φρεσκο κρεας και γυρος δεν γινονται!!!!για οσους ξερουν ;)
Ισως γνωρίζεις περισσότερα, πάντως, είναι ονομαστός στις πέριξ περιοχές.
Μία δοκιμή, θα σας πείσει....
φρεσκο κρεας και γυρος δεν γινονται!!!!για οσους ξερουν ;)
Ισως γνωρίζεις περισσότερα, πάντως, είναι ονομαστός στις πέριξ περιοχές.
Μία δοκιμή, θα σας πείσει....
το οτι ειναι νοστιμο δεν σημαινει οτι ειναι φρεσκο.να ξερεις οσο περισσοτερα μπαχαρια βαζουν νοστιμευει και ακομα και γατα να τρως ωραιο θα σου φαινεται!!!Ισως γνωρίζεις περισσότερα, πάντως, είναι ονομαστός στις πέριξ περιοχές.
Μία δοκιμή, θα σας πείσει....
Φιλε στη Λειβαδια τα καλαμακια τα φτιαχνουν μονοι του,κοβουν τα κρεατα και τα περναν στα καλαμακια!
Συμφωνώ, έτσι είναι, όμως ο Κώστας της Νέας Κηφισιάς είναι εξαίρεση.Πολύ απλά γιατί ένα μεσημέρι που έτρωγα κόβαν χοιρινή σπάλα μπροστά μου και την περνάγαν σουβλάκι, το είδα με τα μάτια μου!!!Παίδες,
Όλα όσα λέτε είναι εκτός πραγματικότητας. Για τον απλό λόγο ότι όλες οι πρώτες ύλες των σουβλατζήδικων, καντινών, ψησταριών, σουβλασερί κλπ "βγαίνουν" από 3 βιομηχανίες κρέατος, που προετοιμάζουν σουβλάκια, γύρους, κοντοσούβλια, κοκορέτσια, καλαμάκια, μπιφτέκια, και ότι άλλο πωλείται στο χώρο και τα μοιράζουν με φορτηγάκια. Σιγά μη κάθεται ο σουβλατζής ή ο καντινιέρης να τρέχει στο χασάπη, να αγοράζει το ζώο, να το κόβει, να το καθαρίζει, να το περνάει στα καλαμάκια ή στη σούβλα του γύρου, κλπ.
Όλα έτοιμα τα αγοράζει.
Ομοίως μαζική κατασκευή και προμήθεια γίνεται και για τα τζατζίκια, τις πατάτες, και ότι άλλο πωλείται στο χώρο.
Ο ψήστης του μαγαζιού απλώς ψήνει και σερβίρει. Το πράμα έρχεται έτοιμο.
Από όσο ξέρω (από μια από τις 3 βιομηχανίες που είναι στον Ασπρόπυργο), οι συνθήκες παρασκευής των προϊόντων είναι ιδανικές και επιστημονικά ελεγμένες. Μιλάμε δε για πολύ μεγάλους τζίρους, και βεβαίως πολύ μεγάλα κέρδη.
Δε ρισκάρουν να γίνει καμιά στραβή και να δυσφημιστούν ή να βρουν το μπελά τους, εκτός δε από αυτό η κατανάλωση είναι τόσο μεγάλη που δε τίθεται θέμα "μπαγιάτικου" ή ληγμένου. Άλλωστε το κρέας αν μείνει και μια εβδομάδα στο (καλό) ψυγείο δε παθαίνει τίποτα, το ξέρει και η μαμά μας αυτό.
Από κει και πέρα το προϊόν "παίζει" με τις αναλογίες (κρέας, λίπος, αλάτι, πιπέρι κλπ), τα καρυκεύματα που δίνουν αυτή την "ξεχωριστή" μυρωδιά στο φαγητό, και βέβαια τον τρόπο ψησίματος, το λεμόνι, τη ρίγανη, κλπ.
Οπότε όλα τα τέτοιου τύπου ψητά είναι ίδιας βάσης, και δηλώσεις τύπου "Το σουβλάκι του τάδε είναι αχτύπητο" ή "ο τάδε σερβίρει ληγμένα" δεν ισχύουν.
Προσωπικά θεωρώ το καλύτερο σουβλάκι της Αθήνας αυτό της "Λειβαδιάς", που είναι στους πεζόδρομους Κάνιγγος και Γλάδστωνος κοντά στην Πλατεία Κάνιγγος. Αλλά αυτό είναι προσωπικό γούστο, δε σημαίνει ότι επειδή μου αρέσει εμένα πρέπει να αρέσει και σε άλλους, μπορεί να μου αρέσει περισσότερο γιατί όποτε πάω εκεί είμαι πολύ πεινασμένος.
