Χτεσινοβραδινός διάλογος με την αδερφή μου.
Όσα ακολουθούν είναι 100% αληθινά.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η αδερφή μου είναι 25 ετών, αληθινά εντυπωσιακό θηλυκό, με πολλές και εύκολες επιτυχίες στο ανδρικό φύλο (άλλο που εγώ, ως αδερφός της δεν καταλαβαίνω τι της βρίσκουν), η οποία μαγειρεύει φοβερά και, τις φορές που έρχεται σπίτι μου, κρατάει το σπίτι σε άψογη τάξη (γιατί εγώ είμαι τελείως ανοικοκύρευτος).
Κατά δήλωσή της, δεν θέλει "καριέρες και μαλακίες" Πρωτεύων σκοπός της είναι να παντρευτεί έναν άντρα που να μην είναι "μάγκας", αλλά αποτελεσματικός ("σαν τον Πούτιν", όπως λέει η ίδια).
Α, και παρεμπιπτόντως και εντελώς δευτερευόντως, διαβάζει Νίτσε και Ντοστογιέφσκι, έχει μαύρη ζώνη στο καράτε, μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και έχει μεταπτυχιακό στο Διεθνές Δίκαιο (για να προλάβω τυχόν φεμινίστριες).
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Χτες αργά το απόγευμα, στο μπαλκόνι. Συζήτηση αδερφού και αδερφής για τις σχέσεις των δύο φύλων.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΕΓΩ:
"Μικρή, αυτό που εγώ έχω τελικά καταλάβει είναι ότι οι γυναίκες και οι άνθρωποι εν γένει είναι σαν τους λαούς. Δηλαδή, προσαρμόζονται στους κυβερνώντες τους.
Οι λαοί τελικά απλώνουν τα πόδια τους μέχρι εκεί που τους παίρνει. Δηλαδή, είτε ζουν σε αυστηρό καθεστώς είτε σε ανεκτικό, είτε πεινούν είτε είναι χορτάτοι, οι λαοί προσαρμόζονται, χωρίς να θυμούνται τι έλεγαν και τι έκαναν χτες.
Άρα, το θέμα τελικά είναι να κρατάς έναν λαό ελεγχόμενο και να μην του δίνεις την ελευθερία ν' αποφασίζει για τον εαυτό του, γιατί το μόνο που θα πετύχεις είναι να σε ρίξει από την εξουσία, να σε καταριέται και τελικά να βάλει στη θέση σου έναν άλλο δικτάτορα, ο οποίος απλά είναι πιο πονηρός και αδίστακτος από σένα.
Νομίζω πως έτσι συμβαίνει και στις σχέσεις των δύο φύλων.
Το θέμα δεν είναι ποιο είναι το σωστό, το τίμιο, το ηθικό, το ανθρώπινο.
Το θέμα είναι πώς έχεις στήσει την κατάσταση.
Αν θέλω να περνώ καλά με μια γυναίκα, τότε απλά από την αρχή οφείλω να διαμορφώνω την κατάσταση όπως θέλω εγώ και όχι όπως θέλει η γυναίκα. Τότε, η γυναίκα προσαρμόζεται στον χώρο που της έχω δώσει και μαθαίνει να θέλει να με κάνει ευτυχισμένο και μαθαίνει ν' αγαπά τη ζωή της όπως είναι και να μη φαντάζεται ότι θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.
Αν όμως η δική μου προσωπική ευτυχία δεν είναι προτεραιότητα, αν αφήσω περιθώρια να κυριαρχήσει πάνω μου, έστω και μερικώς, αν διαπραγματεύομαι μαζί της, τότε η γυναίκα, θα συναισθανθεί ότι δεν είμαι απόλυτος, θ' αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλο τον χώρο που της αφήνω και θα τον καταλάβει. ΣΤη συνέχεια, έχοντας καταλάβει ότι με την κατάλληλη πίεση, μπορεί να με κάνει να υποχωρώ, θα συνεχίσει να απαιτεί, απαιτώντας και τον προσωπικό μου χώρο. Και τότε, θ' αρχίσει να έχει απαιτήσεις που θα με κάνουν δυστυχισμένο, μόνο και μόνο επειδή εγώ ο ίδιος της έδωσα εξαρχής το περιθώριο να απλωθεί.
