμε μέσα. Προσπαθήσαμε αλλά μάταια. Η πόρτα δεν άνοιγε με τίποτα, έτσι αναγκαστήκαμε να πάμε γύρω - γύρω απ' τον ναό, μήπως βρούμε ένα χαμηλό παράθυρο να κοιτάξουμε μέσα.
Όντως λοιπόν, στο πίσω μέρος του ναού, υπήρχε ένα (μόνο) παράθυρο που ήταν πιο χαμηλό απ' τα άλλα. Παρόλα αυτά, πάλι όμως δεν το φτάναμε. Έτσι, ένα παιδί μου έκανε το γνωστό "πατάκι" για να καταφέρω να πιαστώ απ' τα κάγκελα του παραθύρου και να δω μέσα.
Δεν τα κατάφερα με τη πρώτη προσπάθεια, όμως τελικά πιάστηκα απ' τα κάγκελα και βρήκα μία βολική θέση για να δω μέσα.
Γύρω-γύρω λοιπόν οι τοίχη μέσα, είχαν ένα περίεργο, σκούρο κόκκινο χρώμα, ενώ είχε επίσης στηθεί γύρω - γύρω ένας τεράστιος κύκλος από πέτρινα φέρετρα. Μέσα στο κύκλο, στα αριστερά μου, υπήρχε ένας επίσης πέτρινος βωμός, πάνω στον οποίο ήταν δεμμένη μία τελείως γυμνή, μικρή και όμορφη κοπέλα με ανοιχτά τα πόδια.
Ανάμεσα στα πόδια της, πάνω στο βωμό καθότανε ένας άντρας γονατιστός που είχε βάλει το ένα χέρι του στο λαιμό της ενώ συνουσιαζόταν μαζί της. Εκείνη, αν και απ' ότι είδα έτρεμαν τα πόδια της, ούτε φώναζε ούτε έκλαιγε. Η σκηνή που απεικονιζόταν μπροστά μου παρόλα αυτά, δεν ήταν σεξουαλική, αλλά τρομαχτική, αφού ο άντρας ήταν τελείως ντυμένος και αν και συνουσιαζόταν με τη κοπέλα, δεν φαινόταν καθόλου το δέρμα του. Φόραγε Ένα μαύρο, μακρύ μανδύα, που χυνότανε πάνω στο σώμα της κοπέλας, με αποτέλεσμα να μη φαίνονται τα γεννητικά της όργανα, ενώ πάνω απ' το μανδύα φόραγε μία ξεκούμπωτη, μαύρη, μακριά ρόμπα, που χυνότανε πάνω στο βωμό. Κάτω απ' τη ρόμπα και τον μανδύα, φόραγε ένα μαύρο, λίγο κολλητό τζιν, το οποίο προφανώς είχε ξεκουμπώσει, ενώ στο κεφάλι φόραγε μία μαύρη επίσης μακριά κουκούλα, και μία σιδερένια, ασημένια μάσκα που απεικόνιζε ένα σκελετό.
Δεξιά απ' το βωμό, στέκονταν περίπου είκοσι άντρες και γυναίκες με σκυμένα τα κεφάλια, ντυμμένοι όλοι ακριβώς ίδια με τον άντρα που συνουσιαζόταν με τη κοπέλα.
Μπροστά τους, στεκόταν ένας άντρας, όμοια ντυμένος, με τη διαφορά οτι αυτός φόραγε μαύρη μάσκα.
Ακόμα πιο μπροστά και απ' αυτό τον άντρα, στεκότανε με σκυμμένο επίσης το κεφάλι μία κοπέλα, που φόραγε ακριβώς τα ίδια ρούχα και τη κουκούλα, όμως χωρίς μάσκα. Μπροστά της, είχε μία βάση, στην οποία υπήρχε ένα ανοιχτό βιβλίο, το οποίο και διάβαζε η κοπέλα ψέλνοντας.
Μπροστά από τη κοπέλα με το βιβλίο, υπήρχε ένα πολύ ψηλό άγαλμα, το οποίο κοιτάζανε όλοι με σκυμμένα τα κεφάλια τους. Το άγαλμα αυτό, απεικόνιζε έναν πολύ γυμνασμένο άντρα, με ανθρώπινο σώμα, μεγάλα φτερά, ουρά και κεφάλι κρυαριού, με γυριστά κέρατα.
Η κοπέλα με το βιβλίο τραγούδαγε στα Λατινικά τους ψαλμούς που διάβαζε, και μετά επαναλάμβαναν αυτά που έλεγε οι υπόλοιποι πίσω της. Οι φωνές τους ήταν ολονών τρομαχτικές, ενώ της κοπέλας ακουγότανε δαιμονική, επίσης τρομαχτική, αλλά σαν να άνηκε σε κορίτσι 12 χρονών. Το ανάστημά της δεν έδειχνε να είναι και αρκετά μεγαλύτερη, μόνο το στήθος της ήταν λίγο μεγάλο.
Εγώ, σηκώθηκα λίγο ακόμα για να δω τι υπήρχε κάτω απ' το παράθυρο, και αυτό που είδα, ήταν μία πεντάλφα χαραγμένη στο τοίχο, που μέσα όμως έτρεχε μάλλον αίμα. Η πεντάλφα ήταν ακριβώς πίσω απ' το κεφάλι του αγάλματος.
Το βλέμμα μου γύρισε στη κοπέλα που έψελνε, γιατί μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Ξαφνικά όμως, μόλις γύρισα και τη κοίταξα, διέκοψε απότομα το ψαλμό που τραγουδούσε και αμέσως σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε. Στο πρόσωπο ήταν πολύ όμορφο, αλλά ήταν βαμμένη τρομαχτικά με μαύρο και άσπρο χρώμα. Τα μαλλιά της ήτανε μαύρα, ίσια και πολύ μακριά, ενώ τα μάτια της ήταν τελείως άσπρα, σαν να ήτανε τυφλη. Αν όμως ήτανε τυφλή δεν θα μπορούσε να διαβάζει οπότε μάλλον δεν ήταν...
Μόλις με κοίταξε έτσι απότομα, τρόμαξα τόσο πολύ που έπεσα απ' το παράθυρο στο χώμα. Παρόλα αυτά, το πρόσωπό της έμεινε στη μνήμη μου, γιατί αν και βαμμένη ήταν πολύ όμορφη.
Αμέσως μόλις έπεσα στο χώμα, σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι, γιατί κατάλαβαν ότι μάλλον με είδανε από μέσα. Ενώ τρέχαμε να ξεφύγουμε, στο δρόμο βλέπαμε στο χώμα διάφορα σφαγμένα, ή καμμένα ζώα και φοβόμασταν ακόμα περισσότερο.
Ούτε που καταλάβαμε για πότε απομακρυνθήκαμε τόσο απ' το ναό, που σταμάτησε να φαίνετε στον ορίζοντα. Παρόλα αυτά, γυρίσαμε πίσω στη σπηλιά, πήραμε τα πράγματά μας και γυρίσαμε γρήγορα σπίτια μας, γιατί φοβηθήκαμε ότι κατεβαίνοντας οι σατανιστές, ίσως μας έβλεπαν.
Αυτή ήταν η ιστορία μου, και ήταν η πιο τρομαχτική της ζωής μου. Από τότε, δεν ξαναπήγαμε, ούτε θα ξαναπάμε ποτέ στο βουνό και θα το σκεφτώ πολύ για να ξαναπάω στην Άνω Γλυφάδα.
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.literalremains.com/wp-content/uploads/2009/09/jason-001.jpg[/img[/URL]])
