ΕΧΕΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ 101 ΕΤΩΝ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΠΑΤΤΑΚΟΣ...!!!
«Η χώρα βρισκόταν σε κίνδυνο. Αν δεν επενέβαινε ο στρατός την 21η Απριλίου, δεν θα ζούσατε. Οι κομμουνιστές θα είχαν σφάξει τους δικούς σας. Δεν θα είχατε γεννηθεί». Θυμάται με κάθε λεπτομέρεια ημερομηνίες και γεγονότα. Πριν την επταετία υπήρξε υπόδειγμα αφοσιωμένου αξιωματικού. Εχει τιμηθεί με τρία αριστεία ανδρείας, δεκαπέντε παράσημα και επτά πολεμικούς σταυρούς. «Εφυγα να πολεμήσω κατά των Γερμανών λίγο μετά το γάμο μου. Ενας από τους θείους της γυναίκας μου ήταν αξιωματικός στη βασιλική φρουρά και με ρώτησε αν ήθελα να με κρατήσει εδώ. Φυσικά, αρνήθηκα. Ημουν νέος, 28 ετών. Δεν μπορούσα να αφήσω τους ηλικιωμένους να πολεμούν, και εγώ να κάθομαι εδώ και να χαϊδεύω τη σύζυγό μου. Σε όλη μου τη ζωή υπήρξα ευπατρίδης και χριστιανός. Το αποτέλεσμα ήταν να με καταδικάσουν σε θάνατο, έπειτα σε ισόβια και σήμερα να θεωρούμαι νεκρός για το επίσημο κράτος. Αυτή τη στιγμή ομιλείτε με ένα φάντασμα» λέει και ξεσπάει σε γέλια.
«Ο στρατός είναι όλη μου η ζωή. Εχω επιθυμήσει αρκετές στιγμές. Από όταν ήμουν μαθητής στο Δημοτικό ήξερα πως θα γινόμουν στρατιωτικός. Ο δάσκαλος έλεγε συνεχώς μέσα στην τάξη: “Ο Στυλιανός θα γίνει αξιωματικός”. Ημουν πολύ δραστήριος και καλός στη γυμναστική»
Τα παιδικά χρόνια του Παττακού ήταν δύσκολα. «Πείνα και των γονέων, παιδί μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με άλλα έξι αδέλφια. Δύσκολοι καιροί. Οταν πήγα να περάσω από εξετάσεις στη σχολή Ευελπίδων, με έκοψαν από ιατρικό λάθος. Νόμιζαν πως ήμουν φυματικός. Τόσο αδύνατος ήμουν». Ο νεαρός Στυλιανός όμως δεν εγκατέλειψε το όνειρό του. «Τελικά, κατετάγην στο ιππικό και έδειξα περίσσια ανδρεία. Ετσι προχώρησα τάχιστα στην ιεραρχία»
Παραδέχεται πως υπήρξε αυστηρός, αλλά δίκαιος. «Ηθελα να υπάρχει τάξις και πειθαρχία». Το ίδιο εφάρμοζε πάντα και στην προσωπική του ζωή. «Ο πεθερός μου μου έλεγε πολλές φορές: “Βρε Στυλιανέ, τις κόρες σου φαντάρους θα τις κάνεις;” Τελικά, οι κόρες μου σήμερα με ευγνωμονούν που ήμουν τόσο αυστηρός».
«Εγώ είχα τα τανκς» λέει και φουσκώνει σαν παγώνι από την περηφάνια. Δεν έχει μετανιώσει ούτε για μια στιγμή στη ζωή του. «Θα έκανα και πάλι το ίδιο, εάν διαπίστωνα πως υπήρχε ανάγκη. Τώρα που είμαι γέρος συνεχίζω την επανάσταση, μέσα από τα βιβλία μου. Η Ελλάδα χρειάζεται ξανά έναν κουζουλό για να τη σώσει».
Η φωνή του είναι μπάσα και βραχνή. Ο άλλοτε πανίσχυρος άνδρας της επταετίας έχει λυγίσει από τα χρόνια. Τα παχιά, λευκά του φρύδια καλύπτουν τα μικρά του μάτια, που με δυσκολία βλέπουν. Οι ρυτίδες γύρω απ’ αυτά μαρτυρούν τον καιρό που πέρασε κι άφησε τα σημάδια του. Η εικόνα του δεν θυμίζει σε τίποτα τον αυστηρό στρατιωτικό που ήταν παρών στον πόλεμο του ’40 και μετά από 27 χρόνια, εν μια νυκτί, με άλλους δύο αξιωματικούς (τον Παπαδόπουλο και τον Μακαρέζο) έσωσαν την χώρα που βρισκόταν σε κίνδυνο.
«Βλέπετε, με αγαπούν. Ολα αυτά περί "χούντας" είναι απλά ψεύδη. Παρεδώσαμεν χρέος μηδέν και ανεργία μηδέν. Πήγαμε φως και δρόμους στα χωριά. Δώσαμε δάνεια στα νοικοκυριά και στους φοιτητές. Κάναμε σχολεία και εκκλησίες. Τώρα όλα κάθε χρόνο χειροτερεύουν. Δεν τον αντιλαμβάνεστε και εσείς; Τότε “Ελλάς Ελλήνων χριστιανών”, τώρα... “Ελλάς αλλοδαπών ληστών”».
ΝΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΣΕΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΕ.....!!!!!
χ 47
![ImageGen.ashx](http://[URL unfurl="true"]www.apodytiriakias.gr/ImageGen.ashx?image=/media/42128/pouli.jpg&width=620&constrain=true[/img[/URL]])
