Οι Χριστιανοί πιστεύουν (πιστεύουμε)πως "Οσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε"... δηλ έχεις για πάντα το Χριστό μέσα σου, ανεξαρτητα αν πιστεύεις για αυτόν ή όχι, ανεξαρτητα αν τον κατηγορείς ή όχι, ανεξαρτητα αν τον έχεις σκοτώσει ακόμα...
Αλλωστε αυτός συγχώρεσε τους σταυρωτές του.
Το ξέρεις ποιο είναι το μοναδικό άτομο που ξέρουμε από τα ευαγγέλια πως έχει πάει στον παράδεισο (για εμάς, με βάση τα δικά μας πιστεύω...)? Ούτε οι άγιοι, ούτε οι απόστολοι ακόμα, ούτε οι ευαγγελιστές, ούτε οι δεσποτάδες, ούτε οι παπάδες, ούτε αυτοί που πήγαιναν μια ζωή στην εκκλησία.
Αυτός που επιβεβαιωμένα, βάση των γραφών, πήγε στον παράδεισο είναι...ο ληστής που σταυρώθηκε με το Χριστό δίπλα στο δικό του σταυρό! Ενας κλέφτης, δολοφόνος και βιαστής. Γιατί βρήκε το θαρρός και μετάνοιωσε (ειλικρινά) έστω την τελευταία στιγμή για τα αδικήματα που είχε κάνει.
Ισως δεν πρέπει να κολλάμε στα κείμενα και στους τύπους. Ούτε στην ιστορία και στα πρόσωπα. Το καλό και το κακό είναι εύκολα αναγνωρίσιμα και τα δυο στη ζωή μας, τα έχουμε μέσα μας, παλεύουν στην καθημερινότητα και στις πράξεις μας. Αρκεί στο τέλος της ζωής να αναλογιστούμε αν προσπαθήσαμε αρκετά.. και τι υπερίσχυσε στη ζυγαριά.