Άχρηστες αλλά ενδιαφέρουσες πληροφορίες!

Ποια είναι άραγε η μόνα λίζα;

Μετά την πτώση των Σφόρτσα, ο Λεονάρδος Ντα Βίντσι επιστρέφει για μερικά χρόνια στη Φλωρεντία. Και στα 1503 παίρνει παραγγελία από έναν πλούσιο Φλωρεντίνο, τον Φραγκίσκο ντελ Tζoκόντo, να ζωγραφίσει το πορτραίτο της νεαράς και ωραίας συζύγου του.
Αλλά, "ενώ εργάζεται σε αυτό επί τέσσερα χρόνια, το αφήνει ατελείωτο", λέει ο βιογράφος, απαισιόδοξος όπως πάντα. Αλλά και ο Λεovάρδος πρέπει να είχε θεωρήσει ημιτελές το πορτραίτο, αφού το πήρε μαζί με άλλα έργα στη Γαλλία, αντί να το παραδώσει στον πελάτη του, που θα το είχε οπωσδήποτε πληρώσει.

Κι εδώ αρχίζει το ακανθώδες θέμα της "Τζοκόντας". Πρόκειται πραγματικά για την προσωπογραφία της ωραιότατης συζύγου του Φραγκίσκου ντελ Τζοκόντο; Ο Αδόλφος Βεντούρ υποστηρίζει ότι γυναίκα που εικονίζεται στο πορτραίτο είναι η Κωνσταντία ντ' Αβάλος, δούκισσα της Φρανκαβίλα, "κάτω από το μαύρο πέπλο της χηρείας". 'Ένας άλλος κριτικός υποστηρίζει ότι πρόκειται για μια μυστηριώδη κυρία από τη Νεάπολη, που ο Λεovάρδος ζωγράφισε για τον Τζουλιάνο των Μεδίκων. Κι ο Τζουλιάνο άφησε τον πίνακα στα χέρια του καλλιτέχνη, για να μην στενοχωρήσει με τη θύμηση μιας παλιάς ερωμένης τη σύζυγό του, Φιλμπέρτα της Σαβοΐας που είχε μόλις παντρευτεί.

Διατυπώθηκε και μια άλλη υπόθεση: ότι η Τζοκόντα είναι στην πραγματικότητα το πορτραίτο ενός μεταμφιεσμένου άνδρα. Γύρω από τον μυστηριώδη αυτό πίνακα υφαίνεται ένα πολύπλοκο μυθιστόρημα, που ενέπνευσε συγγραφείς και ποιητές. Τελευταίος ο Γκαμπριέλε ντ' Αvvoύντσιο, που με αφορμή την κλοπή της "Τζοκόντας" από το Λούβρο, το 1911, από έναν Ιταλό χτίστη, εμπνεύστηκε την ιστορία ενός "απαγορευμένου έρωτα", στο διήγημά του "Ο άνθρωπος που έκλεψε την Τζοκόντα"

Ποία είναι η αλήθεια; Ο Βαζάρι γράφει όσα άκουσε και περιγράφει τον πίνακα, χωρίς να τον έχει δει ποτέ του, αφού μετά το θάνατο του Λεονάρδου, η Τζοκόντα αγοράστηκε για τέσσερις χιλιάδες δουκάτα από τον Φραγκίσκο Α' και παρέμεινε στη βασιλική συλλογή του Φοντεναιμπλό, πριν τοποθετηθεί οριστικά στο Λούβρο.

 

Η χαμένη επιστολή του Αρχιμήδη

Μπορεί να είναι μια καλή περίπτωση για κάποιους από τους σύγχρονους συνωμοσιολόγους. Είτε πρόκειται όμως για συνωμοσία ανθρώπων είτε για παιχνίδι του χρόνου, μια δημοπρασία είναι αυτή που ξαναφέρνει μια σημαντική ανακάλυψη των αρχών του αιώνα στο προσκήνιο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος:
Κατά τη δημοπρασία του οίκου christie’s αμερικανός συλλέκτης αγόρασε το παλίμψηστο του αρχιμήδη – μια περγαμηνή, το αρχικό κείμενο της οποίας σβήστηκε για να γραφτεί άλλο από πάνω – του 12ου αιώνα, που περιέχει, μεταξύ άλλων, το μοναδικό αντίγραφο επιστολής του μεγαλύτερου μαθηματικού της αρχαιότητας, του αρχιμήδη προς τον υπεύθυνο της βιβλιοθήκης της αλεξάνδρειας ερατοσθένη στα μέσα του 3 ου π.χ.

Το 1899 ο παλαιογράφος αθανάσιος κεραμεύς παπαδόπουλος βρήκε σκαλίζοντας μέσα στη βιβλιοθήκη του πατριαρχείου των Ιεροσολύμων ένα παλιό χειρόγραφο. Πάνω του ήταν γραμμένο ένα ευχολόγιο. Με μια δεύτερη όμως ματιά πρόσεξε ότι κάτω από το κείμενο βρισκόταν ένα άλλο, που ίσως ένας μοναχός είχε ξύσει – ευτυχώς – πρόχειρα για να γράψει το δεύτερο πάνω του.

Δεν άργησε να καταλάβει ότι το αρχικό κείμενο είχε σχέση με τα μαθηματικά. Τις σκέψεις του αυτές επιβεβαίωσε ο δανός ιστορικός των μαθηματικών ι χάιμπεργκ το 1906 και το 1908, αφού εξέτασε το παλίμψηστο στο μετόχι του παναγίου τάφου στην κων/νουπολη, όπου αυτό είχε ήδη μεταφερθεί. Μπροστά στα μάτια του αποκαλύφθηκε ένα κομμάτι από το έργο, αλλά και τις προσωπικές στιγμές του αρχιμήδη με άλλους μεγάλους της εποχής του.

Ωστόσο, παρά τη μεγάλη ιστορική του σημασία, το παλίμψηστο περιήλθε στην κατοχή ενός γάλλου συλλέκτη κι έτσι αποκλείστηκε κάθε δυνατότητα δημόσιας επιστημονικής έρευνας για πολλές δεκαετίες μέχρι τις μέρες μας.

Το χειρόγραφο περιέχει μοναδικά κείμενα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής, έχουν βρεθεί 15 θεωρήματα ενός μεγάλου έργου του συρακούσιου μελετητή, του περί μηχανικών θεωρημάτων προς ερατοσθένη έφοδος, και τμήματα άλλων, όπως τα περί ελίκων, περί σφαίρας και κυλίνδρου6, κύκλου μέτρησις, οχουμένων, επιπέδων ισορροπιών και στομάχιον.

Ερχόμαστε αιώνες πίσω στην αλεξάνδρεια, εκεί όπου η βιβλιοθήκη και η ιδιαίτερη φροντίδα των πτολεμαίων έκαναν την πόλη το σημαντικότερο κέντρο επιστημονικών και φιλοσοφικών ερευνών της εποχής. Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς στη διάρκεια του 3ου αιώνα ο αρχιμήδης, γόνος εύπορης οικογένειας και με δυνατότητα να κάνει μακρινά ταξίδια, πήγε στην αίγυπτο.

Εκεί γνωρίστηκε με τον κύκλο των μελετητών, που είχε δημιουργήσει ο ευκλείδης, χωρίς όμως να προλάβει να έρθει σε επαφή με τον άλλο μεγάλο έλληνα μαθηματικό, που άκμασε γύρω στο 300 π.χ. Αντίθετα γνωρίζεται με το σάμιο κόνωνα, την κρίση του οποίου εκτιμά ιδιαίτερα, αφού του στέλνει τις μαθηματικές του ανακαλύψεις πριν ακόμη τις δημοσιεύσει. Μάλιστα μετά το θάνατό του κόνωνα, ο αρχιμήδης γράφει στο προσίμιο της πραγματείας του «περί σφαίρας και κυλίνδρου»:.. «είθε βέβαια το παρόν σύγγραμμα να εκδιδόταν πριν πεθάνει ο κόνων. Διότι πιστεύουμε ότι εκείνος θα μπορούσε να τα κατανοήσει και να εκφέρει την κρίση που τους αρμόζει».

Στενή φιλία τον συνδέει με το μαθητή του κόνωνα δοσίθεο, στον οποίο απευθύνει αρκετά από τα συγγράμματά του: τον τετραγωνισμό της παραβολής, το πρώτο και δεύτερο βιβλίο του περί σφαίρας και κυλίνδρου, το περί ελίκων και το περί κωνοειδών και σφαιροειδών. Αλλά και με το βιογράφο του ηρακλείδη, τον οποίο αναφέρει στο περί ελίκων. Στην τελευταία περίοδο της ζωής του στέλνει στον ερατοσθένη τον κυρηναίο, στο σπουδαίο και έξοχο διδάσκαλο της φιλοσοφίας, ο οποίος έχει τιμήσει τη θεωρία των μαθηματικών, κάθε φορά που του δόθηκε η ευκαιρία, το περί μηχανικών θεωρημάτων προς ερατοσθένη έφοδος.

Η λέξη έφοδος είναι συνώνυμη με τη μέθοδο. Μεταξύ άλλων το σύγγραμμα αποκαλύπτει στο βιβλιοθηκάριο της αλεξάνδρειας τη μηχανική μέθοδο που χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας του για να καταλήγει σε νέα μαθηματικά συμπεράσματα πριν τα αποδείξει (!): «θέλησα να σου εκθειάσω κάποιον τρόπον, σύμφωνα με τον οποίο θα ξεκινάς από ένα σημείο για να μπορείς να εξετάζεις μαθηματικά προβλήματα μέσω της μηχανικής. Είμαι πεπεισμένος ότι αυτό είναι εξίσου χρήσιμο και για την απόδειξη των ίδιων των θεωρημάτων.

Διότι μερικές ανακαλύψεις που έκανα μέσω της μηχανικής μεθόδου, αποδείχτηκαν από εμένα με την γεωμετρική μέθοδο αφού η μηχανική θεώρηση που γίνεται με αυτόν τον τρόπο, δε συνοδεύεται από απόδειξη. Διότι είναι ευκολότερο, αφού κάποιος αποκτήσει γνώση των ζητημάτων, που ανέφερα, να βρει μετά την απόδειξη κι όχι να την αναζητεί χωρίς να έχει καμία γνώση αυτού που θέλει να αποδείξει.

