Διαγραμμένο μέλος 184505
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 6 Οκτ 2018
- Μηνύματα
- 9.502
- Like
- 6.655
- Πόντοι
- 1.106
Eνας άνθρωπος που κατεβαίνει στα καφενεία και πείθει τον κόσμο να ακολουθήσει είναι εμβληματικός. Πείθει με το λόγο και την φυσική παρουσία. Ο Λαρισαίος ο Μαρούδας, που ήταν το δεξί του χέρι, μόνον εμβληματικός δεν είναι. Αυτός ούτε τον εαυτό του δεν πείθει. Στο ίδιο στυλ με το Μπούτα είναι και ο Κοκκινούλης. Αν και έχει αποτραβηχτεί γιατί το ξεφτίλισε με κάποιες επιλογές και χρεωκόπησε την ΕΑΣ Λάρισας. Ο Σιδηρόπουλος, που ήταν το δεξί του χέρι και βγήκε μπροστά, πολύ μεγάλος νταλαβεριτζής και ικανός στα αγροτικά αλλά εμβληματικό δεν τον λες.εμβληματικός στο να κατεβάζει την αγροτιά στους δρόμους, να το παίζει αγροτοπατέρας και από πίσω να τα βρίσκει με τους κυβερνώντες. Πήγε να βρει τον Λυμπερόπουλο τον ταρίφα.
Από το ΚΚΕ δύο ανθρώπους που σέβομαι, αν και ιδεολογικοί αντίπαλοι, είναι ο Μπούτας και ο Τσιόγκας. Ο δεύτερος έκανε τέτοια δουλειά για τον απλό κόσμο που πάλευε για τις δουλειές του, που βγήκε τραίνο βουλευτής παρά τη γραμμή του κόμματος να βγει ο Σκυλλάκος. Κι επειδή το ΚΚΕ δεν τα σηκώνει αυτά, τον ανάγκασε να παραιτηθεί για να βγεί ο επιλαχών Σκυλλάκος. Τον επιβράβευσε ο απλός ο κόσμος τον Τσιόγκα, ανεξαρτήτως ιδεολογικής και κομματικής ταυτότητας, μόνον που αυτά δεν είναι ανεκτά σε μονολιθικούς οργανισμούς όπως του Περισσού. Ούτε τον Τσιόγκα τον έλεγες εμβληματικό. Το αντίθετο. Μιλούσε όμως στην καρδιά αυτού που αγωνιούσε για το επαγγελματικό του μέλλον.
Εμβληματικός ήταν ο Μπούτας. Είχε το χάρισμα. Όποιος τον έχει ζήσει καταλαβαίνει τι θέλω να πω. Δεν είπαμε ότι πήγαινε με το σταυρό στο χέρι.