Ενθυμουμαι μια περιπτωση προ πολλων ετων στην γραφικη Ρεμουνδου.
Δυναμικη πρωην πασιγνωστη επαγγελματιας μετα το στραβοφορεμα της καποτας
επιδοθηκε σε ακατασχετη τραμπαλα με σκοπο να με ξεπεταξει.
Οχι για να ευχαριστηθει οπως συνηθως συμβαινει με πληθος αλλων συμπολεμιστων
που χαριζουν οργασμους μεγατονων. Οχι με εμενα.
Η καποτα σκιστηκε, θα ελεγα εκανε κλατς και το πεος χωθηκε γυμνο στο μουνι.
Η τριβη ηταν ευχαριστη, θα ελεγα ιδανικη αλλα η επαγγελματιας εδειξε χαρακτηρα και συνεση
(αφου ειδε οτι το ειδα).
Τραβηχτηκε και αφου εκανε κομπο την καποτα με ατσουμπαλες κινησεις, προσπαθησε
να μου τη ξαναφορεσει. Τι κι αν την αγγιξε εντος κι εκτος με χερια που ειχαν πιασει τα παντα;
τι κι αν δεν μπορουσε να μου την φορεσει αλλα αυτη εκει...το βιολι της;
με χαριτωμενη κινηση και επιφωνημα "ουφ", την αφησε στον καδο με ομορφο λει-απ.
Εστησε μουνι στα τεσσερα και ψιθυρισε "μπες ετσι".
Να την προσβαλλα; εχυσα κωλομαγουλα. Καλη, καλη.
Ξαναπηγα φυσικα!