Άρα, η λύση για να είμαι ευτυχισμένος με τις γυναίκες είναι να στήνω το παιχνίδι εξαρχής με τους δικούς μου κανόνες. Να έχω διαμορφώσει έτσι τις καταστάσεις, που δεν θα υπάρχει περιθώριο να δυσαρεστηθώ.
Δηλαδή, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ να της περάσω υποσυνείδητα τις επαγωγές:
Ευχαριστημένος Σνιφ => Σχέση με Σνιφ => Ευτυχισμένη γυναίκα
Δυσαρεστημένος Σνιφ => Χωρισμός από Σνιφ => Δυστυχισμένη γυναίκα
Ασχέτως του ότι οι εξισώσεις αυτές ουσιαστικά είναι απατηλές! Και τι έγινε; Απατηλή είναι και η προπαγάνδα που στέλνει ολόκληρους λαούς στην καταστροφή με το χαμόγελο στα χείλη!
Το θέμα είναι ότι με συμφέρει να τις πιστέψει.
Αν λειτουργώ έτσι με όποια γυναίκα βλέπω κάπως πιο σοβαρά από ένα πήδημα, τότε, αντί να αναλωνόμαστε σε ψυχοφθόρους τσακωμούς, η ίδια η γυναίκα θα προσπαθεί ν' ανταποκριθεί σε όσα ζητούνται από αυτήν, άρα η ίδια η γυναίκα θα έχει κάνει προσωπικό της μέλημα να με βλέπει ευτυχισμένο. Και μέσα από τη διαδικάσία του να με ικανοποιεί, θα αντλεί και η ίδια ικανοποίηση, ακριβώς γιατί θα έχει ή ίδια πείσει τον εαυτό της ότι η ευτυχία της πηγάζει μόνο από τη συμμόρφωσή της."
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΡΦΗΣ ΜΟΥ:
"Αν ήσουν κάποιος ξένος και μου τα έλεγες αυτά, φυσικά θα σου απαντούσα ότι όλα αυτά είναι μαλακίες και ότι είσαι ένας κακός, κομπλεξικός, ανασφαλής, πληγωμένος και τέτοια, για να σε ψαρώσω και να σε κάνω να αμφιβάλλεις. Γιατί πολύ απλά, εμένα ως γυναίκα, αυτά που είπες δεν με συμφέρουν.
Επειδή όμως είσαι αδερφός μου και με ενδιαφέρει το συμφέρον σου και θέλω να σε δω ευτυχισμένο αν παντρευτείς ποτέ, στο λέω ανοιχτά ότι έχεις απόλυτο δίκιο και είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Υπό έναν όρο όμως: Αυτά που είπες πρέπει ναι μεν να τα εφαρμόζεις, αλλά να μην τα λες ποτέ στη γυναίκα σου.
Γιατί ο πετυχημένος δικτάτορας δεν είναι ο φωνακλάς τύραννος, αλλά αυτός που εμφανίζεται με τον μανδύα του φιλόστοργου, ασχέτως αν πίσω από τον μανδύα αυτό κάνει τα χειρότερα εγκλήματα.
Έτσι κι εσύ. Πέρνα το δικό σου, κάνε ΜΟΝΟ ό,τι γουστάρεις εσύ, ξενοπήδα όσο θες, αλλά μην πέσεις στην παγίδα να κοκορευτείς στη γυναίκα σου ότι την κάνεις ό,τι θέλεις. Μην της το λες. Απλά κάντο."
