Πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει μια μέδουσα;
Η μεγαλύτερη γνωστή μέδουσα είναι μια κόκκινη σκυφομέδουσα (Cyanea capillata) με διάμετρο 2,28 μέτρα και πλοκάμια μήκους 36,5 μέτρων. Η μέδουσα αυτή ξεβράστηκε στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Η μεγαλύτερη μέδουσα που συναντάμε στις ελληνικές θάλασσες είναι η Rhizostoma pulmo, η διάμετρος της οποίας φτάνει μέχρι και το 1 μέτρο.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
Επισκέπτης
Γιατί οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι δεν τρώνε χοιρινό;
Το ότι οι Εβραίοι πρέπει να απέχουν πλήρως από την κατανάλωση χοιρινού αναφέρεται στο Λευιτικό και στο Δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης. Η απαγόρευση είναι παλαιότερη κατά αρκετές εκατοντάδες χρόνια της αντίστοιχης του Κορανίου, αλλά οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτές τις απαγορεύσεις είναι λίγο πολύ οι ίδιες. Σε πολλούς πολιτισμούς, το γουρούνι θεωρούνταν απεχθές, γιατί κυλιέται στη λάσπη και τρώει περιττώματα, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη χαρακτηρίζεται ακάθαρτο γιατί δε μηρυκάζει, δεν τρέφεται δηλαδή με χορτάρι. Ωστόσο, πολύ πριν από την εγκατάσταση των Εβραίων στη Χαναάν, στη γη που βρίσκεται δυτικά του ποταμού Ιορδάνη, οι άνθρωποι εκεί έτρωγαν χοιρινό. Σε ανασκαφές έχουν βρεθεί οστά χοίρων που χρονολογούνται 5.000 χρόνια πριν. Ορισμένα από αυτά προέρχονται από θυσίες, άρα οι χοίροι θα πρέπει να θεωρούνταν ιερά ζώα. Είναι πιθανό η αντίθεση προς τη θρησκεία των Χαναανιτών να οδήγησε τους Εβραίους νομοθέτες να απαγορεύσουν αυστηρά το χοιρινό.
Το ότι οι Εβραίοι πρέπει να απέχουν πλήρως από την κατανάλωση χοιρινού αναφέρεται στο Λευιτικό και στο Δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης. Η απαγόρευση είναι παλαιότερη κατά αρκετές εκατοντάδες χρόνια της αντίστοιχης του Κορανίου, αλλά οι συνθήκες που οδήγησαν σε αυτές τις απαγορεύσεις είναι λίγο πολύ οι ίδιες. Σε πολλούς πολιτισμούς, το γουρούνι θεωρούνταν απεχθές, γιατί κυλιέται στη λάσπη και τρώει περιττώματα, ενώ στην Παλαιά Διαθήκη χαρακτηρίζεται ακάθαρτο γιατί δε μηρυκάζει, δεν τρέφεται δηλαδή με χορτάρι. Ωστόσο, πολύ πριν από την εγκατάσταση των Εβραίων στη Χαναάν, στη γη που βρίσκεται δυτικά του ποταμού Ιορδάνη, οι άνθρωποι εκεί έτρωγαν χοιρινό. Σε ανασκαφές έχουν βρεθεί οστά χοίρων που χρονολογούνται 5.000 χρόνια πριν. Ορισμένα από αυτά προέρχονται από θυσίες, άρα οι χοίροι θα πρέπει να θεωρούνταν ιερά ζώα. Είναι πιθανό η αντίθεση προς τη θρησκεία των Χαναανιτών να οδήγησε τους Εβραίους νομοθέτες να απαγορεύσουν αυστηρά το χοιρινό.
Επισκέπτης
Ποιος γάμος διήρκεσε περισσότερο;
Η Liu Yang-wan από την Ταϊβάν παντρεύτηκε το 1917 τον Liu Yung-yang και το ζευγάρι παρέμεινε παντρεμένο επί 86 χρόνια και τρεις μήνες, μέχρι που η Liu Yang-wan πέθανε το 2003 σε ηλικία 103 ετών. Την ίδια χρονιά ο Liu Yung-yang έκλεισε τα 104 του χρόνια. Το ζευγάρι πρόλαβε να αποκτήσει περισσότερους από 100 άμεσους απογόνους.
Η Liu Yang-wan από την Ταϊβάν παντρεύτηκε το 1917 τον Liu Yung-yang και το ζευγάρι παρέμεινε παντρεμένο επί 86 χρόνια και τρεις μήνες, μέχρι που η Liu Yang-wan πέθανε το 2003 σε ηλικία 103 ετών. Την ίδια χρονιά ο Liu Yung-yang έκλεισε τα 104 του χρόνια. Το ζευγάρι πρόλαβε να αποκτήσει περισσότερους από 100 άμεσους απογόνους.
Επισκέπτης
Σε πόση ώρα βράζει ένα αυγό στρουθοκαμήλου;
Εάν το θέλετε σφιχτό για το πρωινό σας, θα πρέπει να ξυπνήσετε από τα χαράματα, επειδή θέλει μιάμιση ώρα για να βράσει. Εάν το προτιμάτε μελάτο, κάτι λιγότερο. Ένα αυγό στρουθοκαμήλου ζυγίζει κανονικά περίπου 1,5 κιλό.
Εάν το θέλετε σφιχτό για το πρωινό σας, θα πρέπει να ξυπνήσετε από τα χαράματα, επειδή θέλει μιάμιση ώρα για να βράσει. Εάν το προτιμάτε μελάτο, κάτι λιγότερο. Ένα αυγό στρουθοκαμήλου ζυγίζει κανονικά περίπου 1,5 κιλό.
Επισκέπτης
Γίνονται σεισμοί στο φεγγάρι;
Οι γήινοι σεισμοί έχουν το αντίστοιχό τους στη Σελήνη. Οι διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ του εσωτερικού και της επιφάνειας της Σελήνης προκαλούν δονήσεις στην επιφάνεια του δορυφόρου μας. Οι σεληνιακοί σεισμοί καταγράφονται από σεισμογράφους που εγκατέστησαν εκεί οι αστροναύτες.
Οι γήινοι σεισμοί έχουν το αντίστοιχό τους στη Σελήνη. Οι διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ του εσωτερικού και της επιφάνειας της Σελήνης προκαλούν δονήσεις στην επιφάνεια του δορυφόρου μας. Οι σεληνιακοί σεισμοί καταγράφονται από σεισμογράφους που εγκατέστησαν εκεί οι αστροναύτες.
