(...)
Που είναι οι ιμάμηδες του Ιράν, η Χαμάς, η Χεζμπολά, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι;;;
(...)
To Iραν άκουγε "ταλιμπάν", "Οσάμα" και "αλ Κάιντα" και έβγαζε καντήλες.
Το Ισλάμ είναι τόσο περίπλοκο που είναι αδύνατο να το συλλάβουμε εμείς εδώ. Θρησκευτικά είναι διαιρεμένο. (Πιθανόν να είναι εξ ίσου ασύλληπτο για ένα γιαπωνέζο να καταλάβει γιατί οι μισοί χριστιανοί ιερείς είναι μουσάτοι και παντρεμένοι και οι άλλοι μισοί ξυρισμένοι και άγαμοι.)
Πολιτικά από το 1950 και μετά ζει συνέχεια μεταξύ ελπίδας και απογοήτευσης. Κάποτε της μόδας ήταν οι αξιωματικοί. Νάσερ, Καντάφι, Σαντάμ...
Μετά ήρθε η Ισλαμική επανάσταση
Πιο μετά ήρθε η ακραία ριζοσπαστικοποίηση. Για κάποιους τόσο απογοητευμένους νεαρούς μουσουλμάνους ήταν διέξοδος.
Κι η ριζοσπαστικοποίηση διαπλεγμένη με την πιο κλεπτοκρατική εκδοχή του πολιτικού ισλάμ, τη Σαουδική δυναστεία.
Ο ίδιος ο Λάντεν ήταν ξοφλημένος και για τους ομοϊδεάτες του από τη στιγμή που για να μιλήσει έπρεπε νά'χει έμπιστο αγγελιαφόρο και μόνο, και έπρεπε να καίει τα σκουπίδια του και να μην έχει απλωμένο ούτε σύρμα μπουγάδας στο σπίτι του.