Εχμ... Είπατε τίποτα;
Όσα ακολουθούν είναι 100% αληθινά.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Η αδερφή μου είναι 25 ετών, αληθινά εντυπωσιακό θηλυκό, με πολλές και εύκολες επιτυχίες στο ανδρικό φύλο (άλλο που εγώ, ως αδερφός της δεν καταλαβαίνω τι της βρίσκουν), η οποία μαγειρεύει φοβερά και, τις φορές που έρχεται σπίτι μου, κρατάει το σπίτι σε άψογη τάξη (γιατί εγώ είμαι τελείως ανοικοκύρευτος).
Κατά δήλωσή της, δεν θέλει "καριέρες και μαλακίες" Πρωτεύων σκοπός της είναι να παντρευτεί έναν άντρα που να μην είναι "μάγκας", αλλά αποτελεσματικός ("σαν τον Πούτιν", όπως λέει η ίδια).
Α, και παρεμπιπτόντως και εντελώς δευτερευόντως, διαβάζει Νίτσε και Ντοστογιέφσκι, έχει μαύρη ζώνη στο καράτε, μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και έχει μεταπτυχιακό στο Διεθνές Δίκαιο (για να προλάβω τυχόν φεμινίστριες).
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Χτες αργά το απόγευμα, στο μπαλκόνι. Συζήτηση αδερφού και αδερφής για τις σχέσεις των δύο φύλων.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΕΓΩ:
"Μικρή, αυτό που εγώ έχω τελικά καταλάβει είναι ότι οι γυναίκες και οι άνθρωποι εν γένει είναι σαν τους λαούς. Δηλαδή, προσαρμόζονται στους κυβερνώντες τους.
Οι λαοί τελικά απλώνουν τα πόδια τους μέχρι εκεί που τους παίρνει. Δηλαδή, είτε ζουν σε αυστηρό καθεστώς είτε σε ανεκτικό, είτε πεινούν είτε είναι χορτάτοι, οι λαοί προσαρμόζονται, χωρίς να θυμούνται τι έλεγαν και τι έκαναν χτες.
Άρα, το θέμα τελικά είναι να κρατάς έναν λαό ελεγχόμενο και να μην του δίνεις την ελευθερία ν' αποφασίζει για τον εαυτό του, γιατί το μόνο που θα πετύχεις είναι να σε ρίξει από την εξουσία, να σε καταριέται και τελικά να βάλει στη θέση σου έναν άλλο δικτάτορα, ο οποίος απλά είναι πιο πονηρός και αδίστακτος από σένα.
Νομίζω πως έτσι συμβαίνει και στις σχέσεις των δύο φύλων.
Το θέμα δεν είναι ποιο είναι το σωστό, το τίμιο, το ηθικό, το ανθρώπινο.
Το θέμα είναι πώς έχεις στήσει την κατάσταση.
Αν θέλω να περνώ καλά με μια γυναίκα, τότε απλά από την αρχή οφείλω να διαμορφώνω την κατάσταση όπως θέλω εγώ και όχι όπως θέλει η γυναίκα. Τότε, η γυναίκα προσαρμόζεται στον χώρο που της έχω δώσει και μαθαίνει να θέλει να με κάνει ευτυχισμένο και μαθαίνει ν' αγαπά τη ζωή της όπως είναι και να μη φαντάζεται ότι θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.
Αν όμως η δική μου προσωπική ευτυχία δεν είναι προτεραιότητα, αν αφήσω περιθώρια να κυριαρχήσει πάνω μου, έστω και μερικώς, αν διαπραγματεύομαι μαζί της, τότε η γυναίκα, θα συναισθανθεί ότι δεν είμαι απόλυτος, θ' αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλο τον χώρο που της αφήνω και θα τον καταλάβει. ΣΤη συνέχεια, έχοντας καταλάβει ότι με την κατάλληλη πίεση, μπορεί να με κάνει να υποχωρώ, θα συνεχίσει να απαιτεί, απαιτώντας και τον προσωπικό μου χώρο. Και τότε, θ' αρχίσει να έχει απαιτήσεις που θα με κάνουν δυστυχισμένο, μόνο και μόνο επειδή εγώ ο ίδιος της έδωσα εξαρχής το περιθώριο να απλωθεί.