Στο εισαγωγικό σημείωμα του έργου ο αρχιμήδης αφιερώνει στον ερατοσθένη σε έμμετρο λόγο το λεγόμενο βοεικόν πρόβλημα και ζητά να υπολογιστεί ο αριθμός των βοδιών του ηλίου, που έβοσκαν, σύμφωνα με τον όμηρο, στο νησί θρηνακία! Τέλος όπως αναφέρει ο αθηναίος, τον καιρό της διαμονής του στην αίγυπτο, ο έλληνας μαθηματικός εφευρίσκει μια συσκευή που διαδίδεται και χρησιμοποιείται ευρύτατα: έναν μηχανισμό άντλησης νερού, τον αιγυπτιακό κοχλία.

Το παλίμψηστο, που για τόσες δεκαετίες παρέμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μας φέρνει κοντά στην πραγματική ζωή του αρχιμήδη, μέχρι τώρα τυλιγμένη σε θρύλους. Συγχρόνως από τις μελέτες που έχουν προγραμματιστεί, μπορούμε να περιμένουμε και νέες αποκαλύψεις. Και ποιός ξέρει; Ίσως πλησιάσουμε περισσότερο τα μυστήρια του κύκλου και την πραγματοποίηση του τετραγωνισμού του… κι όλα αυτά χάριν την γνώσης για το καλό της ανθρωπότητας, αφού δεν καρποφόρησαν οι προσπάθειες του υπουργείου πολιτισμού να αποκτήσει το πολύτιμο χειρόγραφο. Άλλωστε ο ελληνικός πολιτισμός χαρακτηρίζεται από την παγκοσμιότητά του και λάμπει όπου κι αν είναι.

 

Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Πριν προχωρήσουμε στην περιγραφή των προφητειών του επίσημου βιβλίου της εκκλησίας, πρέπει να επισημάνουμε ότι για ορισμένους μελετητές τα κείμενα αυτά αποτελούν τη νοηματική μεταφορά των προφητικών συμβόλων που είχε χαράξει ο απολλώνιος ο Τυανεύς στις γνωστές μπρούτζινες στήλες που μεταφέρθηκαν από τον Μ. Κωνσταντίνο στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα εξαφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των σταυροφοριών.

Στο κείμενο υπάρχουν επτά σφραγίδες που είναι και το κλειδί για την ερμηνεία της. Οι τέσσερις πρώτες σφραγίδες περιέχουν γενικά νοήματα και καταστάσεις που αποσχολούν όλους τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε ιστορική εποχή κι αν ζουν.

Από την πέμπτη σφραγίδα και μετά οι περιγραφές αφορούν γεγονότα και καταστάσεις που αναφέρονται σε συγκεκριμμένες ιστορικές εποχές. Ακολουθώντας αυτή τη λογική, ισως η έβδομη σφραγίδα αφορά τις μέρες μας. Αυτή η σφραγίδα αποτελείται από επτά σάλπιγγες που με το σάλπισμά τους εκδηλώνονται διάφορα σοβαρά γεγονότα πάνω στη γη. Οι τρείς πρώτες σάλπιγγες έχουν ήδη ηχήσει και αφορούσαν τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την καταστροφή και ρύπανση της φύσης καθώς και την ραδιενεργό έκρηξη στο Τσερνομπίλ που αντιπροσωπεύεται από την τρίτη σάλπιγγα.

Διαβάζουμε στο κεφάλαιο Η' της αποκάλυψης για την περίπτωση αυτού του πυρηνικού ατυχήματος: Και ο τρίτος Αγγελος εσάλπισε και έπεσε ένα μεγάλο αστέρι από τον ουρανό που καιγόταν σαν λαμπάδα . Και έπεσε στο 1/3 των ποταμών και στις πηγές των υδάτων. Και το όνομα του αστέρος είναι ΑΨΙΝΘΟΣ . Και έγινε το 1/3 των υδάτων σε άψινθο και πολλοί από τους ανθρώπους απέθαναν από τα ύδατα διότι επικράνθησαν. Το κλειδί σε αυτές τις φράσεις είναι η λέξη ΑΨΙΝΘΟΣ που είναι ένα πικρό φυτό και κατά περίεργη σύμπτωση στην Ουκρανική γλώσσα ονομάζεται ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ!! Ετσι με τη λέξη ΑΨΙΝΘΟΣ μας δίδεται συμβολικά ο ακριβής τόπος (Τσερνομπιλ-Ουκρανία) μιας έκρηξης που θα έχει σαν αποτέλεσμα ένα πυρηνικό ατύχημα με συνέπεια και τη μόλυνση των υδάτων. Αν οι παραπάνω συλλογισμοί είναι σωστοί η επόμενη σάλπιγγα που πρόκειται να ηχήσει είναι η τέταρτη που αναφέρει τα εξής: Και ο τέταρτος Αγγελος σάλπισε και εκτυπήθη το 1/3 του ήλιου και το 1/3 της σελήνης και το 1/3 των αστέρων, για να σκοτιστεί το 1/3 αυτών και η ημέρα και η νύκτα έχασαν το 1/3 του φωτισμού των. Οι πιο πιθανές εξηγήσεις για την παραπάνω φράση που αφορά γεγονότα της τέταρτης σάλπιγγας που όπως είπαμε δεν ήχησε ακόμη είναι:

1) Μία ισχυρή κοσμική καταιγίδα από το εξωτερικό διάστημα να εισέλθει στο πλανητικό μας σύστημα και να επηρεάσει τις τροχιές των πλανητών του ηλίου και της σελήνης με αποτέλεσμα να μετατοπιστούν λίγο οι πόλοι της γης και να μεταβληθούν οι ώρες της μέρας και της νύκτας. Κάτι τέτοιο προσομοιάζει με την προφητεία του Ησαία που λέει ότι θα ανοίξουν τα παράθυρα του ουρανού και τα θεμέλια της γης θα τρίζουν και η γη θα τρεκλίζει σαν μεθυσμένη.

2) Να συμβεί μία τρομακτική έκρηξη ενός μεγάλου ηφαιστείου και από τη υπερβολική ποσότητα καπνού να σκοτεινιάσει ο ουρανός. Αυτή η υπόθεση μας φέρνει στο νου την προφητεία του Ιωήλ που μιλά για θαύματα στον ουρανό και τη γη και φωτιά με στήλες καπνού που θα σκοτεινιάσει τον ήλιο και τη σελήνη. Ετσι κι αλλιώς, άν υπάρχει κάποια αλήθεια σε όλα αυτά φαίνεται πως από κάποια αιτία θα σκοτεινιάσει ο ουρανός, γεγονός που θα είναι προειδοποίηση για τα επόμενα τρία σαλπίσματα που θα είναι πολύ οδυνηρά αφού λίγο πριν τον ήχο των τελευταίων σαλπίγγων εμφανίζεται στο κείμενο της αποκάλυψης ένας Αγγελος που λέγει Ουαί (αλοίμονο) ουαί στους κατοίκους της γης από τους ήχους της σάλπιγγας των τριών αγγέλων που πρόκειται να σαλπίσουν. Οπως φαίνεται, τα γεγονότα της τέταρτης σάλπιγγας δεν τα έχουμε ζήσει ακόμη και θα έχουν όπως και των τριών προηγούμενων προειδοποιητικό χαρακτήρα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Επομένως πριν τις οδύνες των τριών τελευταίων σαλπίγγων θα πρέπει να περιμένουμε την εμφάνιση μιας έκρηξης ηφαιστείου ή κάποιου άλλου γεγονότος που θα δημιουργήσει ένα τόσο μεγάλο νέφος καπνού που θα σκοτεινιάσει τον ουρανό κάτι που είδαμε και στην προφητεία του Κομφούκιου.

Ας δούμε όμως το πέμπτο σάλπισμα (Αποκάλυψη κεφ. θ') Και ο πέμπτος άγγελος εσάλπισε και είδα να έχει πέσει στη γη ένα αστέρι από τον ουρανό και δόθηκε σε αυτό το κλειδί του φρέατος της αβύσσου. Και ήνοιξε το φρέαρ της αβύσσου και ανέβηκε καπνός από το πηγάδι σαν καπνός από καμίνι που καίει και σκοτείνιασε ο ήλιος και ο αέρας από τον καπνό του πηγαδιού. Και από τον καπνό του πηγαδιού εξήλθαν ακρίδες στη γη και δόθηκε σε αυτές η εξουσία όπως έχουν εξουσία οι σκορπιοί επί της γης. Και ειπώθηκε σε αυτές να μην αδικήσουν το χόρτο της γης ούτε οτιδήποτε χλωρό ούτε κάθε δένδρο παρά μόνο τους ανθρώπους που δεν έχουν τη σφραγίδα του θεού στα μέτωπά τους.

Εδώ με το πέμπτο σάλπισμα προαναγγελλεται πιθανότατα ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος που σαν κύριο στοιχείο του θα έχει τις αεροπορικές επιδρομές που θα μοιάζουν με τις επιδρομές των ακρίδων στα σπαρτά. Αντιλαμβανεται κανείς την ομοιότητα των σύγχρονων αεροσκαφών και ειδικότερα των ελικοπτέρων Απάτσι με τις ακρίδες άν αντιπαραβάλλει το σχήμα τους και το ότι πετούν σε σμήνη. Επιπλέον το γεγονός ότι οι ακρίδες της αποκάλυψης μπορούν και ξεχωρίζουν τα θύματά τους μας θυμίζει πολύ τις "έξυπνες βόμβες". Πιο κάτω ο ισχυρισμός ότι οι ακρίδες δεν είναι πραγματικές αλλά πρόκειται για πολεμικά αεροσκάφη επιβεβαιώνεται από τις φράσεις Και τα ομοιώματα των ακρίδων ήσαν όμοια με άλογα που είναι έτοιμα για πόλεμο ... ..και είχαν σιδερένιους θώρακες και ο ήχος των πτερύγων τους ήταν σαν φωνή πολλών αμαξών που σύρουν άλογα που τρέχουν για τον πόλεμο. Οι φράσεις αυτές περιγράφουν δίχως άλλο το υλικό κατασκευής αλλά και τον θόρυβο των υπερηχητικών αεροσκαφών. Το διάστημα κατά το οποίο οι ακρίδες θα βασανίζουν τους ανθρώπους, είναι πέντε μήνες. Οι υπόλοιπες σάλπιγγες αφορούν γεγονότα που σχετίζονται με την λεγόμενη εποχή του Αντίχριστου

 

Δημήτρης Λιαντίνης

Πέπλο μυστηρίου συνεχίζει να καλύπτει την περίεργη και αινιγματική εξαφάνιση του καθηγητή της φιλοσοφικής ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ.
Η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο καθηγητής Λιαντινης αυτοκτόνησε θέλοντας με αυτό τον μακάβριο τρόπο να διαμαρτυρηθεί για την κατάντια του Ελληνισμού.
“ φεύγω αυτοθέλητα και η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτυρίας για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικες για της νέες γενεές ” ειχε γράψει επί λέξη σε ένα γράμμα που άφησε στην κόρη του Διοτίμα λίγο πριν χαθούν τα ιχνη του.
Όμως κάποιοι πιστεύουν ότι το γράμμα αυτό ήταν παραπλανητικό και υποστηρίζουν ότι ο Λιαντίνης ζει.
Πρόκειται πραγματικά για μια πολλή παράξενη ιστορία που συνεχώς το μυστήριο της βαθαίνει καθώς όλο και πιο νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας περιπλέκοντας περισσότερο την υπόθεση.

