ποντικομικρούλη,
είναι ΒΑΣΙΚΟ ΛΑΘΟΣ που ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ η απόδοση στον άλλον θεσεων που δεν εκφράζει.
1. δεν είναι φυσική συνέχεια της θέσης για ύπαρξη εθνικών ή άλλων μειονοτήτων το δικαίωμα απόσχισης.
2. ακόμα περισσότερο όταν οι μειονότητες είναι μειοψηφικές και όχι πλειοψηφικές σε τοπικό επίπεδο πχ θρακη.
3. από κει και πέρα ξεκόλλα από την ανάγκη να γίνεσαι απολογητής της υποτιθέμενης ελληνικής εθνικής πολιτικής και μην μπλέκεις όλα τα ζητήματα.
4. η δική μου αφετηρία, όπως και του ΝΘ, είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα. βέβαια νομίζω ότι αυτή η προσέγγιση που είναι σύγχρονη δεν θα έπρεπε να καταντά ανιστορική με την εφαρμογή της σε κοινωνίες όπως η οθωμανική. έτσι το να μιλάς για «συμπολίτες» σε εκείνη την περίοδο είναι μάλλον λάθος.
5. με βάση την προσέγγιση αυτή δεν ρυθμίζεται μόνο το είναι, αλλά καταγράφεται κι ένα δέον.
ε τότε απλά διαφωνούμε, για μένα αποτελεί φυσική συνέχεια, όχι πάντα -εδώ έχεις δίκιο- αλλά ανάλογα με την περίπτωση (έτσι, δεν θα είχα κανένα θέμα να αναγνωριστεί στην Θράκη πχ σουηδική μειονόητα, πολύ πιθανό να έχω τεράστιο θέμα όμως αν αναγνωριστεί τουρκική, ιδίως όταν δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να το κάνω αφού με καλύπτουςν διεθνείς συνθήκες)
έχω ξαναπεί ότι βασική μου άποψη είναι ότι τα κράτη (ως νομικά πρόσωπα) δεν είναι φιλανθρωπικοί οργανισμοί ούτε πρέπει να παίζουν τον ρόλο ευαγών ιδρυμάτων, εάν κάποιοι λίγοι καταπιέζονται επειδή δεν τους αναγνωρίζουμε επίσημα την εθνική ταυτότητα που εκείνοι θέλουν ας κλάψουν λίγο και θα τους περάσει, δεν τους κόβουμε δα και το φαΐ, θα καταφέρουν να επιβιώσουν και ας λέγονται μεταξύ τους όπως γουστάρουν...
το κράτος θα φροντίσει να λάβει τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα ώστε να αποκλείσει την όποια μελλοντική πιθανότητα απόσχισης, έστω και αν αυτή σήμερα φαντάζει μικρή ή ανύπαρκτη, στα βαλκάνια ζούμε όχι στην σκανδιναβία.
οπότε δεν θεωρώ σώφρον να αναγνωρίσουμε τους γενίτσαρους που δημιούργησε στην θράκη το τουρκικό υπεξ, για τον φόβο των ιουδαίων αν το θες.
όσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα πέρα από την αναμφισβήτητη σημασία τους και την ανάγκη προστασίας τους θεωρώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις έχουν γίνει ο δούρειος ίππος για αλλότρια συμφέροντα που καμία σχέση δεν έχουν με την εξυπηρέτηση αυτών.
έτσι πχ αν θεωρείς ως ανθρώπινο δικαίωμα τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό τότε θα μπορείς να δεις και ότι πίσω από την ανάγκη αυτή (η οποία πιθανόν να κατασκευάστηκε κιόλας) καιροφυλακτούν ιμπεριαλιστικές τάσεις και συμφέροντα (για να μιλήσω με όρους που γουστάρετε) που μπορεί να μας τινάξουν όλους στον αέρα και τότε δεν θα κινδυνεύει απλώς η εθνική συνείδηση των ανθρώπων αυτών αλλά η ζωή τους.
το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο να διασφαλίσει την ακεραιότητά του και την ευημερία της πλειοψηφίας.
όσον αφορά το κείμενο του τύπου εγώ το είδα μονομερές και άκρως ιδεολογικό, προσπαθούσε εντέχνως να εξισώσει τις ληστείες που ενδεχομένως διέπραξαν οι εξεγερμένοι έλληνες του πόντου έναντι των τούρκων (λογικό αφού πόλεμο είχαν κηρύξει), με την "μαζική εθνοκάθαρση" την οποία δέχεται ότι τέλεσαν οι τελευταίοι σε βάρος των πρώτων.
αυτά τα δύο είναι ποτέ δυνατόν να εξισωθούν? σε ποιό "δέον" αναφέρεσαι και πού εντοπίζεις στο κείμενο την υπεράσπιση των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" από τον συγγραφέα του?