Γνωστά αυτά. Να πούμε και την ιστορία της Κλαυθμώνος για να στηρίξουμε τους άπειρους τεμπεληδες και αργομισθους του δημοσίου τομέα. Και τι σχέση έχει η δημοκρατία με τη μονιμότητα υπαλλήλων; Πελατειακή σχέση είναι κομμάτων-ψηφοφορων και τίποτα περισσότερο. Απορώ πόσες χώρες της ΕΕ έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα. Και τι σόι δημοκρατίες είναι αυτές που δεν έχουν.Πριν γινει η μονιμοτητα, οταν ερχοταν μια κυβερνηση απελυε ολους τους προηγουμενους ΔΥ και εβαζε δικους της. Το απολυτο μπαχαλο. Και ηρθε το Συνταγμα και ειπε οχι, θα υπαρχει μονιμοτητα. Και ναι, ηταν δημοκρατικη κατακτηση. Αλλά τωρα λεμε ανιστορητα πραγματα επειδη "πληρωνουμε φορους".
Παρεκτος που πανευρωπαϊκά η τάση είναι να μειώνεται ο αριθμός των μονίμων υπέρ των συμβασιούχων. Στην Ιρλανδία, αν θυμάμαι καλά, έχουν ένα νόμο που απαγορεύει τις αλλαγές σε διευθυντικές θέσεις οταν αλλάζει η κυβέρνηση.
Εδώ δουλεύεις, δε δουλεύεις είσαι ακλόνητος. Που αλλού γίνεται αυτό χωρίς συνέπειες;