Ο καθηγητής και ο μέγας Αλέξανδρος
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στην Λακωνία την ίδια ημερομηνία (23 Ιουλίου ) που ειχε γεννηθεί και ο μέγας Αλέξανδρος κάτι που ο καθηγητής τόνιζε συχνά με υπερηφάνεια σε συζητήσεις μεταξύ των αρχαιολατρών φίλων του.

Και αυτό γιατί ο καθηγητής Λιαντίνης ήταν πραγματικά ένας λάτρης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ειχε δημιουργήσει γύρο του ένα κύκλο ατόμων που είχαν κάνει τρόπο ζωής τα αρχαιοελληνικά ιδεώδη.

Ήταν μάλιστα και μέλος του σωματίου “Οδύσσεια” που επιδιώκει να καθιερώσει την καύση των νεκρών στην Ελλάδα όπως και στην αρχαιότητα .

Πολλοί συνδέουν τον κύκλο των ατόμων γύρω από τον καθηγητή με την μυστική ομάδα ΕΨΙΛΟΝ η οποία βασιζόμενη στις αρχαίες ελληνικές ιδέες και δοξασίες προσπαθεί να επαναφέρει με το τρόπο της τον ελληνισμό στην παλιά του δόξα.

Ακούγονται πάρα πολλά για αυτή την ομάδα και τις δυνατότητες της, το πιο ακραίο από αυτά είναι ότι τα μέλη της γνωρίζουν καλά τα αρχαία ελληνικά μυστήρια και κατέχουν ασύλληπτες επιστημονικές γνώσεις της αρχαιότητας που για τον κοινό άνθρωπο αγγίζουν τα όρια της μεταφυσικής πολλοί ισχυρίζονται ότι ο καθηγητής ήταν μυημένος σε αυτά τα μυστήρια .

Έτσι μόνο μπορεί να εξηγηθεί η ημερομηνία αλλά και ο τρόπος που επέλεξε να εξαφανιστεί, γιατί η 1η Ιουνίου που ο καθηγητής φρόντισε να σβήσει τα ίχνη του δεν είναι τυχαία ημερομηνία αλλά σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους σχετίζετε άμεσα με το θεό Απόλλωνα.

Ήταν λοιπόν μια αινιγματική Δευτέρα του Ιουνίου που ο καθηγητής περίμενε καρτερικά μέχρι τη στιγμή που ο ήλιος στάθηκε ακριβώς στο σημείο που βρίσκετε ο απλανής αστέρας λαμπαδίας γνωστός και ως Albebaran και έπειτα εξαφανίσθηκε.

Επέλεξε για τον τόπο της εξαφάνισης του τον Ταΰγετο που θεωρείτε από τους αρχαίους έλληνες ότι παίζει το ρόλο του άξονος μεταξύ φυσικού και του μεταφυσικού πεδίου.

Έκτοτε από την εξαφάνιση του και μετά , πολλά περίεργα γεγονότα και ευρήματα έχουν δει το φως της δημοσιότητας που άλλοτε σοκάρουν και άλλοτε προβληματίζουν.

Ο δίδυμος αδερφός Από την άλλη μεριά η μητέρα του, που πέθανε πρόσφατα ήταν πεπεισμένη ότι ο γιος της αυτοκτόνησε ,αλλά αντιμετώπιζε το γεγονός με πολύ στωικότητα λες και γνώριζε κάτι που δεν έπρεπε να κοινοποιηθεί στον πολύ κόσμο.

Ο δίδυμος αδελφός του ενώ αρχικά διατηρούσε κάποιες ελπίδες ότι θα βρεθεί ζωντανός, δήλωσε πρόσφατα ότι γνωρίζει πλέον πως ο καθηγητής είναι νεκρός και ότι βρίσκεται μέσα σε μια σπηλιά που έχει βάθος 20 μέτρα στη θέση Πετράλωνα του Ταΰγετου.

Υπάρχει μάλιστα όπως ισχυρίζεται και μια αινιγματική πλάκα πάνω στο νεκρό που γράφει “Ελλάδα και Ήλιος πρώτος να βλέπω”. παρ’ όλα αυτά τηρώντας την επιθυμία του αδελφού του που του κοινοποιήθηκε όπως είπε από κάποιο έμπιστο φίλο του καθηγητή δεν θα επιχειρήσει να ανασύρει το νεκρό πριν περάσουν ακριβώς πέντε χρόνια από εξαφάνιση του.

Περίεργη πραγματικά επιθυμία αν σκεφθεί κανείς ότι ο καθηγητής ήταν ενεργό μέλος του σωματίου “Οδύσσεια” που υποστηρίζει την άποψη ότι οι νεκροί πρέπει να αποτεφρώνονται αμέσως μετά το θάνατο.

Προστίθεται λοιπόν άλλο ένα αναπάντητο ερώτημα. πως ο καθηγητής από την μια πλευρά αποδεικνύει με το θάνατο του έμπρακτα την προσήλωση του σε ιδέες και ιδανικά και από την άλλη εκφράζει μια τέτοια επιθυμία αντίθετη με τα πιστεύω του ζητώντας να παραμείνει άταφος για πέντε χρόνια.

Μήπως λοιπόν συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως είναι ακόμη εν ζωή όπως ισχυρίζεται η γυναίκα του η οποία σε τηλεοπτικό παράθυρο υποστήριξε ότι πολλούς μήνες μετά την εξαφάνιση του συζύγου της, μέσα στο εξοχικό τους σπίτι είχαν μετακινηθεί έπιπλα από τη θέση τους, είχαν εξαφανισθεί προσωπικά αντικείμενα του καθηγητή ευτελούς άξιας και βρέθηκαν μέσα σε πιάτα αποφάγια ολίγων ημερών.

Είπε επίσης ότι έχει και αλλά ατράνταχτα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο σύζυγος της είναι εν ζωή αλλά αρνήθηκε να τα αποκαλύψει.

Το cd

Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα σε αυτό το μυστήριο.

Και επιπλέον γιατί οι μισοί του συγγενείς τον θέλουν ζωντανό και οι άλλοι όχι.

Και δεν φτάνει μόνο αυτό.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση του ένας καταστηματάρχης από τους Δελφούς τηλεφώνησε σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό και είπε ότι είδε αυτοπροσώπως τον καθηγητή Λιαντίνη να αγοράζει το cd “εν Δελφούς” από το κατάστημα του.

Το ίδιο διάστημα κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι τον είδαν στο αρχαιολογικό χώρο των Δελφών μαζί με αλλά δυο άτομα να παίζει αυλό.

Έστειλαν μάλιστα σε απογευματινή εφημερίδα και υλικό ( το εξώφυλλο του cd ,ένα σχεδιάγραμμα, και ένα περίεργο σημείωμα από το περιοδικό Αέροπος ) που παραπέμπει σε ζωντανό καθηγητή Λιαντίνη.

Το περίεργο είναι ότι ο δίσκος που στάλθηκε αυτοσυστήνεται ως μουσικό αίνιγμα που αν λυθεί δίνει ένα χρήσιμο μήνυμα για το μέλλον ενώ το εξώφυλλο του παρουσιάζει ένα άγαλμα του Απόλλωνα μαζί με ένα Ούφο.

Πολλοί υπέθεσαν τότε πως αν ο καθηγητής ζει και δεν αποκλείεται να έστειλε ο ίδιος αυτό το υλικό θέλοντας να μεταδώσει με αυτόν το τρόπο κάποιο σημαντικό μήνυμα.

Αλλά η ιστορία έχει και συνέχεια.

Πρόσφατα και λίγες ημέρες μετά την δημοσίευση του ισχυρισμού του αδελφού του καθηγητή ότι γνωρίζει ακριβώς που βρίσκετε ο νεκρός, άρχισαν να κυκλοφορούν νέες φήμες στους ελληνιστικούς κύκλους.

Σύμφωνα με αυτές 20 από τα κυκλοφορούντα αντίγραφα του cd που βρέθηκε στους Δελφούς καθώς και 20 αντίτυπα από κάποιο βιβλίο του καθηγητή, φέρνουν ένα κωδικοποιημένο μήνυμα γραμμένο από τον Λιαντίνη.

Λέγεται δε πως στο μήνυμα αυτό ο Λιαντίνης δίνει πολλές εξηγήσεις για τη στάση του και λύνει πολλά από τα μυστήρια αυτής της Ιστορίας.

Πάντως μέχρι σήμερα δεν έχει παρουσιαστή κάποιος που να έχει στα χέρια του ένα από τα βιβλία ή τα cd με περιεχόμενο το συγκεκριμένο μήνυμα του καθηγητή.

Είναι δύσκολο να ανακαλύψει κανείς σε αυτή την ιστορία που σταματά η πραγματικότητα και που αρχίζει ο μύθος.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ο καθηγητής Λιαντίνης βρήκε έναν μακάβριο τρόπο να μας προβληματίσει και να γεμίσει με αγωνία του δικούς του ανθρώπους.

Πάντως σε όλα αυτά που συμβαίνουν και με την απουσία κάποιου καθοριστικού στοιχείου που να ρίχνει άπλετο φως σε αυτή την αινιγματική υπόθεση, είναι σίγουρο ότι το σίριαλ με την εξαφάνιση του καθηγητή θα έχει συνέχεια με πολλά επεισόδια μυστηρίου και αινιγματική πλοκή.

 

Δεν ξέρω το κατά πόσο ισχύουν οι αριθμοί που ανεφέρει το κάθε thread δηλ. πόσα άτομα διαβάζουν ένα θέμα την ίδια στιγμή αλλά χαίρομαι που οι αναγνώστες αυτου του thread τις περισσότερες φορές είναι οι επισκέπτες του σαιτ!