Επισκέπτης
Που απέχει περισσότερο η ξηρά;
Ένα σημείο στον Ειρηνικό ωκεανό ανάμεσα στη Νέα Ζηλανδία, τη Λατινική Αμερική και την Ανταρκτική είναι το πιο απομακρυσμένο από την ξηρά. Αν κανείς πέσει στη θάλασσα σε 1230 Δ γεωγραφικό μήκος και 490 Ν γεωγραφικό πλάτος, θα πρέπει να κολυμπήσει 2.683 χιλιόμετρα.
Ένα σημείο στον Ειρηνικό ωκεανό ανάμεσα στη Νέα Ζηλανδία, τη Λατινική Αμερική και την Ανταρκτική είναι το πιο απομακρυσμένο από την ξηρά. Αν κανείς πέσει στη θάλασσα σε 1230 Δ γεωγραφικό μήκος και 490 Ν γεωγραφικό πλάτος, θα πρέπει να κολυμπήσει 2.683 χιλιόμετρα.
Επισκέπτης
ΤΙ ΒΑΘΟΣ ΕΧΕΙ Η ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΤΡΥΠΑ;
Για να μελετήσουν το φλοιό της Γης, οι Ρώσοι άνοιξαν μεταξύ 1970 και 1989 στη χερσόνησο Κόλα, στα σύνορα με τη Νορβηγία, την πιο βαθιά τρύπα της Γης. Η τρύπα έχει διάμετρο 21,4 εκατοστά και έφτασε σε βάθος 12.262 μέτρων. :-
Για να μελετήσουν το φλοιό της Γης, οι Ρώσοι άνοιξαν μεταξύ 1970 και 1989 στη χερσόνησο Κόλα, στα σύνορα με τη Νορβηγία, την πιο βαθιά τρύπα της Γης. Η τρύπα έχει διάμετρο 21,4 εκατοστά και έφτασε σε βάθος 12.262 μέτρων. :-
Επισκέπτης
Προστατεύονται τα αεροπλάνα από τους κεραυνούς;
Τα περισσότερα αεροπλάνα είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο, που είναι ένας καλός αγωγός του ηλεκτρισμού. Αυτό σημαίνει ότι το μέταλλο κάνει τον κεραυνό να τυλιχτεί γύρω από την άτρακτο, χωρίς να βλάψει τους επιβάτες. Εκτιμάται πως ένα επιβατικό αεροπλάνο πλήττεται από κεραυνό, κατά μέσο όρο, μια φορά το χρόνο.
Τα περισσότερα αεροπλάνα είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο, που είναι ένας καλός αγωγός του ηλεκτρισμού. Αυτό σημαίνει ότι το μέταλλο κάνει τον κεραυνό να τυλιχτεί γύρω από την άτρακτο, χωρίς να βλάψει τους επιβάτες. Εκτιμάται πως ένα επιβατικό αεροπλάνο πλήττεται από κεραυνό, κατά μέσο όρο, μια φορά το χρόνο.
Επισκέπτης
Σε ποιο μέρος της Γης είναι πιο γαλανός ο ουρανός;
Το ηλιακό φως είναι ένα μείγμα όλων των χρωμάτων, αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλα τα χρώματα να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης. Αυτό οφείλεται στο ότι το φως πρέπει να διαπεράσει την ατμόσφαιρα, στην οποία όμως σκεδάζεται (διασκορπίζεται) από τα μόρια οξυγόνου και αζώτου, δηλαδή, απορροφάται και στη συνέχεια επανεκπέμπεται προς διάφορες κατευθύνσεις. Τα διαφορετικά χρώματα του φωτός (μήκη κύματος) δε σκεδάζονται με τον ίδιο τρόπο από αυτά τα μικρά μόρια. Έτσι, το γαλάζιο χρώμα του ουρανού οφείλεται στο γεγονός ότι το ιώδες και το μπλε χρώμα, που έχουν σχετικά βραχέα μήκη κύματος, σκεδάζονται πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα χρώματα του λευκού φωτός. Αυτός είναι ο λόγος που ο ουρανός είναι γαλανός, ενώ ο Ήλιος έχει κιτρινωπό ή κοκκινωπό χρώμα, καθώς το φως αυτών των χρωμάτων διαπερνά ευκολότερα την ατμόσφαιρα και φτάνει στο μάτι του παρατηρητή. Ταυτόχρονα, το χρώμα εξαρτάται και από το πάχος της ατμόσφαιρας. Στην άκρη του ορίζοντα, όπου το φως έχει διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις μέσω της ατμόσφαιρας, μεγάλο μέρος του μπλε φωτός ανακλάται εντελώς. Γι’ αυτό και ο ουρανός εκεί είναι πιο λευκός, ακόμη και τις πιο διαυγείς ημέρες.
Για να βρούμε την περιοχή με τον πιο γαλανό ουρανό στη Γη, πρέπει να μελετήσουμε το χρωματικό φάσμα του ουρανού σε πολλά και διαφορετικά μέρη. Το 2006, φυσικοί του βρετανικού National Physical Laboratory διεξήγαγαν μια σχετική έρευνα, σε συνεργασία με το ταξιδιωτικό γραφείο Expedia. Κατέγραψαν τα χρώματα του ουρανού σε διάφορους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο, και έτσι μπόρεσαν να αποφανθούν πού κυριαρχεί περισσότερο το μπλε χρώμα. Από τα 25 μέρη που μελέτησαν, το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας μπορεί να καυχηθεί ότι έχει τον πιο γαλανό ουρανό.