Άρα, η λύση για να είμαι ευτυχισμένος με τις γυναίκες είναι να στήνω το παιχνίδι εξαρχής με τους δικούς μου κανόνες. Να έχω διαμορφώσει έτσι τις καταστάσεις, που δεν θα υπάρχει περιθώριο να δυσαρεστηθώ.
Δηλαδή, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ να της περάσω υποσυνείδητα τις επαγωγές:
Ευχαριστημένος Σνιφ => Σχέση με Σνιφ => Ευτυχισμένη γυναίκα
Δυσαρεστημένος Σνιφ => Χωρισμός από Σνιφ => Δυστυχισμένη γυναίκα
Ασχέτως του ότι οι εξισώσεις αυτές ουσιαστικά είναι απατηλές! Και τι έγινε; Απατηλή είναι και η προπαγάνδα που στέλνει ολόκληρους λαούς στην καταστροφή με το χαμόγελο στα χείλη!
Το θέμα είναι ότι με συμφέρει να τις πιστέψει.
Αν λειτουργώ έτσι με όποια γυναίκα βλέπω κάπως πιο σοβαρά από ένα πήδημα, τότε, αντί να αναλωνόμαστε σε ψυχοφθόρους τσακωμούς, η ίδια η γυναίκα θα προσπαθεί ν' ανταποκριθεί σε όσα ζητούνται από αυτήν, άρα η ίδια η γυναίκα θα έχει κάνει προσωπικό της μέλημα να με βλέπει ευτυχισμένο. Και μέσα από τη διαδικάσία του να με ικανοποιεί, θα αντλεί και η ίδια ικανοποίηση, ακριβώς γιατί θα έχει ή ίδια πείσει τον εαυτό της ότι η ευτυχία της πηγάζει μόνο από τη συμμόρφωσή της."
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΡΦΗΣ ΜΟΥ:
"Αν ήσουν κάποιος ξένος και μου τα έλεγες αυτά, φυσικά θα σου απαντούσα ότι όλα αυτά είναι μαλακίες και ότι είσαι ένας κακός, κομπλεξικός, ανασφαλής, πληγωμένος και τέτοια, για να σε ψαρώσω και να σε κάνω να αμφιβάλλεις. Γιατί πολύ απλά, εμένα ως γυναίκα, αυτά που είπες δεν με συμφέρουν.
Επειδή όμως είσαι αδερφός μου και με ενδιαφέρει το συμφέρον σου και θέλω να σε δω ευτυχισμένο αν παντρευτείς ποτέ, στο λέω ανοιχτά ότι έχεις απόλυτο δίκιο και είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Υπό έναν όρο όμως: Αυτά που είπες πρέπει ναι μεν να τα εφαρμόζεις, αλλά να μην τα λες ποτέ στη γυναίκα σου.
Γιατί ο πετυχημένος δικτάτορας δεν είναι ο φωνακλάς τύραννος, αλλά αυτός που εμφανίζεται με τον μανδύα του φιλόστοργου, ασχέτως αν πίσω από τον μανδύα αυτό κάνει τα χειρότερα εγκλήματα.
Έτσι κι εσύ. Πέρνα το δικό σου, κάνε ΜΟΝΟ ό,τι γουστάρεις εσύ, ξενοπήδα όσο θες, αλλά μην πέσεις στην παγίδα να κοκορευτείς στη γυναίκα σου ότι την κάνεις ό,τι θέλεις. Μην της το λες. Απλά κάντο."
Εχμ... Είπατε τίποτα;