 

Λειτουργεί ο κώδικας Μορς στο διάστημα;

Αν, θεωρητικά, είχαμε έναν εξαιρετικά ελαφρύ σωλήνα με μήκος ενός έτους φωτός, θα ήταν δυνατό να «χτυπήσουμε» ένα μήνυμα σε κώδικα Μορς που θα έφτανε ακαριαία, και έτσι να επικοινωνούμε ταχύτερα από το φως;
Η σκέψη είναι δελεαστική, αλλά δεν ισχύει, καθώς δεν υπάρχει κανένα υλικό που να είναι απολύτως συμπαγές. Τα άτομα του σωλήνα συνδέονται μεταξύ τους με ηλεκτρικές δυνάμεις που μπορούμε να τις φανταστούμε σαν μικρά ελατήρια. Γι αυτό κι ένα χτύπημα Μορς μεταδίδεται πολύ πιο αργά από την ταχύτητα του φωτός. Ακόμα και αν κατασκευάζαμε το σωλήνα από διαμάντι, που είναι ένα εξαιρετικά συμπαγές υλικό, το μήνυμα θα μεταδιδόταν με μόλις 12 χλμ. το δευτερόλεπτο. Θα έπαιρνε τότε 25.000 χρόνια μέχρι το μήνυμα να φτάσει στην άλλη άκρη του σωλήνα.

 

Ποιος οργανισμός έχει τα λιγότερα γονίδια;

Το βακτήριο Carsonella ruddii τα βγάζει πέρα με 159.662 ζεύγη βάσεων DNA κατανεμημένα σε 182 γονίδια. Ο αριθμός αυτός προσεγγίζει το θεωρητικό όριο των 151 γονιδίων, το οποίο οι Αμερικανοί επιστήμονες Anthony Forster και George Church έχουν υπολογίσει ως το ελάχιστο όριο για ένα ζωντανό κύτταρο. Συγκριτικά, το ανθρώπινο γονιδίωμα αποτελείται από περίπου 20.000 γονίδια, που περιέχουν συνολικά τρία δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων.

Το βακτήριο Carsonella ruddii ζει στο σώμα εντόμων και δεν μπορεί να πολλαπλασιαστεί χωρίς τη βοήθεια κυττάρων-ξενιστών στο έντομο. Σε ανταπόδοση της φιλοξενίας, αυτό το απίστευτα απλό βακτήριο προσφέρει ζωτικά αμινοξέα στο έντομο, που κατά τα άλλα τρέφεται με χυμούς φυτών. Ουσιαστικά το έντομο και το Carsonella ruddii ζουν σε μια τόσο στενή συμβιωτική σχέση, που γεννάται το ερώτημα κατά πόσον το βακτήριο αυτό είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός. Είναι τόσο εξαρτημένο από τον ξενιστή του που θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι έχει γίνει μέρος του εντόμου.

 

Πέφτουν όλα τα αντικείμενα το ίδιο γρήγορα;

Λέγεται πως όλα τα αντικείμενα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα, αν δεν υπάρχει αντίσταση από τον αέρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Το έχουμε ελέγξει πειραματικά;

Η πτώση ενός αντικειμένου οφείλεται στη βαρύτητα, την ελκτική δύναμη που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο αντικείμενα που έχουν μάζα. Εδώ στη Γη, είναι ουσιαστικά η ίδια η υδρόγειος που, με την τεράστια μάζα της, έλκει όλα τα άλλα αντικείμενα. Όσο μεγαλύτερη μάζα έχει ένα αντικείμενο, όσο δηλαδή περισσότερο ζυγίζει, τόσο μεγαλύτερη είναι η βαρυτική δύναμη με την οποία έλκεται από τη Γη. Παράλληλα, όσο μεγαλύτερη μάζα έχει ένα σώμα τόσο πιο δύσκολα επιταχύνει. Ας υποθέσουμε ότι ένα μήλο έχει χιλιαπλάσια μάζα από ένα φτερό. Αυτό σημαίνει ότι η Γη έλκει το μήλο με χίλιες φορές μεγαλύτερη δύναμη απ’ ό,τι το φτερό. Επειδή όμως το μήλο έχει μεγαλύτερη μάζα, επιταχύνει πολύ πιο δύσκολα από το φτερό: Ακριβώς χίλιες φορές πιο δύσκολα –όπως αποδεικνύεται– απ’ ό,τι το φτερό.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το μήλο και το φτερό να πέφτουν με την ίδια επιτάχυνση. Με άλλα λόγια, η βαρύτητα επιδρά πάνω σε όλα τα αντικείμενα με την ίδια ακριβώς επιτάχυνση, γι’ αυτό και όλα θα πέσουν στο έδαφος με την ίδια ταχύτητα, ανεξάρτητα από τη μάζα τους. Αυτό το φαινόμενο ήταν που, σύμφωνα με μαρτυρίες, απέδειξε πειραματικά ο Γαλιλαίος, όταν άφησε δύο παρόμοια, αλλά διαφορετικού βάρους, αντικείμενα να πέσουν από τον κεκλιμένο πύργο της Πίζας.

Η διαφορά όμως στην ταχύτητα πτώσης στη Γη οφείλεται στο σημαντικό ρόλο που παίζει η αντίσταση του αέρα. Ένα φτερό δεν έχει τόσο αεροδυναμικό σχήμα όσο ένα μήλο, και όταν περνάει μέσα από τα μόρια του αέρα η ταχύτητά του ελαττώνεται κατά πολύ. Η NASA δοκίμασε πρόσφατα τη θεωρία σε ένα θάλαμο κενού αέρος, και αποδείχτηκε ότι, όντως, ένα μήλο και ένα φτερό πέφτουν στο έδαφος με την ίδια ακριβώς ταχύτητα.

 

Αυτόματη Ανθρώπινη Ανάφλεξη
http://[URL unfurl="true"]www.supernatural.gr/images/files_autanaflexi1.jpg[/img[/URL]]
Με τον όρο Αυτόματη Ανθρώπινη Ανάφλεξη ή απλά Αυτανάφλεξη προσδιορίζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ένας άνθρωπος, για κανέναν προφανή λόγο, τυλίγεται στις φλόγες με θανατηφόρο συνήθως αποτέλεσμα. Αν και αυτό συνέβαινε από την αρχή του χρόνου, μόνο τους τελευταίους τρεις αιώνες η κοινή γνώμη άρχισε να ενδιαφέρεται.

Την αρχή έκανε το 1763 ο Jonas Dupont ένας Γάλλος, ο οποίος δημοσίευσε μία συλλογή τέτοιων θανατηφόρων περιπτώσεων, συνοδευόμενες από κάποιες προσπάθειες του για να τις εξηγήσει. Έτσι κατά το 18ο και 19ο αιώνα, κατά τους οποίους το ενδιαφέρον για το φαινόμενο αυτό ήταν αυξημένο, έχουμε ένα μεγάλο αρχείο τέτοιων υποθέσεων. Κατά την εκατονταετία 1850-1952, δεν είχαμε νεώτερες υποθέσεις και αν υπήρχαν, κάτι που είναι βέβαιο κανένας δεν μπήκε στον κόπο να τις καταγράψει. Μετά και το 1952 η υπόθεση της Μary Reeser, η οποία αποτεφρώθηκε κυριολεκτικά ήταν αυτή που έκανε συγγραφείς και επιστήμονες να ανασκουμπωθούν και άλλοι με καλές προθέσεις, άλλοι με τις χείριστες προσπαθούσαν απεγνωσμένα να αποδείξουν, είτε πως το SHC υπήρχε και ήταν πραγματικότητα, είτε πως ήταν μια ανοησία, αποτέλεσμα της νοσηρής φαντασίας κάποιων. Δεν μπορούμε να πούμε ποιος είχε δίκιο, αλλά μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως και οι δύο είχαν λανθασμένη προσέγγιση. Είναι σίγουρο πως δεν είναι όλες οι υποτιθέμενες SHC υποθέσεις ανεξήγητες, αλλά η πλειοψηφία τους είναι.

Αν και ανεξήγητες οι περιπτώσεις Αυτανάφλεξης, έχουν κάποια κοινά στοιχεία τα οποία στην πλειοψηφία τους εμφανίζονται σε όλες τις υποθέσεις. Για παράδειγμα σχεδόν όλες οι περιπτώσεις SHC έχουν θανατηφόρο αποτέλεσμα. Οι περισσότερες από αυτές είναι εξαιρετικά επιλεκτικές, και επιτίθενται αποκλειστικά σχεδόν μόνο στο θύμα, αφήνοντας το υπόλοιπο δωμάτιο ή και τον ιματισμό του θύματος ανέπαφο. Το θύμα, όπως φαίνεται δεν προλαβαίνει να αντιδράσει διότι καίγεται με εξαιρετική ταχύτητα. Η θερμοκρασίες που αναπτύσσονται είναι εξαιρετικά υψηλές αφού το μόνο που απομένει από το θύμα είναι στάχτες. Ακόμη και τα μεγαλύτερα κόκαλα γίνονται στάχτη.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.supernatural.gr/images/files_autanaflexi2.jpg[/img[/URL]]
Για να καταλάβετε το πόσο μεγάλη θερμοκρασία απαιτείται για κάτι τέτοιο, π΄ρεπι να γνωρίζετε πως στα κρεματόρια αναπτύσσονται θερμοκρασίες 1200οC για περίπου οχτώ ώρες, ώστε να μείνουν αναγνωρίσιμα κόκαλα. Το παραπάνω ενισχύεται από το γεγονός πως το ανθρώπινο σώμα είναι το λιγότερο εύφλεκτο σώμα σε ένα δωμάτιο, δεδομένου ότι αποτελείται κατά 75% από νερό. Ακόμη το 75 % των θυμάτων είναι γυναίκες. Στις περισσότερες περιπτώσεις μία κίτρινη στάχτη καλύπτει το γύρω περιβάλλον ενώ σε όσες περιπτώσεις υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες, αναφέρθηκε πως το θύμα πριν ξεσπάσει σε φλόγες είχε τυλιχτεί μερικά δευτερόλεπτα πριν με μία γαλάζια αχλύ.