Το ηλιακό φως είναι ένα μείγμα όλων των χρωμάτων, αλλά δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλα τα χρώματα να φτάσουν στην επιφάνεια της Γης. Αυτό οφείλεται στο ότι το φως πρέπει να διαπεράσει την ατμόσφαιρα, στην οποία όμως σκεδάζεται (διασκορπίζεται) από τα μόρια οξυγόνου και αζώτου, δηλαδή, απορροφάται και στη συνέχεια επανεκπέμπεται προς διάφορες κατευθύνσεις. Τα διαφορετικά χρώματα του φωτός (μήκη κύματος) δε σκεδάζονται με τον ίδιο τρόπο από αυτά τα μικρά μόρια. Έτσι, το γαλάζιο χρώμα του ουρανού οφείλεται στο γεγονός ότι το ιώδες και το μπλε χρώμα, που έχουν σχετικά βραχέα μήκη κύματος, σκεδάζονται πολύ περισσότερο από τα υπόλοιπα χρώματα του λευκού φωτός. Αυτός είναι ο λόγος που ο ουρανός είναι γαλανός, ενώ ο Ήλιος έχει κιτρινωπό ή κοκκινωπό χρώμα, καθώς το φως αυτών των χρωμάτων διαπερνά ευκολότερα την ατμόσφαιρα και φτάνει στο μάτι του παρατηρητή. Ταυτόχρονα, το χρώμα εξαρτάται και από το πάχος της ατμόσφαιρας. Στην άκρη του ορίζοντα, όπου το φως έχει διανύσει μεγαλύτερες αποστάσεις μέσω της ατμόσφαιρας, μεγάλο μέρος του μπλε φωτός ανακλάται εντελώς. Γι’ αυτό και ο ουρανός εκεί είναι πιο λευκός, ακόμη και τις πιο διαυγείς ημέρες.
Για να βρούμε την περιοχή με τον πιο γαλανό ουρανό στη Γη, πρέπει να μελετήσουμε το χρωματικό φάσμα του ουρανού σε πολλά και διαφορετικά μέρη. Το 2006, φυσικοί του βρετανικού National Physical Laboratory διεξήγαγαν μια σχετική έρευνα, σε συνεργασία με το ταξιδιωτικό γραφείο Expedia. Κατέγραψαν τα χρώματα του ουρανού σε διάφορους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο, και έτσι μπόρεσαν να αποφανθούν πού κυριαρχεί περισσότερο το μπλε χρώμα. Από τα 25 μέρη που μελέτησαν, το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας μπορεί να καυχηθεί ότι έχει τον πιο γαλανό ουρανό.
Επισκέπτης
Πώς εμφανίστηκε το νερό στη Γη;
Σήμερα οι ωκεανοί καλύπτουν τα δύο τρίτα της επιφάνειας της Γης. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Τα πρώτα 500 περίπου εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση της Γης, η επιφάνεια του πλανήτη μας ήταν μάλλον μια κόκκινη θάλασσα πυρακτωμένης λάβας, που δεχόταν βομβαρδισμό μετεωριτών από το διάστημα. Οι μετεωρίτες περιέχουν περίπου μισό τοις εκατό νερό, και οι μεγάλες ποσότητες βράχων καταβροχθίζονταν από τις ρευστές μάζες της λάβας. Στη συνέχεια, το νερό μεταφερόταν, μαζί με το μάγμα, στα πολυάριθμα ηφαίστεια. Όμως, όταν εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, δεν ξεπηδάει μόνο λάβα από τα έγκατα της Γης. Μαζί με το ρευστό μάγμα, εκτινάσσονται διάφορα αέρια μέσα από τις ρωγμές και τους κρατήρες, μεταξύ των οποίων και υδρατμοί.
Κατά την πρώιμη περίοδο της Γης, η θερμοκρασία ήταν τόσο υψηλή, που το νερό υπήρχε μόνο σε μορφή υδρατμών. Όταν, αργότερα, η θερμοκρασία μειώθηκε, οι υδρατμοί αυτοί άρχισαν να πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη με τη μορφή βροχής. Έτσι, με το πέρασμα πολλών εκατομμυρίων ετών σχηματίστηκαν οι ωκεανοί. Οι παλιότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις μαρτυρούν ότι το νερό πρωτοεμφανίστηκε στη Γη πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν, ωστόσο, ότι υπήρχε στον πλανήτη μας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα.
Σήμερα οι ωκεανοί καλύπτουν τα δύο τρίτα της επιφάνειας της Γης. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι. Τα πρώτα 500 περίπου εκατομμύρια χρόνια μετά τη γέννηση της Γης, η επιφάνεια του πλανήτη μας ήταν μάλλον μια κόκκινη θάλασσα πυρακτωμένης λάβας, που δεχόταν βομβαρδισμό μετεωριτών από το διάστημα. Οι μετεωρίτες περιέχουν περίπου μισό τοις εκατό νερό, και οι μεγάλες ποσότητες βράχων καταβροχθίζονταν από τις ρευστές μάζες της λάβας. Στη συνέχεια, το νερό μεταφερόταν, μαζί με το μάγμα, στα πολυάριθμα ηφαίστεια. Όμως, όταν εκρήγνυνται τα ηφαίστεια, δεν ξεπηδάει μόνο λάβα από τα έγκατα της Γης. Μαζί με το ρευστό μάγμα, εκτινάσσονται διάφορα αέρια μέσα από τις ρωγμές και τους κρατήρες, μεταξύ των οποίων και υδρατμοί.
Κατά την πρώιμη περίοδο της Γης, η θερμοκρασία ήταν τόσο υψηλή, που το νερό υπήρχε μόνο σε μορφή υδρατμών. Όταν, αργότερα, η θερμοκρασία μειώθηκε, οι υδρατμοί αυτοί άρχισαν να πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη με τη μορφή βροχής. Έτσι, με το πέρασμα πολλών εκατομμυρίων ετών σχηματίστηκαν οι ωκεανοί. Οι παλιότερες μέχρι σήμερα ενδείξεις μαρτυρούν ότι το νερό πρωτοεμφανίστηκε στη Γη πριν από 3,8 δισεκατομμύρια χρόνια. Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν, ωστόσο, ότι υπήρχε στον πλανήτη μας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια νωρίτερα.
Επισκέπτης
Ποιο ζώο είναι ο καλύτερος δύτης;
Το τροπικό χρυσογάστερο θαλάσσιο φίδι περνάει το 87% του χρόνου του κάτω από το νερό. Αυτός ο πρωταθλητής της κατάδυσης μπορεί να τα καταφέρει χωρίς οξυγόνο μέχρι και 3,5 ώρες, ενώ βγαίνει στην επιφάνεια μόνο για ένα δυο δευτερόλεπτα.
Το τροπικό χρυσογάστερο θαλάσσιο φίδι περνάει το 87% του χρόνου του κάτω από το νερό. Αυτός ο πρωταθλητής της κατάδυσης μπορεί να τα καταφέρει χωρίς οξυγόνο μέχρι και 3,5 ώρες, ενώ βγαίνει στην επιφάνεια μόνο για ένα δυο δευτερόλεπτα.
