Δε θα εξετάσω καθόλου την ίδια την επίθεση, δε θα πάρω καμία θέση σχετικά καθώς δεν έχω τα δεδομένα που χρειάζονται από αξιόπιστη πηγή για να κρίνω. Το να εμπιστευτώ τις ανακοινώσεις των μπάτσων και των παρακρατικών που έχουν αναλάβει το μοιρολόι του τρύπιου μπάτσου είναι ισοδύναμο με το να εμπιστευτώ τα δελτία τύπου του ισραήλ σχετικά με τη σφαγή στη Γάζα.
Εδώ θα εξετάσω την υποκρισία του δολοφονικού κράτους της Πρώην Ανατολικής Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και την σπαραξικάρδια αρθρογραφία του παρακρατικού τύπου (στόκοι, καρατζαφέρηδες, χρυσαύγουλοι και δε συμμαζεύεται) που την συμπληρώνει.
Σε κάθε πόλεμο εκείνο που θεωρείται έγκλημα δεν είναι οι θάνατοι των ενόπλων στρατιωτών αλλά των αμάχων. Ακόμα και οι ίδιοι οι ισραηλινοί παρουσιάζουν σαν "θύματα" τους άμαχους που σκοτώνονται ή τραυματίζονται από την παλαιστινιακή αντίσταση, όχι τους στρατιώτες. Οι παλαιστίνιοι από την άλλη, ποτέ δε ζήτησαν τον οίκτο της διεθνούς κοινής γνώμης για τους μάρτυρες της αντίστασης, επειδή ακριβώς είναι στρατιώτες. Εκείνο που εξοργίζει τον καθένα και είναι αντικειμενικά εγκληματικό είναι οι δολοφονίες μικρών παιδιών, γυναικών, ασθενών, αμάχων.
Στον δικό μας κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, οι μοιρολογίστρες του τρυπημένου μπάτσου, λίγο ως πολύ πάνε να εξομοιώσουν την υπόθεση του τρυπήματός του με τη δολοφονία του Αλέξη, του Μιχάλη και άλλων ανηλίκων και αμάχων. Ο ένστολος, ένοπλος, από επιλογή ενταγμένος στην υπηρεσία της εξουσίας μπάτσος, ξαφνικά έγινε "ο Διαμαντής μας", "νέος με όνειρα" και "αναξιοπαθής"!!!
Αν θέλουν να είναι συνεπείς με την κοινή λογική όλες αυτές οι μοιρολογίστρες θα έπρεπε φυσιολογικά να χύνουν τα ίδια δάκρυα για τους ένοπλους χασάπηδες του ισραήλ και για τους αποκεφαλισμένους αμερικανούς σταυροφόρους στο ιράκ. Και κείνους "μάνα τους έκανε", κι εκείνοι είχαν όνειρο "να πιούν τη φραπεδιά τους μετά την υπηρεσία", κι εκείνοι ανθρώπινες ζωές είναι.
Σύμφωνοι, ο μπάτσος είναι δικός τους. Ανήκει στον ίδιο στρατό που ανήκουν και κείνοι. Δεν παύει όμως να είναι στρατιώτης πρώτης γραμμής, ένστολος και ένοπλος. Δεν είναι ούτε παιδάκι ούτε άμαχος όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν.
Υπάρχει μια τεράστια διαφορά στις συνθήκες πολέμου ανάμεσα σε ένοπλους στρατευμένους και αμάχους. Οι μοιρολογίστρες την αγνοούν συνειδητά υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας, ωστόσο αυτή η διαφορά είναι ριζωμένη στις συνειδήσεις μας και το μοιρολόι τους μόνο προσωρινά αποτελέσματα μπορεί να φέρει.
Ακόμα περισσότερο, μόλις ο κόσμος συνειδητοποιήσει την απάτη τους θα κατέβει στο δρόμο με ακόμα μεγαλύτερη οργή που θα κάνει τον τραυματισμό του μπάτσου να φαντάζει παρανυχίδα.
Η εξουσία που νικήθηκε στην εξέγερση των Δεκεμβριανών είναι αυτονόητο ότι θα πιαστεί από τα μαλιά της, ότι θα κάνει την τρίχα τριχιά, ότι θα καταφύγει στον παραλογισμό. Και μέσα α'αυτό τον παραλογισμό της θα στερήσει από τους υμετέρους πεσόντες τη θέση που διαφορετικά θα κατείχαν στην όποια "Βαλχάλα", παρουσιάζοντάς τους σαν "αμάχους".
Και νικημένοι και ξεφτιλισμένοι! Σας αποδίδω τον οίκτο που σας αρμόζει.