Το παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός πως οι επιλεκτικές περιπτώσεις, αυτές δηλαδή κατά τις οποίες καίγεται μόνο το θύμα και όχι ο ιματισμός του, αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, ενισχύει τη θεωρία που θέλει το εν λόγω φαινόμενο, να αποτελεί απόρροια εξωγήινης δραστηριότητας. Ο ισχυρισμός όμως αυτός καταρρίπτεται αν κανείς ελέγξει προσεκτικά τους στόχους. Προσωπικά πιστεύω πως το φαινόμενο σχετίζεται με τις γραμμές Λέυ, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
[img]http://[URL unfurl="true"]www.supernatural.gr/images/files_autanaflexi3.jpg[/img[/URL]]
Όλα τα παραπάνω λοιπόν συνέβαλαν στο να εισβάλει το φαινόμενο αυτό και στη λογοτεχνία. Αρκετοί συγγραφείς περιέλαβαν στη δουλειά τους τα παραπάνω. Ένας από αυτούς ήταν ο Frederic Marryat ο οποίος στο έργο του Jacob Faithful το χρησιμοποίησε για να σκοτώσει τη μητέρα του ήρωά του. Ένας άλλος γνωστός συγγραφέας, ο οποίος όπως αποδείχτηκε είχε ασχοληθεί αρκετά με το εν λόγω φαινόμενο, ήταν ο Charles Dickens, ο οποίος στο έργο του Bleak House, σκότωσε με αυτό τον τρόπο έναν ήρωα. Ο Charles Dickens είχε αντλήσει πληροφορίες από ένα άρθρο των Times του Λονδίνου, γύρω από μία υπόθεση του 1852.


Με ένα τέτοιο φαινόμενο δεν ήταν δυνατό να μην ασχοληθεί και ο γνωστός Charles Fort. Αξιομνημόνευτη είναι και μία περίπτωση που μας προσφέρει για κάποιον που μπορούσε να βάζει φωτιά σε ξερά φύλλα με την αναπνοή του. Ορμώμενος από αυτό αλλά και από άλλα παρόμοια γεγονότα, εισήγαγε τη θεωρία του για τους Πράκτορες της Φωτιάς. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι άνθρωποι οι οποίοι αναφλέγονται, αποτελούν κατάλοιπα ενός συνηθισμένου κατά την προϊστορία γεγονότος. Οι άνθρωποι αυτοί, πριν γίνει δυνατή η τιθάσευση της φωτιάς, ήταν αυτοί οι οποίοι με το σώμα τους πρόσφεραν φωτιά στην υπόλοιπη κοινότητα. Μετά την τιθάσευση της φωτιάς τα ιερά αυτά πρόσωπα παραμερίστηκαν και ξεχάστηκαν. Ο γενετικός τους κώδικας όμως παρέμεινε, εφεδρικό όπλο στα χέρια των ανθρώπων, αν ενδεχομένως αυτοί ξαναγυρίσουν σε μία τέτοια κατάσταση. Η θεωρία αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου τα περιστατικά γίνονται πιο σπάνια. Αυτό βέβαια δε συμβαίνει μέσα σε 2-3 χρόνια αλλά μετά από δεκάδες. Έτσι τα άτομα αυτά τα οποία αναφλέγονται είναι όσοι μη έχοντας επίγνωση της δύναμης τους και χωρίς να ξέρουν να τη χρησιμοποιήσουν τη στρέφουν εναντίον τους. Δε θεωρούμε εαυτούς τόσο καλά πληροφορημένους για να αμφισβητήσουμε τον κύριο Fort, αλλά η ύπαρξη ενός τέτοιου μηχανισμού είναι αμφισβητήσιμη, δεδομένου των πηγών που απαιτεί για αναπτύξει τέτοια θερμοκρασία.

Δεν είναι όμως μόνο αυτή η θεωρία που προτάθηκε για την εξήγηση αυτού του φαινομένου. Διάφοροι σκεπτικιστές υποστήριζαν πως τα άτομα αυτά ήταν αλκοολικοί οι οποίοι αφού συσσώρευαν αρκετή ποσότητα οινοπνεύματος στον οργανισμό τους αναφλέγονταν λόγω κάποιας εξωτερικής πηγής. Δεν έλαβαν υπόψη τους πως κάτι τέτοιο θα τους δηλητηρίαζε πολύ πριν ανατιναχτούν. Άλλοι υποστήριξαν πως το γεγονός αυτό ήταν απόρροια κάποιου διαιτολογίου που ακολουθούν μόνο οι δυτικοί μιας και στις άλλες χώρες δε απαντώνται παρόμοια περιστατικά. Η αλήθεια είναι πως και στις υπόλοιπες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, έχουμε παρόμοια περιστατικά, αλλά είτε περνούν κάτω από τον τίτλο: « Πήρε φωτιά από αναμμένο τσιγάρο », ή οι χώρες αυτές δεν έχουν την κατάλληλη υποδομή και οργάνωση ώστε να μπορέσουμε να τις ανιχνεύσουμε. Άλλοι πάλι συνδύασαν το παραπάνω με κακή ψυχολογία που σαν αποτέλεσμα έχει την παραγωγή κάποιων πρωτεϊνών οι οποίες και οδηγούν στην αυτανάφλεξη. Γι’ αυτό μη στενοχωριέστε!
[img]http://[URL unfurl="true"]www.supernatural.gr/images/files_autanaflexi4.jpg[/img[/URL]]
Εκτός από τους παραπάνω ψευδοεπιστημονικούς λόγους υπάρχουν και άλλοι μεταφυσικής φύσεως. Έτσι είτε το φαινόμενο συνδέεται με κάποιο από τα άκρα του ηλιακού πλέγματος είτε με την αυθόρμητη θερμορύθμιση του σώματος από τον εγκέφαλο. Είναι πράγματι αλήθεια πως ορισμένοι μπορούν να αναπτύξουν τέτοια θερμοκρασία γύρω τους που μπορούν να ζεσταθούν όταν γύρω τους επικρατεί ψύχος ή και να λιώσουν το χιόνι γύρω τους. Αυτό βέβαια είναι αποτέλεσμα πολύχρονού διαλογισμού. Αν και οι δυνατότητες του εγκεφάλου είναι ακόμη ανεξερεύνητες κάτι τέτοιο περιορίζει το φαινόμενο μόνο στους ζωντανούς και όχι στους πεθαμένους όπως συνέβη με κάποιον στο Νιου Τζερσεϋ. Και αν ισχυριστείτε πως ο εγκέφαλος ζει για λίγο μετά του θάνατο του σώματος, να σας ενημερώσουμε πως ο εν λόγω κύριος είχε πεθάνει πριν από εφτά χρόνια.

 

ΥΠΕΡΦΥΣΗ

Όταν το 1953 ανακαλύφθηκε η δομή του DNA, η επιστήμη άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην Ιστορία του ανθρώπου.  Καταφέραμε να σπάσουμε το μυστικό του γενετικού κώδικα ο οποίος καθορίζει την κατανομή των αμινοξέων στις πρωτεϊνες και αρχίσαμε να κατανοούμε τις εκπληκτικές διεργασίες που διέπουν τη λειτουργία ενός ζωντανού κυττάρου.

Οι ανακαλύψεις αυτές έδωσαν μια υπέρμετρη αισιοδοξία στον επιστημονικό κόσμο, κάνοντάς τον να πιστεύει ότι βρισκόμαστε πλέον πολύ κοντά στο να εξιχνιάσουμε σε κάθε του πτυχή το μυστήριο της ζωής.  Τίποτα όμως δε θα μπορούσε να είναι τόσο ανακριβές, τόσο βεβιασμένο και τόσο εσφαλμένο όσο αυτό το συμπέρασμα.  Εάν ο άνθρωπος κατάφερε να δώσει απαντήσεις για τα συστατικά που απαρτίζουν τους ζωντανούς οργανισμούς, δεν μπόρεσε ωστόσο να προσδιορίσει ποιες είναι οι διαδικασίες που συνδυάζουν και δένουν αυτά τα συστατικά για να φτιάξουν ένα λειτουργικό ανθρώπινο οργανισμό.

Ζούμε σ' έναν κόσμο όπου η  επιστήμη έχει τον πρώτο λόγο στην εξήγηση της καθημερινότητάς μας.  Η πρόοδός της εξηγεί πλέον με ακρίβεια πως λειτουργεί η ζωή σε κάθε της εκδήλωση, ωστόσο κάποια πράγματα φαίνεται να διαφεύγουν των αξιωμάτων και των επεξηγήσεών της.  Η ίδια η επιστήμη θεωρεί τέτοια γεγονότα ανύπαρκτα, απίθανα, κι' αυτό γιατί είναι σπάνια, ενάντια στους νόμους της Φυσικής, απρόοπτα, ελάχιστα επαναλαμβανόμενα και απίθανο να κατευθυνθούν ή να απομονωθούν ώστε να μελετηθούν από κοντά.  Ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις ότι βρίσκονται εδώ, ότι υπάρχουν, και, ακριβώς λόγω της ύπαρξής τους, δημιουργούν πρόβλημα.

Αν πούμε σε κάποιον "κλείσε την πόρτα, κάνει κρύο έξω", δε σημαίνει ότι αν κλείσει την πόρτα θα κάνει λιγότερο κρύο έξω.  Μην αντιμετωπίζοντας κατάφατσα ένα πρόβλημα δε σημαίνει ότι αυτό παύει να υπάρχει.  Για αιώνες η επιστήμη φώτισε σκοτεινές περιοχές της ζωής του ανθρώπου, περιοχές που βρίσκονταν βορά δεισιδαιμονιών και προκαταλήψεων, έχοντας πάντα στο νου της ότι είναι συχνά τα λάθη κάποιων ανθρώπων που κάνουν τα πράγματα να προχωρήσουν.
Δεν είναι πάντα εύκολο να δεχτείς την αλήθεια, και οι σπουδαίοι άνθρωποι του παρελθόντος που βοήθησαν να προχωρήσουν οι γνώσεις και η αντίληψή μας για τον κόσμο, βρήκαν συχνά στο δρόμο τους ισχυρές αντιστάσεις, μιας και οι αντιλήψεις τους για τον κόσμο ήταν αιρετικά ενοχλητικές καθώς επανεξέταζαν γνώσεις που θεωρούνταν δια παντός καθορισμένες.  Για παράδειγμα, πόσο ασύλληπτο φαινόταν να περάσεις από την αντίληψη ότι η γη είναι επίπεδη και ότι ο ορίζοντας σηματοδοτεί και τα σύνορα της γης, στην ιδέα μιας γης στρογγυλής, πάνω στην οποία κάποιοι άνθρωποι μετακινούνται ανάποδα, το κεφάλι προς τα κάτω!