Επισκέπτης
Γιατί «σφίγγεται» το στομάχι μας;
Το νευρικό μας σύστημα αποτελείται από δύο τμήματα – ένα τμήμα που το ελέγχουμε συνειδητά και ένα άλλο που είναι αυτοελεγχόμενο και ονομάζεται αυτόνομο νευρικό σύστημα. Όταν οι αισθήσεις μας συλλαμβάνουν ερεθίσματα από το περιβάλλον, π.χ. με τη μορφή ήχων ή εικόνων, αυτά μεταβιβάζονται στον εγκέφαλο ως ηλεκτροχημικά σήματα. Εδώ λαμβάνει χώρα η απαραίτητη επεξεργασία και η διαδικασία συνειδητοποίησης των σημάτων. Όταν μερικές φορές αισθανόμαστε «σφίξιμο» στο στομάχι, κόβονται τα γόνατα μας ή έχουμε καρδιοχτύπι, είναι γιατί κάποια από τα σήματα αυτά διαβιβάζονται και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Αυτό ενδεχομένως συμβαίνει για να αναγκαστούμε να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία σε κάποιο συναίσθημα. Όταν βλέπουμε αυτόν ή αυτή που αγαπάμε, «σφίγγεται» το στομάχι, όταν νιώθουμε φόβο, η καρδιά χτυπάει γρήγορα και δυνατά κ.ο.κ. Ορισμένοι άνθρωποι βιώνουν αυτά τα σωματικά συμπτώματα ιδιαίτερα έντονα, χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος, και τότε αναφερόμαστε σε σωματοποίηση των συμπτωμάτων. Σε ορισμένους ανθρώπους, αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και την παράλυση.
Το νευρικό μας σύστημα αποτελείται από δύο τμήματα – ένα τμήμα που το ελέγχουμε συνειδητά και ένα άλλο που είναι αυτοελεγχόμενο και ονομάζεται αυτόνομο νευρικό σύστημα. Όταν οι αισθήσεις μας συλλαμβάνουν ερεθίσματα από το περιβάλλον, π.χ. με τη μορφή ήχων ή εικόνων, αυτά μεταβιβάζονται στον εγκέφαλο ως ηλεκτροχημικά σήματα. Εδώ λαμβάνει χώρα η απαραίτητη επεξεργασία και η διαδικασία συνειδητοποίησης των σημάτων. Όταν μερικές φορές αισθανόμαστε «σφίξιμο» στο στομάχι, κόβονται τα γόνατα μας ή έχουμε καρδιοχτύπι, είναι γιατί κάποια από τα σήματα αυτά διαβιβάζονται και στο αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Αυτό ενδεχομένως συμβαίνει για να αναγκαστούμε να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία σε κάποιο συναίσθημα. Όταν βλέπουμε αυτόν ή αυτή που αγαπάμε, «σφίγγεται» το στομάχι, όταν νιώθουμε φόβο, η καρδιά χτυπάει γρήγορα και δυνατά κ.ο.κ. Ορισμένοι άνθρωποι βιώνουν αυτά τα σωματικά συμπτώματα ιδιαίτερα έντονα, χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος, και τότε αναφερόμαστε σε σωματοποίηση των συμπτωμάτων. Σε ορισμένους ανθρώπους, αυτό μπορεί να φτάσει μέχρι και την παράλυση.
Επισκέπτης
Έχουν τα λιοντάρια υψηλή χοληστερόλη;
Πώς καλύπτουν τα σαρκοφάγα ζώα τις ανάγκες τους σε θρεπτικά συστατικά, αφού τρώνε μόνο κρέας; Και με τη χοληστερίνη τους τι γίνεται;
Τα λιοντάρια, οι λύκοι και τα υπόλοιπα σαρκοφάγα προσλαμβάνουν, φυσικά, πολύ περισσότερες πρωτεΐνες σε σχέση με άλλα ζώα που έχουν πιο ισορροπημένη διατροφή ή είναι φυτοφάγα. Σε αντιστάθμισμα, τα σαρκοφάγα έχουν εξειδικευμένη φυσιολογία και πέψη, που τους επιτρέπει να εκμεταλλεύονται τη μονόπλευρη διατροφή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι, διασπούν πολύ αποτελεσματικά τις πρωτεΐνες, χάρη στις μεγάλες ποσότητες του ενζύμου πεψίνη που διαθέτουν στο γαστρεντερικό τους κανάλι. Είναι, επίσης, εξίσου αποτελεσματικά στο να διασπούν και πολλά λίπη.
Τα σαρκοφάγα ζώα δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα έλλειψης υδατανθράκων, καθώς αυτοί υπάρχουν σε επαρκείς ποσότητες στα ίδια τα θηράματά τους, ειδικά στο αίμα. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που το αίμα έχει γλυκιά γεύση.
Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, κανείς δεν έχει παρακολουθήσει τα επίπεδα χοληστερίνης ενός λιονταριού. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι επιστήμονες που πιστεύουν ότι ο σχετικά χαμηλός μέσος όρος ζωής των σαρκοφάγων ζώων οφείλεται στη διατροφή τους. Μια διατροφή που περιέχει μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών και λίπους ευνοεί διάφορες ασθένειες, που αργά ή γρήγορα σκοτώνουν τα σαρκοφάγα, ή τα εξασθενούν τόσο, που με τον καιρό αδυνατούν να επιβιώσουν μέσα στην αγέλη.
Πώς καλύπτουν τα σαρκοφάγα ζώα τις ανάγκες τους σε θρεπτικά συστατικά, αφού τρώνε μόνο κρέας; Και με τη χοληστερίνη τους τι γίνεται;
Τα λιοντάρια, οι λύκοι και τα υπόλοιπα σαρκοφάγα προσλαμβάνουν, φυσικά, πολύ περισσότερες πρωτεΐνες σε σχέση με άλλα ζώα που έχουν πιο ισορροπημένη διατροφή ή είναι φυτοφάγα. Σε αντιστάθμισμα, τα σαρκοφάγα έχουν εξειδικευμένη φυσιολογία και πέψη, που τους επιτρέπει να εκμεταλλεύονται τη μονόπλευρη διατροφή τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι, διασπούν πολύ αποτελεσματικά τις πρωτεΐνες, χάρη στις μεγάλες ποσότητες του ενζύμου πεψίνη που διαθέτουν στο γαστρεντερικό τους κανάλι. Είναι, επίσης, εξίσου αποτελεσματικά στο να διασπούν και πολλά λίπη.
