Συνάδελφοι βυζοπληβείοι,
δράττoμαι της ευκαιρίας, διαβάζοντας τα λόγια των πιονέρων του βυζοσκάουτινγκ zaras και Φυλήςυχου Πολίτη, να εκφράσω τη θλίψη και αγανάκτησή μου για την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο ηρωικός μας σύλλογος.
Αναπτύσσοντας το συλλογισμό μου, θα’θελα να πω γενικά ότι η φύση σπάνια είναι τόσο γενναιόδωρη με το στήθος των κορασίδων όσο εμείς θέλουμε (5+ δηλαδή). Γι’αυτό και πρέπει να δεχτούμε εκ προοιμίου πως βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση.
Συνεπώς είναι δύσκολο για τους υπεύθυνους των οίκων ανοχής να βρουν πουλέν στα μέτρα μας και δεν πιστεύω πως είναι τόσο βλάκες να υπάρχουν τέτοια και να μην τα εκμεταλλεύονται.
Γιατί μπορεί εμείς να είμαστε ένα niche κομμάτι της αγοράς αλλά το βυζί κανείς δε μπορεί να το σνομπάρει, ειδικά αν η βυζοφέρουσα δεν είναι φαλαινοθηλυκό στυλ Αγάπη (κυρίως) ή Τζούλια. Άρα και οι μαγαζάτορες στην τελική χαμένοι βγαίνουν απ’την έλλειψη μαστών.
Τώρα θα μου πείτε ας τις πάνε να βάλουν σιλικόνη. Είναι μια λύση προφανώς αλλά δε μπορεί να είναι όλες πρόθυμες να το κάνουν, συν το ότι ένα ποσοστό σιλικονούχων (ίσως και η πλειοψηφία) είναι αποτυχημένα.
Και μην ξεχνάμε ότι δε θέλουμε απλά μεγάλα μπαλκόνια αλλά και καλή περιποίηση. Γιατί καλά τα μαστάρια αλλά αν η έτσι είναι έπιπλο, βράστε όριζα. Σαφώς η μόνη που καλύπτει αυτές τις προδιαγραφές είναι η Τζούλια και πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε και να προσπαθούμε αγόγγυστα να ξετρυπώσουμε κάνα βυζολαχείο. Όποιος βέβαια έχει τη διάθεση και το κουράγιο (όπως ο φίλος zaras) να προβάλλει τα δίκαια αιτήματά μας, τόσο το καλύτερο και είναι άξιος συγχαρητηρίων.
Τα βυζοσέβη μου
πάντως δυστυχώς μάλλον είμαστε λίγοι που έχουμε το κόλλημα με τα τεράστια βυζιά γιατί πχ στη Λάουρα όποτε έχω πάει ποτέ δεν έχω πετύχει κόσμο πολύ αντε να έχει να πάρει έναν πελάτη πριν απο εμένα το πολύ