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι γνώσεις μας για τον κόσμο δεν έπαψαν στιγμή να διευρύνονται και τα σύνορα μεταξύ γνώσης και άγνοιας γινόντουσαν όλο και πιο στενά.  Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτήν την πρόοδο με μια στρατιά (οι επιστήμονες), που εισβάλει και κατακτά χώρες που η καθεμιά τους αντιπροσωπεύει ένα διαφορετικό κεφάλαιο της επιστήμης (ιατρική, φυσική, χημεία, βιολογία, αστρονομία,..), και στις οποίες ρίχνει τα φώτα της, γιατί όταν τις βρήκε ήταν βυθισμένες στο σκοτάδι.  Όμως όσο περισσότερο η στρατιά προχωρά, τόσο περισσότερο διαπιστώνει την απεραντοσύνη αυτών των χωρών.

Η αληθινή εξήγηση του φαινομένου του ουράνιου τόξου έπρεπε να περιμένει τον Νεύτωνα που απέδειξε ότι το λευκό φως δεν είναι τίποτ' άλλο από ένα μείγμα όλων των πιθανών χρωμάτων, τα οποία μπορούν να αποχωριστούν από κάποιο πρίσμα ή από σταγόνες νερού που αιωρούνται στον αέρα.  Αυτό που προκαλεί το ουράνιο τόξο είναι η διάθλαση του φωτός στις σταγόνες του νερού, και τίποτ' άλλο.  Η απάντηση άργησε, αλλά δόθηκε. 

Πολλές είναι οι απαντήσεις που θα δοθούν σίγουρα στο μέλλον, κι ας έχουν αργήσει.  Μέχρι τότε όμως, πόσοι θα είναι εκείνοι που θα αρνούνται ακόμα την ύπαρξη των υπό διερεύνηση πραγμάτων, απλά και μόνο γιατί δε θα έχουν  απάντηση να δώσουν!  Και όταν δε θα μπορούν να αρνηθούν απ' ευθείας τα γεγονότα, θα το κάνουν πλαγίως.  Θα χλευάσουν.  Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιους ανθρώπους:  "Θα έλεγα πως αυτό δεν ανήκει στην τέχνη που έχω συνηθίσει να θεωρώ μουσική" (Α. Ουλίμπισεφτ, σε μια κριτική της Πέμπτης Συμφωνίας του Μπετόβεν), "Η τηλεόραση είναι μια μόδα που δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ" (Μαίρη Σόμερβιλ,πρωτοπόρος των ραδιοφωνικών εκπαιδευτικών εκπομπών,1948), "Οι ακτίνες-Χ είναι μια αισχρή απάτη" (Λόρδος Κέλβιν, πρόεδρος της Βασιλικής Εταιρίας,1895), "Πολύ ενδιαφέρον παιδί μου, αλλά δυστυχώς δε θα λειτουργήσει ποτέ" (ο καθηγητής αεροναυτικής του πανεπιστημίου του Καίμπριζ, απευθυνόμενος στον Φρανκ Ουίτλ για τα σχέδια του κινητήρα τζετ), "Δε σ' ενδιαφέρει τίποτα, πέρα απ' το να κάνεις σκοποβολή και να πιάνεις ποντίκια. Θα γίνεις η ντροπή της οικογένειας" (ο πατέρας του Κάρολου Δαρβίνου προς το γιο του), "Οτιδήποτε θα μπορούσε ποτέ να εφευρεθεί, έχει ήδη εφευρεθεί" (ο διευθυντής του Γραφείου Ευρεσιτεχνιών των ΗΠΑ,1898), "Είναι ο χειρότερος μαθητής που είχα ποτέ μου" (ο καθηγητής Φυσικής του Αϊνστάιν απευθυνόμενος προς τον πατέρα του).  Τα λάθη είναι ανθρώπινα!

Εδώ, δε θα εξετάσουμε περιπτώσεις και φαινόμενα που κατασκευάστηκαν για να εξάπτουν τη φαντασία των προληπτικών και των προθύμων να εντυπωσιαστούν.  Αντί να ψάχνουμε να κατασκευάζουμε δικαιολογίες, θα ήταν πιο εποικοδομητικό  να κοιτάξουμε να βρούμε  ερμηνείες. Και για να το κάνουμε, το πιο σωστό θα ήταν, ακολουθώντας το ένστικτό μας, να βάλουμε τη λογική μας να δουλέψει.  Με το να αρνούμαστε χωρίς δεύτερη κουβέντα ένα γεγονός που μπορεί να υπάρχει - μπορεί και όχι, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να αποδείξουμε πόσο δειλοί και συντηρητικοί είμαστε στην πραγματικότητα.  Είναι πιο εύκολο και καθησυχαστικό να συσχετίσουμε κάτι με κάτι άλλο που αντιμετωπίζεται στην περίμετρο του φυσικού κόσμου, από το να αντιμετωπίσουμε κάτι, ίσως πιο απειλητικό, με νέα μάτια.  Όπως είχε πει και ο γάλλος Marcel Proust, το πραγματικό ταξίδι προς νέες ανακαλύψεις δε συνίσταται στο να ψάξεις καινούργια τοπία, αλλά στο να έχεις καινούργια μάτια.

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα του υπολοίπου της ζωής σου.  Προχώρα έχοντας διαρκώς ένα μόνο πράγμα στο νου σου:  το καθήκον σου να αφήνεις τους άλλους να μιλούν, δεν περιλαμβάνει και την υποχρέωσή σου να τους παίρνεις στα σοβαρά...

 

Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ, από τον Αρθουρ Κλαρκ
http://[URL unfurl="true"]www.supernatural.gr/images/files_brain.jpg[/img[/URL]]
Μια από τις πιο παράξενες αλήθειες, που ένας ευαίσθητος νους θα αδυνατούσε να δεχθεί χωρίς μια κάποια δόση μελαγχολίας, είναι το ότι τα τελευταία 50.000 χρόνια υπήρξαν πάνω σ' αυτόν τον πλανήτη άνθρωποι που θα μπορούσαν να διευθύνουν μια συμφωνική ορχήστρα, να ανακαλύψουν θεωρήματα στα μαθηματικά, να γίνουν γενικοί γραμματείς του Ο.Η.Ε., να δημοσιεύσουν ένα συναρπαστικό βιβλίο ή να πιλοτάρουν ένα διαστημόπλοιο, αν τους είχε μονάχα δοθεί η ευκαιρία.  Το 99% των ανθρώπινων ικανοτήτων χάνεται άσκοπα, και ακόμα και εκείνοι από εμάς που θεωρούμε τον εαυτό μας μορφωμένο, καλλιεργημένο και ικανό, στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας λειτουργούμε σαν αυτόματες μηχανές και κρυφοκοιτάμε τις βαθύτερες ικανότητες του νου μας όλο κι όλο μονάχα μια ή δυο φορές στη ζωή μας.

Πολλοί γοητεύονται από τις άγνωστες δυνατότητες του μυαλού οι οποίες περιγράφονται από τους θαυμαστές του Υπερφυσικού, αλλά οι γνωστές δυνάμεις του είναι ήδη τόσο εκπληκτικές, που νομίζω πως δεν υπάρχει ανάγκη να επικαλεστούμε κι' άλλες.  Πάρτε για παράδειγμα τη Μνήμη.  Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να κάνει έναν ικανοποιητικό απολογισμό του αριθμού των γεγονότων, των σκέψεων και των εντυπώσεων που μπορεί να αποθηκεύσει ο εγκέφαλος κατά τη διάρκεια μιας ζωής.  Υπάρχει πλήθος ενδείξεων που δείχνει ότι δεν ξεχνάμε ποτέ απολύτως τίποτα!

Απλώς υπάρχουν κάποια πράγματα που, για διάφορους λόγους, χαρακτηρίζονται από τον εγκέφαλο ως "δευτερεύουσας επιλογής",  κι' έτσι δεν είμαστε σε θέση να τα χειριστούμε επί του παρόντος.  Σπάνια θα συναντήσουμε στην εποχή μας αληθινούς άθλους της μνήμης, κι' αυτό γιατί δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κάτι τέτοιο στον κόσμο μας, τον κόσμο μας των βιβλίων και των αρχείων.  Πριν από την εφεύρεση της γραφής, όλη η ιστορία και η λογοτεχνία έπρεπε να αποθηκεύεται μέσα στο κεφάλι μας και να μεταδίδεται από στόμα σε στόμα.  Ακόμη και σήμερα, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να απαγγείλουν όλη τη Βίβλο ή το Κοράνι, όπως κάποτε μπορούσαν να απαγγείλουν όλους τους στίχους του Ομήρου.

Οι εργασίες πολλών επιστημόνων, όπως ο Δρ. Γουάιλντερ Πένφιλντ και οι συνεργάτες του στο Μόντρεαλ, έχουν αποδείξει πως οι από καιρό χαμένες αναμνήσεις μπορούν να ξαναζωντανέψουν αν ερεθίσουμε ηλεκτρικά συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.  Θα ξαναζωντανέψουν σαν ένα παλιό φιλμ αρχείου που μπορεί να παιχτεί μέσα στο μυαλό.  Το υποκείμενο ζει πάλι κανονικότατα με ολοζώντανες λεπτομέρειες (χρώματα, μυρωδιές, ήχους) κάποια εμπειρία του παρελθόντος, αλλά με κάποιον τρόπο έχει συνείδηση ότι πρόκειται για μια ανάμνηση και δε συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο παρόν.  Διάφορες τεχνικές υπνωτισμού μπορούν επίσεις να επιφέρουν αντίστοιχα αποτελέσματα, κι αυτό ακριβώς το εφάρμοσε ο Φρόιντ για τη θεραπεία διανοητικών διαταραχών.

Όταν θα βρούμε με ποιον ακριβώς τρόπο ο εγκέφαλος κατορθώνει να φιλτράρει και να αποθηκεύει το βομβαρδισμό των εντυπώσεων που δέχεται κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας, τότε θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε συνειδητό ή τεχνικό έλεγχο της μνήμης.  Δεν θα πρόκειται πλέον για μια ανεπαρκή τυχαία διαδικασία.  Αν θα θέλεις να "ξαναδιαβάσεις" τη σελίδα μιας εφημερίδας που είχες δει σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή πριν από τριάντα χρόνια, θα μπορείς να το κάνεις, με τον κατάλληλο ερεθισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.  Κατά κάποιον τρόπο, θα είναι κάτι σαν ένα είδος ταξιδιού στο χρόνο, ίσως το μόνο είδος χρονοταξιδιού που είναι δυνατό να γίνει.  Θα είναι θαυμάσιο να μπορούμε να κατέχουμε μια τέτοια δύναμη.(...)