Τα σαρκοφάγα ζώα δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερο πρόβλημα έλλειψης υδατανθράκων, καθώς αυτοί υπάρχουν σε επαρκείς ποσότητες στα ίδια τα θηράματά τους, ειδικά στο αίμα. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που το αίμα έχει γλυκιά γεύση.
Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, κανείς δεν έχει παρακολουθήσει τα επίπεδα χοληστερίνης ενός λιονταριού. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι επιστήμονες που πιστεύουν ότι ο σχετικά χαμηλός μέσος όρος ζωής των σαρκοφάγων ζώων οφείλεται στη διατροφή τους. Μια διατροφή που περιέχει μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών και λίπους ευνοεί διάφορες ασθένειες, που αργά ή γρήγορα σκοτώνουν τα σαρκοφάγα, ή τα εξασθενούν τόσο, που με τον καιρό αδυνατούν να επιβιώσουν μέσα στην αγέλη.
Επισκέπτης
Γιατί αποτραβιέται το νερό στα τσουνάμι;
Ένα τσουνάμι συνήθως προκαλείται ως συνέπεια ενός υποθαλάσσιου σεισμού, καθώς οι τεκτονικές πλάκες της Γης μετατοπίζονται. Κατά τη διάρκεια του σεισμού, ο θαλάσσιος πυθμένας ανασηκώνεται μ’ ένα απότομο, βίαιο τράνταγμα, και αυτή η κίνηση σπρώχνει το νερό προς τα πάνω σε μια μεγάλη θαλάσσια περιοχή. Ο όγκος του νερού που μετατοπίζεται σχηματίζει μια σειρά από κύματα μεγάλου μήκους – κύματα, δηλαδή, που οι κορυφές τους απέχουν πολύ μεταξύ τους.
Έξω, στην ανοιχτή θάλασσα, η ενέργεια του κάθε κύματος απλώνεται σε μήκος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων, και γι’ αυτό το ύψος του δεν ξεπερνά το μισό περίπου μέτρο. Η κίνησή του είναι τόσο ανεπαίσθητη, που δύσκολα γίνεται αντιληπτή από κάποιον που βρίσκεται πάνω σ’ ένα πλοίο. Μ’ αυτή τη μορφή, το τσουνάμι μπορεί να ταξιδέψει πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα, χωρίς να χάσει σχεδόν καθόλου από την ενέργειά του, καθώς η τριβή είναι μηδαμινή.
Πλησιάζοντας προς την ακτή, το τσουνάμι επιβραδύνει, καθώς το βάθος της θάλασσας μειώνεται. Ταυτόχρονα, το μήκος του κύματος μικραίνει, πράγμα που σημαίνει ότι η ενέργειά του συμπυκνώνεται σε μια μικρότερη περιοχή. Έτσι, το τσουνάμι αυξάνεται κατακόρυφα, συγκεντρώνοντας ολοένα και μεγαλύτερους όγκους νερού στη βάση του, και απορροφώντας το θαλάσσιο νερό που βρίσκεται μπροστά και πίσω από την κορυφή του κύματος. Στην ανοιχτή θάλασσα, δε φαίνεται σχεδόν καθόλου ότι η στάθμη του νερού χαμηλώνει, στην ακτή όμως το αποτέλεσμα είναι ορατό: το νερό αποτραβιέται από την παραλία για ένα σύντομο διάστημα.
Το κύμα σπάει, όταν το ύψος του φτάνει το 1/7 του μήκους του. Ωστόσο, δε συμβαίνει πάντα να σπάει με δραματικό τρόπο, σχηματίζοντας πρώτα ένα υδάτινο τείχος. Εκεί όπου ο πυθμένας ρηχαίνει αρκετά αργά, η θάλασσα, αντίθετα, συμπεριφέρεται σαν μια μεγάλη μπανιέρα που ξεχειλίζει.
Ένα τσουνάμι συνήθως προκαλείται ως συνέπεια ενός υποθαλάσσιου σεισμού, καθώς οι τεκτονικές πλάκες της Γης μετατοπίζονται. Κατά τη διάρκεια του σεισμού, ο θαλάσσιος πυθμένας ανασηκώνεται μ’ ένα απότομο, βίαιο τράνταγμα, και αυτή η κίνηση σπρώχνει το νερό προς τα πάνω σε μια μεγάλη θαλάσσια περιοχή. Ο όγκος του νερού που μετατοπίζεται σχηματίζει μια σειρά από κύματα μεγάλου μήκους – κύματα, δηλαδή, που οι κορυφές τους απέχουν πολύ μεταξύ τους.
Έξω, στην ανοιχτή θάλασσα, η ενέργεια του κάθε κύματος απλώνεται σε μήκος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων, και γι’ αυτό το ύψος του δεν ξεπερνά το μισό περίπου μέτρο. Η κίνησή του είναι τόσο ανεπαίσθητη, που δύσκολα γίνεται αντιληπτή από κάποιον που βρίσκεται πάνω σ’ ένα πλοίο. Μ’ αυτή τη μορφή, το τσουνάμι μπορεί να ταξιδέψει πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα, χωρίς να χάσει σχεδόν καθόλου από την ενέργειά του, καθώς η τριβή είναι μηδαμινή.
Πλησιάζοντας προς την ακτή, το τσουνάμι επιβραδύνει, καθώς το βάθος της θάλασσας μειώνεται. Ταυτόχρονα, το μήκος του κύματος μικραίνει, πράγμα που σημαίνει ότι η ενέργειά του συμπυκνώνεται σε μια μικρότερη περιοχή. Έτσι, το τσουνάμι αυξάνεται κατακόρυφα, συγκεντρώνοντας ολοένα και μεγαλύτερους όγκους νερού στη βάση του, και απορροφώντας το θαλάσσιο νερό που βρίσκεται μπροστά και πίσω από την κορυφή του κύματος. Στην ανοιχτή θάλασσα, δε φαίνεται σχεδόν καθόλου ότι η στάθμη του νερού χαμηλώνει, στην ακτή όμως το αποτέλεσμα είναι ορατό: το νερό αποτραβιέται από την παραλία για ένα σύντομο διάστημα.
Το κύμα σπάει, όταν το ύψος του φτάνει το 1/7 του μήκους του. Ωστόσο, δε συμβαίνει πάντα να σπάει με δραματικό τρόπο, σχηματίζοντας πρώτα ένα υδάτινο τείχος. Εκεί όπου ο πυθμένας ρηχαίνει αρκετά αργά, η θάλασσα, αντίθετα, συμπεριφέρεται σαν μια μεγάλη μπανιέρα που ξεχειλίζει.
