Ακούστε λοιπόν και την άποψη κάποιου που είναι 50+.
Ως γνωστόν, κατά τα 45 μας, εμφανίζεται η πρεσβυωπία. Η πρεσβυωπία είναι η πάθηση (ή μάλλον η αναπηρία) που εκδηλώνεται σε αυτή την ηλικία, και δεν έπιτρέπει στο μάτι να εστιάσει σε κοντινές αποστάσεις. Αυτό "θεραπεύεται" (γιά κάποιον που δεν έχει μυωπία ή υπερμετρωπία) με το να φοράει γυαλιά "για κοντά", δηλαδή γυαλιά με +1, +2 ή +3 βαθμούς διόρθωσης ("+" είναι το αντίθετο από το "-", που χαρακτηρίζει τα γυαλια μυωπίας) και με τα οποία βλέπει κοντά.
Για κάποιον που ΕΧΕΙ μυωπία, η θεραπεία είναι αυτόματη, χωρίς γυαλιά. Γιατί ο μύωπας, χωρίς γυαλιά είναι σαν τον κανονικό με γυαλιά + βαθμών. Τα μάτια του μύωπα εστιάζουν σε κοντινή απόσταση, άμα βγάλει τα γυαλιά του.
Αυτή η "αυτόματη" διόρθωση, ΧΑΝΕΤΑΙ εφ όσον με την επέμβαση "εξαλειφθεί" η μυωπία.
Κάνουμε δηλαδή (σήμερα, σε μικρή ηλικία) μια διορθωτική επέμβαση, μας εξαλείφει (αν πετύχει) το πρόβλημα των γυαλιών ΣΗΜΕΡΑ, αλλά εγγράφουμε μια υποθήκη για ένα "δυσκολώτερο" μέλλον, όταν μεγαλώσουμε. Γιατί τότε, θα χρειαζόμαστε γυαλιά πρεσβυωπίας, για να διαβάζουμε, να δούμε κάτι κοντά, κλπ.
Το συγκεκριμένο πρόβλημα περιγράφεται σαν "Αποκλείεται να δω τα κουδούνια της πολυκατοικίας το βράδυ, αν δεν έχω τα γυαλιά μου".
Είμαι μύωπας, ΔΕΝ έχω κάνει εγχείρηση, έχω πρεσβυωπία (πλέον), αλλά διαβάζω ΧΩΡΙΣ γυαλιά. Αν είχα κάνει εγχείρηση, τα γυαλιά πρεσβυωπίας σήμερα θα ήταν ένα απαραίτητο εξάρτημα στη ζωή μου.
Θα είχα "γλυτώσει" βέβαια τα γυαλιά για την περίοδο της ζωής μου από τότε που θα είχα κάνει την εγχείρηση μέχρι τα 45 μου, αλλά μετά ΠΑΛΙ γυαλιά.
Όποτε χρειάζομει να ΜΗΝ φοράω γυαλιά μυωπίας (και παλιά, και τώρα) φοράω 2 φακούς επαφής μαλακούς μιας ημέρας (Daylies), κάνω τη δουλειά μου, και τους πετάω. Πάμφθηνοι είναι. Ούτε καθαριστικά, ούτε μπουκαλάκια, ούτε τίποτα.
Οι περιπτώσεις αυτές είναι (κυρίως) όταν θέλω να φορέσω μάσκα για τη θάλασσα, οπότε η ανάγκη του να ΜΗ φοράς γυαλιά είναι άμεση και επιτακτική. Οι μάσκες με φακούς είναι πολύ μπέρδεμα (το να πετύχουν), άσε που κοστίζουν ένα σκασμό λεφτά. Και χάνονται κι όλας.
Συμπερασματικά, εγώ ΔΕΝ θα συμβούλευα ΚΑΝΕΝΑ φίλο να κάνει την επέμβαση της μυωπίας. Αυτό βέβαια δεν ισχύει αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι (όπως οι στρατιωτικές σχολές).
Εκτός από αυτά που είπα, ΠΑΝΤΑ μια εγχείρηση (όσο ελαφριά και αν είναι), έχει πιθανότητες:
1) Να ΜΗΝ φέρει (για οποιοήποτε λόγο) το επιθυμητό αποτέλεσμα.
2) Να φέρει επιπλοκές των οποίων το αποτέλεσμα θα είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ από ότι υπήρχε πριν απ' την εγχείρηση.
Οι πιθανότητες να συμβούν αυτά είναι βέβαια μικρές. Αλλά υπάρχουν, δεν είναι μηδενικές. Είναι θέμα πόσο θέλει κανείς να παίρνει ρίσκα.
Η συμβουλή μου είναι: >>> Φακοί επαφής, αν σε ενοχλούν τα γυαλιά. Και όχι πάντα, ΟΠΟΤΕ σε ενοχλούν. Κράτα το δικαίωμα της επιλογής για τον εαυτό σου.
Για το φίλο που είπε "Δε μπορώ να τους συνηθίσω με τίποτα", τον συμβουλεύω να βρει έναν οπτικό που θα "ταιριάζουν τα χνώτα σας" (μπορεί να είναι και γκόμενα οπτικός), και να του/της πεις ότι θέλεις να σε ΜΑΘΕΙ να φοράς φακούς επαφής. Αν είναι καλός, θα το καταφέρει. Δεν είναι κάτι αξεπέραστο. Και εγώ είχα δυσκολία στην αρχή, αλλά ΕΛΗΞΕ.
Και θα με θυμηθείς.
Δεν είναι κάτι το "μη αναστρέψιμο" (όπως η εγχείρηση), δεν είναι κάτι που κοστίζει ακριβά (όπως η εγχείρηση), δεν είναι κάτι που εμπεριέχει κάποιο ρίσκο (όπως η εγχείρηση). Είναι ακίνδυνο, free, και εύκολο.
Αφού το κάνεις θα έχεις το αποτέλεσμα δικό σου, να το κρίνεις, και να αποφασίσεις αν σε ικανοποιεί ή όχι. Αν όχι, προχωράς στην εγχείρηση.
Καληνύχτα σας.