Ήδη, έχουμε κατορθώσει σε πειραματικό στάδιο να διοχετεύσουμε ηλεκτρικούς παλμούς από μικρόφωνα κατευθείαν στο ακουστικό κέντρο του εγκεφάλου κουφών ανθρώπων, οι οποίοι από εκείνη τη στιγμή μπορούν να βιώνουν την εμπειρία του ήχου.  Λέω "να βιώνουν την εμπειρία του ήχου" και όχι "να ακούνε" γιατί έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μέχρι να μπορέσουμε να μιμιθούμε το σύστημα ηχοσήμανσης του αυτιού, και όσο για το σύστημα που χρησιμοποιεί το μάτι αυτό είναι πολύ πιο πολύπλοκο.  Πόσο καιρό όμως νομίζετε ότι θα χρειαστούμε για να καλύψουμε αυτή την απόσταση;

Σ' αυτό το σημείο, πρέπει να αναφέρω μια εκπληκτική σειρά πειραμάτων που έκανε ο μεγάλος φυσιολόγος Λόρδος Αντριάν.  Πήρε το μάτι ενός βατράχου και το συνέδεσε ηλεκτρικά με έναν ενισχυτή και ένα ηχείο.  Καθώς τριγυρνούσε μέσα στο εργαστήριο, το νεκρό μάτι τον εικονοποιούσε πάνω στην κόρη του, και η διαδοχή των φωτοσκιάσεων που συλλάμβανε μετατρεπόταν σε ακουστικά σήματα.  Ο επιστήμονας έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιεί την αίσθηση της ακοής του για να δει μέσα από το μάτι του ζώου!  Μπορεί κάποιος να φανταστεί τις απεριόριστες προεκτάσεις αυτού του πειράματος στην εξέλιξή του.  Οι εντυπώσεις των αισθήσεων από οποιοδήποτε άλλο ζωντανό πλάσμα -ζώο ή άνθρωπο- μπορούν να "καλωδιωθούν"απευθείας στα κατάλληλα τμήματατου εγκεφάλου.  Και έτσι, θα μπορεί κανείς να δει μέσα από τα μάτια ενός άλλου, ή ακόμα και να πάρει μια ιδέα από το πως είναι να ζεις μέσα σε ένα μη-ανθρώπινο σώμα!

Αν δεν μπορέσουμε να επιτύχουμε τελικά τη βιολογική αθανασία, αν δεν μπορέσουμε να γλυτώσουμε το ανθρώπινο σώμα από τον αναπόφυκτο μαρασμό και αποσύνθεσή του, ίσως να μπορέσουμε να το αντικαταστήσουμε όσο μας μένει ακόμα χρόνος.  Το υποκατάστατο δεν είναι απαραίτητο να είναι ένα άλλο σώμα με σάρκα και αίμα, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια μηχανή.  Ακόμη κι αν ο εγκέφαλος δεν είναι αθάνατος, είναι βέβαιο πως μπορεί να ζήσει πολύ περισσότερα χρόνια από το σώμα μέσα στο οποίο φιλοξενείται, και το οποίο φθείρεται γρήγορα από ατυχήματα, τις ασθένειες και τις λειτουργικές αποτυχίες του.  Για να σας δείξω πως οι μελέτες πάνω σ' αυτό το θέμα δεν είναι καθόλου καινούργιες, θα σας πω μόνο πως είκοσι χρόνια πριν, σε μις θρυλική σειρά πειραμάτων, Ρώσοι χειρούργοι κατόρθωσαν να διατηρήσουν το κεφάλι ενός νεκρού σκύλου για δυο ολόκληρες εβδομάδες, υποστηρίζοντάς το μόνο μηχανικά.  Δε γνωρίζω αν έχει δοκιμαστεί και σε άνθρωπο, αλλά θα με εξέπληττε αν δεν είχε.

Αν πιστεύετε πως ένας ακίνητος εγκέφαλος θα ζούσε μια πολύ ανιαρή και μελαγχολική ζωή, αυτό σημαίνει πως δεν έχετε καταλάβει καθόλου τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι αισθήσεις μας.  Ένας εγκέφαλος, συνδεδεμένος με καλώδια ή με ραδιοσήματα στα κατάλληλα όργανα, θα μπορεί να συμμετάσχει σε οποιαδηποτε εμπειρία, πραγματική ή  -το πιο σημαντικό-  φανταστική.  Όταν αγγίζετε κάτι, έχετε αλήθεια επίγνωση ότι ο εγκέφαλος δεν είναι στα δάχτυλα αλλά ένα μέτρο μακριά τους;  Και άραγε, θα καταλαβαίνατε κάποια διαφορά αν τα δάχτυλά σας ήταν τρια χιλιόμετρα μακριά;  Ξέρετε, τα ραδιοσήματα κάνουν ένα τέτοιο ταξίδι πολύ πιο γρήγορα από τους νευρικούς παλμούς που ταξιδεύουν κατά μήκος του χεριού σας...

 

Τι παθαίνει ένας άνθρωπος στο κενό του διαστήματος;

Το κενό του διαστήματος είναι ένα από τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα στα οποία μπορεί να βρεθεί ο άνθρωπος, και η έκθεση στο κενό σίγουρα δεν είναι ευχάριστη εμπειρία. Ωστόσο, δε συμβαίνουν αυτά τα ακραία πράγματα που βλέπουμε μερικές φορές στο σινεμά, καθώς ο άνθρωπος διατηρεί τις αισθήσεις του για δέκα περίπου δευτερόλεπτα και μπορεί να επιζήσει σε αυτό το περιβάλλον ακόμη και για ενάμισι λεπτό.

Το σώμα ενός αστροναύτη που εκτίθεται στις συνθήκες του διαστήματος ασφαλώς δε θα ανατιναχθεί, αλλά ενδέχεται να πρηστεί ελαφρά, ενώ σωματικά υγρά θα αρχίσουν να διαφεύγουν από τις διάφορες σωματικές οπές, καθώς επίσης και από πληγές ή σκισίματα στο δέρμα του. Ας μην ξεχνάμε ότι η πίεση της μίας ατμόσφαιρας στην οποία είμαστε συνηθισμένοι να ζούμε αντιστοιχεί με το βάρος ενός κιλού πάνω σε ένα μόλις τετραγωνικό εκατοστό.

Οι συνέπειες για ένα ψάρι της βαθιάς θάλασσας που πιάνεται σε δίχτυ αλιευτικού σκάφους και ανασύρεται στην επιφάνεια είναι συνήθως πιο δραματικές – μια έκρηξη ή παραμόρφωση του σώματος, που οφείλεται στο γεγονός ότι το ψάρι έχει προσαρμοστεί σε ένα περιβάλλον όπου επικρατεί πίεση εκατοντάδων ατμοσφαιρών, ενώ στην επιφάνεια έχουμε πίεση μίας μόνο ατμόσφαιρας. Επομένως, σε ό,τι αφορά τη διαφορά πίεσης, η κατάσταση για έναν άνθρωπο ή ένα ζώο δεν είναι τόσο δραματική όταν μεταφέρεται από το περιβάλλον μας, όπου η πίεση είναι μία ατμόσφαιρα, στο κενό διάστημα, όπου η πίεση είναι μηδέν ατμόσφαιρες.

 

Ποιο ζώο έχει τη μακρύτερη ουρά;

Σε πολλά είδη ζώων, όπως, π.χ., στα φίδια, τα όρια ουράς και σώματος είναι δυσδιάκριτα και έτσι είναι δύσκολο να γίνει ακριβής μέτρηση του μήκους. Πάντως, από τα σημερινά ζώα που έχουν σαφώς ευδιάκριτη ουρά, ο θαλάσσιος κροκόδειλος της Αυστραλίας διαθέτει τη μεγαλύτερη σε απόλυτους αριθμούς. Το μήκος της στα ενήλικα ζώα φτάνει τα 3 μέτρα.

 

Είναι η συνείδηση έμφυτη;

Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι, ανθρωπολόγοι και νευρολόγοι θεωρούν τη συνείδηση ως μια θεμελιώδη λειτουργία της ανθρώπινης νόησης. Η συνείδησή μας έχει ως σκοπό να προάγει ενέργειες οι οποίες δεν αποβλέπουν στο αυστηρά προσωπικό όφελος, αλλά είναι επωφελείς για το κοινωνικό σύνολο και, κατά συνέπεια, για κάθε μεμονωμένο μέλος του.

Θα μπορούσαμε να πούμε γενικά ότι οι προϋποθέσεις ύπαρξης της συνείδησης είναι εγγενείς και γενετικά προκαθορισμένες, αλλά το περιεχόμενό της είναι επίκτητο, κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο, για παράδειγμα, η γλώσσα αποτελεί συστατικό στοιχείο ενός συγκεκριμένου πολιτισμού. Αυτό σημαίνει ότι η συνείδηση μπορεί να οδηγεί τους ανθρώπους να δρουν πολύ διαφορετικά ο ένας από τον άλλο, ανάλογα με τις πεποιθήσεις τους.

Έτσι, για κάποιους ανθρώπους ο πόλεμος είναι ηθικά απορριπτέος, ενώ άλλοι θεωρούν πως έχουν ηθικό καθήκον να αντιπαλεύουν τους εχθρούς τους με κάθε μέσο.

 

Γιατί κρέμονται οι σταγόνες του νερού από τη βρύση;

Μεταξύ των μορίων του νερού αναπτύσσεται ένα είδος ελκτικών δυνάμεων, που ονομάζονται δυνάμεις συνοχής. Στο κέντρο μιας σταγόνας νερού, κάθε μόριο έλκεται με τον ίδιο τρόπο προς όλες τις κατευθύνσεις από τα γειτονικά του μόρια, με αποτέλεσμα η συνολική δύναμη συνοχής που του ασκείται να είναι μηδενική. Γύρω από το κέντρο της σταγόνας, όμως, συμβαίνει κάτι άλλο. Τα μόρια που βρίσκονται εκεί έλκονται μόνο προς το εσωτερικό της σταγόνας, με αποτέλεσμα να «συμπιέζουν» τη σταγόνα, έτσι ώστε να της δίνουν την μικρότερη δυνατή επιφάνεια, δηλαδή σχήμα σφαιρικό. Αυτές οι δυνάμεις προσδίδουν μια «επιφανειακή τάση» στη σταγόνα, που λειτουργεί έτσι σαν ένα είδος ελαστικής επιδερμίδας. Καθώς δημιουργείται σιγά σιγά η σταγόνα, αρχικά έχει σφαιρικό σχήμα, και η επιφανειακή της τάση είναι αρκετά ισχυρή ώστε να εξουδετερώνει τη βαρύτητα. Καθώς όμως η ποσότητα νερού στη σταγόνα μεγαλώνει, το σχήμα της σιγά σιγά «τεντώνεται», μέχρι το σημείο που η επιφανειακή τάση δεν αντέχει πλέον στη δύναμη της βαρύτητας· η «ελαστική επιδερμίδα» σπάει, αφήνοντας τη σταγόνα να πέσει στο νιπτήρα.