Επισκέπτης
Χορταίνει κανείς με τον ορό;
Όταν τρώμε, το αίσθημα της πείνας φυσιολογικά ικανοποιείται με δύο τρόπους: Όταν απορροφάται η τροφή μέσω του εντερικού σωλήνα, αυξάνεται η συγκέντρωση σακχάρου, αμινοξέων και λιπιδίων στο αίμα. Η αύξηση αυτή ερεθίζει το κέντρο ρύθμισης της όρεξης, που βρίσκεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Όταν η συγκέντρωση των θρεπτικών ουσιών στο αίμα φτάσει σε ένα ορισμένο σημείο, ένα σήμα πληρότητας φτάνει στον εγκεφαλικό φλοιό. Επίσης, η πείνα ικανοποιείται και με τη μηχανική διαδικασία κατά την οποία περνάει η τροφή από τον οισοφάγο και το στομάχι.
Όταν κάποιος λαμβάνει τροφή ενδοφλέβια, η τροφή δεν περνάει από το πεπτικό σύστημα. Η απάντηση, λοιπόν, είναι ότι, ναι, χορταίνει κανείς κι έτσι, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Ο εγκέφαλος ικανοποιείται, αλλά το στομάχι συνεχίζει να γουργουρίζει.
Όταν τρώμε, το αίσθημα της πείνας φυσιολογικά ικανοποιείται με δύο τρόπους: Όταν απορροφάται η τροφή μέσω του εντερικού σωλήνα, αυξάνεται η συγκέντρωση σακχάρου, αμινοξέων και λιπιδίων στο αίμα. Η αύξηση αυτή ερεθίζει το κέντρο ρύθμισης της όρεξης, που βρίσκεται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Όταν η συγκέντρωση των θρεπτικών ουσιών στο αίμα φτάσει σε ένα ορισμένο σημείο, ένα σήμα πληρότητας φτάνει στον εγκεφαλικό φλοιό. Επίσης, η πείνα ικανοποιείται και με τη μηχανική διαδικασία κατά την οποία περνάει η τροφή από τον οισοφάγο και το στομάχι.
Όταν κάποιος λαμβάνει τροφή ενδοφλέβια, η τροφή δεν περνάει από το πεπτικό σύστημα. Η απάντηση, λοιπόν, είναι ότι, ναι, χορταίνει κανείς κι έτσι, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο. Ο εγκέφαλος ικανοποιείται, αλλά το στομάχι συνεχίζει να γουργουρίζει.
Επισκέπτης
Πώς κάνει τόσο θόρυβο ένα τζιτζίκι;
Οι ήχοι προέρχονται από τα αρσενικά τζιτζίκια, και ο σκοπός τους είναι να πληροφορηθούν τα θηλυκά ότι υπάρχει ένα ελκυστικό αρσενικό εκεί κοντά. Σχετικές μετρήσεις δείχνουν πως ο ήχος που παράγουν τα τζιτζίκια σε πλήρη δραστηριότητα μπορεί να ξεπεράσει τα 90 ντεσιμπέλ, γεγονός που τα κατατάσσει στην κορυφή της λίστας με τα πιο θορυβώδη έντομα που γνωρίζουμε. Το τραγούδι ενός τζίτζικα της νότιας Ευρώπης μπορεί να ακουστεί από απόσταση 800 μέτρων.
Τα αρσενικά ορισμένων ειδών της Αυστραλίας μπορούν να παράγουν ήχο έντασης έως και 120 ντεσιμπέλ. Η αλήθεια είναι πως ακόμη και το ίδιο το τζιτζίκι δυσκολεύεται να ανεχθεί το εκκωφαντικό του βουητό, αλλά ευτυχώς μπορεί να απομονώνει το ακουστικό του νεύρο, ώστε να μην ξεκουφαίνεται το ίδιο από τον ήχο.
Το τζιτζίκι παράγει τον οξύ και δονητικό ήχο του με τη βοήθεια κάποιων ειδικών μυών στο πίσω μέρος του σώματός του. Εκεί υπάρχουν δύο όργανα που μοιάζουν με τύμπανα, και όταν οι τεντωμένοι μύες χτυπούν πάνω τους παράγουν έναν ισχυρό ηχητικό παλμό. Μια μεμβράνη που βρίσκεται στα πτερύγια ενισχύει τον ήχο και μετατρέπει σχεδόν ολόκληρο το σώμα του εντόμου σε ενισχυτή.
Κάθε είδος έχει το δικό του ήχο, αλλά τόσο η συχνότητα όσο και η έντασή του εξαρτάται από τη θερμοκρασία και την ώρα της ημέρας.
Οι ήχοι προέρχονται από τα αρσενικά τζιτζίκια, και ο σκοπός τους είναι να πληροφορηθούν τα θηλυκά ότι υπάρχει ένα ελκυστικό αρσενικό εκεί κοντά. Σχετικές μετρήσεις δείχνουν πως ο ήχος που παράγουν τα τζιτζίκια σε πλήρη δραστηριότητα μπορεί να ξεπεράσει τα 90 ντεσιμπέλ, γεγονός που τα κατατάσσει στην κορυφή της λίστας με τα πιο θορυβώδη έντομα που γνωρίζουμε. Το τραγούδι ενός τζίτζικα της νότιας Ευρώπης μπορεί να ακουστεί από απόσταση 800 μέτρων.
Τα αρσενικά ορισμένων ειδών της Αυστραλίας μπορούν να παράγουν ήχο έντασης έως και 120 ντεσιμπέλ. Η αλήθεια είναι πως ακόμη και το ίδιο το τζιτζίκι δυσκολεύεται να ανεχθεί το εκκωφαντικό του βουητό, αλλά ευτυχώς μπορεί να απομονώνει το ακουστικό του νεύρο, ώστε να μην ξεκουφαίνεται το ίδιο από τον ήχο.
Το τζιτζίκι παράγει τον οξύ και δονητικό ήχο του με τη βοήθεια κάποιων ειδικών μυών στο πίσω μέρος του σώματός του. Εκεί υπάρχουν δύο όργανα που μοιάζουν με τύμπανα, και όταν οι τεντωμένοι μύες χτυπούν πάνω τους παράγουν έναν ισχυρό ηχητικό παλμό. Μια μεμβράνη που βρίσκεται στα πτερύγια ενισχύει τον ήχο και μετατρέπει σχεδόν ολόκληρο το σώμα του εντόμου σε ενισχυτή.
