καλά όλα αυτά φίλε αλλά άκου μια αληθινή ιστορία από "ένα μακρινό μακρινό γαλαξία"...
εκεί που λες σε έναν τόπο έρημο, φτωχό, ήταν κάτι τύποι/ομάδες που έπαιζαν το τόπι.
κλωτσιά από δω, κλωτσιά από κει γινόταν χαβαλές κι ο κόσμος διασκέδαζε.
τη μια πρωταθλητής ο ένας, την άλλη ο άλλος, τέλος πάντων είχαν κατσικαρωθεί στην ερημιά 2 μεγάλοι, άλλοι 2 λίγο μικρότεροι και κάτι τριτοτέταρτοι να έχουμε να παίζουμε.
οι φίλαθλοι ξεφάντωναν στα γήπεδα, έπεφτε και καμια ψιλή, γέλια και καζούρες τις δευτέρες στη δουλειά ανάλογα τα αποτελέσματα, γενικά όλα καλά, το άθλημα είχε το νόημα του. όπως είπαμε πιο πάνω τη μια πρωταθλητής ο ένας, την άλλη ο άλλος οι 2 μεγάλοι, που και που οι μικρομεσαίοι και κάθε 30 χρόνια πανηγύριζε και ένα αλογάκι...
οι πρόεδροι των ομάδων - όπως παντού στο σύμπαν, είχαν μια ο ένας το πάνω χέρι, μια ο άλλος. καθότι οι ισχυροί πάντα παίρνουν τα σφυρίγματα (κι οι λοιποί την καραμούζα), συχνά πυκνά (αν και όχι σε μεγάλο ποσοστό) υπήρχαν χρονιές που το πρωτάθλημα δεν πήγαινε στον καλύτερο, αλλά στον έχοντα το πάνω χέρι. σφαγέεεεες ο κόσμος, μανούρες, εφημερίδες/ρεπορτάζ, βρισίδια οι φίλαθλοι αλλά το ενδιαφέρον στα ύψη γιατί λίγο πολύ ισοσκελισμένα ήταν τα πράγματα καθόσον οι ομάδες ήταν λίγο πολύ ισοδύναμες (δες το σε βάθος χρόνου, όχι ανά χρονιά) και η "εξουσία" επίσης μοιρασμένη.
γιατί ήταν σχεδόν ισοδύναμες οι ομάδες και μοιράζονταν τα πρωταθλήματα (για τους 2+2 μιλάμε πάντα)?
γιατί το "έχω το πάνω χέρι" σήμαινε δίνω κανα φράγκο στο "κοράκι" και τους επόπτες, επηρεάζω κανα παράγοντα που και που και κάτι τέτοια (φαιδρά και απλά για σήμερα).
και γιατί με τις εναλλαγές στον πρωταθλητή και στις λοιπές θέσεις, ΔΛΔ στις εξόδους στην ευρώπη (όπου ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ) όλοι λίγο πολύ (μεγάλοι πάντα) είχαν για να φτιάχνουν ομάδα και να υπάρχει μια ποδοσφαιρική ισορροπία.
κάποια στιγμή όμως ήρθε ο μέγα λαμόγιος. αυτός σκέφτηκε:
"τι παπαριές είναι αυτές?" το θέμα δεν είναι να πάρω απλά το πρωτάθλημα φέτος, το θέμα είναι να το παίρνω για 20-30 χρόνια. και να βγαίνω μόνο εγώ champions league ώστε/και να μη μείνει κολομπυθρόξυλο από τους άλλους.
υπήρχε (παλιότερα) ένα σχετικό fair play μεταξύ των προέδρων. μη φανταστείτε αβροφροσύνες, αλλά ένα μέτρο υπήρχε. ήρθε όμως ο λαμόγιος είπαμε...
και να οι παράγκες, και να η εξουσία και να τα "επαγγελματικά" γαμήσια των αντιπάλων στους αγώνες.
αααααα του βγάζω το καπέλο, κάτι αλητάμπουρες που έμπαιναν με κουμπούρια στο γήπεδο (ακόμα το κάνουν στο μακρινό βορρά) φάνταζαν νεάτερνταλ μπροστά του.
και λάου λάου που λες χριστός δεν έμεινε. και πτωχεύσαν οι υπόλοιποι, και κανείς δεν έβαζε χρήμα (αφού η παράγκα διοικούσε) κι αυτός έφερνε σιγά σιγά πολύ καλούς παίχτες (είναι αλήθεια, το έκανε).
και στ'αρχίδια μας βασικά για όλα αυτά όσοι είχαμε μυαλό (δεν βάζαμε και τίποτα στην τσέπη εμείς - το αντίθετο πληρώναμε) αλλά είχαμε ρε αδερφέ να λέμε κάτι τη δευτέρα κι όχι μόνο, να παρακολουθούμε το διήμερο, να ξεσπάμε....πάει κι αυτό...
τώρα αυτό αλλάζει.
προσωπικά στην πούτσα μου ποιος, τι και γιατί , ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩς ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