 

Πόσο μακριά πετούν τα χελιδονόψαρα;

Με ιδανικές συνθήκες ανέμου, τα χελιδονόψαρα μπορούν να πετάξουν εκατοντάδες μέτρα. Κι αυτό χάρη στα μακριά μπροστινά τους πτερύγια, που ανοίγουν όταν πηδούν έξω από το νερό. Τα χελιδονόψαρα, που φτάνουν σε μήκος τα 45 εκατοστά, πετούν για να αποφύγουν τους εχθρούς τους.

 

Ποια ζώα είναι οι πιο στενοί συγγενείς του ελέφαντα;

Ακόμη και αν υπάρχουν κάποιες εμφανισιακές ομοιότητες, οι ελέφαντες δε συγγενεύουν καθόλου ούτε με τους ιπποπόταμους ούτε με τους ρινόκερους. Αντίθετα, θα πρέπει να ψάξουμε αλλού στο ζωικό βασίλειο για να βρούμε τους οικογενειακούς δεσμούς τους.

Οι ελέφαντες είναι οι τελευταίοι επιζώντες μιας οικογένειας ζώων η οποία συμπεριλάμβανε πολλά είδη που ζούσαν κάποτε σε μεγάλες περιοχές της Γης. Τα μέλη της οικογένεια που έχουν απομείνει σήμερα είναι ο ινδικός και ο αφρικανικός ελέφαντας, μαζί με δύο ακόμα ομάδες ζώων. Η μια είναι οι θαλάσσιοι ίπποι. Πρόκειται για τέσσερα διαφορετικά είδη, που ζουν στις τροπικές θάλασσες γύρω από την Καραϊβική, την Αφρική και την Αυστραλία. Οι θαλάσσιοι ίπποι μπορεί να φτάσουν σε βάρος μέχρι και τους δύο τόνους και είναι, όπως και οι ελέφαντες, γκριζωποί και αργοί χορτοφάγοι. Η συγγένεια φαίνεται επίσης στην ιδιαίτερη οδοντοστοιχία των ζώων αυτών. Μερικοί αρσενικοί θαλάσσιοι ίπποι έχουν, για παράδειγμα, κοντούς, ίσιους χαυλιόδοντες αντίστοιχους μ’ αυτούς των ελεφάντων.

Και ενώ η συγγένεια των θαλάσσιων ίππων με τους ελέφαντες είναι μάλλον κατανοητή, είναι λίγο απρόσμενο το ότι ο αφρικανικός ασβός (Mellivora capensis) θα πρέπει επίσης να προσκληθεί δικαιωματικά σ’ αυτή τη μικρή οικογενειακή συγκέντρωση. Για μια ακόμη φορά, κύρια ένδειξη της συγγένειας αποτελούν τα χαρακτηριστικά δόντια. Τα μπροστινά δόντια έχουν εξελιχθεί σε κοντούς χαυλιόδοντες, που όμως δεν προεξέχουν από το στόμα, ενώ τα πλαϊνά είναι μεγάλοι επίπεδοι μασητήρες. Αυτή η συγγένεια αποδείχτηκε πρόσφατα, μετά από αναλύσεις του πυρηνικού και του μιτοχονδριακού DNA του ασβού και των ελεφάντων, που μαρτυρούν ότι κατάγονται από κάποιον κοινό πρόγονο.

 

Γιατί υπάρχουν τόσες γλώσσες στον κόσμο;

Ορισμένοι ανθρωπολόγοι εκτιμούν ότι οι πρώτες γλώσσες έχουν τις ρίζες τους στις λεγόμενες αρχέγονες γλώσσες των ομάδων του Homo sapiens που ζούσαν στην Αφρική πριν από 150.000 περίπου χρόνια. Όταν ομάδες Homo sapiens μετανάστευσαν από την Αφρική και εγκαταστάθηκαν στην Ασία και στην Ευρώπη, πήραν μαζί τους και τις γλώσσες τους, οι οποίες στη συνέχεια μετεξελίχθηκαν χωριστά η μία από την άλλη. Σύμφωνα με τον καθηγητή γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου του Berkeley της Καλιφόρνια John Mc Whorther, η γλώσσα λειτουργεί σαν ένας ζωντανός οργανισμός και είναι στη φύση της να εξελίσσεται, όπως εξελίχθηκε βιολογικά και ο άνθρωπος ως είδος. Κατά συνέπεια, το περιβάλλον στο οποίο ρίζωσαν οι διάφορες ανθρώπινες ομάδες, ο τρόπος ζωής τους, οι κλιματικές συνθήκες κτλ. συνέβαλλαν στην εξέλιξη των γλωσσών σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Εάν θα ήταν δυνατόν οι ομάδες των αρχέγονων προγόνων μας να συνέχιζαν να μένουν κοντά η μία στην άλλη, κατά πάσα πιθανότητα θα συνέχιζαν να μιλούν και την ίδια γλώσσα. Όμως η διασπορά, με το χρόνο είχε ως φυσικό αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων γλωσσών. Αν κανείς πολλαπλασιάσει το φαινόμενο αυτό με τις ανθρώπινες φυλές που υπάρχουν στη Γη, εύκολα καταλαβαίνει γιατί σήμερα υπάρχουν περίπου 6.000 γλώσσες στον κόσμο. Ωστόσο, πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι κάποτε στην ανθρώπινη ιστορία υπήρχαν τουλάχιστον 100.000 γλώσσες και ότι περίπου το 90% από αυτές έχουν εξαφανιστεί. Εκτιμούν, επίσης, ότι στα επόμενα 100 χρόνια θα υπάρχουν μόλις 500 γλώσσες στον κόσμο, κυρίως γιατί οι «μεγάλες» γλώσσες, όπως τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα πορτογαλικά, τα αραβικά, τα ρωσικά και τα κινέζικα, «καταβροχθίζουν» τις υπόλοιπες. Δεν είναι εύκολο να εκτιμήσει κανείς πόσο διαφορετική θα ήταν η εξέλιξη του ανθρώπου εάν όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν την ίδια γλώσσα από την εποχή του Homo sapiens. Πιθανότατα όμως θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αρκετές διαμάχες και πόλεμοι ανά τους αιώνες.

 

Βοηθούν τα καρότα τη νυχτερινή όραση;

Εδώ και πάρα πολλές γενιές, όλα τα παιδιά ακούνε τους γονείς τους να λένε ότι πρέπει να τρώνε καρότα, επειδή είναι θρεπτικά και επειδή διαφορετικά δε θα βλέπουν στο σκοτάδι. Είναι αλήθεια ότι τα καρότα περιέχουν β-καροτίνη, η οποία είναι ένας πρόδρομος της βιταμίνης Α. Αυτή η βιταμίνη συμβάλλει στην καλή υγεία των ματιών μας, αλλά το ό,τι έτσι βλέπουμε καλύτερα στο σκοτάδι δεν είναι παρά ένας μύθος.

Μάλιστα, πρόκειται για μια φήμη που διέδωσε, εντελώς συνειδητά, το βρετανικό υπουργείο Πολεμικής Αεροπορίας κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκόσμιου πολέμου. Το 1940 οι Γερμανοί αναρωτιόνταν πώς ήταν δυνατόν οι πιλότοι της RAF να καταρρίπτουν με τόση ευκολία τα γερμανικά βομβαρδιστικά τη νύχτα.

Οι Βρετανοί είχαν διαδώσει τη φήμη ότι η νυχτερινή όραση των πιλότων τους βελτιώθηκε αφότου άρχισαν να τρώνε πολλά καρότα. Μεταξύ άλλων, οι εφημερίδες έγραφαν για τον πιλότο καταδιωκτικών John Cunningham, γνωστό με το παρατσούκλι «Cat’s Eyes» («Γατίσια Μάτια»), ο οποίος είχε καταρρίψει είκοσι εχθρικά βομβαρδιστικά, επειδή –υποτίθεται– βελτίωσε πολύ τη νυχτερινή του όραση τρώγοντας καρότα. Οι Βρετανοί κατέφυγαν σε αυτή τη συνειδητή παραπληροφόρηση προκειμένου να παραμείνει μυστικό ότι είχαν κατασκευάσει ένα σύστημα ραντάρ, με το οποίο εντόπιζαν τα γερμανικά βομβαρδιστικά όταν αυτά πλησίαζαν την Αγγλία. Και φυσικά, δεν ήθελαν να αρχίσει η Luftwaffe να ψάχνει να βρει τους σταθμούς των ραντάρ.

Οι Γερμανοί πίστεψαν την ιστορία, και δεν ήταν οι μόνοι. Το ίδιο έκαναν και οι κάτοικοι του Λονδίνου, που άρχισαν να τρώνε καρότα με τη σέσουλα, ελπίζοντας ότι έτσι θα έβρισκαν ευκολότερα το σπίτι τους τις ώρες της νυχτερινής συσκότισης.

 

Μπορεί να κάνει κανείς ντους στο διάστημα;

Για ευνόητους λόγους η ποσότητα νερού που διαθέτει κανείς στο διάστημα είναι πολύ περιορισμένη, και γι’ αυτό πρέπει και τα ντους να περιορίζονται όσο γίνεται. Έτσι, η προσωπική υγιεινή γίνεται με υγρά μαντιλάκια και το λούσιμο των μαλλιών με ξηρό σαμπουάν, το οποίο χρησιμοποιείται και σε νοσοκομεία για ασθενείς που δεν μπορούν να πλυθούν κανονικά. Το σαμπουάν απλώνεται στο κεφάλι με μια πετσέτα, και τα λίπη και οι ακαθαρσίες μένουν στο ύφασμα.

Σχεδιάζεται, ωστόσο, μια καμπίνα ντους ειδική για χρήση στο διάστημα. Το νερό βγαίνει από ένα ειδικό στόμιο που μειώνει την εξερχόμενη ποσότητα κατά πολύ, και το άτομο πλένεται με μικρές πετσέτες. Το ακάθαρτο νερό συγκεντρώνεται στη συνέχεια με ένα ειδικό απορροφητικό στόμιο, που λειτουργεί σαν ηλεκτρική σκούπα. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί κανείς να πλυθεί με 4 μόλις λίτρα νερό, ενώ στη Γη ξοδεύουμε κατά μέσο όρο περίπου 50 λίτρα νερό σε κάθε ντους.