Κάθε είδος έχει το δικό του ήχο, αλλά τόσο η συχνότητα όσο και η έντασή του εξαρτάται από τη θερμοκρασία και την ώρα της ημέρας.
Επισκέπτης
Ποιο ζώο γνωρίζουμε ότι έζησε περισσότερο;
Απ’ όσα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, το ρεκόρ ανήκει στην Τουί Μαλίλα, τη ραβδωτή χελώνα της Μαδαγασκάρης, που πέθανε το 1965, σε ηλικία τουλάχιστον 188 ετών. Ήταν το δώρο που έκανε ο διάσημος εξερευνητής Τζέιμς Κουκ στη βασιλική οικογένεια των Νήσων Τόγκα το 1773 ή το 1777.
Μέχρι πριν από τρεις μήνες, το ρεκόρ απειλούνταν από τη Χάριετ, μια γιγάντια χελώνα των νησιών Γκαλάπαγκος, η οποία στις 15 Νοεμβρίου του 2005 έκλεισε τα 175 της χρόνια. Η δική της ιστορία ξεκινάει το 1830. Η ακριβής ημερομηνία γέννησής της είναι άγνωστη, αλλά επιλέχθηκε συμβατικά η 15η Νοεμβρίου, επειδή οι χελώνες κατά κανόνα γεννιούνται το Νοέμβριο. Επί πολλά χρόνια υπήρχε η φήμη ότι ο ίδιος ο Κάρολος Δαρβίνος βρήκε τη Χάριετ στα νησιά Γκαλάπαγκος. Ωστόσο, αναλύσεις DNA έδειξαν ότι η Χάριετ προέρχεται από τη νήσο Σάντα Κρουζ, ενώ ο Δαρβίνος συνέλεξε χελώνες από άλλα νησιά του συμπλέγματος.
Η βάρους 180 κιλών Χάριετ ζούσε σε ένα ζωολογικό κήπο του Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, μέχρι που τη νύχτα της 23ης Ιουνίου πέθανε ενώ κοιμόταν. Δε γνωρίζουμε ποιο ζώο εν ζωή σήμερα είναι το γηραιότερο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να είναι κάποια από τις υπόλοιπες χελώνες ηλικίας άνω των 100 ετών που ζουν σε διάφορους ζωολογικούς κήπους ανά τον κόσμο. Το ότι ειδικά οι χελώνες ζουν τόσα πολλά χρόνια οφείλεται, μεταξύ άλλων, στον εξαιρετικά χαμηλό μεταβολισμό τους, που έχει ως αποτέλεσμα η φθορά των οργάνων τους να είναι σημαντικά μικρότερη από εκείνη άλλων ζώων.
Απ’ όσα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, το ρεκόρ ανήκει στην Τουί Μαλίλα, τη ραβδωτή χελώνα της Μαδαγασκάρης, που πέθανε το 1965, σε ηλικία τουλάχιστον 188 ετών. Ήταν το δώρο που έκανε ο διάσημος εξερευνητής Τζέιμς Κουκ στη βασιλική οικογένεια των Νήσων Τόγκα το 1773 ή το 1777.
Μέχρι πριν από τρεις μήνες, το ρεκόρ απειλούνταν από τη Χάριετ, μια γιγάντια χελώνα των νησιών Γκαλάπαγκος, η οποία στις 15 Νοεμβρίου του 2005 έκλεισε τα 175 της χρόνια. Η δική της ιστορία ξεκινάει το 1830. Η ακριβής ημερομηνία γέννησής της είναι άγνωστη, αλλά επιλέχθηκε συμβατικά η 15η Νοεμβρίου, επειδή οι χελώνες κατά κανόνα γεννιούνται το Νοέμβριο. Επί πολλά χρόνια υπήρχε η φήμη ότι ο ίδιος ο Κάρολος Δαρβίνος βρήκε τη Χάριετ στα νησιά Γκαλάπαγκος. Ωστόσο, αναλύσεις DNA έδειξαν ότι η Χάριετ προέρχεται από τη νήσο Σάντα Κρουζ, ενώ ο Δαρβίνος συνέλεξε χελώνες από άλλα νησιά του συμπλέγματος.
Η βάρους 180 κιλών Χάριετ ζούσε σε ένα ζωολογικό κήπο του Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, μέχρι που τη νύχτα της 23ης Ιουνίου πέθανε ενώ κοιμόταν. Δε γνωρίζουμε ποιο ζώο εν ζωή σήμερα είναι το γηραιότερο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να είναι κάποια από τις υπόλοιπες χελώνες ηλικίας άνω των 100 ετών που ζουν σε διάφορους ζωολογικούς κήπους ανά τον κόσμο. Το ότι ειδικά οι χελώνες ζουν τόσα πολλά χρόνια οφείλεται, μεταξύ άλλων, στον εξαιρετικά χαμηλό μεταβολισμό τους, που έχει ως αποτέλεσμα η φθορά των οργάνων τους να είναι σημαντικά μικρότερη από εκείνη άλλων ζώων.
Επισκέπτης
Κυκλοφορούσαν οι αρχαίοι Έλληνες γυμνοί;
Παρ’ όλο που το γυμνό αποτελεί τον κανόνα στην κλασική τέχνη, οι αρχαίοι Έλληνες δε συνήθιζαν να κυκλοφορούν γυμνοί, όπως βεβαιώνουν οι ιστορικοί. Εξαίρεση αποτελούσαν οι αθλοπαιδιές των νέων στα γυμναστήρια, ή γυμνάσια – όροι που, όπως είναι προφανές, προέρχονται από τη λέξη γυμνός. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, επίσης, οι άντρες αγωνίζονταν γυμνοί.
Το γυμνό στην κλασική τέχνη ήταν ένας τρόπος για να αναπαραστήσουν οι καλλιτέχνες πιο ζωντανά τις αντρικές μορφές και να τονίσουν τους ρόλους που αυτές επιτελούσαν. Για παράδειγμα, απεικονίζοντας θεούς, πολεμιστές και ήρωες χωρίς ρούχα, ο καλλιτέχνης είχε τη δυνατότητα να εκθειάσει την ανδρεία τους. Σύμφωνα με τον –ειδικό επί του θέματος– Αμερικανό ιστορικό τέχνης Jeffrey Hurwit, οι πολεμιστές της εποχής ήταν πάντα ντυμένοι. Αν πήγαιναν ακάλυπτοι στη μάχη, θα ήταν σαν να οδηγούνται σε βέβαιο θάνατο, σημειώνει ο Hurwit.