Η πίτσα που έφαγες πρόσφατα από το gavrigiano πώς σου φάνηκε;
Η πίτσα που έφαγες πρόσφατα από το gavrigiano πώς σου φάνηκε;
Παίδες,
Όλα όσα λέτε είναι εκτός πραγματικότητας. Για τον απλό λόγο ότι όλες οι πρώτες ύλες των σουβλατζήδικων, καντινών, ψησταριών, σουβλασερί κλπ "βγαίνουν" από 3 βιομηχανίες κρέατος, που προετοιμάζουν σουβλάκια, γύρους, κοντοσούβλια, κοκορέτσια, καλαμάκια, μπιφτέκια, και ότι άλλο πωλείται στο χώρο και τα μοιράζουν με φορτηγάκια. Σιγά μη κάθεται ο σουβλατζής ή ο καντινιέρης να τρέχει στο χασάπη, να αγοράζει το ζώο, να το κόβει, να το καθαρίζει, να το περνάει στα καλαμάκια ή στη σούβλα του γύρου, κλπ.
Όλα έτοιμα τα αγοράζει.
Ομοίως μαζική κατασκευή και προμήθεια γίνεται και για τα τζατζίκια, τις πατάτες, και ότι άλλο πωλείται στο χώρο.
Ο ψήστης του μαγαζιού απλώς ψήνει και σερβίρει. Το πράμα έρχεται έτοιμο.
Από όσο ξέρω (από μια από τις 3 βιομηχανίες που είναι στον Ασπρόπυργο), οι συνθήκες παρασκευής των προϊόντων είναι ιδανικές και επιστημονικά ελεγμένες. Μιλάμε δε για πολύ μεγάλους τζίρους, και βεβαίως πολύ μεγάλα κέρδη.
Δε ρισκάρουν να γίνει καμιά στραβή και να δυσφημιστούν ή να βρουν το μπελά τους, εκτός δε από αυτό η κατανάλωση είναι τόσο μεγάλη που δε τίθεται θέμα "μπαγιάτικου" ή ληγμένου. Άλλωστε το κρέας αν μείνει και μια εβδομάδα στο (καλό) ψυγείο δε παθαίνει τίποτα, το ξέρει και η μαμά μας αυτό.
Από κει και πέρα το προϊόν "παίζει" με τις αναλογίες (κρέας, λίπος, αλάτι, πιπέρι κλπ), τα καρυκεύματα που δίνουν αυτή την "ξεχωριστή" μυρωδιά στο φαγητό, και βέβαια τον τρόπο ψησίματος, το λεμόνι, τη ρίγανη, κλπ.
Οπότε όλα τα τέτοιου τύπου ψητά είναι ίδιας βάσης, και δηλώσεις τύπου "Το σουβλάκι του τάδε είναι αχτύπητο" ή "ο τάδε σερβίρει ληγμένα" δεν ισχύουν.
Προσωπικά θεωρώ το καλύτερο σουβλάκι της Αθήνας αυτό της "Λειβαδιάς", που είναι στους πεζόδρομους Κάνιγγος και Γλάδστωνος κοντά στην Πλατεία Κάνιγγος. Αλλά αυτό είναι προσωπικό γούστο, δε σημαίνει ότι επειδή μου αρέσει εμένα πρέπει να αρέσει και σε άλλους, μπορεί να μου αρέσει περισσότερο γιατί όποτε πάω εκεί είμαι πολύ πεινασμένος.
Έφαγα προ ημερών ένα σουβλάκι στον Κάβουρα στα Εξάρχεια. Δυστυχώς ήταν ΜΑΠΑ το καλαμάκι και έφαγα το μισό... έφαγα 3 μανταρίνια στο σπίτι μετά για να αλλάξω γεύση...
Το τελευταίο 3μηνο έχει ανοίξει ένα μαγαζί στη Μεταξά στη Γλυφαδα το οποίο ονομάζεται «λαδι & ρίγανη». Μάγκες ένα έχω να πω,δεν έχει ντιλιβερι,δεν έχει τραπέζια στο εσωτερικό παρά μόνο 7-8 ψηλά πάσα έξω,έχει μέτριο φαγητό εκτός από το καλαμακι κότα, Κανει όμως 400-450 αποδείξεις την μέρα!! Τώρα πως το κάνει