Παρ’ όλο που το γυμνό αποτελεί τον κανόνα στην κλασική τέχνη, οι αρχαίοι Έλληνες δε συνήθιζαν να κυκλοφορούν γυμνοί, όπως βεβαιώνουν οι ιστορικοί. Εξαίρεση αποτελούσαν οι αθλοπαιδιές των νέων στα γυμναστήρια, ή γυμνάσια – όροι που, όπως είναι προφανές, προέρχονται από τη λέξη γυμνός. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, επίσης, οι άντρες αγωνίζονταν γυμνοί.
Το γυμνό στην κλασική τέχνη ήταν ένας τρόπος για να αναπαραστήσουν οι καλλιτέχνες πιο ζωντανά τις αντρικές μορφές και να τονίσουν τους ρόλους που αυτές επιτελούσαν. Για παράδειγμα, απεικονίζοντας θεούς, πολεμιστές και ήρωες χωρίς ρούχα, ο καλλιτέχνης είχε τη δυνατότητα να εκθειάσει την ανδρεία τους. Σύμφωνα με τον –ειδικό επί του θέματος– Αμερικανό ιστορικό τέχνης Jeffrey Hurwit, οι πολεμιστές της εποχής ήταν πάντα ντυμένοι. Αν πήγαιναν ακάλυπτοι στη μάχη, θα ήταν σαν να οδηγούνται σε βέβαιο θάνατο, σημειώνει ο Hurwit.
Επισκέπτης
Πόσο μεγάλες στοές μπορεί να σκάψει ο ασπάλακας;
Συνδέονται μεταξύ τους οι μεμονωμένες στοές; Οι ασπάλακες δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικά ζώα, και έτσι το κάθε ζώο έχει κατά κανόνα το δικό του σύμπλεγμα υπόγειων στοών. Η μορφή και το μέγεθος των συμπλεγμάτων διαφέρουν πολύ και εξαρτώνται, μεταξύ άλλων, από το χώμα, τα επίπεδα βροχοπτώσεων της εποχής και το πλήθος των σκουληκιών και των άλλων μικρών ζώων που υπάρχουν στο έδαφος, και με τα οποία τρέφονται οι ασπάλακες.
Ένα σύμπλεγμα στοών ενός ασπάλακα μπορεί να έχει έκταση 7.000 τετραγωνικά μέτρα και μήκος πολλές εκατοντάδες μέτρα. Το όλο σύμπλεγμα αποτελείται συνήθως από πολλές στοές ακριβώς κάτω από το έδαφος, καθώς και ορισμένες στοές που βρίσκονται πιο βαθιά, ακόμη και σε έξι επίπεδα. Οι στοές έχουν διαπλατύνσεις ανά τακτά διαστήματα, και σε κάποιο σημείο του συμπλέγματος, συνήθως κάτω από ή κοντά στις ρίζες ενός δέντρου, υπάρχει ένας μεγαλύτερος χώρος, όπου φωλιάζουν τα ζώα με τα μικρά τους.
Αν και συνήθως οι στοές διαφορετικών ζώων δε συνδέονται μεταξύ τους, σε περιοχές με πολλά ζώα, μερικές φορές, χρησιμοποιούνται από περισσότερα άτομα – ειδικά εκείνες που οδηγούν στο νερό.
Συνδέονται μεταξύ τους οι μεμονωμένες στοές; Οι ασπάλακες δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικά ζώα, και έτσι το κάθε ζώο έχει κατά κανόνα το δικό του σύμπλεγμα υπόγειων στοών. Η μορφή και το μέγεθος των συμπλεγμάτων διαφέρουν πολύ και εξαρτώνται, μεταξύ άλλων, από το χώμα, τα επίπεδα βροχοπτώσεων της εποχής και το πλήθος των σκουληκιών και των άλλων μικρών ζώων που υπάρχουν στο έδαφος, και με τα οποία τρέφονται οι ασπάλακες.
Ένα σύμπλεγμα στοών ενός ασπάλακα μπορεί να έχει έκταση 7.000 τετραγωνικά μέτρα και μήκος πολλές εκατοντάδες μέτρα. Το όλο σύμπλεγμα αποτελείται συνήθως από πολλές στοές ακριβώς κάτω από το έδαφος, καθώς και ορισμένες στοές που βρίσκονται πιο βαθιά, ακόμη και σε έξι επίπεδα. Οι στοές έχουν διαπλατύνσεις ανά τακτά διαστήματα, και σε κάποιο σημείο του συμπλέγματος, συνήθως κάτω από ή κοντά στις ρίζες ενός δέντρου, υπάρχει ένας μεγαλύτερος χώρος, όπου φωλιάζουν τα ζώα με τα μικρά τους.
Αν και συνήθως οι στοές διαφορετικών ζώων δε συνδέονται μεταξύ τους, σε περιοχές με πολλά ζώα, μερικές φορές, χρησιμοποιούνται από περισσότερα άτομα – ειδικά εκείνες που οδηγούν στο νερό.
Επισκέπτης
Ποιος εφηύρε τη θερινή ώρα;
Ο Αμερικανός πολιτικός και επιστήμονας Βενιαμίν Φραγκλίνος πρότεινε πρώτος την ιδέα το 18ο αιώνα, ως έναν τρόπο εκμετάλλευσης της μεγαλύτερης διάρκειας της ημέρας κατά τη θερινή περίοδο. Ωστόσο, η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1916, για την εξοικονόμηση ενέργειας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Ο Αμερικανός πολιτικός και επιστήμονας Βενιαμίν Φραγκλίνος πρότεινε πρώτος την ιδέα το 18ο αιώνα, ως έναν τρόπο εκμετάλλευσης της μεγαλύτερης διάρκειας της ημέρας κατά τη θερινή περίοδο. Ωστόσο, η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1916, για την εξοικονόμηση ενέργειας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.
Άλλα thread (τυχαίες επιλογές)
- Απαντήσεις
- 32
- Εμφανίσεις
- 3K
- Απαντήσεις
- 61
- Εμφανίσεις
- 15K
- Απαντήσεις
- 278
- Εμφανίσεις
- 31K